.jpg)
ទឹកធ្លាក់អូរយ៉ះ ហូរជា ២ ល្បាក់ កម្ពស់ប្រមាណ ៤០ ម៉ែត្រ។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
ក្រុងបានលុង៖ ទឹកធ្លាក់អូរយ៉ះ ឬទឹកធ្លាក់កោះប៉ង់ ជាគោលដៅទេសចរណ៍មួយ ដែលនៅមានលក្ខណៈធម្មជាតិ និងដើរតួនាទីសំខាន់មួយក្នុងការស្ទួយសេដ្ឋកិច្ចសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចចំនួន ២ នៃ ឃុំកោះប៉ង់ ខេត្ដរតនគិរី។
ស្ថិតក្នុងព្រៃសហគមន៍ ភូមិឡាំងអាវ ឃុំកោះប៉ង់ ទឹកធ្លាក់ហូរជា ២ ល្បាក់ កម្ពស់ប្រមាណ ៤០ ម៉ែត្រ នេះរំលេចនូវទស្សនីយភាពដ៏ស្រស់ត្រកាលក្រោមការថែរក្សាបរិស្ថានរបស់សហគមន៍ និងជាឋានសួគ៌សម្រាប់ភ្ញៀវប្រាថ្នានូវទេសភាពធម្មជាតិដ៏ស្ងប់សុខ។
ទឹកធ្លាក់ដែលបង្ហូរផ្ទៃទឹកថ្លាឈ្វេងចូលដងទន្លេសេសានមួយនេះក៏កំពុងទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរទាំងជាតិ និងអន្តរជាតិ ហ៊ានចំណាយពេលដើរកាត់ភូមិឋានជនជាតិដើមភាគតិច វាលស្រែ ចូលព្រៃ និងឡើងភ្នំជាច្រើនម៉ោង។
ជាតួអង្គសំខាន់ក្នុងការនាំយកភ្ញៀវបរទេស និងភ្ញៀវជាតិមួយចំនួនមកកាន់តំបន់ជនបទនៃដែនដីកោះពាក្យ កោះប៉ង់ ក៏ដូចជាតំបន់ព្រៃអភិរក្សនៃឧទ្យានជាតិ វីរជ័យ លោក អោម រិទ្ធី បានផ្ដល់ការងារដល់បងប្អូនជនជាតិដើមភាគតិចក្នុងវិស័យអេកូទេសចរណ៍។
ទឹកធ្លាក់អូរយ៉ះ។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
លោក រិទ្ធី និយាយថា៖ «ភ្ញៀវរបស់ខ្ញុំភាគច្រើនមកតាមរយៈការស្រាវជ្រាវលើវេបសាយ រួចចូលឆែកលើ TripAdvisor និងចូលក្នុងអ៊ីមែល ផ្ញើសារទាក់ទងមកកាន់យើង។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានណាត់ពេលវេលាចេញដំណើរផ្សងព្រេង»។
លោកនិយាយថា ភ្ញៀវបរទេសចូលចិត្ដដើរព្រៃ មើលសត្វព្រៃទំាងពេលថ្ងៃ និងពេលយប់ ដូចជា មើលរញី សំពោច សត្វទោច និងសត្វផ្សេងៗទៀត។
ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនផ្ដល់សេវាកម្មទេសចរណ៍ Green Jungle Trekking Tours លោក អោម រិទ្ធី បាននិយាយ ដោយគិតតម្លៃតាមថ្ងៃដើរព្រៃ រួមទាំងអាហារ ១ ថ្ងៃ ៤៥ ដុល្លារ។
លោករៀបរាប់ថា៖ «យើងមានអ្នកដើរអមភ្ញៀវ ៣ ទៅ ៤ នាក់ ដោយម្នាក់ជាមគ្គុទេសក៍និយាយភាសាអង់គ្លេស ២ នាក់ ជាជនជាតិដើមភាគតិច និងម្នាក់ទៀតជាអ្នករត់ការ ធ្វើក្បូន ដឹកអីវ៉ាន់ និងរៀបចំកិច្ចការផ្សេងៗជាមុន»។
ដំណើរ ៣ម៉ោងពីកំពង់ទូក។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
លោកបានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ ថា៖ «ចំពោះទឹកជ្រោះក្នុងព្រៃកោះប៉ង់ តាមធម្មតា គេដើរ ២ ថ្ងៃ ខណៈអ្នកខ្លះដើរតែ ១ ថ្ងៃ។ ជាទូទៅ ភ្ញៀវត្រូវបង់ប្រាក់ដល់សហគមន៍ព្រៃកោះប៉ង់ម្នាក់ ១ ម៉ឺនរៀល។ រីឯការមកទស្សនាផ្នូរខ្មោចជនជាតិដើមភាគតិច ក៏ត្រូវចំណាយប្រាក់ម្នាក់ ៥ ០០០ រៀលផងដែរ»។
