.jpg)
កញ្ញា ផែន ចិន្ដា មិនទាន់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ (រូបតូច) និងកំពុងសម្រាកព្យាបាលលាងឈាម ២ សប្ដាហ៍ម្ដង។ រូបថត សហការី
តាកែវ៖ រវល់តែរឿងប្រកបរបរផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព ឪពុកក៏មានជំងឺ និងម្ដាយពិការភ្នែក ដែលមិនសូវខ្វល់ខ្វាយពីបញ្ហាសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួន ស្ដ្រីស្ថិតក្នុងវ័យបញ្ចេញពន្លឺជីវិតត្រចះត្រចង់នៃអាជីពការងារម្នាក់ ធ្លាក់ក្នុងសភាពអាប់អួស្ទើរតែអស់ជំហរតស៊ូ។
ថ្វីដ្បិតតែមានជំងឺទឹកនោមប្រៃ និងឡើងឈាមក្នុងវ័យនៅក្មេងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នារីរូបនេះនៅមានថាមពលបំពេញការងារក្នុងក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយ ដើម្បីទ្រទ្រង់គ្រួសារ។
វេលាចេះតែទៅមុខ រោគសញ្ញាចាប់ផ្ដើមលេចឡើងបន្ដិចម្ដងៗ ដោយកញ្ញា ផែន ចិន្ដា រហូតដល់មានអាការហត់ដង្ហក់ ដកដង្ហើមផុតៗ បាយមិននឹក ទឹកមិនស្រេក សម្រាកក៏មិនបាន នៅសល់តែស្បែកដណ្ដប់ឆ្អឹង។ ទឹកមុខធ្លាប់តែស្រស់បស់ក៏ប្រែធ្លាក់ខ្លួនឈឺរ៉ាំរ៉ៃដោយសារស្ថានភាពជំងឺវិវត្ដទៅជាបញ្ហាខូចក្រលៀនធ្ងន់ធ្ងរ។
រយៈពេល ៥ ឆ្នាំ ចិន្ដា ត្រូវទ្រាំតស៊ូក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺប្រចាំកាយ ដោយសារតែកត្ដាជីវភាពខ្វះខាតនៃគ្រួសារ ដែលមិនអាចមានលទ្ធភាពព្យាបាល។
កញ្ញា ចិន្ដា អាយុ ៣១ ឆ្នាំ ប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ ពេលទើបដឹងខ្លួនមានជំងឺក្រលៀននេះ អំឡុងស្ថានភាពកាន់តែដុនដាបថា៖ «ពីដំបូងឡើយខ្ញុំក៏មិនដឹងថា ខ្លួនខ្ញុំមានជំងឺខូចក្រលៀននេះដែរ។ ខ្ញុំធ្វើការងារធម្មតា ក្រោយមក ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអាការមិនសូវស្រួល និងចេះតែចង់ក្អួត អស់កម្លាំង។ ពេលមួយនោះ ខ្ញុំទៅពេទ្យ ពេទ្យប្រាប់ថា អាការនេះកើតឡើងដោយសារខ្ញុំខូចតម្រងនោម»។
ចិន្ដា បានបន្ដក្នុងសំឡេងមិនច្បាស់ស្រឡះល្អថា៖ «ម្យ៉ាងដោយសារខ្ញុំមានជំងឺទឹកនោមប្រៃ និងលើសឈាមយូរមកហើយដែលធ្វើឱ្យវាខូចទៅក្រលៀន។ ប៉ុន្តែជាក់ស្ដែង ខ្ញុំមិនដឹងខ្លួនថា មានជំងឺនេះឡើយ»។
ស្ដ្រីធ្លាប់ជាបង្គោលគ្រួសារម្នាក់រូបនេះ បានស្រង់សម្ដីពេទ្យប្រាប់ថា ជំងឺ ក្រលៀននេះ មាន ៥ ដំណាក់កាល តែដោយសារខ្លួនមិនបានទៅទទួលការព្យាបាលតាំងពីដំណាក់កាលដំបូងៗ តម្រងនោមវិវត្ដកាន់តែអាក្រក់។
អ្នកម្ដាយពិការភ្នែក និងលិខិតបញ្ជាក់ពីស្ថានភាពគ្រួសារ និងជំងឺ។ រូបថត សហការី
កញ្ញាបន្ដថា តាមរយៈគ្រូពេទ្យ វិធីព្យាបាលមានតែ ២ ប៉ុណ្ណោះ គឺទី១ វះកាត់ប្ដូរក្រលៀន និង ១ ទៀត គឺធ្វើការលាងឈាមពេញ ១ ជីវិត។
ចិន្ដា បានរៀបរាប់ថា៖ «ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវលាងឈាមរៀងរាល់សប្ដាហ៍ ហើយមួយសប្តាហ៍ ២ ដង។ បើសិនខ្ញុំខានមិនបានទៅលាងទេ វានឹងធ្វើទុក្ខខ្ញុំឱ្យគេងមិនបាន ញ៉ាំមិនបាន ពេលដាក់អីចូលមាត់ ក្អួតមកវិញ ដកដង្ហើមហត់ដង្ហក់ និងហើម»។
