.jpg)
អតិថិជនម្នាក់កំពុងសម្លឹងមើលព័ត៌មាននៃការលក់អចលនទ្រព្យក្នុងទីក្រុងបាងកក។ រូបថត Bangkok Post
តម្រូវការបន្ទប់ស្នាក់នៅ (យូនីត) តាមខុនដូដែលមានអាយុកាលចាស់ៗក្នុងទីក្រុងបាងកកបានបន្តកើនឡើងជាលំដាប់ ខណៈតម្លៃរបស់វាបានកើនឡើងតិចតួចបើធៀបនឹងគម្រោងថ្មីៗ។
ជនជាតិថៃ និងជនជាតិបរទេសដែលស្វែងរកកន្លែងស្នាក់នៅតាមខុនដូ កំពុងមានចំណាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងចំពោះបន្ទប់របស់គម្រោងខុនដូចាស់ៗដែលមានអាយុកាល ២០ ឆ្នាំ ឬចំណាស់ជាងនេះ។ យូនីតនៅតាមខុនដូចាស់ៗទាំងនោះត្រូវបានគេឲ្យថ្លៃស្ទើរតែស្មើនឹងជិតពាក់កណ្តាលនៃតម្លៃបន្ទប់ក្នុងអគារខុនដូថ្មីៗ ឬគម្រោងដែលកំពុងសាងសង់។
ក្រៅពីមានតម្លៃទាបហើយនោះអ្វីដែលអ្នកទិញភាគច្រើនពេញចិត្តចំពោះអគារចាស់ៗ គឺដោយសារតែភាពធំទូលាយរបស់វា។ ឧទាហរណ៍ យូនីតដែលមាន ២ បន្ទប់គេង ក្នុងអគារខុនដូថ្មីៗជាទូទៅមានទំហំចន្លោះពី ៥៥ ទៅ ៦០ ម៉ែត្រការ៉េ ខណៈយូនីតដែលមាន ២ បន្ទប់គេងក្នុងអគារខុនដូចាស់ៗភាគច្រើនមានទំហំ ៧០ ម៉ែត្រការ៉េ។ អគារខុនដូជំនាន់មុនៗ ក៏ផ្តល់នូវកន្លែងធំទូលាយផងដែរសម្រាប់ផ្នែកផ្សេងៗដូចជា មានចំណតធំទូលាយ មានអាងហែលទឹក បន្ទប់ស្ទីម និងសោណា កន្លែងក្មេងលេង និងទីលានកីឡាវាយកូនបាល់ជាដើម ដែលជាធម្មតាមិនសូវមានទេសម្រាប់គម្រោងថ្មីៗ។
មូលហេតុទាំងអស់នេះវាមិនមែនជារឿងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះទេសម្រាប់ការដែលនិយាយថា ពិបាកក្នុងការស្វែងរកនូវយូនីតតាមបណ្តាខុនដូចាស់ៗ ពិសេសបណ្តាខុនដូដែលមានសេវាគ្រប់គ្រងប្រកបដោយគុណភាព។
ទន្ទឹមនឹងភាពវិជ្ជមានទាំងអស់នោះក៏មានភាពអវិជ្ជមានមួយចំនួនផងដែរ ដែលអ្នកទិញយូនីតតាមខុនដូចាស់ៗគួរពិចារណា។
ជាទូទៅអគារខុនដូជំនាន់ក្រោយៗ គឺមានភាពទាក់ទាញកាន់តែខ្លាំង។ ដូច្នេះការទិញយូនីតដែលធ្លាប់មានម្ចាស់រស់នៅហើយ តាមបណ្តាខុនដូចាស់ៗសម្រាប់ទុកជួលវិញនោះអាចនឹងមានហានិភ័យខ្លះ លុះត្រាតែអគារនោះស្ថិតនៅទីប្រជុំជន និងជាកន្លែងដែលមានភាពងាយស្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរទៅកាន់ស្ថានីយរថភ្លើង BTS ឬ MRT ដែលមានតម្រូវការជួលខ្ពស់។
