.jpg)
ក្រុងអូស្លូ៖ ក្នុងហេតុការណ៍ព្យុះព្រឹលទឹកកមួយនៅលើបឹងនៃទន្លេវីស្ទូឡា ក្បែរឆ្នេរបាល់ទិក នៃប្រទេសប៉ូឡូញ កសិករវិសេសម្នាក់កំពុងច្រូតកាត់ស្មៅត្រែងសម្រាប់នាំចេញនៅទូទាំងតំបន់អឺរ៉ុបដើម្បីផលិតជាដំបូលត្រែងចីរភាព និងបែបប្រពៃណី។
លោក រិសហ្សាដ ហ្សាហ្គាល់ស្គី ជាម្ចាស់កសិដ្ឋានស្មៅត្រែងស្ថិតនៅភាគខាងជើងភូមិចាហ្គូដណូ ក្បែរទីក្រុងអេល់ប្លេក បាននិយាយថា៖ «យើងបានបន្ដប្រពៃណីផលិតដំបូលត្រែងតាំងពីសម័យដើមមក»។
លោកបានប្រាប់ AFP ថា៖ «ពេលណាយើងមានទឹក និងវាលត្រែង រុក្ខជាតិស្មៅទាំងនេះ ប្រាកដជាត្រូវបានប្រើជាដំបូលផ្ទះ ពីព្រោះវាមានគុណភាពខ្ពស់ និងតម្លៃថោក។ ប៉ុន្ដែអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ វាត្រូវបានបំភ្លេច។ ការងារអ្នកប្រក់ដំបូលត្រែងក៏លែងមានតាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៥០»។
ប៉ុន្ដែមិនត្រឹមតែត្រែងនោះទេ ដែលអាចត្រូវបានប្រើសម្រាប់ដំបូលបាំងកម្ដៅថ្ងៃតាមបែបធម្មជាតិ វាក៏មានរយៈពេលយូរផងដែរ។
លោក ហ្សាហ្គាល់ស្គី បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានឃើញដំបូលប្រក់ត្រែង ជាប្រពៃណីជិតមួយសតវត្សរ៍នេះនៅស៊ុយអែត។ បើចេះប្រើត្រែងត្រឹមត្រូវ ក្នុងកាលៈទេសៈធម្មតា ដំបូលត្រែងគួរតែមានអាយុកាលជាង ៥០ឆ្នាំ ដរាបណាចេះថែទាំជាប្រចាំ»។
មុនពេលត្រែងត្រូវបានយកមកប្រើជាដំបូលផ្ទះ ត្រែងត្រូវតែមានអាយុចាប់ពីមួយឆ្នាំ ដើមត្រង់ និងស្ដើង។ ការច្រូតកាត់ត្រែងត្រូវការមនុស្ស ៣នាក់ លើផ្ទៃដីជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រនៅត្រើយម្ខាងនៃបឹងទន្លេវីស្ទូឡា។
កម្មករម្នាក់ជាអ្នកបើកបរ ម្នាក់ជាអ្នកប្រមូលកណ្ដាប់ត្រែង ខណៈអ្នកទីបីជាអ្នកលីឡើង។ ពេលទៅដល់ឃ្លាំងស្ដុក ត្រែងត្រូវបានបែងចែក និងដឹកជញ្ជូនឱ្យអតិថិជន។
មិនខុសពីផ្នែកផ្សេងៗ ឧស្សាហកម្មត្រែងត្រូវបានចាត់ទុកជាជំនួញប្រកួតប្រជែងពីទីផ្សារប្រទេសចិន។
លោក ហ្សាហ្គាល់ស្គី បានឱ្យដឹងថា៖ «កាលមុនជាវេលានៅពេលដែលត្រែងចិនគ្រប់គ្រងទីផ្សារ និងបានបំផ្លាញទីផ្សារអឺរ៉ុប។ មិត្ដភក្ដិរួមជំនួញរបស់ខ្ញុំខ្លះមិនអាចស៊ូឈ្នះការប្រកួតប្រជែងនេះឡើយ»។
បច្ចុប្បន្ន មានកសិដ្ឋានត្រែងរបស់ ១០ នៅក្នុងប្រទេសប៉ូឡូញ។ ក្រៅពីអាយុកាលប្រើប្រាស់យូរ ត្រែងជាសម្ភារស្ទួយបរិស្ថាន និងរលាយ ១០០ ភាគរយ។
លោក ហ្សាហ្គាល់ស្គី បានអះអាងថា៖ «ពេលណាត្រែងត្រូវបានរុះរើចេញពីដំបូលផ្ទះ អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើគឺយកវាទៅកប់ក្នុងដី និងដាំដុះជាថ្មី។ ខ្ញុំមិនគិតថា វាមធ្យោបាយណាអាចប្រើប្រាស់សម្ភារដំបូលផ្ទះឡើងវិញនោះទេ ដូចសម្ភារប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃ ដែលបង្កផលប៉ះពាល់ជាច្រើន»៕ AFP/HR
