.jpg)
ទស្សនីយភាពពីការសម្ដែងរបាំកូរសមុទ្រទឹកដោះ និងរបាំឥណ្ឌា បារាម្បារ្យា កាលពីសប្ដាហ៍កន្លងទៅនេះ។ រូបថត ហ៊ាន រង្សី
ភ្នំពេញៈ នៅថ្ងៃប្រារព្ធពិធីគោរពបូជារបស់ភាសាសំស្ក្រឹត ដែលបានធ្វើឡើងលើកដំបូងតាំងពីឆ្នាំ ១៩៦៩ ស្ថានទូតឥណ្ឌាប្រចាំនៅរាជធានីភ្នំពេញ បានរៀបចំពិធីវប្បធម៌ដែលមានការបង្ហាញអំពីរបាំបុរាណឥណ្ឌា និងកម្ពុជា កាលពីល្ងាចថ្ងៃទី ១៤ ខែ សីហា កន្លងទៅនេះ នៅសាលសន្និសីទ និងមហោស្រពចតុមុខ។
ការសម្តែង ដើម្បីអបអរមិត្តភាពឥណ្ឌា និងកម្ពុជា ដែលរួមបញ្ចូលទាំងរបាំដោយសិល្បៈខ្មែរអមតៈទៅលើរបាំកូរសមុទ្រទឹកដោះដឹកនាំសម្តែងដោយលោកគ្រូ ផល សារ៉ាវុធ និងរបាំបារាម្បារ្យា ដោយអ្នកនាង ម៉ូណា ណាតារ៉ាហ្សាន ជាសិល្បការិនីពហុជំនាញមកពីត្រកូលអ្នករបាំ ដែលសព្វថ្ងៃមានមុខងារជាគ្រូបង្ហាត់របាំ និងជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយវប្បធម៌ឥណ្ឌាប្រចាំនៅកម្ពុជា។
របាំបុរាណទី១ ដែលជ្រើសយកមកសម្តែងក្នុងទិវាសំស្រ្កឹត ជារបាំកូរសមុទ្រទឹកដោះ សម្តែងដោយសិល្បករសិល្បការិនីខ្មែរជាច្រើនរូប ដែលស្តែងពីរឿងព្រេងព្រហ្មញ្ញសាសនាជាភ័ស្តុតាង នៅលើប្រាង្គសិលាចារឹកពោលគឺកូរសមុទ្រទឹកដោះ ដែលបានបង្ហាញពីឈុតឆាកច្បាំងគ្នារវាងទេវតា និងអសុរា ដើម្បីស្វែងរកទឹកអម្រិត រតនៈទាំងពួងក៏បានផុសចេញពីមហាសាគរក្នុងនោះក៏មានទេពអប្សររំលេចខ្លួនរេរាំ ដែលហៅថាអប្សរា។
របាំទី២ បារាម្បារ្យា សម្តែងដោយអ្នកនាង ម៉ូណា ណាតារ៉ាហ្សាន សិល្បការិនីពហុជំនាញ ដោយបានសម្តែងតែម្នាក់ឯងបង្ហាញពី ទេពធីតាដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកទាំង ៣ ព្រះនាងមានតួនាទីការពារពិភពលោកក្នុងកំណើតរូបផ្សេងៗ។
ក្នុងរបាំនេះមានឈុតឆាកទៅតាមលំដាប់លំដោយ ឈុតឆាក ១ គឺ Shree ជា ទេពធីតាដែលមានចំណេះវិជ្ជា ទ្រព្យសម្បត្តិ និងសេចក្តីក្លាហាន ព្រះនាងអាចធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ពេលវេលាក្នុងនាមជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោក ព្រះនាងមានសេចក្តីមេត្តាករុណាពេលដែលព្រះនាងចុះមកការពារពិភពលោក។
នៅក្នុងកំណើតជាព្រះនាង ផាវ៉ាទី ដែលមានសេចក្តីក្លាហានជួយឃាត់ថ្នាំពុលពីព្រះឥសូរឲ្យនៅត្រឹមកនៅពេលដែលកំពុងកូរទឹកសមុទ្រ។ នៅក្នុងកំណើតជាព្រះនាងគ្រប់គ្រងរដ្ឋខាងត្បូងហើយបានស្រឡាញ់ព្រះឥសូរ ព្រះនាងតំណាងឲ្យអារម្មណ៍ទាំង ៩ រួមមាន សេចក្តីស្រឡាញ់ សេចក្តីក្លាហាន ភាពភ័យខ្លាច ការខឹងសម្បា ការស្អប់ ការងឿងឆ្ងល់ សេចក្តីមេត្តា ភាពរីករាយ និងអារម្មណ៍ស្ងប់ ដែលមានទាំងក្នុងខ្លួន និងក្រៅខ្លួនព្រះនាង។
ទិវាសំស្ក្រឹត ដែលមានការចូលរួមពីភ្ញៀវកិត្តិយសចំនួន ៥០០ នាក់នេះ ត្រូវបានរៀបចំឡើង ដើម្បីធ្វើឲ្យភាសាមួយប្រភេទនេះមានជីវិតឡើងវិញ និងពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏រុងរឿង ខណៈសំស្រ្កឹត ជាភាសាឥណ្ឌាបុរាណនៃក្រុមរងឥណ្ឌូអរីយ៉ាន ហើយក៏ជាឫសគល់នៃភាសាបច្ចុប្បន្នជាច្រើននៅក្នុង និងក្រៅប្រទេសព្រមទាំងជាភាសាមួយដែលមានរចនាសម្ព័ន្ធវិទ្យាសាស្ត្រខ្ពង់ខ្ពស់ និងវេយ្យាករណ៍៕
