ភ្នំពេញៈ កាលកូននៅតូចមានដៃជើងទៅលួចរបស់គេ ដូចជាផ្លែឈើជាដើម យើងមិនហាមឃាត់កូនទេ ថែមទាំងសប្បាយជាមួយកូនទៀត រហូតកូនក្លាយជាអ្នកពូកែលួចមានឈ្មោះថា ចោរ ធ្វើឲ្យយើងអាប់មុខខូចកិត្តិយស គឺដោយសារយើងជាអ្នកបង្រៀនឲ្យកូនខូច។
កាលបណ្ដោយចិត្តកូនខ្លាំងពេក ធ្វើឲ្យពួកគេភ្លេចរាល់ទង្វើដែលគេបានធ្វើ នឹងភាពប្រមាថចំពោះកិច្ចការដែលកូនបានធ្វើតាំងពីតូចឲ្យនៅជាទម្លាប់មួយដោយទម្រើសចិត្តកូននឹងមានភាពរឹងរួស មិនយល់ពីចិត្តអ្នកដទៃរហូតដល់ធំពេញវ័យនៅតែមានភាពមិនចុះសម្រុងជាមួយអ្នកដទៃ ដោយសារតែឪពុកម្ដាយ មិនបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះភាពទម្រើសកូន និងភាពស្រឡាញ់កូនខ្លាំងពេក ដោយមានមោហៈមកបិទបាំងមិនយល់ភាពខុសឆ្គងនៃកូនរបស់ខ្លួន បែរជាទៅចោទអ្នកដទៃថា មកនាំកូនរបស់ខ្លួនខូចទៅវិញ។
បើតាមការដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ «ចិញ្ចឹមកូនតាមគន្លងធម៌» ដោយ ៥០០០ ឆ្នាំ នៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងថា កូនមាន ៣ ពួកគឺអតិជាតបុត្រ អនុជាតបុត្រ និងអវជាតបុត្រ។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងថា៖ «ក្នុងបណ្ដាកូនទាំង ៣ ពួកនេះលោក អធិប្បាយថា កូនដែលជាអតិជាតបុត្រជាកូនបុណ្យ ដោយថា កូននេះមិនមានឪពុកម្ដាយទូន្មានទេ ខ្លួនចេះដឹងនូវអំពើខុសត្រូវ ដោយខ្លួនឯងរហូតខ្លួនបានដល់ព្រះត្រៃសរណគមន៍គឺ ព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ ជាសរណៈជាទីពឹងទីរឭក នឹងជាអ្នកសមាទានសីល ៥ ជាអ្នកមិនសម្លាប់សត្វ មិនលួចទ្រព្យសម្បត្តិគេ មិនប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម មិននិយាយកុហក មិនផឹកទឹកស្រវឹង ឬ អាចជាអ្នកសមាទានសីល ៨ និងសីល ១០ ឬ មានសទ្ធាដោយខ្លួនឯង ចេញប្រព្រឹត្តនូវនេក្ខម្មៈគឺការបួសដើម្បីបំពេញកុសល ដោយខ្លួនឯង ដោយមិនមានឪពុកម្ដាយ ឬ បងប្អូនបបួលដឹងនាំឡើយ។ កាលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តនូវអំពើល្អយ៉ាងនេះ ក៏អាចបបួលដឹកនាំឪពុកម្ដាយឲ្យដើរក្នុងគន្លងល្អ ដូចជាឲ្យគាត់ដល់ព្រះត្រៃសរណគមន៍រក្សាសីល ៥-៨-១០ ជាដើម។ នេះឈ្មោះថា ដឹកនាំគាត់ឲ្យសទ្ធា សីល ចាគៈ និងបញ្ញា ដើម្បីជាប្រយោជន៍ក្នុងលោកនេះ និងបរលោក។ កូនដែលមានគុណធម៌យ៉ាងនេះឈ្មោះថា ជាអតិជាតបុត្រ»។
តាមការដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ «ចិញ្ចឹមកូនតាមគន្លងធម៌» ដោយ ៥០០០ ឆ្នាំ បន្តពីពុទ្ធវចនៈទៀតថា៖ «ចំណែកអនុជាតបុត្រ ជាកូនដែលដើរតាមគន្លងដំបូន្មានរបស់ឪពុកម្ដាយ។ ឪពុកម្ដាយទូន្មានឲ្យដើរតាមផ្លូវល្អជាសុចរិតក៏ធ្វើតាមមិនឲ្យ ខុស
ឆ្គាំឆ្គងឡើយ ជាបុគ្គលងាយទូន្មានប្រៀនប្រដៅហៅថា «សៅវចបុគ្គល» បុគ្គលងាយប្រដៅ។ នេះព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា អនុជាតបុត្រ។ អតិជាតបុត្រនិងអនុជាតបុត្រនេះចាត់ជាកូនបុណ្យដែលកើតក្នុងផ្ទៃរបស់យើង ធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខរុងរឿងចម្រើនកើតសុភមង្គលក្នុងគ្រួសារ។
ចំណែកពួកកូនទី ៣ ជាកូនបាបមិនចេះដឹងខ្លួនឯងថា ហើយមិនស្ដាប់តាមពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ឪពុកម្ដាយគិតតែពីរឿងសប្បាយ ភ្លើតភ្លើន គេចសាលា ដើរលេងមានមិត្តភក្ដិ សុទ្ធតែជាអ្នកខិលខូច ខ្ជិលច្រអូស រហូតប្រព្រឹត្តអំពើថោកទាបមានលួច ប្លន់ជាដើម និងឈ្មោះ ជាបុគ្គលពាល ឬ ពាក្យជើងកាង។ ជំពូកនេះព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា អវជាតបុត្រនេះឯង»៕