The Phnom Penh Post Search

Search form

Logo of Phnom Penh Post newspaper Phnom Penh Post - កម្ពុជា​អាច​នឹង​ប្រឈម​ការ​ខ្វះខាត​ត្រីប្រហុក​ក្នុង​ឆ្នាំ​នេះ​ដោយសារ​ទិន្នផល​ទាប

កម្ពុជា​អាច​នឹង​ប្រឈម​ការ​ខ្វះខាត​ត្រីប្រហុក​ក្នុង​ឆ្នាំ​នេះ​ដោយសារ​ទិន្នផល​ទាប

សកម្មភាព​នៃ​ការ​ប្រមូលផល​នេសាទ និង​ការ​ធ្វើ​ប្រហុក-ផ្អក​ក្នុង​រដូវ​ត្រីប្រហុក​ឆ្នាំ​នេះ​របស់​ប្រជាកសិករ​នៅ​តាម​បណ្តោយ​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​៥។
សកម្មភាព​នៃ​ការ​ប្រមូលផល​នេសាទ និង​ការ​ធ្វើ​ប្រហុក-ផ្អក​ក្នុង​រដូវ​ត្រីប្រហុក​ឆ្នាំ​នេះ​របស់​ប្រជាកសិករ​នៅ​តាម​បណ្តោយ​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​៥។ ហេង ជីវ័ន

កម្ពុជា​អាច​នឹង​ប្រឈម​ការ​ខ្វះខាត​ត្រីប្រហុក​ក្នុង​ឆ្នាំ​នេះ​ដោយសារ​ទិន្នផល​ទាប

នៅពេល​ដែល​លោក​អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវជាតិ​លេខ​៥​និង​នៅ​តាម​តំបន់​ទន្លេ​នៅ​អំឡុង​ខែ​ធ្នូ​និង​ខែ​មករា លោក​អ្នក​នឹង​ប្រទះ​នូវ​ក្លិន​ឆួល​នៅ​តាម​ដង​ផ្លូវ​នោះ ដែល​នេះ​គឺជា​សញ្ញា​បញ្ជាក់​ថា ជា​ពេល​ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ទូទាំង​ប្រទេស​ចាប់ផ្តើម​រដូវ​ត្រីប្រហុក​។

តាម​បណ្ដោយ​ដង​ទន្លេ​មេគង្គ ម្ចាស់​ដាយ​នេសាទ​កំពុង​រៀបចំ​សម្រាប់​ពេលវេលា​ដ៏សំខាន់​របស់ ខ្លួន បន្ទាប់ពី​រដ្ឋាភិបាល​អំពាវនាវ​ឲ្យ​កសិករ​នេសាទ​ត្រី​ត្រៀម​ខ្លួន ប្រមូល​ត្រីប្រហុក ខណៈ​រដូវ​ត្រូវ​ត្រីប្រហុក​បាន​ចាប់ផ្តើម​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៧​ខែ​ធ្នូ រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ទី​៤​មករា​ឆ្នាំ​២០១៥ ដើម្បី​ត្រៀម​ខ្លួន​ទិញ​ត្រី​ធ្វើ​ប្រហុក ផ្អក​តាម​ការគួរ​។

Content image - Phnom Penh Post

ការ​ប្រមូល​ត្រីរៀល​បាន​ទិន្នផល​ខ្ពស់​បំផុត​មាន​រយៈពេល​ត្រឹមតែ​៧​ថ្ងៃ​ទៅ​១០ ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ​។ ជាទូទៅ អំឡុង​ខែ​មករា គឺជា​រយៈពេល​ដែល​ម្ចាស់ដាយ​នេសាទ​អាច​រក​ត្រី​បាន​ច្រើន​បំផុត ក្នុង​រយៈពេល​៥​ខែ​នៃ​រដូវ​នេសាទ ដែល​ចាប់ផ្តើម​ពី​ខែ​តុលា រហូត​ដល់​ខែ​កុម្ភៈ​។

