.jpg)
ផាវ ភឿត បានធ្វើជាអាជ្ញាកណ្តាល នៅក្នុងការប្រកួតនៅលើសង្វៀនតូចមួយ ក្នុងខេត្តសៀមរាប។ រូប ពន្លក
ភ្នំពេញ៖ អ្នកប្រដាល់លំដាប់ខ្លាំងកម្រិតមធ្យមឈ្មោះ ផាវ ភឿត ដែលឃ្លាតពីសង្វៀនប្រដាល់ជាង ១០ ឆ្នាំ ទៅធ្វើទាហាន ក្នុងវរលេខ ៣៨២ កងពលអន្តរាគមន៍លេខ ៣ ប្រចាំតំបន់បង្គោល ៨ ស្រុកជាំក្សាន្ត ខេត្តព្រះវិហារនោះ បានសុំការអនុញ្ញាតពីអង្គភាព ដើម្បីស្វែងរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែមពីសកម្មភាពប្រកួតកីឡា ដែលគេធ្លាប់ឆ្លងកាត់ និងមានបទពិសោធជាមួយជើងខ្លាំងៗមួយចំនួនកន្លងមក។
នៅក្នុងជំនួបដ៏ចៃដន្យមួយ នៅខេត្តសៀមរាប កាលពីចុងសប្តាហ៍មុន គឺពេលដែល ផាវ ភឿត មានវត្តមានជាអាជ្ញាកណ្តាលក្នុងសង្វៀនខ្នាតតូចមួយនោះ ផាវ ភឿត បានផ្តល់បទសម្ភាសឲ្យភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រចាំការ ១៥ ថ្ងៃ នៅលើភ្នំ ដោយប្តូរវេនគ្នា ហើយពេលប្តូរវេន ខ្ញុំបានសុំការអនុញ្ញាតពីមេ ដើម្បីស្វែងរកការងារជាកីឡាករ និងជាអាជ្ញាកណ្តាល ក្នុងការប្រកួតតាមខេត្តជិតៗមួយចំនួន ដើម្បីទទួលបានកម្រៃលុយកាក់ខ្លះ ផ្ញើរទៅប្រពន្ធកូន បង្គ្រប់ការខ្វះខាត»។
កីឡាករ ផាវ ភឿត មានស្រុកកំណើត នៅសង្កាត់ស្វាយប៉ោ ខេត្តបាត់ដំបង ហើយបច្ចុប្បន្ន មានអាយុ ៣៩ ឆ្នាំ ហើយរូបគេមានប្រពន្ធ និងកូនចំនួន ២ នាក់ ដែលរស់នៅភូមិបឹងខ្នា ស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់ ប៉ុន្តែបេសកកម្មរបស់ ផាវ ភឿត ប្រចាំនៅព្រះវិហារជានិច្ច។
កីឡាកររូបនេះ បានបន្ថែមថា៖ «ឥឡូវខ្ញុំរកបានការងារស្ម័គ្រចិត្តជាអាជ្ញាកណ្តាលនៅក្នុងការប្រកួតប្រដាល់គុនខ្មែរខ្នាតតូចមួយ ក្នុង ១ យប់បានតែ ២ គូ ដោយទទួលបានការឧបត្ថម្ភចំនួន ៥ ដុល្លារ ហើយពេលខ្លះ បើមានដៃគូ ខ្ញុំសុំគេឡើងប្រកួត ដោយបានតម្លៃខ្លួនត្រឹមតែ ៥០ ០០០ រៀល ពេលឈ្នះ និងចាញ់ ៤០ ០០០ រៀលប៉ុណ្ណោះ ព្រោះគេទើបតែរៀបចំប្រកួតសាកល្បងនៅឡើយ»។
ផាវ ភឿត ក្នុងឯកសណ្ឋានជាទាហាន ពេលប្រចាំការនៅព្រះវិហារ។
