.jpg)
កណ្តាលៈ បើទោះបីជាសម័យកាលវិវត្ដន៍ជឿនលឿន អាហារថ្មីៗប្លែកចម្រុះសាសន៍បានចូលមកដល់ប្រទេសកម្ពុជាជាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គ្រួសារតូចមួយដែលមានសមាជិក ២ នាក់ម្តាយកូន នៅតែបន្តរក្សានូវអាជីពធ្វើនំក្រៀប ដែលជានំប្រពៃណី សម្រាប់យកទៅលក់នៅក្នុងភូមិគ្រាន់បានប្រាក់ រំដោះក្រពះចេញពីការស្រេកឃ្លាន។
រស់នៅក្នុងផ្ទះតូចជាប់មាត់ទន្លេ ជិតស្ពានថ្មីស្ថិតនៅក្នុងភូមិកណ្តាលកោះតូច ឃុំតាលុន ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្តាល អ្នកស្រី តេង នី អាយុ ៥២ ឆ្នាំបានប្រកបអាជីពធ្វើនំក្រៀបអំឡុងឆ្នាំ ២០១៥ ដោយបានរៀនធ្វើនំនេះតាមដន្លងពេល ដែលអ្នកស្រីបានផ្លាស់មករស់នៅទីនេះ បន្ទាប់ពីផ្តាច់ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយស្វាមីដោយបន្សល់ទុកកូនចំនួន ៥-៦ នាក់។
អ្នកស្រី តេង នី បានបញ្ជាក់ថា៖ «ជីវិតខ្ញុំពិបាកណាស់ ១ ថ្ងៃៗ អត់មានបានស្រណុកទេគឺរវល់ធ្វើនំ ដើម្បីក្រពះហ្នឹង។ ជីវិតអ្នកលក់នំក្រៀប គ្មានសល់អ្វីច្រើនទេបានត្រឹមតែម៉ាហូបៗទេ។ រាល់ថ្ងៃនៅសល់កូនប្រុសពៅម្នាក់នៅជួយធ្វើនំហ្នឹង កូនផ្សេងគេមានគ្រួសារហើយ ហើយកូនខ្ញុំនេះអត់បានរៀនទេ ព្រោះកាលមុនខ្ញុំរវល់តែដើរស៊ីឈ្នួលគេ លេងឡាន លាងចាន ហើយយកកូនទៅតាមទាំងអស់»។
ទាំងការធ្វើ និងការដាក់តាំងលក់អាជីវករនំក្រៀបត្រូវការពន្លឺថ្ងៃ និងចៀសវាងទឹកភ្លៀង។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
បើទោះបីជាលំបាក និងកម្សត់ ២ នាក់ម្តាយកូនយ៉ាងណា ក៏ស្ត្រីមជ្ឈិមវ័យរូបនេះនៅតែតស៊ូក្នុងជីវិត រកប្រាក់ចិញ្ចឹមកូនប្រុស ផ្ទេរចំណេះដឹងដ៏ស្តួចស្តើងមួយនេះដល់កូន និងអប់រំកូនប្រុសសំណព្វចិត្តថា ជីវិតគឺជាការតស៊ូ។
ចងនំក្រៀបមុខផ្ទះ រណែងរណោង អ្នកស្រី តេង នី បានឲ្យដឹងថា៖ «ភ្ញៀវគេញាំនំខ្ញុំ គេសរសើរថា ឆ្ញាញ់ ហើយឈ្ងុយ ព្រោះខ្ញុំយកអង្ករល្អ ស្រួលញាំ វាអត់គ្រើមទេ ហើយមួយថ្ងៃលក់ដាច់បាន ២០០ នំដែរក្នុងនំ ១ ថ្លៃ ៥០០ រៀល និយាយរួមទៅគឺអ្នកដំណើរចេញចូលតាមហ្នឹងគេទិញ ហើយខ្ញុំក៏យកទៅលក់ក្នុងតាមភូមិអ៊ីចឹងដែរទៅ ព្រោះនៅនេះមានតែផ្ទះ ២-៣ ទេ ដែលលក់នំក្រៀបហ្នឹង»។