រដូវ​ត្រីប្រហុក​បាន​ចាប់ផ្តើម​នៅក្នុង​ខែ​ធ្នូ និង​ខែ​មករា​ដូច​សព្វ​មួយ​ដង។ អ្វី​ដែល​ប្លែក​សម្រាប់​ឆ្នាំ​នេះ​គឺ​ចំនួន​ត្រី​បាន​ថយ​ចុះ ខណៈ​តម្លៃ​មាន​ការ​កើនឡើង​។ ប្រជាជន​ដែល​ទៅ​ប្រមូល​ទិញ​ត្រី​ដើម្បី​ធ្វើ​ប្រហុក​នោះ​ក៏​ថយចុះ​ជាង​មុន​។

អ្នកស្រី​អ៊ុំ វណ្ណថុល ឈ្មួញ​ត្រី​ប្រហុក​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ និង​សម្រាក​នៅ​ច្រាំងទន្លេ​រយៈពេល​៤​ថ្ងៃ​ហើយ​នោះ​ដើម្បី​ចាំ​ទិញ​ត្រីរៀល​ឲ្យ​គ្រប់​ ១៥​ តោន​សម្រាប់​ធ្វើ​ប្រហុក​លក់​រយៈពេល​មួយ​ឆ្នាំ​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា អ្នកស្រី បន្ត​របរ​ធ្វើ​ប្រហុក​នេះ​ពី​ឪពុក​ម្តាយ ហើយ​តែងតែ​មក​ចាំ​ទិញ​ត្រី​ពី​ម្ចាស់​ដាយ​នៅ​យឿត្រី​ច្រាំង​ចំរេះ​នេះ​ជា​រៀងរាល់​ឆ្នាំ​។

ដៃ​កំពុង​លាយ​អំបិល​ជាមួយ​ត្រី​រៀល​ប្រហែល ​២០០​ គីឡូក្រាម​នោះ អ្នកស្រី​វណ្ណថុល ថ្លែង​ថា​៖ «​ត្រី​សម្រាប់​ធ្វើ​ប្រហុក​មាន​តែ​ម្តង​ទេ​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ គឺ​នៅពេល​ត្រី​ត្រូវ​នេះ​ឯង​។ ខ្ញុំ​មក​ចាំ​ទិញ​រាល់​ឆ្នាំ​។ ឆ្នាំ​នេះ​ត្រី មិន​សម្បូរ​ទេ ហើយ​ថ្លៃ​ក៏ខ្ពស់​ជាង​ឆ្នាំ​មុន​។ ពិបាក​ទិញ​ណាស់​»​។

អ្នកស្រី​បន្ត​ថា​៖ «​ខ្ញុំ​ទិញ​បាន​នេះ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដាក់​លុយ​ឲ្យ​ម្ចាស់​ដាយ ពាក់កណ្តាល​មុន​។ ខ្ញុំ​មក​ជួប​និយាយ​ជាមួយ​គេ​មួយ​ខែ​មុន​ដើម្បី​ធានា​ថា​ខ្ញុំ​ទិញ​ត្រី​ធ្វើ​ប្រហុក​លក់​បាន​។ ឆ្នាំ​នេះ​ត្រី​តិច អ្នក​មក​ចាំ​ទិញ​ត្រី​ក៏​តិច ព្រោះ​តម្លៃ​រាង​ថ្លៃ​ផង​។ យើង​ទិញ​មិន​ឈ្នះ​ឈ្មួញ​វៀតណាម​ទេ ព្រោះ​យើង​ទិញ​ក្នុង​ចំនួន​តិច​។ ឈ្មួញ​វៀតណាម​គេ​ទិញ​ម្តង​រាប់​តោន ហើយ​គេ​យក​ទូក​គេ​ធំៗ​ណាស់​មក​ដឹក​ពី​ទន្លេ​យើង​ទៅ​។ ពេល​ខ្លះ​គេ​ទិញ​ពី​ដាយ ហើយ​យក មក​លក់​ឲ្យ​ខ្មែរៗ​ដែល​ចាំ​ទិញ​នៅ​ច្រាំង​នេះ​ក៏​មាន​។ យើង​រកស៊ី​មិន​ទាន់​គេ​ទេ​»​។

