.jpg)
ឆ្នាំនេះចំនួនអ្នកចូលរួមមានត្រឹមតែ ១ ទៅ ២ ភាគរយ។ រូបថត AFP
ក្រុងញូវដែលី៖ អ្វីៗកំពុងវិលត្រឡប់មករកសភាពធម្មតាវិញនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធហារីដវ៉ាជាទីឋានពិសិដ្ឋមួយនៃសាសនាព្រាហ្ម ប៉ុន្តែទីក្រុងធម្មយាត្រាឥណ្ឌានេះនៅតែមានភាពស្ងាត់ជ្រងំនៅឡើយ ទោះប្រទេសទើបរួចផុតពីការរឹតបន្តឹង។
ជាធម្មតាទីក្រុងនេះទទួលភ្ញៀវទេសចររាប់ម៉ឺននាក់ដែលខំស្កាត់មកពីទីជិតឆ្ងាយ បំណងចុះទឹកពិសិដ្ឋក្នុងទន្លេហ្គាង និងធ្វើពិធីបួងសួងពេលព្រលប់។
ប៉ុន្តែឥណ្ឌានៅតែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់នៃការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ ១៩ ដែលបានឆក់យកជីវិតមនុស្សជាង ១៥ ០០០ នាក់ និងឆ្លងជាងកន្លះលាននាក់។
នេះជាលើកទី១ តាំងពីមានបម្រាមរឹតត្បិត អ្នកធ្វើធម្មយាត្រាឈប់រៀបចំកម្មវិធីនៅចុងខែមីនាបន្ទាប់ពីឥណ្ឌាប្រកាសបិទប្រទេសទាំងមូលដោយសារវីរុសកូរ៉ូណា។
លោក បូជាចារ្យ អេម ខេ វ៉ាស៊ីសថា បានប្រាប់ AFP ថា បព្វជិតចាស់ទុំរបស់លោកបានរំឭកថា សូម្បីតែនៅក្នុងសម័យសោកនាដកម្មជំងឺផា្ដសាយអេស្ប៉ាញសកលកាលពី ១ សតវត្សរ៍មុន ដែលបានវាយប្រហារឥណ្ឌាយ៉ាងខ្លាំង ការបូជាសពនៅដងទន្លេដ៏បរិសុទ្ធនៅតែបន្តឥតឈប់ឈរ។
ព្រះវិហារហារីដវ៉ាបានប្រកាសឲ្យប្រជាជនពាក់ម៉ាស និងប្រើទឹកអនាម័យ នៅទន្លេពិសិដ្ឋ។ រូបថត AFP
លោកនិយាយថា៖ «ពេលនោះគ្រប់យ៉ាងនៅតែដំណើរការដូចពេលនេះដែរ»។
កាលពីប៉ុន្មានសប្តាហ៍មុនពេលឥណ្ឌាបានបន្ធូរបន្ថយការរឹតបន្តឹងបម្រាមទោះនៅមានករណីកើនឡើង អ្នកធម្មយាត្រាតិចតួចប៉ុណ្ណោះនាំគ្នាផ្តើមរៀបចំកម្មវិធីឡើងវិញ។
ព្រះវិហារបានស្នើសុំឲ្យអ្នកកាន់សាសនាទាំងអស់រក្សាគម្លាតសុវត្ថិភាពពីគ្នា និងនៅឆ្ងាយពីរូបចម្លាក់អាទិទេព ដែលជាធម្មតាពួកគេប៉ះស្ទាប ព្រមទាំងថ្វាយផ្កា បង្អែម និងក្រដាសប្រាក់រូពី។
តាម៉ានី វ៉ាស៊ីថា មកពីក្រុមសាសនា ស្រ៊ី ហ្គានញ៉ាសាបាដ៏ មានឥទ្ធិពលបំផុតមួយនៅព្រះវិហារ បាននិយាយដោយចង្អុលទៅកាន់អ្នកធ្វើធម្មយាត្រាប៉ុន្មានរយនាក់នៅលើដងផ្លូវ ដែលភាគច្រើនពាក់ម៉ាស់ និងរក្សាគម្លាតពីគ្នាថា៖ «មើលជុំវិញនោះមើល៍! អ្នកចូលរួមមានចំនួនមិនដល់ ១ ឬ ២ ភាគរយនៃពេលមុនផង»។
ឈរក្បែរច្រាំងនៅទន្លេ ហ្គាងដែលហូរចេញពីភ្នំហេមពាន្ដ ព្រះវិហារហារីដវ៉ា ត្រូវបានជឿថាជាកន្លែង ១ ក្នុងចំណោម ៤ ដែលទឹកមន្ដអមតៈបានខ្ពុរចេញពីថូរបស់បក្សីគ្រុឌ។
លោក ឌីប៉ាក ចា ជាបូជាចារ្យជំនាន់ទី ៨ និយាយថា៖ «នេះជាវប្បធម៌ ប្រពៃណី និងប្រវត្តិសាស្រ្តយើង។ វាអាចលំបាកសម្រាប់អ្នកស្វែងរកសៀវភៅរៀនរបស់កូនៗ ក្រោយរៀនចប់បាន ៦ ខែ តែយើងនៅបន្ដរក្សាកំណត់ត្រាទាំងនេះបានជាច្រើនសតវត្សរ៍»៕ AFP/HR
ព្រះវិហារស្នើអ្នកកាន់សាសនារក្សាគម្លាតសុវត្ថិភាពពីគ្នា។ រូបថត AFP
