បាត់ដំបង: គួរ​ឲ្យ​សង្វេគ និង​កម្សត់​ឯកា​ជា​ពន់ពេក វ័យ​ជិត​មួយ​សតវត្សរ៍​ទៅ​ហើយ​ ដោយ​ពឹង​អាស្រ័យ​លើ​កម្លាំង​ និង​ចលនា​ដ៏​ជរា​យោង​អាត្មា​មិនចង់​រួច​ ខំរក​ចំណី​ចំណុក​បុក​ទំពា​ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ខ្លួន​ ដោយ​មិនមាន​សាច់ញាតិ​មួយ​គ្រាប់​មក​ធ្វើ​ជំនួស​ដៃ​ជើង​ហុចទឹកក្ដៅ ​ទឹក​ត្រជាក់​ឲ្យ​​បាន​ស្រណុក​ស្រួល​សម្រាប់​ដង្ហើម​នាទី​ចុងក្រោយ​នោះ​ទេ​។