Content image - Phnom Penh Post

អ្នកស្រី​អ៊ុំ វណ្ណថុល បាន​នាំ​ទាំង​គ្រួសារ​មក​បោះតង់​នៅ​ច្រាំងទន្លេ បាន​រៀបរាប់​ថា តម្លៃ​ត្រី​ដែល​ឡើង​ខ្ពស់​នេះ​បាន​បង្កើន​ទុន​ដែល​អ្នកស្រី​ត្រូវ​ចាយ​ក្នុង​របរ​នេះ​។ អ្នកស្រី​រៀបរាប់​ដូច្នេះ​ថា​៖ «​ត្រី​ទិញ​ចូល​មួយ​គីឡូ​ ១៥០០ ​រៀល​។ នៅ​ថ្លៃ​កាត់​ក្បាលត្រី​១​តោន​២០​ម៉ឺន​រៀល​ទៀត​។ ថ្លៃ​លើក​ពី​ច្រាំងទន្លេ​នេះ ដាក់​ឡាន​ដឹក​ទៅវិញ​ទៀត​អស់​ច្រើន​ដែរ​។ នៅ​ថ្លៃ​យើង​ហូបចុក​ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ​នេះ​ទៀត​។ ពេលណា​យើង​ធ្វើ​ទៅ​អស់​ថ្លៃ​អ៊ីចឹង ពេល​លក់​ក៏​ឡើង​ថ្លៃ​តាម​ហ្នឹង​ដែរ​។ អាណិត​តែ​អ្នក​ទិញ​ហូប​ទេ​»​។

ត្រីរៀល​ត្រូវ​បាន​ស្រង់​ចេញ​ពី​ទន្លេ​ដោយ​ម្ចាស់​ដាយ​ដែល​មាន​សិទ្ធិ​នេសាទ​ក្នុង​ទំហំ​ដែន​នេសាទ​ដែល​ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ដោយ​រដ្ឋបាល​ជលផល តាមរយៈ​ការ​បង់​ពន្ធ​ជា​ប្រចាំ​ឆ្នាំ​។ អ្នក​នេសាទ​ត្រូវ​បង់​ថវិកា​ជូន​រដ្ឋ​រង្វង់​ពី​ ១០ ​លាន​ទៅ​ ៤០​ លាន​រៀល​ដើម្បី​កាន់កាប់​ដាយ​នេសាទ​មួយ​ដែល​អ្នក​នេសាទ​អាច​រកត្រី​ពី​ខែ ​តុលា ដល់​ខែ​ធ្នូ ក្នុង​រង្វង់​ទឹកដី​នេសាទ​ដែល​បាន​អនុញ្ញាត​។

ត្រីរៀល​ដែល​ស្រង់​ពី​ទឹក​ទន្លេ​ភ្លាម គឺ​តែង​មាន​អ្នក​នៅ​ឈរ​ចាំ​ទិញ​ភ្លាម​។ បន្ទាប់ពី​ត្រូវ​ថ្លៃ ត្រីរៀល​នោះ​នឹង​ត្រូវ​កាត់​ក្បាល លាង​សម្អាត រួច ស្រង់​ដាក់​ក្នុង​កញ្ច្រែង​ធំ​។ ត្រីរៀល​ដែល​កាត់​ក្បាល​ហើយ​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ប្រឡាក់​អំបិល ដឹក​ចេញ​ទៅ​តាម​ខេត្ត​ផ្សេងៗ ហើយ​ត្រី​ដែល​ប្រឡាក់​អំបិល​ហើយ​ម្តង​នោះ បន្ទាប់មក​នឹង​ត្រូវ​ប្រឡាក់​អំបិល​ម្តង​ទៀត​មុន​នឹង​ត្រូវ​បាន​បញ្ចូល​ទៅក្នុង​ក្រឡ​ឬ ពាង​ផ្អាប់​ទុក​ដើម្បី​ក្លាយ​ជា​ប្រហុក​។

