.jpg)
ប្រជាជនជប៉ុនដើរឆ្លងផ្លូវក្នុងសង្កាត់ដ៏សែនមមាញឹកបំផុតមួយក្នុងទីក្រុងតូក្យូ។ AFP
យោងតាមការសិក្សាកាលពីពេលថ្មីៗ នៅប្រទេសជប៉ុនបានបង្ហាញថា ជិត ៤០ ភាគរយនៃជនជាតិជប៉ុនដែលរៀបការហើយក្នុងវ័យ ៣០ ឆ្នាំមិនសូវបានរួមដំណេកជាមួយគ្នាឡើយ បើទោះបីជាពួកគេចង់បានកូនក៏ដោយ។ ការណ៍នេះបានក្លាយជាបញ្ហាប្រឈមចំពោះការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាធ្លាក់ចុះអត្រាកំណើត។ ការសិក្សានេះបានរកឃើញថា ដៃគូជាច្រើនមានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទទាបខ្លាំង ហើយដៃគូខ្លះគឺគ្មានការរួមភេទសោះតែម្ដង។
យោងតាមសមាគមវិទ្យាសាស្ត្រផ្លូវភេទរបស់ប្រទេសជប៉ុន បានឱ្យដឹងថា ភាពគ្មានការរួមភេទ គឺសំដៅដល់គូស្នេហ៍មួយគូដែលមិនបានរួមភេទលើសពីមួយខែ។ លោកស្រី យ៉ូស៊ី ម៉ូរីគី (Yoshie Moriki) សាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យគ្រីស្ទានអន្តរជាតិនិងអ្នកស្រាវជ្រាវផ្សេងទៀត បានចងក្រងឯកសារស្រាវជ្រាវនៅឆ្នាំ២០២២ តាមរយៈការវិភាគទិន្នន័យពីការស្ទង់មតិនៅទូទាំងប្រទេសនៅឆ្នាំ ២០១០ ទៅលើបុរស និងស្ត្រីចំនួន ៩ ០០០ នាក់ ដែលមានអាយុពី ២០ ទៅ ៥៩ ឆ្នាំ ដើម្បីសិក្សាអំពីសកម្មភាពផ្លូវភេទក្នុងចំណោមគូស្វាមីភរិយាដែលរៀបការរួច។
ជាលទ្ធផល ស្ទើរតែពាក់កណ្តាលនៃអ្នកឆ្លើយតបទាំង ៩ ០០០ បានរួមភេទតិចជាងម្តងក្នុងមួយខែ។ ក្នុងចំណោមអ្នកដែលចង់បានកូន អត្រាគ្មានការរួមភេទមានចំនួន ២២ ភាគរយក្នុងវ័យ ២០ ឆ្នាំ ៣៧ ភាគរយ ក្នុងវ័យ ៣០ ឆ្នាំនិងកើនឡើងដល់ ៥០ ភាគរយក្នុងវ័យ ៤០ ឆ្នាំ។
អ្នកដែលចង់បានកូនទី២ បានប្រឈមមុខនឹងអត្រាមិនរួមភេទខ្ពស់ជាងនេះ ពោលគឺ ៤០ ភាគរយក្នុងវ័យ ២០ ឆ្នាំ ៤៨ ភាគរយក្នុងវ័យ ៣០ ឆ្នាំ និង ៦៧ ភាគរយក្នុងវ័យ ៤០ ឆ្នាំ។ លោកស្រី ម៉ូរីគី បានលើកឡើងថា នៅក្នុងវប្បធម៌របស់ជប៉ុន សុភមង្គលគ្រួសារជាការរស់នៅផ្តោតលើកូនៗ ជាងទំនាក់ទំនងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
លោកស្រីបាននិយាយថា៖ «គូស្នេហ៍មួយចំនួនរវល់ខ្លាំងជាមួយការងារ ដូច្នេះពួកគេមិនមានពេលវេលា និងកម្លាំងសម្រាប់រួមភេទនោះទេ»។
លោក យូជី ហ្កេនដា (Yuji Genda) សាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យតូក្យូបានបង្ហាញថា ការធ្វើការច្រើនម៉ោង បានធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទថយចុះក្នុងចំណោមគូស្វាមីភរិយា ជាពិសេសស្ត្រីដែលមានភាពតានតឹងជាមួយនឹងការងារខ្ពស់ ដោយសារម៉ោងធ្វើការយូរ និងទំនួលខុសត្រូវក្នុងគ្រួសារច្រើន។
ពលរដ្ឋជប៉ុនមានពេលទំនេរតិចបំផុតក្នុងចំណោមប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ឧស្សាហកម្មទាំង ៧ ឬហៅថា (G7)។ អ្នកចិត្តសាស្ត្រនៅគ្លីនិកមួយ លោកសាយ៉ាកា តូដា (Sayaka Toda) បានពន្យល់ថា ទាំងបុរស និងស្ត្រី ត្រូវមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់នៅកន្លែងការងារ និងការមើលថែកូនរបស់ពួកគេ ដូច្នេះពួកគេមានភាពស្និទ្ធស្នាលផ្លូវភេទតិចជាងមុន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត កន្លែងរស់នៅចង្អៀត ក៏ជាកត្តាធ្វើឱ្យគូស្វាមីភរិយាដែលមានកូនដំបូង ពិបាកក្នុងការរួមភេទផងដែរ។
លោក តូដា បានកត់សម្គាល់ថា៖ «ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះមនុស្សមួយចំនួនកំពុងជ្រើសរើសការមានកូនតាមរយៈការព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យជំនួសឱ្យការមានផ្ទៃពោះតាមធម្មជាតិដោយការរួមភេទ»។
លោក តូដា បានបន្ថែមថា ការធានារ៉ាប់រងសាធារណៈគ្របដណ្តប់លើការព្យាបាលភាពគ្មានកូនដែលបានដាក់ចេញនៅឆ្នាំ ២០២២ បានជំរុញឱ្យពួកគេធ្វើបែបនេះកាន់តែច្រើន។ យ៉ាងណាក៏ដោយ មិនមែនគូស្វាមីភរិយាទាំងអស់ជ្រើសរើសវិធីបែបនេះនោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ករណីដៃគូដែលមានការរួមភេទដែរ ប៉ុន្តែមិនអាចមានកូនបាន ក៏កំពុងកើនឡើងផងដែរ។
លោក ស៊ីន អ៊ីម៉ៃ (Shin Imai) ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលបន្តពូជនៅមន្ទីរពេទ្យខេត្តស៊ីស៊ូកា (Shizuoka) បានកត់សម្គាល់ថា ៖«ក្នុងរយៈពេល ២ ទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះចំនួនបុរសកាន់តែច្រើនមិនអាចបញ្ចេញទឹកកាមនៅខាងក្នុងទ្វារមាសប្រពន្ធរបស់ពួកគេបាន»។
ប្រហែលជា ១០% នៃករណីគ្មានកូនរបស់បុរសនៅមជ្ឈមណ្ឌលបន្តពូជរបស់មន្ទីរពេទ្យនេះ គឺសុទ្ធតែមានពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហានេះ។ លោក អ៊ីម៉ៃ បានបន្ថែមថា នេះជាការអនុវត្តការរំញោចខ្លួនឯងមិនបានត្រឹមត្រូវ និងការអប់រំផ្លូវភេទមិនបានគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន៕
