ក្នុង​បរាភវ​សូត្រ​ដែល​ខ្មែរ​តែង​សូធ្យ​ (សូត្រ) វេលា​ទៀប​ភ្លឺ​តាម​វត្ដ​អារាម​នា​រដូវ​បុណ្យ​ភ្ជុំ​មាន​ចំណុច​មួយ​សង្ខេប​ថា​ធម្ម​ទេស្សី បរាភវោ ដែល​សម្រាយ​ជា​ខ្មែរ​ថា “អ្នក​ដែល​បិទ​ខ្លួន​ឯង​ជា​ប្រធាន​នៃ​ក្ដី​វិនាស។ បិទ​ខ្លួន​ឯង​សំដៅ​ដល់​ការ​មិន​ទទួល​យក​ចំណេះដឹង​ពី​ខាង​ក្រៅ​ដោយ​គេ​យល់​ថា​គេ​ចេះ​អស់​គ្មាន​អ្វី​ត្រូវ​រៀន​បន្ថែម។ ​បិទ​ខ្លួន​ឯង​ក៏​រាប់​ទាំង​មនុស្ស​កម្លៅ​ដែល​មិន​យល់​តម្លៃ​នៃ​ចំណេះដឹង​ទើប​មិន​ប្រឹងប្រែង​រៀន​ដោយ​គិត​ខ្លី​ថា​មិន​ដឹង​រៀន​ធ្វើ​អី? រាប់​ទាំង​អ្នក​ស្អប់​ធម៌​ទ្រុស្ដ​ធម៌​ដែល​មិន​ចូលចិត្ត​ធម៌​មិន​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ក្នុង​ប្រាស្រ័យ​ជាមួយ​អ្នក​សម្ដែង/​និយាយ​ធម៌។