កាលពី​អំឡុង​ឆ្នាំ​ ១៩៩០ ប្រជាជន​ដែល​ទៅ​រង់ចាំ​ទិញ​ត្រីរៀល​សម្រាប់​ធ្វើ​ប្រហុក មាន​ភាព​កុះករ បើ​ធៀប​នឹង​សម័យ ​បច្ចុប្បន្ន ខណៈ​ទិន្នផល​ត្រី​ពេល​នោះ​មាន​ភាព​សម្បូរ​និង​មាន​តម្លៃ​ត្រឹមតែ​ ៣០០ ​ទៅ​ ៥០០ រៀល​ប៉ុណ្ណោះ​ក្នុង​មួយ​គីឡូក្រាម​។ នេះ​បើ​តាម​ការ​រៀបរាប់​របស់​លោក សេ លីណា វ័យ​ ៣០ ​ឆ្នាំ​ជា​ឈ្មួញ​កណ្តាល និង​ជា​អ្នក​ធំធាត់​នៅ​ច្រាំង​ទន្លេ​នេះ​តែ​ម្តង​។

Content image - Phnom Penh Post

លោក​ថ្លែង​ថា​៖«​កាល​ឆ្នាំ​ ១៩៩០ ​ជាង ឲ្យ​តែ​ដល់​ខែ​នេះ​ម្តងៗ និយាយ​ពី​មនុស្ស​ច្រើន ដើរ ដូច​អុំទូក​អ៊ីចឹង​។ ខ្លះ​មក​បោះតង់​នៅ​ច្រាំងទន្លេ​ដើម្បី​ចាំ​ទិញ​ត្រី ហើយ​ខ្លះ​មក​ទាំង​គ្រួសារ​តែ​ម្តង​។ កាល​នោះ យើង​មិន​ទាន់​មាន​ម៉ាស៊ីន​កាត់​ក្បាលត្រី​ទេ ដូច្នេះ​ម្នាក់ៗ​ត្រូវ​កាត់​ក្បាល​ត្រី​ដោយ​ដៃ​។ មនុស្ស​ដើរ​ឲ្យ​ប្រសាច កាលនោះ ដូច​បុណ្យ​អុំទូក​អ៊ីចឹង​ដែរ​។ ​ដើរ​សឹង​តែ​បុក​គ្នា​តែ​ម្តង​។ ឥឡូវ​មនុស្ស​មិន​សូវ​មក​ដូច​មុន​ទេ​។ ព្រោះ​ត្រី​មិន​សូវ​សម្បូរ ហើយ​ថ្លៃ ពិបាក​ទិញ​ទៀត​។ ទិញ​មិន​ឈ្នះ​ឈ្មួញ​ធំៗ​ទេ​»​។

លោក លីណា បន្តថា​៖ «​ចាប់ តាំងពី​ឆ្នាំ​ដើម​ឆ្នាំ​២០០០ អ្នក​ដែល​មក​ទិញ​ត្រី​ដើម្បី​ធ្វើ​ប្រហុក​ឃើញ​ថា​ថយ​ចុះ​ច្រើន​ដែរ ខណៈ​ត្រី​ក៏​មិន​សូវ​សម្បូរ​ដូច​មុន​។ ណា​មួយ​ឥឡូវ​គេ​អាច​ទិញ​ហូប​បាន អ៊ីចឹង​គេ​មិន​ចង់​មក​ធ្វើ​ខ្លួនឯង​ដូច​មុន​ទេ»​។

