ក្រុងហុងកុង៖ ជនពិការនៅក្រុងហុងកុង និងអ្នកមើលថែពួកគេបាននិយាយថា ពួកគេមានអារម្មណ៍ដូចត្រូវបានគេឃុំឃាំងនៅក្នុងអាផាតមិន និងត្រូវបានអាជ្ញាធរបោះបង់ចោល ខណៈទីក្រុងដែលវាយប្រហារដោយវីរុសកូរ៉ូណា ពេញទៅដោយអ្នកប្រញាយទិញទំនិញ និងម៉ាស់។
រយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ការតម្រង់ជួរបានពន្លាតកន្ទុយវែងពាសពេញមជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្ម ខណៈពលរដ្ឋក្រុងហុងកុងរង់ចាំទិញម៉ាស់ ក្រដាសអនាម័យ និងផលិតផលសម្អាតអនាម័យផ្សេងៗទៀត។
វាជាការចែកជូនដោយឥតគិតថ្លៃចំពោះពលរដ្ឋទាំងអស់ ដែលធ្វើឲ្យលោក ស្ដេវេន យ៉ាន មានការបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង។ ដោយមានជំងឺស្វិតសាច់ដុំ កាលពី ១៤ ឆ្នាំមុន លោក យ៉ាន ជិះរទេះជាមធ្យោបាយធ្វើដំណើរ។
លោកបានព្យាយាមស្វែងរកម៉ាស់នៅក្បែរអាផាតមិន និងទទួលជោគជ័យតែម្ដងគត់ ១ ខែចុងក្រោយនេះ ដោយលោកត្រូវតម្រង់ជួរ ៦ ម៉ោង ដើម្បីទទួលបាននូវម៉ាស់ចំនួន ៥ សន្លឹក ដោយឥតគិតថ្លៃ។
លោក យ៉ាន បានត្អូញថា៖ «ពិតជានឿយហត់ខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំមិនហ៊ានបំផ្លាស់ទីចុះឡើងៗនោះទេ ព្រោះខ្លាចបាត់បង់កន្លែងពីជួររង់ចាំ»។
ដោយមានម៉ាស់ ៤០ សន្លឹកនៅផ្ទះ ដើម្បីប្រើប្រាស់ផ្ទាល់ខ្លួន ភរិយា និងកូនប្រុសជំទង់ម្នាក់ លោក យ៉ាន ចាប់ផ្ដើមបន្ថយការចេញក្រៅ រួមទាំង ឱកាសទៅឆែកសុខភាពផងដែរ។
មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋបានបញ្ឈប់ការផ្គត់ផ្គង់ម៉ាសដល់ភ្ញៀវមកពេទ្យ ដើម្បីសន្សំសំចៃបរិក្ខាសំខាន់សម្រាប់បុគ្គលិកក្នុងទីក្រុង ដែលមនុស្សជាង ៦០ នាក់ ត្រូវបានរកឃើញផ្ទុកវីរុសកូរូណា។
លោក យ៉ាន ពោលថា៖ «ខ្ញុំត្រូវពាក់ម៉ាសនៅពេទ្យ តែមិនអាចលៃលករកម៉ាសបានឡើយពេលនេះ។ តម្លៃម៉ាសបានហក់ឡើងខ្លាំង ខណៈរដ្ឋាភិបាលមិនព្រមគ្រប់គ្រងតម្លៃ»។
ជាទីក្រុងស្ដុកស្ដម្ភបំផុតមួយក្នុងលោក ហុងកុងមានគម្លាតអ្នកមាន និងអ្នកក្រយ៉ាងសម្បើម ហើយបញ្ហាជីវភាពចំពោះជនពិការ និងពលរដ្ឋទន់ខ្សោយកាន់តែងាយរងគ្រោះ។
ទិន្នន័យរបស់រដ្ឋាភិបាលបង្ហាញថា ក្នុងចំណោមជនពិការប្រមាណ ៦០ ម៉ឺននាក់ ប្រមាណ ២០ ម៉ឺននាក់ រស់នៅក្រោមបន្ទាត់នៃភាពក្រីក្រ។
មេដឹកនាំក្រុងហុងកុង អ្នកស្រី ខារី ឡាម ថ្មីៗនេះទើបបាននិយាយថា ម៉ាសប្រមាណ ១,៦ លានសន្លឹក ត្រូវបានចែកជូនអង្គការក្នុងស្រុកដើម្បីចែកបន្ដដល់ពលរដ្ឋងាយរងគ្រោះ។
តែជនពិការលោក យ៉ាន បានពោលថា លោកមានអារម្មណ៍ជ្រួលច្របល់ឥតល្ហែប៉ុន្មានសប្ដាហ៍នេះ។
លោកបានឲ្យដឹងថា៖ «មនុស្សដូចជារូបខ្ញុំពិតជាងាយប្រឈមនឹងជំងឺបំផុត។ ប្រហែលជាអស់លោកបាន ឮសំឡេងខ្ញុំថ្ងៃនេះ តែអាចនឹងឃើញសពខ្ញុំនៅថ្ងៃស្អែក»៕ AFP/HR