.jpg)
វិចិត្រករ រឿម ប៊ុនហាក់ ប្រើដែកច្នៃពីដែកស៊ីប៉ាប់ម៉ូតូ ដុតកម្លោចលើស្លឹកត្នោតបង្កើតជាស្នាដៃគំនូរប្លែកៗ។ រូបថត សហការី
ក្រុងសៀមរាបៈ ក្រោយពីមានបទពិសោធរកឃើញបច្ចេកទេសថ្មីគូរគំនូរ ដោយការដុតកម្លោចលើស្លឹកត្នោតដោយខ្លួនឯងប្រមាណ ១៣ ឆ្នាំ និងមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីផ្នែកវិចិត្រកម្មដ៏កម្រនេះ លោក រឿម ប៊ុនហាក់ ក៏ប្រាថ្នាចង់បណ្តុះបណ្តាលជំនាញដែលខ្លួនចេះដោយគ្មានគ្រូនេះបន្តទៅដល់កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយផងដែរ ប្រសិនបើមានការជួយជ្រោមជ្រែងពីស្ថាប័នរដ្ឋដែលពាក់ព័ន្ធ។
នេះបើយោងទៅតាមសម្តីរៀបរាប់ដោយក្តីសោមនស្សវិចិត្រករមានវ័យ ៤០ ឆ្នាំលោក រឿម ប៊ុនហាក់ បានឲ្យដឹងថា៖ «ក្នុងនាមជាកូនខ្មែរមួយរូបគឺពិតជាចង់បណ្តុះនូវចំណេះដឹង គំនូរដុតកម្លោចលើស្លឹកត្នោតនេះខ្លាំងណាស់ដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយ ប្រសិនមានការជួយជ្រោមជ្រែងដល់រូបខ្ញុំក្នុងការត្រួសត្រាយផ្លូវបើកឲ្យមានថ្នាលបណ្តុះបណ្តាល»។
លោកបន្តថា៖ «ប្រសិនបើខាងរដ្ឋាភិបាល ឬក៏ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធដែលអាចជួយឲ្យខ្ញុំមានកន្លែងសម្រាប់បង្រៀនជំនាញនេះ [គំនូរដុតកម្លោចលើស្លឹកត្នោត] មានប្រាក់ខែអាចចិញ្ចឹមគ្រួសារបាននោះ ខ្ញុំពិតជាត្រេកអរនឹងជួយបង្រៀនទៅដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយ។ បច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំគ្មានពេលវេលាអាចឆ្លៀតបង្រៀនបាន ព្រោះតែនៅរវល់ប្រកបរបរដើម្បីជីវភាពគ្រួសារខ្លួនឯង ទើបមិនទាន់សល់ពេលអាចឆ្លៀតបង្រៀនអ្នកជំនាន់ក្រោយបាន»។
អតីតជាងគំនូរប្រេងគូរតាមជញ្ជាំងវត្តអារាម រឿម ប៊ុនហាក់ (Bunhak Roeum) ដែលផ្តើមបង្កើតស្នាដៃថ្មីខ្លួនឯង គឺគំនូរកម្លោចស្លឹកត្នោតដំបូងឆ្នាំ ២០០៧ ក្នុងវ័យ ២៧ ឆ្នាំហើយតាមជំនឿចាស់បុរាណ ថាជាឆ្នាំដែលលោកស្ថិតក្នុងលេខគ្រោះថ្នាក់ ខណៈពេលនោះលោកក៏ផ្អាកពីការងារជាងគំនូរផងដែរ ព្រោះតែភាពអស់សង្ឃឹម និងកើតជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ដ្បិតអាជីពជាងគំនូរគ្មានទីផ្សារអាចចិញ្ចឹមជីវិត និងបានទៅនៅជាមួយពូជីដូនមួយនៅហាងគុយទាវមួយនៅម្តុំសារមន្ទីរ សង្គ្រាមក្នុងខេត្តសៀមរាប។
ការដុតកម្លោចនៅលើស្លឹកត្នោតបង្កើតបានជាគំនូរទេសភាពនៃប្រាសាទបុរាណ។ សហការី