អ្នកស្រី ជា ម៉ើ បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ស្រុក​ត្រាំកក់ ខេត្ត​តាកែវ​កាលពី​ល្ងាច​ថ្ងៃ​ព្រហស្បតិ៍ ដើម្បី​ទិញ​ត្រី​ធ្វើ​ប្រហុក​សម្រាប់​ទទួលទាន បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ប្រវត្តិ​នៃ​ការ​ធ្វើ​ប្រហុក​ក្នុង​គ្រួសារ​របស់​អ្នកស្រី​នេះ​បាន​បន្ត​បី​ជំនាន់​មក​ហើយ​។ រាល់​ឆ្នាំ​អ្នកស្រី​តែង​មក​ទិញ​ត្រី​សម្រាប់​ធ្វើ​ប្រហុក​១០០​គីឡូ ដើម្បី​ទុកជា​ស្បៀង​។

អ្នកស្រី​បាន​រំឭក​ឡើង​វិញ​ដូច្នេះ​ថា​៖«​ធ្វើ​ប្រហុក​នេះ​ខ្ញុំ​ចេះ​តាម​ម្តាយ ហើយ​ម្តាយ​ចេះ​តាម​យាយ​។ ខ្ញុំ​ចាំ​ថា​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​មក​ចាំ​ទិញ​ជាមួយ​ម្តាយ​នៅ​ឆ្នាំ​៩០​ជាង​។ ដល់​ពេល​អត់​ពី​គាត់​ទៅ ខ្ញុំ​នៅ​តែ​មក​។ ខ្ញុំ​ព្យាយាម​មក​រាល់​ឆ្នាំ តែ​ឆ្នាំ​ខ្លះ​ក៏​មិន​បាន​មក​ព្រោះ​ធ្វើ​ស្រែ​មិន​បាន អត់​មាន​សោហ៊ុយ​មក​។ ឆ្នាំ​នេះ​មាន​សោហ៊ុយ​មក ក៏​មក ព្រោះ​ប្រហុក​នេះ បើ​ទិញ​គេ​មិន​ឆ្ងាញ់​ដូច​ធ្វើ​ខ្លួនឯង​ទេ​»​។

អ្នកស្រី​បន្ត​ថា​៖ «​ត្រី​ឆ្នាំ​នេះ​តូចៗ​ហើយ​ថ្លៃ​ទៀត​។ មក​ចាំ​ទិញ​តាំងពី​ល្ងាច​ម្សិលមិញ តែ​អត់​មាន​ត្រី ទើប តែ​ទិញ​បាន​ពេល​ម៉ោង​៤​ភ្លឺ​នេះ​ឯង​។ ពី​មុន ពេល​មក​ជាមួយ​ម្តាយ​នោះ យើង​ត្រូវ​អង្គុយ​កាត់​ក្បាលត្រី​ខ្លួនឯង តែ​ឥឡូវ​គេ​មាន​ម៉ាស៊ីន​កាត់​ក្បាលត្រី​។ ម៉ាស៊ីន​នេះ កាត់​ក្បាលត្រី​១០០​គីឡូ គេ​ទារ​ថ្លៃ​២​ម៉ឺន​រៀល នៅ​សោហ៊ុយ​ដឹក​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ទៀត​។​ដោយសារ​តែ​យើង​ចូលចិត្ត​ប្រហុក ទិញ​គេ​វា​មិន​ឆ្ងាញ់ អ៊ីចឹង​ក៏​មក​ធ្វើ​ខ្លួនឯង »​។

អ្នកស្រី​បាន​បន្ថែម​ថា ត្រី​កាន់តែ​តិច និង​តម្លៃ​ដែល​ចេះ​កើន​នេះ​កំពុង​ធ្វើឲ្យ​អ្នកស្រី​បារម្ភ​ពី​តម្លៃ​ត្រី​ដែល​នឹង​អាច​បន្ត​កើន​នៅ​ឆ្នាំ ក្រោយ​។