លើសពីនេះទៅទៀត បញ្ហាអាយុកាលអាចបង្កជាបញ្ហាផ្សេងៗដែលរួមមានការថែទាំ និងការជួសជុលពិសេសសម្រាប់អគារដែលមិនមានការគ្រប់គ្រងល្អ។
ទោះជាវាមានការលំបាកសម្រាប់អ្នកទិញក្នុងការមើលថា តើអចលនទ្រព្យត្រូវបានគ្រប់គ្រងល្អកម្រិតណាតាំងពីពេលដំបូងរហូតដល់ពេលពួកគេចូលស្នាក់នៅនោះ កំណត់ហេតុ និងព័ត៌មានអំពីអ្នកគ្រប់គ្រងអចលនទ្រព្យ ឬក្រុមហ៊ុនគ្រប់គ្រងអចលនទ្រព្យអាចត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ការវាយតម្លៃដំបូងតែម្តង។
បច្ចេកវិទ្យានៅតែបន្តវិវឌ្ឍទៅមុខជានិច្ចដែលធ្វើឲ្យការរចនា ការសាងសង់ និងការគ្រប់គ្រងអគារកាន់តែមានភាពល្អប្រសើរជាងមុន និងកម្រិតនៃការឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការអតិថិជនផងដែរ។
យូនីតនៅតាមអគារខុនដូចាស់ៗតែងមានរានហាលនៅខាងមុខធំៗដែលបច្ចុប្បន្នត្រូវគេគិតថា ជាការធ្វើឲ្យខាតបង់ទំហំរបស់យូនីតនីមួយៗ។ ការកែច្នៃជាថ្មីអាចធ្វើឲ្យទំហំយូនីតកើនឡើងធំជាងមុន ប៉ុន្តែអ្នកដែលគ្រោងចង់ទិញ ហើយកែច្នៃយូនីតទាំងនេះជាថ្មីត្រូវតែពិនិត្យមើលបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងរបស់ខុនដូនោះឲ្យបានច្បាស់ជាមុន។ ការកែច្នៃថ្មីដែលរួមមានការប៉ះពាល់ដល់គ្រោងឆ្អឹងរបស់អគារ អាចនឹងមានការហាមឃាត់សម្រាប់អគារមួយចំនួន។
ចំពោះផ្នែកសុវត្ថិភាពវិញ ច្បាប់គ្រប់គ្រងសុវត្ថិភាពអគារឆ្នាំ ១៩៩២ តម្រូវឲ្យអគារដែលមានកម្ពស់ចាប់ពី ៨ ជាន់ឡើងទៅត្រូវមានប្រព័ន្ធទុយោទឹកពន្លត់អគ្គិភ័យ ឧបករណ៍សុវត្ថិភាពផ្សេងៗ និងច្រកសម្រាប់គេចចេញនៅពេលមានបញ្ហាចៃដន្យជាដើម។ បើទោះជាមានខុនដូប្រណីតៗជាច្រើនបានសាងសង់ឡើងនៅមុនឆ្នាំ ១៩៩២ បានបំពាក់ប្រព័ន្ធការពារសុវត្ថិភាពទាំងអស់នេះក្តី ក៏នៅមានអគារមួយចំនួនមិនមានបំពាក់ប្រព័ន្ធទុយោទឹកពន្លត់អគ្គិភ័យនេះដែរ។
បើទោះបីជាប្រព័ន្ធទាំងអស់នេះគេអាចមានដំឡើងបន្ទាប់ពីការសាងសង់អគារត្រូវបានបញ្ចប់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែការដំឡើងប្រព័ន្ធនេះអាចមានភាពស្មុគស្មាញ ព្រោះអាចនឹងត្រូវធ្វើឡើងនៅគ្រប់កន្លែងទាំងអស់ក្នុងអគារទាំងមូល៕
BunthoonDamrongrak& Dexter Norville
