.jpg)
ស្រឡាញ់ពិតប្រាកដ
វត្ថុកាមក្ដី ស្នេហាក្ដី មិនមែនលំបាកក្នុងការបានមកនោះទេ ប៉ុន្តែវាមិនងាយនឹងរក្សា ណាមួយមិនចេះគ្រប់ ទាំងដែលមានសេចក្ដីត្រេកអរតិច តែមានទុក្ខច្រើន មានសេចក្ដីចង្អៀតចង្អល់ចិត្តច្រើន រវល់ច្រើនឥតប្រយោជន៍។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា គឺសេចក្ដីជ្រះថ្លា មេត្តា ករុណា ប្រាថ្នាឲ្យអ្នកដទៃដែលយើងស្រឡាញ់នោះបានល្អ មានសេចក្ដីសុខក្នុងព្រះធម៌ និងរួចផុតចាកទុក្ខអំពីវដ្ដសង្សារ។
ត្រូវប្រយ័ត្ន សកម្មភាពនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ខុសទំនង ក្លាយទៅជាការបៀតបៀនទាំងខ្លួនឯង ទាំងអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ ទាំងអ្នកដែលស្រឡាញ់យើងច្រើនទៀតផង។
ត្រូវប្រយ័ត្នបញ្ហាហួងហែង
ហួងហែងខ្លាំងពេក វានាំឲ្យលំបាកទាំងអស់គ្នា គឺលំបាកទាំងយើងអ្នកហួងហែងគេ ទាំងគេដែលត្រូវយើងហួងហែងនោះឯង។
ការហួងហែងដូចជា ការឱបរឹត បើវាតឹងពេកទៅ វាពិតជានាំឲ្យលំបាកដកដង្ហើមណាស់ ម្ល៉ោះហើយ រឿងរ៉ាវវារឹតតែធំឡើង ដល់ថ្នាក់នៅជាមួយគ្នាមិនបាន សូម្បីតែកូន ក៏មិនចង់នៅជាមួយនឹងម៉ែឪដែលហួងហែងពេកនោះដែរ។
ត្រូវពិចារណាថា អ្នកណាៗ ក៏គេចមិនផុតអំពី ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ ព្រាត់ប្រាស និងផលកម្មដែរ ខ្លួនយើងក៏គេចមិនផុត ហើយដល់ពេលយើងស្លាប់ទៅ យើងនៅហួងហែងស្អីបានទៀត។
ដូច្នេះត្រូវប្រញាប់រៀបចំឲ្យហើយស្រេចគ្រប់រឿង កុំចាំបាច់ហួងហែងវែងឆ្ងាយ ត្រូវរស់នៅប្រកបដោយបញ្ញា ពោលគឺព្យាយាមអប់រំបញ្ញា មានចិត្តសុខស្ងប់ សប្បាយៗមុនពេលស្លាប់ ព្រោះមិនមានអ្វីសម្រាប់ឲ្យហួងហែង ដល់ពេលស្លាប់ទៅបិទភ្នែកជិត។
ចំពោះតណ្ហា រឹតតែបាន រឹតតែមិនគ្រប់
កាលបើនៅត្រូវការច្រើនប៉ុនណា ក៏ត្រូវតែរែកពុនលីសែង ឬក៏ត្រូវទូលទៅនូវភារៈទម្ងន់ធ្ងន់ប៉ុណ្ណឹងដែរ។ ការស្វែងរក និងការបានមក មើលទៅហាក់ដូចជាហ៊ឹកហ៊ាក់ហ៊ឺហាខ្លាំងក្លាមាំមួនណាស់ ប៉ុន្តែ នេះបានត្រឹមតែធ្វើឲ្យភាពងាយស្រួល ក្លាយទៅជាយ៉ាប់ ទៅជារវល់ច្រើន លំបាកច្រើន ដោយទាំងមិនចាំបាច់អ្វីនោះផងឡើយ។