អ្នកស្រី​ថ្លែង​ថា​៖ «​ខ្លាច​ថា​ឆ្នាំ​ក្រោយ​ត្រី​រឹត​តែ​ថ្លៃ​។ អ្នកស្រែ​មិន​មាន​អី​ទេ ក្រៅពី​ប្រហុក​នេះ នៅពេល​ដែល​អត់​ម្តងៗ បាន​ប្រហុក​នេះ​លាយ​ជាមួយ​សាច់ ជ្រូក​បន្តិច និង​បន្លែ​ក្រោយ​ផ្ទះ​នេះ​ឯង​។ ត្រី​ចេះ​តែ​ថ្លៃ ហើយ​យើង​ឆ្នាំ​ខ្លះ​ធ្វើ​ស្រែ​មិន​បាន​ដោយសារ​អត់​ទឹក​។ ឆ្នាំ​ក្រោយ​នេះ​មិន​ដឹង​ថា​បាន​មក​ទៀត​ឬ​អត់​? យើង​ទិញ​មិន​ឈ្នះ​ឈ្មួញ​ទេ ព្រោះ​គេ​ទិញ​ម្តង​រាប់​តោន ឯ​យើង​នេះ​ទិញ​តិច​គីឡូ ដូច្នេះ​គេ​មិន​សូវ​ចង់​លក់​ឲ្យ​»​។

ចំណែក​អ្នកស្រី​សំរិទ្ធ អាន ក្នុង​វ័យ​៥០​ឆ្នាំ​ហើយ​នោះ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​មកពី​ស្រុក​ស្អាង ខេត្ត កណ្តាល​ដើម្បី​ទិញ​ត្រីប្រហុក​សម្រាប់​ទុក​ជា​ស្បៀង​ដែរ​។ អ្នកស្រី​ដែល​បាន​ដើរ​ចុះ​ឡើង​ព្យាយាម​រក​ត្រីរៀល​ដែល​ធំៗ​បន្តិច​នោះ មក​ដល់​យឿ​ត្រី​តាំងពី​ព្រឹក​ហើយ​ទើប​តែ​ទិញ​បាន​គ្រប់​ចំនួន​១០០​គីឡូ​នៅ​ម៉ោង​ប្រហែល​១១​ប៉ុណ្ណោះ តាមរយៈ​ឈ្មួញ​កណ្តាល ដែល​ជួយ​រកត្រី​បាន​ធំៗ​ពី​ដាយ​នេសាទ​។ ត្រីរៀល​ដែល​មាន​ទំហំ​ប្រហែល​ពីរ​ធ្នាប់​ដៃ​នោះ​មាន​តម្លៃ​ ២០០០​ រៀល​។

កំពុង​ឈរ​ជិត​ត្រី​១០០​គីឡូ​មិន​ទាន់​កាត់​ក្បាល ក្នុង​ការុង​ពីរ ព្រោះ​ទិញ​ពី​ដាយ​នេសាទ​ពីរ​ផ្សេង​គ្នា​នោះ អ្នកស្រី សំរិទ្ធ អាន​ក៏​បាន​ត្អូញត្អែរ​ពី​ទិន្នផល​ត្រី​ដែល​ធ្លាក់​ចុះ​នេះ​ផង​ដែរ​។ អ្នកស្រី​ថ្លែង​ថា​៖ «​ឆ្នាំ​នេះ​ត្រី​ខ្សត់​ណាស់ ហើយ​តូចៗ​ទៀត​។ អត់​ដូច​រាល់​ឆ្នាំ​។ ពី​មុនៗ​បើ​ទោះ​ត្រី​មិន​សូវ​សម្បូរ​តែ​ត្រី​ធំៗ​ល្មម តែ​ឆ្នាំ​នេះ​ត្រី​តូច​ហើយ​ថ្លៃ​ទៀត »​។ អ្នកស្រី​ដែល​តែងតែ​មក​ចាំ​ទិញ​ត្រី​ជា​ប្រចាំ​ឆ្នាំ​បន្ត​ឲ្យ​ដឹង ថា តម្លៃ​ត្រី​ឆ្នាំ​មុន​ប្រហែល​ ១២០០ ​ទៅ ​១៣០០ ​រៀល​ប៉ុណ្ណោះ​។

