.jpg)
លោក យី សារិន ពេលថតជាមួយក្រុមអត្តពលិកសូហ្វតិន្នីសកម្ពុជា កាលពីឆ្នាំ ២០១៦។ រូបថត ឈន ណន
ភ្នំពេញ៖ ជាក្មេងកំព្រាមកពីខេត្តបាត់ដំបង លោក យី សារិន បានចូលប្រឡូកលើវិថីជាកីឡាករតាំងពីឆ្នាំ ១៩៦៣ មុនពេលលោកបានក្លាយជាគ្រូបង្វឹកជម្រើសជាតិនៅឆ្នាំ ១៩៩៥ ប៉ុន្តែការតស៊ូព្យាយាមរបស់លោកអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ មិនបានធ្វើឲ្យជីវភាពរស់នៅរបស់លោកប្រសើរនោះទេ ខណៈបច្ចុប្បន្នសុខភាពរបស់លោក ក៏មានភាពទ្រុឌទ្រោមផងដែរ។
ជាមួយប្រវត្តិផ្តើមចេញពីក្មេងរើសកូនបាល់ លោក យី សារិន បានជាប់ជាយុវជនជម្រើសជាតិកីឡាវាយកូនបាល់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៦៦ មុនពេលលោកត្រូវបានផ្តល់តួនាទីជាគ្រូបង្វឹកក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៥ ប៉ុន្តែក្នុងរយៈពេល ៣ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ លោកបានមករួមរស់នឹងសហព័ន្ធកីឡាសូហ្វតិន្នីសកម្ពុជាវិញ ដោយលោកមានតួនាទីជាគ្រូបង្វឹកជម្រើសជាតិ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងវ័យ ៧០ ឆ្នាំទៅហើយនោះ លោក យី សារិន មានសុខភាពកំពុងចុះខ្សោយ និងបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ជាបន្តបន្ទាប់ផងដែរ ចំណែកស្ថានភាពជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ក៏មានការលំបាក បើទោះបីជាលោកមានមុខរបរជាអ្នកតន្ត្រីសម័យមួយទៀត ក្រៅពីគ្រូបង្វឹកកីឡាក៏ដោយ។
លោក យី សារិន បានអះអាងថា ក្នុង ១ ជីវិតរបស់លោកនៅជាប់ក្នុងសកម្មភាពកីឡាជានិច្ច លើកលែងតែជំនាន់ ប៉ុល ពត។ លោករៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំជាកូនកំព្រាម្នាក់ កើតនៅខេត្តបាត់ដំបងមានបងប្អូនស្រី ៣ នាក់ ប្រុស ៣ នាក់ ហើយបានចូលក្នុងសកម្មភាពកីឡា តាមរយៈបងប្រុស ជាជម្រើសជាតិឈ្មោះ យី សារុន»។
«ពីដំបូង ខ្ញុំស្កាត់មកស្វែងរកបងប្រុស នៅជិតវត្តភ្នំ ខ្ទង់ឆ្នាំ ១៩៦៣ ហើយមានតែប្រាក់ ៤០ រៀលទេ សម្រាប់ជិះឡានមកភ្នំពេញ ហើយបានដាច់បាយ ដាច់ទឹកចំនួន ៣ ថ្ងៃ ទើបរកបងប្រុសឃើញ ព្រោះសម័យនោះ គ្មានអ្វីទាក់ទងគ្នាទេ។ ក្រោយមកខ្ញុំត្រូវបានធ្វើជាកម្មករក្មេងរើសបាល់ពេលប្រកួត និងហ្វឹកហាត់ដោយដេកផ្ទាល់នៅក្នុងតារាងបាល់ និងឆ្លៀតចូលហាត់ខ្លះ នាពេលទំនេរក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៣»។
លោក យី សារិន បានបន្តថា៖ «ដោយការប្រឹងប្រែង ខ្ញុំហ្វឹកហាត់ចេះវាយបានល្អគួរសម និងបានធ្វើតេស្តជាប់ជាជម្រើសជាតិយុវជនក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៦ និងពេញសិទ្ធិលេងឆ្នើមបានល្អក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៨ ដោយខ្ញុំឈ្នះបានលេខ ១ ជានិច្ច ក្នុងកម្រិតថ្នាក់ជាតិ ហើយឆ្នាំ ១៩៧៣ ខ្ញុំបានទៅចូលរួមប្រកួតស៊ីហ្គេមលើកទី៧ នៅសិង្ហបុរី ដោយឈ្នះបានមេដាយសំរឹទ្ធជាក្រុម»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ សកម្មភាពលេងកីឡារបស់លោក យី សារិន ត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ក្នុងរបប ប៉ុល ពត ប៉ុន្តែក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ លោកបានចូលមកលេងឲ្យក្រុមជម្រើសជាតិជាថ្មី ហើយលោកជាកីឡាករឆ្នើមទាំង ៤ នាក់ នាសម័យនោះជាមួយបងប្រុសលោក យី សារុន លោក ពិល អ៊ុំ និងលោក ម៉ឺ វិន។
នៅឆ្នាំ ១៩៩៥ គឺអំឡុងពេលលោក មាស សារិន ជាអ្នកដឹកនាំកីឡា លោក យី សារិន ត្រូវបានផ្តល់តួនាទីឲ្យធ្វើជាគ្រូបង្វឹក ដើម្បីបន្តបណ្តុះបណ្តាលក្មេងៗជំនាន់ក្រោយផ្នែកកីឡាវាយកូនបាល់រហូតដល់ឆ្នាំ ២០១១ ហើយចាប់ពីឆ្នាំ ២០១៧ លោកបានចេញពីកីឡាវាយកូនបាល់ មកនៅជាមួយកីឡាសហព័ន្ធកីឡាសូហ្វតិន្និសកម្ពុជា ដែលរៀបចំ និងបង្កើតដោយស្ថាបនិកមានលោក ប្រាក់ ផល្លា លោក ហែម ថុន លោក ជា ប៊ុនហេង លោក យី សារិន និង ក្រុមជនជាតិកូរ៉េរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។
លោក យី សារិន បានបញ្ជាក់ថា៖ «សកម្មភាពសូហ្វតិន្និសបានរីកចម្រើនជាបន្តបន្ទាប់ ហើយខ្ញុំនៅតែមានឈ្មោះជាគ្រូបង្វឹកជម្រើសជាតិឈុតធំដដែល ស្របពេលវ័យរបស់ខ្ញុំ កាន់តែចាស់ ឯសុខភាពក៏ទ្រុឌទ្រោមជាងមុន ហើយជីវភាពរស់នៅលំបាក មិនគ្រប់គ្រាន់បរិបូរណ៍ដូចគេទេ ប៉ុន្តែកូនៗ ព្រមទាំងចៅៗ និងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ជាអ្នកនិយមចូលចិត្តលេងកីឡាប្រភេទនេះ ខណៈបច្ចុប្បន្ន កូនស្រីរបស់ខ្ញុំ រិន សុធារី ជាជម្រើសជាតិឆ្នើម និងលេងឲ្យមហាផ្ទៃ»៕
