កំពង់ចាម: ជាមួយឈើដោតជាចន្ទល់ ទីងមោងពាក់អាវផ្កា ក្បាលពាក់ឆ្នាំងការពារត្រូវបានដាក់ឱ្យឈរយាមមុខផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋនៅតាមទីជនបទ។
ក្នុងសម័យកូរ៉ូណា អ្នកភូមិដែលនៅបន្តជំនឿពីបរមបុរាណបានដំឡើងទីងមោងទាំងនេះឡើងដោយជឿថា ពួកវាអាចបណ្ដេញជំងឺតម្កាត់នានាបាន។
ទីងមោង រមែងត្រូវបានគេដំឡើងនៅតាមភូមិឋាន ដែលរងគ្រោះដោយជំងឺរាតត្បាត ដូចជា គ្រុនឈាម ឬអាសន្នរោគជាដើម។
អ្នកស្រី សុខ ចាន់នី ជាប្រជាកសិករអាយុ ៤៥ ឆ្នាំបាននិយាយថា៖ «លើកនេះ ខ្ញុំធ្វើទីងមោងដើម្បីការពារជំងឺកូវីដពីការគំរាមកំហែងដល់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ»។
អ្នកស្រីបានដំឡើងទីងមោងចំនួន ២ នៅមុខផ្ទះឈើរបស់ខ្លួនក្នុងខេត្ដកំពង់ចាមចម្ងាយប្រមាណ ១១០ គីឡូម៉ែត្រភាគឦសាននៃរាជធានីភ្នំពេញ។
ទីងមោងមួយទៀតគ្រងឈុតប៉ារ៉ា និងដៃកាន់ឈើតំណាងឱ្យកាំភ្លើងពាក់ឆៀងលើដើមទ្រូង។
អ្នកស្រីបានប្រាប់ទីភ្នាក់ងារ AFP ថា៖ «វាជាទំនៀមទម្លាប់អបិយជំនឿរបស់យើងពីបរមបុរាណ ដែលធ្វើទីងមោងនៅពេលមានជួបគ្រោះជំងឺឆ្លង ឬដើម្បីបណ្ដេញខ្មោចព្រាយបិសាចជាដើម»។
រាជាណាចក្រដែលប្រណិបតន៍ព្រះពុទ្ធសាសនាមានជំនឿលើដួងព្រលឹង អារុក្ខអារក្សអ្នកតា ផ្សារភ្ជាប់នឹងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ និងក្បួនតម្រាដែលត្រូវបានគេជឿថា វិញ្ញាណស្ថិតនៅនឹងវត្ថុផ្សេងៗ សត្វ និងទីកន្លែងនានា។
ទីងមោង ត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងបំណងបណ្ដេញខ្មោចព្រាយបិសាចដែលអាចមកញាំញីអ្នកភូមិតាមរយៈជំងឺឆ្លង។
នៅក្នុងភូមិត្រពាំងស្លាជាទីដែលអ្នកស្រី ចាន់នី រស់នៅ ទីងមោង ត្រូវបានចងភ្ជាប់នឹងបង្គោលរបងស្ទើរតែគ្រប់ផ្ទះហើយពលរដ្ឋបានស្លៀកពាក់តុបតែងឱ្យទីងមោងអ្នកការពារក្នុងសណ្ឋានប្លែកៗពីគ្នា។
អ្នកការពារសុវត្ថិភាពតាមផ្លូវងងឹតខ្លះត្រូវបានបំពាក់ឯកសណ្ឋានយោធា ឬអាវផ្កា ខណៈខ្លះទៀតស្ពាយកាបូប ពាក់វ៉ែនតាខ្មៅនៅលើក្បាល។
កសិករ តុន ភៀង បានញាត់ក្រណាត់ចាស់ៗចូលក្នុងដៃទីងមោង ដែលគ្រងអាវពណ៌ផ្កាឈូកខ្ចី និងពាក់មួកសុវត្ថិភាពផងដែរ។
លោក ភៀង អាយុ ៥៥ ឆ្នាំបាននិយាយថា៖ «នេះជាទីងមោងទី ២ របស់ខ្ញុំ ដោយសារអាទី ១ បានខូចទៅ»។
លោកបន្ថែមថា ទីងមោងនេះឈរការពារសុវត្ថិភាពក្រុមគ្រួសារលោកទាំងកណ្ដាលថ្ងៃ និងកណ្ដាលភ្លៀងតាំងពីខែមេសា នៅពេលផ្ទុះការរីករាលដាលវីរុសកូរ៉ូណាខ្លាំងនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។
លោកបានប្រាប់ AFP ថា៖ «យើងទទួលបានសេចក្ដីសប្បាយរីករាយតាំងពីពេលនោះមក។ ខ្ញុំនឹងបន្ដដាក់ទីងមោងការពារផ្ទះរបស់ខ្ញុំរហូតដល់កូវីដរលត់រលាយ»។
កម្ពុជាបានទទួលជោគជ័យចំពោះការទប់ស្កាត់ជំងឺកូវីដ ១៩ ដោយមានអ្នកជំងឺឆ្លងត្រឹម ២៨៣ នាក់ និងគ្មានអ្នកស្លាប់ ទោះអ្នកមានមន្ទិលខ្លះលើកឡើងថា អត្រាទាបព្រោះកង្វះការធ្វើតេស្ដ៕ HR