បែ​ត្រី​មួយ​យ៉ាង​តិច​អាច​ចាប់ ត្រី​បាន​ចំនួន​ ៣០ ​តោន ក្នុង​រយៈពេល​ ២៤​ ម៉ោង ហើយ​ចំនួន​អប្បបរមា​គឺ​១០​តោន ក្នុង​រយៈពេល​២៤​ម៉ោង​។ ត្រីរៀល​ត្រូវ​បាន​គេ​យក​ទៅ​ធ្វើ​ជា​ប្រហុក ឬ​ទឹកត្រី​។ ត្រីរៀល​តូចៗ​កាលពី​ឆ្នាំ​ទៅ​ត្រូវ​បាន​លក់​ក្នុង​ថ្លៃ​ពី ៨០០ ដល់ ​១៥០០ ​រៀល​ក្នុង មួយ​គីឡូក្រាម ហើយ​ត្រីរៀល​ធំ​មាន​តម្លៃ​ពី​ ៤ ០០០ ដល់​ ៥០០០​ រៀល​ក្នុង​មួយ​គីឡូក្រាម​។

អាជីវករ នូ រីយ៉ាស់ ដែល​បន្ត​របរ​នេសាទ​ត្រី និង​ជា​ម្ចាស់​ដាយ​នេសាទ​នៅ​តាម​ដង​ទន្លេមេគង្គ​បួន​ជំនាន់​ហើយ​នោះ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ការ​ដែល​ម្ចាស់​ដាយ​សម្រេច​លក់​ឲ្យ​ឈ្មួញ​ធំៗ​មុន​នោះ​គឺ​ព្រោះ​តែ​ម្ចាស់​ដាយ​ភាគច្រើន​ទទួល​ប្រាក់កក់​ឬ​កម្ចី​ពី​អតិថិជន​ធំៗ​ទាំងនោះ​ដើម្បី​ប្រើប្រាស់​មុន​ពេល​រដូវ​ត្រី​ចូល​មក​ដល់​។

អ្នកស្រី​ថ្លែង​ដូច្នេះ​ថា​៖ «​ការពិត​មិនមែន​មិន​ចង់​លក់​ឲ្យ​អ្នក​ទិញ​ធ្វើ​ប្រហុក​សម្រាប់​ធ្វើ​ស្បៀង​ទេ​។ តែ​យើង​ក៏​មាន​ការ​លំបាក​ដែរ។ យើង​រកស៊ី​ត្រូវការ​ទុន ដែល​ម៉ូយ​ធំៗ​គេ​មាន​លទ្ធភាព​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​។ ​យើង​ក៏​មិនមែន​ដាច់ខាត​ថា​លក់​ឲ្យ​តែ​ម៉ូយ​ធំ​ដែរ យើង​លក់​ឲ្យ​គាត់​បាន​ក្រោយ​ពេល​ដែល​យើង​ឲ្យ​ម៉ូយ​ធំៗ​គ្រប់​ចំនួន​ដែល​គេ​ត្រូវការ​»​។

អ្នកស្រី​បញ្ជាក់​ថា ពិតជា​មាន​ឈ្មួញ​វៀតណាម ដែល​មាន​ទូក​ធំៗ​មក​ដឹក​ត្រី​ពី​ទន្លេ​ទៅ​ប្រទេស​វៀតណាម​វិញ​។​អ្នកស្រី​បាន​បន្ថែម​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា ទិន្នផល​ត្រី​ឆ្នាំ​នេះ​មាន​ការ​ថយ​ចុះ​ជាង​ឆ្នាំ​មុន​ទៅ​ទៀត ហើយ​ត្រីរៀល​សម្រាប់​ធ្វើ​ប្រហុក​មាន​ចំនួន​តិច ជាង​ត្រី​ស្លឹកឫស្សី ជា​ហេតុ​ធ្វើឲ្យ​តម្លៃ​ត្រីរៀល​ឡើង​ខ្ពស់​បើ​ទោះបី​ជា​ត្រី​តូចៗ​ក៏ដោយ​។