លោក រឿម ប៊ុនហាក់ បានរំឭកឲ្យដឹងពីប្រវត្តិបង្កើតស្នាដៃនេះផងដែរថា៖ «កាលពីធ្វើការនៅហាងគុយទាវរបស់ពូខ្ញុំ ខណៈវេលាព្រឹកមួយនោះមានភ្ញៀវបើកឡានចូលហាងគុយទាវ ហើយខ្ញុំកំពុងតែប្រមូលស្លឹកដូង និងស្លឹកត្នោតក្រៀម ដែលជាសំរាមទៅដុតក្នុងរណ្តៅមួយ។ ក្រោយពីដុត ខ្ញុំអង្គុយមើលអណ្តាតភ្លើងឆេះស្លឹកត្នោតនោះ និងដោយសារខ្ញុំជាវិចិត្រករស្រាប់ក៏មើលឃើញពីប្រយោជន៍នៃរូបភាពផុសចេញជារូបរាងប្លែកៗទៅតាមអារម្មណ៍ខ្លួនគិតស្រមៃឃើញមានដូចជារូបសត្វគោ រូបមនុស្ស និងរូបទេសភាពធម្មជាតិនានា។ ស្អែកឡើង ខ្ញុំក៏កាត់ស្លឹកត្នោតទំហំ ១ តឹក ១០ លីសាកល្បងភ្លាម ដោយប្រើដែកកាតាយ៉េ»។
លោកបន្ថែមថា «លើកដំបូងមិនបានផលល្អឡើយ ដោយសារមិនទាន់មានគុណភាពល្អទាំងគំនូរ ការប្រើស្លឹកត្នោត និងដែកដុតកម្លោច។ គ្រាមួយ មិត្តភក្តិបាននាំទៅលេងនៅម្តុំតំបន់ប្រាសាទក្រវាន់ អង្គុយផឹកទឹកត្នោតជូរ ហើយឃើញបងស្រីម្នាក់គាត់ចាក់កន្តំ ក៏សួរនាំរឿងស្លឹកត្នោតថា តើធ្វើយ៉ាងណាបានស្លឹកត្នោតស្វិតល្អ គាត់ក៏ប្រាប់ថា គឺយកបណ្តូលស្លឹកត្នោតហាលវាឲ្យស្ងួត។ ពេលនោះហើយ ខ្ញុំបានបទពិសោធថ្មីលើគុណភាពនៃស្លឹកត្នោត។ ចំណែកដែកដុតកម្លោចវិញ ខ្ញុំបានការពិសោធពីពូខ្ញុំ គាត់ផ្តល់យោបល់ឲ្យសាកប្រើដែកស៊ីប៉ាប់ម៉ូតូជំនួសដែកកាតាយ៉េ។ ពេលសាកប្រើទៅគឺដែកស៊ីប៉ាប់ម៉ូតូ ដុតឆ្លាក់ជារូបភាពផ្សេងៗមានសុពលភាពបានយូរប្រមាណ ៧-៨ ខែ ឯណោះ ហើយមានប្រសិទ្ធភាពជាងទៀតផង»។
ចំពោះស្នាដៃគំនូរកម្លោចលើស្លឹកត្នោតរបស់វិចិត្រករ រឿម ប៊ុនហាក់ មានតម្លៃចន្លោះពី ១ ផ្ទាំង ១០ ដុល្លារទៅដល់ ១ ផ្ទាំង ៣០០ ដុល្លារ ដែលអាស្រ័យតាមទំហំ និងតម្រូវការនៃក្បាច់គំនូររបស់អ្នកជាវដែលអាចរកជាវបាននៅវិចិត្រសាលមានឈ្មោះថា Khmer Art Connections នៅខេត្តសៀមរាប។
លោក រឿម ប៊ុនហាក់ ក៏បានប្រាប់ពីទំហំនៃផ្ទាំងគំនូរលើស្លឹកត្នោតដែរថា៖ «សម្រាប់ស្នាដៃនៅលើទំហំ ២៥ តឹក x ៣០ តឹក ប្រើពេលពី ៣ ម៉ោង ទៅដល់ ៣ ម៉ោងកន្លះ យើងលក់តម្លៃ ១០ ដុល្លារ ហើយទំហំ ២៥ តឹក x ៤០ តឹក លក់តម្លៃ ២០ ដុល្លារ។ ចំណែកទំហំ ៤០ តឹក x ៥០ តឹក លក់តម្លៃ ៥០ ដុល្លារ និងទំហំ ១២០ តឹក x ៧០ តឹក វិញ តម្លៃ ៣០០ ដុល្លារ។ ចំពោះផ្ទាំងធំៗគឺយើងអាចប្រើពេលវេលាពី ១ អាទិត្យ ដល់កន្លះខែ ទើបគូររួចរាល់ និងអាស្រ័យតាមក្បូរក្បាច់នៃគំនូរផងដែរ»៕
គំនូរស្លឹកត្នោតអប្សរា និងព្រហ្មមុខ ៤។ សហការី
ឧបករណ៍ដែកច្នៃសម្រាប់ដុតកម្លោចស្លឹកត្នោត។ សហការី