ផាវ ភឿត បានបន្តថា៖ «ខ្ញុំបានឃ្លាតពីសង្វៀនអស់រយៈពេល ១០ ឆ្នាំមកហើយ និងបានធ្វើជាទាហាននៅព្រំដែន ប៉ុន្តែបើគិតមកដល់ពេលនេះ ខ្ញុំមិនទាន់បានស័ក្តិ ១ ពាក់នៅឡើយទេ គឺមានឋានៈត្រឹមពលបាលប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាខ្ញុំកោតសរសើរមេរបស់ខ្ញុំ ដែលគាត់បានផ្លាស់ប្តូរវេនគ្នាយាមប្រចាំការ គឺ ១៥ ថ្ងៃយាម និង ១៥ ថ្ងៃសម្រាក ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានពេលរកប្រាក់បានបន្តិចបន្តួចពីកីឡាសម្រាប់ជួយគ្រួសារ»។
គួររំឭកថា ផាវ ភឿត បានចូលហាត់ប្រដាល់ដំបូង ក្នុងឆ្នាំ ២០០០ នៅក្លិបពន្លឺសាមគ្គីខេត្តបាត់ដំបង ហើយក្រោយមកគេ បានដើរវ៉ៃតាមខេត្តជនបទ ដោយប៉ះជាមួយខ្មែរ និងកីឡាករថៃរាប់ភ្លេច។ ក្រោយមក ភឿត ក៏មានមុខបានមកប្រកួតលើសង្វៀននៅភ្នំពេញ ដោយប្រកួតដំបូងនៅសង្វៀនប៉ុស្តិ៍លេខ ៥ ដែលភាគច្រើនក្នុងទម្ងន់ ៦៣ និង ៦៧ គ.ក្រ។
ផាវ ភឿត បានអះអាងថា៖ «ក្នុងការប្រកួតជាង ៣០០ លើក ខ្ញុំបានប្រកួតជាគូអន្តរជាតិ ពិសេសជាមួយថៃប្រហែល ១០០ លើក។ ខ្ញុំមិនដែលឈ្នះបានខ្សែក្រវាត់ ឬលេខ ១ ម្តងទេ គឺបានត្រឹមលេខ ២ ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែលទ្ធផលដែលខ្ញុំឈ្នះ គឺបានពានចំនួន ៤ បានម៉ូតូចំនួន ២ គ្រឿង នៅសង្វៀនប៉ុស្តិ៍លេខ ៥ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ២០០៣ និង ២០០៥»។
អ្វីដែល ផាវ ភឿត មិនអាចក្លាយជាម្ចាស់ខ្សែក្រវាត់ ឬជើងឯកលេខ ១ នោះ ត្រូវបានសាមីខ្លួន ផាវ ភឿត អះអាងថា ដោយសារជួបគូប្រកួតសុទ្ធតែកំពូលជើងខ្លាំងៗដូចជាធ្លាប់ប៉ះជាមួយកីឡាករ ជ័យកុសល, អូត ភូថង, នួន សុរិយា, រ៉េវ វិរៈ, ឡុង វ៉ានថន និង ធន់ សុភា ជាដើម។
នៅពេលសួរថា តើអនាគតចង់បន្តមានការងារនៅក្នុងវិស័យប្រដាល់ទៀត ឬយ៉ាងណានោះ ផាវ ភឿត និយាយថា៖ «ខ្ញុំចង់មានក្លិប ឬក្លាយជាគ្រូបង្វឹក និងជាចៅក្រម អាជ្ញាកណ្តាលដូចគេ ព្រោះជំនាន់ខ្ញុំ គេបានអស់ហើយ»។
ផាវ ភឿត បញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំធ្វើទាហាន ១០ ឆ្នាំ នៅព្រំដែនព្រះវិហារ មិនទាន់បានស័ក្តិ ១ ផង ប៉ុន្តែអតីតកីឡាករដូចខ្ញុំ នៅភ្នំពេញ បានស័ក្តិ ៣ ស័ក្តិ ៤ អស់ហើយ»។ ទោះជាយ៉ាងណា ភឿត ដើរច្រើនកន្លែង ធ្វើជាគ្រូបង្វឹកជំនួយ បានប្រាក់បន្តិចបន្តូច ជាប្រចាំផងដែរ៕
