មនុស្ស​គឺជា​ការ​ផ្គុំរ​វាង​កាយ​ និង​ចិត្ដ (រូប​ និង​នាម) ដែល​អាស្រ័យ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​មិន​អាច​ខ្វះ​បាន​ដូច​ថាមពល​មេដែក​អាស្រ័យ​តួមេ​ដែក​ដូច្នោះ​ដែរ។ ចិត្ដ​ធ្វើ​អំពើ​តាមរយៈ​ការ​គិត ហើយ​ទើប​រុញច្រាន​ចេញ​ជា​អំពើ​តាម​កាយ និង​វាចា​ជា​ក្រោយ​។ ដោយសារ​តែ​មនុស្ស​ភាគច្រើន​មិន​ដែល​បាន​ខ្វល់​ថា​មនុស្ស​ធ្វើ​អំពើ​តាមរយៈ​ចិត្ដ ទើប​​គេ​មិន​ដែល​រវល់​មើល​ចិត្ដ​របស់​​ខ្លួន​គេ​ផ្ទាល់​សោះ។ បាន​ន័យ​ថា​ គេ​មិន​ដែល​ដឹង​ថា គេ​កំពុង​តែ​មាន​ចិត្ដ​ល្អ ឬ​អាក្រក់​សោះ​ឡើយ​។