.jpg)
មីល្ពៅដែលជាស្នាដៃស្រាវជ្រាវផលិតរបស់យុវជនខ្មែរបាត់ដំបង។ រូបថត ហ្វេសប៊ុក
ភ្នំពេញៈ ក្រោយល្បីល្បាញពីសមិទ្ធផលក្នុងការស្រាវជ្រាវផលិតសរសៃមីចេញពីផ្លែល្ពៅ អតីតនិស្សិតបរិញ្ញាបត្រជំនាញវិទ្យាសាស្ត្រចំណីអាហារនៃសាកលវិទ្យាល័យខេត្តបាត់ដំបងលោក វ៉ាន់ គិមវ៉ាង បានទម្លាយពីឧបសគ្គជាច្រើនទាំងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ និងដំណើរការផលិតជាកត្តាធ្វើឲ្យលោកស៊ូដើរលើវិថីខ្លួនទីពឹងខ្លួនដោយមិនទទួលការសុំវិនិយោគឡើយ។
កាលពីចុងសប្ដាហ៍ថ្មីៗនេះស្ថាបនិកមីល្ពៅវ័យ ២៦ ឆ្នាំរូបនេះបានប្រកាសថា៖ «មីល្ពៅខ្មែរបាត់ដំបងសូមប្រកាសជាផ្លូវការថា ខ្ញុំសូមបិទមិនទទួលការសុំវិនិយោគទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនបានទទួលវិនិយោគពីខាងណាដែរ។ ខ្ញុំនឹងខំប្រឹងធ្វើវាដោយខ្លួនឯង ទោះលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ»។
រំឭកពីដំណើរផ្លូវដ៏លំបាកមុននឹងរំលេចរូបរាងផលិតផលរបស់ខ្លួន ស្ថាបនិកមីល្ពៅខ្មែរលោក វ៉ាន់ គិមវ៉ាង បានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ តាមទូរស័ព្ទថា៖ «មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំបង្កើតមីល្ពៅនេះគឺមកពីមានព្រឹតិ្តការណ៍មួយបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ ២០១៥ គឺកសិករយើងដាំល្ពៅដើម្បីលក់ឲ្យថៃរៀងរាល់ខែ ប៉ុន្តែស្រាប់តែនៅក្នុងខែមួយ ថៃឃើញល្ពៅយើងច្រើន គេទម្លាក់តម្លៃល្ពៅខ្មែរ ហើយពេលនោះកសិករយើងខឹងក៏បានយកល្ពៅទាំងនោះចាក់ចោលកណ្តាលផ្លូវ ហើយនេះជាហេតុដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹង និងអាណិតកសិករយើង ដែលខិតខំដាំល្ពៅហើយ តែបែរជាមិនមានតម្លៃទៅវិញ»។
ក្នុងបំណងជួយកសិករដាំល្ពៅ យុវជនរូបនេះបានដាក់គម្រោងការស្រាវជ្រាវ និងច្នៃផលិតផលចេញពីផ្លែល្ពៅ។ រហូតដល់ពេលលោកបានចូលសិក្សានៅឆ្នាំទី ២ ផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រចំណីអាហារក៏ត្រូវបានលោកគ្រូម្នាក់ជួយបង្ហាញផ្លូវ និងជំរុញឲ្យធ្វើមីពីផ្លែល្ពៅពីនេះឡើង។
អតីតនិស្សិតវិទ្យាសាស្ត្រចំណីអាហារនេះបានរំឭកថា៖ «កាលនៅរៀនសាកល ព្រោះតែចិត្តស្រឡាញ់ ហើយចង់សិក្សាធ្វើមីហ្នឹងគឺខ្ញុំដេកនៅសាកលរហូត ។ ខ្ញុំខំប្រឹងធ្វើមីហ្នឹងដាច់យប់ ហើយជួនកាលទល់ភ្លឺក៏មាន ។ ពេលណាគេងអ៊ីចឹងទៅ ស្រាប់តែក្រោកកណ្តាលយប់ ពេលខ្លះក្រោកមកមានអ្វីពិសេស ឬជាគំនិតថ្មីអ៊ីចឹងខ្ញុំកត់ទុក ហើយយកវាទៅបន្ថែមក្នុងការផលិតហ្នឹង»។
មីល្ពៅនេះក៏ជាសារណាបញ្ចប់ការសិក្សារបស់លោកនៅឆ្នាំ ២០១៧ ផងដែរ ប៉ុន្តែកាលនោះលោក វ៉ាន់ គិមវ៉ាង បានសម្រេចជោគជ័យតែប្រមាណ ៧០ ភាគរយប៉ុណ្ណោះក្នុងការធ្វើមីឲ្យចេញជារូបរាង។
លោកក៏បានទៅបម្រើការឲ្យក្រុមហ៊ុនផលិតទឹកដោះគោមួយកន្លែងនៅរាជធានីភ្នំពេញក្នុងបំណងក្រេបយកចំណេះដឹងពីការផលិតអាហារមានគុណភាព និងសុវត្ថិភាព។
យុវជនវ័យ ២៦ ឆ្នាំរូបនេះរៀបរាប់ទៀតថា៖ «ពេលនោះអាចនិយាយបានថា ខ្ញុំលួចរៀនពីក្រុមហ៊ុនរបស់គេគឺខ្ញុំឃើញថា គេមានការគ្រប់គ្រង និងពិនិត្យទៅលើប្រព័ន្ធចំណីអាហារ និងការវេចខ្ចប់ល្អ វាល្អសម្រាប់ការធ្វើមី»។
បន្ទាប់ពីធ្វើការអស់រយៈពេល ៦ ខែ និងទទួលបានបទពិសោធល្មមគ្រប់គ្រាន់ លោកក៏សម្រេចចិត្តវិលត្រឡប់មកខេត្តបាត់ដំបងវិញ ដោយចូលរួមធ្វើការងារសង្គមនាពេលថ្ងៃ និងបន្តធ្វើការស្រាវជ្រាវធ្វើមីនេះនាពេលយប់។ រហូតដល់ចុងឆ្នាំ ២០១៨ លោកសម្រេចចិត្តឈប់ធ្វើការ ហើយងាកមកសម្រុកធ្វើមីល្ពៅ ដែលរំលេចរូបរាងពេញលេញនៅចុងខែមករា ឆ្នាំ ២០១៩ នេះ ៕