ទម្រាំផលិតបានជានំក្រៀបមួយៗមិនមែនជាការងាយស្រួលនោះឡើយ ដោយត្រូវក្រោកពីដំណេកម៉ោង ៣ ទៀបភ្លឺអ្នកស្រី តេង នី ត្រូវលាងអង្ករឲ្យបានស្អាត រួចយកអង្ករទៅត្រាំចោលមួយសន្ទុះ និងត្រូវស្រង់យកមកដាក់កញ្ជ្រែងឲ្យអស់ទឹក។
អ្នកដំណើរឈប់ទិញនំក្រៀបអ្នកស្រី តេង នី។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
បន្ទាប់មកអ្នកស្រីត្រូវដាក់ស្លឹកចេកនៅក្នុងឆ្នាំង និងចាក់អង្ករដែលស្រុសទឹករួចរាល់ចូលទៅក្នុងឆ្នាំងសម្រាប់ចំហុយ។ ក្រោយពីចំហុយឆ្អិន លោកស្រី និងកូនប្រុស ត្រូវកិនអង្ករនោះដោយកូនប្រុសជាអ្នកជាន់ត្បាល់ ចំណែកអ្នកស្រី ជាអ្នកផាត់អង្ករ។
អ្នកធ្វើនំក្រៀបរូបនេះបានបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំផាត់អង្ករឲ្យម៉ដ្តដូចម្សៅ ហើយដាក់ស្ករ និងតប់ទឹកបន្តិចប្រោះៗរហូតដល់នំមូលក្របៅឡើងតាមមេមកវិញ ពេលដែលផាត់ហើយ ខ្ញុំយកនំពីត្បាល់ មកអង្គុយលញ់ជាមួយពងទានឹងខ្លាញ់ ទើបអាចលញ់កើត ព្រោះនំវាស្អិត។ លញ់ហើយ យើងបកមកដាក់កន្ទេល ហើយយកទៅហាលបានបកនំយកមកសំដិលឲ្យស្ងួត ចាំចឹបវាដាក់ក្នុងស្បោង ដើម្បីយកនំទៅអាំងទៅនំវាចេញដែរ»។
ក្រោយពីធ្វើនំរួចរាល់រៀងរាល់ល្ងាចម៉ោង ២ ឬ ៣ អ្នកធ្វើនំក្រៀបរូបនេះតែងតែអង្គុយអាំងនំក្រៀបនៅមុខផ្ទះ ដោយត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាចនំខ្លោច។ ស្របជាមួយគ្នានេះលោកអះអាងថាការអាំងនំនេះ ពិសេសបំផុតគឺអុស អុសដែលយកមកដុតត្រូវតែមានរងើកដូចជាគល់ស្វាយជាដើម ទើបអាចដុតនំក្រៀបនេះចេញល្អ បើអុសមិនមានរងើកទេ នោះនំក្រៀបអាំងក៏មិនចេញបានល្អដែរ។
អ្នកស្រីថា នំក្រៀបអាំងដាក់ក្នុងថង់មិនចេះខូចទេ។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
អ្នកស្រី តេង នី អះអាងថា៖ «នំហ្នឹងអត់ចេះខូចទេ បើអាំងហើយយើងដាក់វាក្នុងថង់ ចងឲ្យជាប់អត់ខូចទេ ហើយបើស្វិត យើងយកមកដាក់ហាលថ្ងៃគឺស្រួយវិញហើយ។ កុំឲ្យតែមានភ្លៀង បើត្រូវភ្លៀងនំខូចតែម្តង ព្រោះភ្លៀង នំអាំងអត់ចេញទេ គ្រួសារខ្ញុំដាច់ពោះជាមិនខាន អ៊ីចឹងបានខ្ញុំចេះតែចង់ឲ្យភ្លៀងនៅភ្នំពេញ អត់ចង់ឲ្យភ្លៀងនៅនេះទេ»។
នាពេលអនាគត ស្ត្រី មេម៉ាយ រស់នៅជាមួយកូនប្រុសពៅរូបនេះមិនមានបំណងប្រាថ្នាអ្វីធំដុំនោះឡើយ ក្រៅពីចង់ឲ្យកូនប្រុសបណ្តូលចិត្តមានជំនាញមួយច្បាស់លាស់ ដើម្បីទុកគ្រាន់ចិញ្ចឹមជីវិតតែប៉ុណ្ណោះ។ អាចទាក់ទងតាមទូរស័ព្ទលេខ ០១៦ ៣១ ៣០ ៨១៕
