.jpg)
ស្ត្រីចំណាស់នៅសមាគមអភិរក្សសិល្បៈសម្លៀកបំពាក់បុរាណ ជាអ្នកផលិតស្រោមអំបោះ។ រូបថត AFP
ក្រុងសាក្រែប៖ ធ្លាប់ត្រូវបានប្រើជាការបិទបាំងផ្នែកសំខាន់របស់បុរសអំឡុងពេលរដូវរងានៅទីប្រជុំជនប្រទេសក្រូអាស៊ី ស្រោមអំបោះចាក់សម្រាប់ស្រោបប្រដាប់ភេទបុរស ឬ «ណាគូមចាក» បានវិលមកជាថ្មីក្នុងនាមជាវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ ជាស្នាដៃរបស់ស្ដ្រីចំណាស់ ១ ក្រុម ដែលព្យាយាមអភិរក្សប្រពៃណីសម្លៀកបំពាក់ចាក់ពីការបាត់បង់។
អ្នកស្រី សុនចា ឡេកា អាយុ ៥៥ ឆ្នាំ ដែលបើកសមាគមសម្លៀកបំពាក់ចាក់អភិរក្សសិល្បៈហ្វាសសិនបុរាណនៅភាគកណ្ដាលតំបន់លីកា បាននិយាយថា៖ «ណាគុមចាក ធ្វើឱ្យមហាជនសើចក្នុងន័យភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ទេសចរជាច្រើនទិញវាជាវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ក្នុងថ្ងៃបុណ្យគ្រិស្តស្មាស់»។
ក្នុងតំបន់អឺរ៉ុបនាសម័យទសវត្សរ៍ទី១៥ និងទី១៦ ការបិទបាំងបរិវេណប្រឡោះភ្លៅ ដែលត្រូវបានស្គាល់ជាអាវរងាអាច្រមក់ត្រូវបានគ្រងដោយស្ដេចជាច្រើនអង្គដូចជា ហេនរី ទី៨ នៃចក្រភពអង់គ្លេស។
នៅតំបន់លីកាភាគកណ្ដាល ប្រទេសក្រូអាស៊ី ស្រោមអំបោះជួយគ្រងបំបាត់អាការចាញ់រងា ជាវត្ថុដ៏ចាំបាច់ដែលចាក់ពីរោមចៀមដោយស្នាដៃស្ដ្រី។
អ្នកស្រី ឡេកា បាននិយាយថា៖ «ខោប្រពៃណីបុរាណរបស់បុរសមានភាពធំរលុងដោយគ្មានវត្ថុរបាំងការពារ ដែលពួកគេត្រូវជិះសេះ និងដើរឆ្លងកាត់ព្រៃភ្នំ ដើម្បីប្រមែប្រមូលអុសដុត។ ដូច្នេះពួកគេពិតជាត្រូវការអាវរងាពាក់ការពារអាច្រមក់នេះណាស់»។
ក្នុងភូមិលីកកូផេ ត្រូវូ សេឡូ ដែលមានប្រជាជនប្រមាណ ១០០ នាក់ អ្នកស្រី ឡេកា បានបង្កើតសមាគមតារាជាទីដែលស្ដ្រីបានប្រមូលផ្ដុំគ្នា ដើម្បីចាក់ និងត្បាញស្រោមជើង កាបូបដៃ កន្សែងប្រពៃណី ក៏ដូចជាអាវរងាអាច្រមក់ផងដែរ។
ស្រោមអំបោះញាត់់វ៉ាល់ណាត់ ២ គ្រាប់ ជាវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍។ រូបថត AFP
អ្នកស្រី ឡេកា ដែលជាមគ្គុទេ្ទសក៍ទេសចរម្នាក់ផងនោះបាននិយាយថា វាបានក្លាយជាវត្ថុពេញនិយមសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរដែលមកកម្សាន្ដឧទ្យានជាតិប្រជុំបឹងបួក្បែរខាង Plitvice ជាតំបន់បេតិកភណ្ឌពិភពលោក។
ឆ្នាំមុនទេសចរអាមេរិកភាគច្រើនក្នុងចំណោម ៦០០ នាក់ បានមកទស្សនាក្រុមសមាគមស្ដ្រី ដែលទទួលបានការបរិច្ចាគពីស្ថានទូតនានា និងអាជ្ញាធរក្រុងផងដែរ។
ស្ដ្រីទាំងនោះលក់ ឬផ្ដល់កាដូអាវរងាតូចៗប្រមាណ ១ ៥០០ ឈុត ដោយមានការវេចខ្ចប់ក្នុងប្រអប់ក្រដាសភ្ជាប់ជាមួយប្រវត្ដិរឿងរ៉ាវ និងគ្រាប់វ៉ាល់ណាត់ ២ គ្រាប់ «តំណាងឱ្យសុខុមាលភាពរឹងមាំ»។
អ្នកចាក់រោមចៀមវ័យជ្រេទាំងនោះបានឱ្យដឹងថា ស្រោម ណាគុមចាក ធ្លាប់ជាវត្ថុសំខាន់មួយចំពោះចំណងដៃរបស់ស្ដ្រី ខណៈកូនក្រមុំបានរៀបចំចាក់ត្បាញអាវរងាតូចសម្រាប់អនាគតស្វាមីរបស់ខ្លួន។
អ្នកស្រី ឡេកា និយាយទាំងអស់សំណើចថា បើខាងស្រីមិនទាន់អាចប៉ាន់ស្មានពីទំហំអាថ៌កំបាំងរបស់អនាគតស្វាមីនាងត្រូវសាកសួរទំហំខ្នាតពីសាច់ញាតិខាងប្រុស។
អាវរងាតូចមានទំហំ XL, XXL និងខ្នាតពិសេសសម្រាប់ «បុរសនៅតំបន់លីកា»។
បុរសនៅតំបន់នោះឈប់ប្រើប្រាស់ស្រោមអំបោះនៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៥០ ពេលមានខោទ្រនាប់សាច់កាតុង។
អ្នកស្រី ឡេកា បានពោលថា៖ «សោកស្ដាយណាស់ដែលមិនអាចបន្ដប្រពៃណីនេះដល់ក្មេងជំនាន់ក្រោយបាន។ វានឹងបញ្ចប់ត្រឹមជំនាន់យើងនេះហើយ»៕ AFP/HR