វាជាការសាងបញ្ហា សាងរឿងរវល់ឥតប្រយោជន៍ឲ្យខ្លួនឯងទៅវិញទេ នេះឯងកាមគុណ វាមានទាំងអស្សាទៈ គឺសុខសោមនស្ស វាមានទាំងអាទីនវៈគឺទោស ដែលលំបាកនឹងយល់ទៅបាន។
ដំណោះស្រាយ គឺត្រូវចេះពិចារណានូវប្រយោជន៍ក្នុងវត្ថុប្រើប្រាស់ និងត្រូវដឹងថា អ្វីដែលមិនចាំបាច់សម្រាប់ជីវិតនេះ ព្រោះជីវិតនេះ ចាំបាច់ត្រូវការយ៉ាងរួសរាន់នូវកុសលធម៌ ដើម្បីកម្ចាត់បង់ហេតុនៃសេចក្ដីទុក្ខ ដូចជាភ្លើងកំពុងឆេះក្បាល ហើយប្រញាប់រំលត់នូវភ្លើងនោះ ដូច្នោះឯង។
អ្នកត្រូវចេះសន្ដោសក្នុងបច្ច័យ ៤ ជ្រើសរើសយកអ្វីៗដោយស្មារតី មិនកាន់យកតាមតែចំណង់នៃកិលេសកាមរបស់អ្នកនោះឡើយ។
អ្នកទាំងឡាយត្រូវចងចាំថា កាមគុណរឹតតែស៊ី រឹតតែឃ្លាន រឹតតែបាន រឹតតែមិនគ្រប់ ទាំងដែលមិនចាំបាច់បានអ្វីៗនោះដោយសព្វគ្រប់ទៀតផង។
ស្រឡាញ់សុខ ឬស្រឡាញ់សេចក្ដីទុក្ខ
សុខទុក្ខផ្លូវចិត្ត ប្រព្រឹត្តទៅតាមគំនិត គឺគិតត្រូវកើតសុខ បើគិតខុសកើតទុក្ខ។ សេចក្ដីទុក្ខក្នុងចិត្តវាមិនចេះតែតោងយើងជាប់ទៅនោះទេ មកពីយើងទេតើដែលចេះតែទូលរែកសេចក្ដីទុក្ខដោយគំនិតល្ងង់ខ្លៅខ្លួនឯង។
រីឯ សេចក្ដីសុខវិញ ក៏មិនចេះរត់ចេញពីចិត្តយើងដែរ តែមកអំពីយើង មិនចេះថ្នម មិនចេះថែរក្សាទុកក្នុងចិត្តឲ្យបានល្អ បណ្តោយឲ្យក្ដីទុក្ខមកនៅជំនួស របៀបដូចស្រឡាញ់ទុក្ខ ស្អប់សុខអ៊ីចឹង។
ប្រយ័ត្នគំនិតប្រៀបធៀប
តាមពិតក្នុងពេលដែលកំពុងកើតទុក្ខនោះ គឺមិនមែនចិត្តជាបុណ្យឡើយ ពេលនោះអាចជាចិត្តដែលកំពុងតែគិតខុសក្នុងរឿងអ្វីមួយ ឬកំពុងតែប្រៀបធៀបខ្លួនឯងនឹងអ្នកដទៃ ដូច្នេះ សូមប្រយ័ត្នចិត្តខ្លួនឯង ដែលចេះតែគិតប្រៀបធៀបឲ្យកើតទុក្ខឯងៗ។
ជាធម្មតានៃចិត្តជាបុណ្យរមែងជាសុខទាន់ពេលនោះឯង ហើយរមែងមានវិបាកជាសុខ ទៅតាមគ្រាដែលបុណ្យនោះឲ្យផល ដូចជាការ ដាំពូជដូច្នោះដែរ៕
ប្រភពពីវេបសាយ 5000-years.org
