.jpg)
ដំរី៤ក្បាលត្រូវបានស្លៀកពាក់ជាតាណូអែល មុនបង្ហាញខ្លួននៅសាលារៀន។ រូបថត AFP
ក្រុងបាងកក៖ ការអបអរបុណ្យគ្រិស្ដស្មាស់ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះដំរីរបស់ថៃបានផ្សារភ្ជាប់គ្នាកាលពីថ្ងៃពុធ ពេលសត្វយក្ស ៤ ក្បាល ត្រូវបានគ្រងឈុតតាណូអែល និងបង្ហាញខ្លួននៅសាលារៀនមួយកន្លែងខាងក្រៅក្រុងបាងកក ដោយមានការពាក់ម៉ាសការពារវីរុសកូរ៉ូណាផងដែរ។
កុមារក្នុងសភាពត្រេកអរនៅសាលារៀន ជីរ៉ាសាត វីតាយ៉ា នៅអាយុធ្យា បានបន្លឺចម្រៀងគ្រិស្ដស្មាស់ និងឈរតម្រង់ជួរ ដើម្បីថតរូបជាមួយដំរីក្នុងពិធីបុណ្យប្រពៃណីប្រចាំឆ្នាំ។
ដំរី ស្រី មង្គល អាយុ ១៤ ឆ្នាំ ស្រី រ៉ាយ៉ា អាយុ ៦ ឆ្នាំ ភេតធ័រ អាយុ ១៥ ឆ្នាំ និង ឃីង កែវ អាយុ ១៨ ឆ្នាំ បានប្រើប្រមោយកាន់កន្ត្រកដាក់ម៉ាស់ ដើម្បីផ្ដល់ឱ្យកុមារ និងអ្នកដំណើរខាងក្រៅសាលារៀន។
គ្រូបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស និងវិទ្យាសាស្ដ្រ ប្រេត បាកធ័រ បាននិយាយថា ព្រឹត្ដិការណ៍នេះបាននាំមកនូវភាពស្រស់បំព្រងនៃកម្មវិធីបុណ្យដ៏វិសេស ដែលរួមបញ្ចូលប្រពៃណីថៃ។
លោកបាននិយាយថា៖ «វាពិតជាអស្ចារ្យសម្រាប់ក្មេងៗ។ វាជាការច្របាច់បញ្ចូលគ្នារវាងវប្បធម៌ ២។ វាមិនមែនផ្ដោតលើតែតាណូអែលនោះទេ វប្បធម៌របស់ថៃ គឺផ្ដោតជាសំខាន់លើសត្វដំរី»។
អាយុធ្យា អតីតរាជធានីបុរាណរបស់សៀម ដែលបច្ចុប្បន្នត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាប្រទេសថៃ ត្រូវបានចាត់ទុកជាទីកន្លែងកំណើតសហគមន៍កាតូលីកក្នុងរាជាណាចក្រមួយនេះ។ បេសកជនគ្រិស្ដសាសនារបស់អឺរ៉ុបបានកសាងព្រះវិហារមួយនៅត្រើយម្ខាងនៃទន្លេចៅផាយ៉ា កាលពី ៣ សតវត្សរ៍មុន។
ដំរីប្រើប្រមោយកាន់កន្ត្រកដាក់ម៉ាស់ដើម្បីផ្ដល់ឱ្យកុមារ និងអ្នកដំណើរខាងក្រៅសាលារៀន នៅអយុធ្យា។ រូបថត AFP
អ៊ីតទីផាន ផាវឡាម៉ៃ អ្នកគ្រប់គ្រងវិមានដំរីនៃទីក្រុងអាយុធ្យា ជាទីកន្លែងដែលសត្វត្រូវបានថែរក្សាបាននិយាយថា ការទស្សនកិច្ចនៅសាលារៀនត្រូវបានរៀបចំឡើងរយៈពេល ១៧ ឆ្នាំ។
លោកបានប្រាប់ AFP ថា៖ «ឆ្នាំនេះ ដោយសារវិបត្ដិកូវីដ ព្រមទាំងការផ្ទុះឡើងនាពេលថ្មីៗនេះ យើងប្រើឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអំពីការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ»។
ថៃជាប្រទេសមានប្រជាជន ៧០ លាននាក់ បានចុះបញ្ជីអ្នកកើតជំងឺកូវីដជាង ៥ ៧០០ នាក់ ដោយគ្រាន់តែនៅមួយសប្ដាហ៍ចុងក្រោយ ផ្សារគ្រឿងសមុទ្រនៃខេត្ដសាមុតសាខន មានអ្នកឆ្លងជាង ១ ពាន់នាក់ឯណោះ។
ប៉ុន្ដែប្រពៃណីបុណ្យគ្រិស្ដស្មាស់នេះ មិនសុទ្ធតែផ្គាប់ចិត្ដបុគ្គលគ្រប់រូបនោះឡើយ។
លោក Jan Schmidt-Burbach ពេទ្យសត្វព្រៃ និងអ្នកប្រឹក្សាឲ្យអង្គការការពារសត្វពិភពលោកបាននិយាយថា ការនាំយកដំរីទៅសាលារៀនសម្រាប់ជាទស្សនីយភាពសាធារណៈ ហាក់មិនសមទំនង និងមិនអាចទទួលយកបាននោះទេ។
លោកបានប្រាប់ AFP ថា៖ «កុមារនឹងចាត់ទុកដំរីជាសត្វសម្រាប់លេងសប្បាយជាជាងសត្វព្រៃរស់នៅក្នុងជម្រកធម្មជាតិ។ ហ្មដំរីត្រូវឲ្យប្រាកដថា ខ្លួនអាចគ្រប់គ្រងដំរី។ ដំរីអាចចុះប្រេង និងបាត់បង់ម្ចាស់ការ ហើយវាអាចបង្ករបួង និងសម្លាប់មនុស្សបាន»។
ប៉ុន្តែលោក អ៊ីតទីផាន បានអះអាងថា៖ «ដំរីរមែងសាំងទៅនឹងការរស់នៅរបស់ពលរដ្ឋថៃ»៕ AFP/HR