កញ្ញាបន្ដថា៖ «ប៉ុន្តែការលាងឈាមធ្វើឱ្យខ្ញុំនៅតែមិនស្រួល ព្រោះពេលគេដកជាតិទឹកចេញ វាធ្វើឱ្យខ្ញុំអស់កម្លាំងរឹតតែខ្លាំង។ តែបើគេមិនដក វាធ្វើឱ្យខ្លួនខ្ញុំហើម និងហត់។ ដើម្បីស្រួលខ្លួន ទាល់តែខ្ញុំខំប្រឹងញ៉ាំ។ តែនិយាយទៅ ខ្ញុំគ្មានស្គាល់ពាក្យថាស្រួលខ្លួនដូចគេទេ ព្រោះស្រួលខ្លួនបានមួយថ្ងៃដល់ថ្ងៃទៅពេទ្យទៀតហើយ»។
ប៉ុន្តែដោយសារតែការខូចក្រលៀន រាងកាយមិនអាចបញ្ចេញជាតិពុលបាន ការទទួលទានត្រូវធ្វើឡើងទៅតាមក្បួនខ្នាតនៃការណែនាំគ្រូពេទ្យ។
ចិន្ដា ប្រាប់ថា សូម្បីតែផ្លែឈើ ដូចជាប៉ោម ១ ផ្លែ ត្រូវពុះជា ៦ ចំណិត ហើយ ១ ថ្ងៃទទួលទានបានតែ ១ ចំណិតប៉ុណ្ណោះ។ វាធ្វើឱ្យរាងកាយបាត់បង់វីតាមីន មិនមានសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ និងស្គមស្គាំង ប្រែសម្បុរស្បែកស្រអាប់។
សព្វថ្ងៃ ជំងឺកាន់តែរាលដាល ដោយសារការចាក់ម្ជុរដៃខាងឆ្វេង ដើម្បីលាងឈាមយូរៗទៅធ្វើឱ្យសរសៃដៃរីកធំ។ ពេទ្យបានណែនាំឱ្យវះកាត់បិទសរសៃចោល និងធ្វើការវះកាត់ដៃមួយចំហៀងខាងស្ដាំធ្វើសរសៃដៃទុកសម្រាប់លាងឈាមដូចគ្នា ព្រោះសរសៃបច្ចុប្បន្នធំពេក ឈាមបុកខ្លាចអាចប៉ះពាល់ដល់បេះដូង។
ដោយសារមិនមានលទ្ធភាព កញ្ញា ចិន្ដា បន្ដលាងដៃខាងឆ្វេងសិន ព្រោះក្នុងការវះកាត់ដៃម្ខាង គឺអស់ ៣០០ ដុល្លារ សងខាងអស់ ៦០០ ដុល្លារ។
ដោយត្រូវបញ្ចូលឈាមយ៉ាងតិច ២ ប្លោកក្នុង ១ ខែ ស្ដ្រីមកពីស្រុកត្រាំកក់ ខេត្ដតាកែវរូបនេះ គ្មានអ្វី ក្រៅពីពាក្យពេចន៍អរគុណដល់ញាតិមិត្ដជិតឆ្ងាយ ដែលតែងតែជួយផ្ដល់ឈាម និងថវិកាសម្រាប់ការបញ្ចូលឈាមញឹកញាប់នេះ។
ឪពុកចិន្តាសម្រាកព្យាបាល ក្រោយវះកាត់ជំងឺក្លន។ រូបថត សហការី
កញ្ញាបានបន្ដថា៖ «ណាមួយនៅមានថ្លៃធ្វើដំណើរឡើងចុះភ្នំពេញ ការហូបចុក ថ្នាំពេទ្យ ២០ ដុល្លារ ក្នុង ១ សប្ដាហ៍ ថ្លៃមើលឈាមអីផ្សេងៗ។ ជួនកាលបំពង់លាងឈាមត្រូវដូរថ្មី ព្រោះលាង ៦ ដង គេត្រូវដូរម្ដងអស់ ២៥ ដុល្លារទៀត។ ខ្ញុំពិតជាទាល់ខ្លាំងណាស់»។
ដោយមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងការអង្គុយធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុន ៧-៨ ម៉ោង ក្នុង ១ ថ្ងៃ ហើយការឡើងចុះពេទ្យញឹក បុគ្គលិករូបនេះត្រូវបញ្ចប់ការងារខ្លួន ដែលធ្លាក់បន្ទុកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះទៅលើបងប្អូន ៤ នាក់ទៀត។
ក្នុងចំណោមបងប្អូន ៥ នាក់ ប្អូន ២ នាក់ បានរៀបការមានគ្រួសារម្នាក់ធ្វើការជាកម្មការិនីរោងចក្រកាត់ដេរ និងម្នាក់ទៀតនៅរៀន ខណៈម្ដាយពិការភ្នែកតាំងពីឆ្នាំ ២០០០ តម្រូវឱ្យឪពុកនៅថែទាំអ្នកម្ដាយ និងរូបខ្លួន ដោយមិនអាចចេញប្រកបរបរអ្វីឡើយ។
ចិន្ដា បានលើកឡើងថា៖ «កន្លងមកពួកគាត់ក៏ជួយខ្ញុំខ្លះៗដែរ ប៉ុន្តែក៏មិនច្រើនដែរព្រោះពួកគាត់ក៏ខ្វះខាត និងមានបន្ទុករៀងៗខ្លួនដែលត្រូវដោះស្រាយ។ ទុក្ខជាន់លើទុក្ខ ឪពុកខ្ញុំក៏ទើបតែវះកាត់ពោះវៀនធ្លាក់។ ជំងឺខ្ញុំក៏តម្រូវឱ្យមានការចំណាយខ្ពស់ហួសពីសមត្ថភាពពួកគាត់ម្នាក់ៗ»។
ជាចុងក្រោយ កញ្ញា ផែន ចិន្ដា សូមអំពាវនាវដល់សប្បុរសជនឱ្យជួយខ្លួនផង ព្រោះក្រុមគ្រួសារពិតជាខ្វះខាតមិនអាចរ៉ាប់រងការចំណាយដ៏ធំនេះបានឡើយ។
សប្បុរសជនអាចចូលរួមតាមរយៈលេខទូរស័ព្ទ ០៧០ ៥៩៥ ៩៣៩ ឬ ABA:000218781, Phen Chenda៕