លោក ណៅ ធួក ដែល​ជា​ប្រធាន​រដ្ឋបាល​ជលផល​មិន អាច​ទាក់ទង​សុំ​ការ​អត្ថាធិប្បាយ​បន្ថែម​បាន​ទេ​អំពី​ទិន្នផល​ត្រី​សរុប​ដែល​កម្ពុជា​ទទួល​បាន​ក្នុង​រដូវកាល​ត្រីប្រហុក​លើក​ទី​១ និង​ការ​ចូល​មក​ដល់​នៃ​ទូក​របស់ ឈ្មួញ​វៀតណាម​។ តែ​លោក​បាន​ថ្លែង​កាលពី​ថ្ងៃ​សុក្រ​សប្តាហ៍​មុន​នៅក្នុង​សិក្ខាសាលា​ស្តីអំពី ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ការ​ចាប់ផ្តើម អនុវត្ត​គម្រោង​ធនធាន​ទឹក ចម្រុះ​នៃ​ការ​គ្រប់គ្រង​ជលផល​ឆ្លងដែន​សម្រាប់​ទន្លេមេគង្គ​និង​ទន្លេសេកុង រវាង​កម្ពុជា​និង​ឡាវ ថា ផលនេសាទ​ទឹកសាប​របស់​កម្ពុជា​សរុប​មាន​ចំនួន​ ៦០០ តោន​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ មាន​តម្លៃ​ប្រមាណ​ជាង​១​ពាន់​លាន​ដុល្លារ​ដែល​ផល​នេះ​បាន​ចូលរួម​ចំណែក​នៅក្នុង​ផលទុន​សរុប​ក្នុង​ស្រុក​ពី​ ៨​ ទៅ​ ១២​ ភាគរយ​។

លោក​បាន​ថ្លែង​ថា ធនធាន​ធម្មជាតិ​នេះ​មាន​សារៈសំខាន់​ដោយសារ​ប្រជាជន​កម្ពុជា​បរិភោគ​ត្រី​ចំនួន​៦៣​គីឡូក្រាម​ក្នុង​ម្នាក់​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ ហើយ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​ថា​ការ​ផុយស្រួយ​បើសិន​ជា​មិន​មាន​ការ​គ្រប់គ្រង​សមស្រប​នោះ​។

លោក​បន្ត​ថា​៖ «​ការ​ធ្វើ​ទំនប់​ទឹក​នៅ​ប្រទេស​ឡាវ​នឹង​ធ្វើឲ្យ​បាត់បង់​ធនធាន​ជលផល​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា ព្រោះ​វា​ទប់​យក​ទឹក​អស់​មួយ​ចំនួន ជាពិសេស​ការ​ធ្វើ​ចរាចរណ៍​ត្រី​ទៅ​ពងកូន​។ ត្រី​បឹង​ទន្លេសាប​នៅក្នុង​ខែ​នេះ​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​យ៉ាង​គំហុក​ពី​បឹង​ទន្លេសាប​ឆ្ពោះ​ទៅ​ដងទន្លេមេគង្គ​ដើម្បី​ទៅ​រក​កន្លែង​ជ្រក​ពង​ក្នុង​អន្លង់​ជ្រៅៗ សម្រាប់​ធ្វើ​ពូជ​នៅ​ឆ្នាំក្រោយ ហើយ​ក៏​នឹង​អាច​ប៉ះពាល់​ដល់​សត្វ​ផ្សោត​ទន្លេមេគង្គ​ផង​ដែរ​»​។

លោក​បាន​ព្យាករ​ឲ្យ​ដឹង​ថា រដូវ​ត្រីប្រហុក​អាច​នឹង​នៅ​ចុះ​ច្រើន​ម្ដង​ទៀត​នៅ​ចុង​ខែ​មករា និង ដើម​ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​ ២០១៥ ខាង​មុខ​នេះ ប្រសិន​បើ​អាកាសធាតុ​មិន​ចុះ​ត្រជាក់​ពេក​ទេ​៕

អត្ថបទគួរចាប់អារម្មណ៍