ក្រោយទទួលការកក់ពីភ្ញៀវ នេះជាភារកិច្ចរបស់យុវជន ឆាប វែល ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាចក់ អង្គុយរង់ចាំវត្ដមានភ្ញៀវជាស្រេចនៅកំពង់ទូកក្នុងភូមិកាចក់ ដើម្បីដឹកជញ្ជូនភ្ញៀវតាមទូកលើដងទន្លេសេសានទៅកាន់ចុងភូមិកោះពាក្យ ជាទីដែលទេសចរចាប់ផ្ដើមដើរកាត់ភូមិ និងវាលស្រែឆ្ពោះទៅទឹកធ្លាក់អូរយ៉ះ។
លោក ឆាប់ វែល អាយុ ២៧ ឆ្នាំ ជាអ្នកជូនភ្ញៀវទេសចរ បាននិយាយនៅលើក្បែរកំពង់ទូកថា៖ «ពេលភ្ញៀវមកពីក្រុងបានលុងដល់ទីនេះចំណាយពេលប្រហែល ១ ម៉ោង ខ្ញុំនឹងនាំពួកគាត់ជិះទូកតាមទន្លេសេសានរយៈពេល ១ ម៉ោងទៀត ទៅកាន់ចុងភូមិកាចក់ រួចយើងនាំគ្នាដើរទៅទឹកធ្លាក់ប្រហែល ៣ ម៉ោងទៀត»។
ផ្ដើមស្វាគមន៍វត្ដមានភ្ញៀវដំបូង ផ្ទះជនជាតិដើមភាគតិចកាចក់ ដែលមានតែ ២ ភូមិក្នុងខេត្ដរតនគិរី វាលស្រែដែលដាំដុះតាមបែបធម្មជាតិ និងស្ដ្រីជនជាតិភាគតិចបូតស្រូវបន្ដិចម្ដងៗដោយចិត្ដអត់ធ្មត់។
ទូកដែលភ្ញៀវទេសចរត្រូវជិះដើម្បីធ្វើដំណើរទៅដល់ទឹកធ្លាក់អូរយ៉ះ។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
លោក ឆាប់ វែល ដែលបានរៀបការតាំងពីអាយុ ១៧ ឆ្នាំ បានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ ថា៖ «ប្រជាពលរដ្ឋកាចក់ភាគច្រើនជាកសិករធ្វើស្រែ ចម្ការ និងផ្ដល់សេវាកម្មទេសចរណ៍តាមរយៈការដឹកជញ្ជូន នាំភ្ញៀវ និងលក់ចំណីអាហារតិចតួចដល់ភ្ញៀវទេសចរ»។
ដើរក្នុងព្រៃរយៈពេល ២ ម៉ោង អ្នកដំណើរនឹងបានឮសំឡេងទឹកធ្លាក់ ដែលចាប់ផ្ដើមធ្វើឲ្យអារម្មណ៍នឿយហត់ស្បើយបន្ដិចម្ដងៗ។ ក្យូសឈើធំមួយនៅក្បែរទឹកធ្លាក់អាចជាកន្លែងសម្រាកយកកម្លាំងមួយភ្លែត មុនពេលចាប់ផ្ដើមលេងទឹក និងជាជំរំតង់ស្នាក់នៅពេលរាត្រីរបស់ទេសចរ។
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការងារជាអ្នកនាំផ្លូវមួយវគ្គរបស់លោក វែល នេះជាវេនបន្តរបស់បុរសជនជាតិដើមភាគតិចព្រៅ ដែលកំពុងរង់ចាំវត្ដមានភ្ញៀវមកលេងទឹកធ្លាក់ធម្មជាតិអូរយ៉ះ។
លោក សាក់ ការ អាយុ ៣៧ ឆ្នាំ ជាប្រជាការពារ និងជាពលរដ្ឋសហគមន៍ភូមិឡាំងអាវបានឲ្យដឹងថា៖ «គាត់ (ភ្ញៀវ) ត្រូវចុះវត្ដមានក្នុងសៀវភៅរបស់យើង ដើម្បីឲ្យប្រាកដថា ប្រាក់ប្រមូលបានទាំងអស់ត្រូវធ្លាក់ដល់ដៃសហគមន៍។ រយៈពេលជាង ២ ឆ្នាំនេះ យើងកសាងជណ្ដើរ និងស្ពានមួយកាត់អូរ។ យើងរួមដៃគ្នាធ្វើទៅ ហើយអស់ប៉ុន្មានៗអី យើងហូបចុកជាមួយគ្នាទៅ»។
ឆ្លៀតពេលទំនេរពីការរង់ចាំប្រមូលប្រាក់ ដើររកអនុផលព្រៃឈើ និងនេសាទត្រី លោក សាក់ ការ ស្ថិតក្នុងចំណោមពលរដ្ឋជាង ២៧០ នាក់ សម្អាតបរិស្ថានជុំវិញបរិវេណទឹកធ្លាក់ និងតាមឃ្លាំមើលសុវត្ថិភាពដល់ភ្ញៀវផងដែរ។
ប្រជាការពាររូបនេះ បានអះអាងចំនួនវត្ដមានភ្ញៀវថា៖ «ជួនកាលអត់បានកម្រៃចូលទាល់តែសោះ ១ ថ្ងៃ លោកអាចរកចំណូលបានប្រមាណ ២ ទៅ ៣ ម៉ឺនរៀល ហើយថ្ងៃខ្លះលោកទទួលភ្ញៀវចន្លោះពី ២០ ទៅ ៣០ នាក់ ក្នុង ១ ថ្ងៃអំឡុងពេលរដូវសម្បូរភ្ញៀវ»។
មិនយូរប៉ុន្មាន ភ្ញៀវបរទេស ២ នាក់ អមដោយអ្នកភូមិម្នាក់ បានបង្ហាញវត្ដមានដល់បរិវេណទឹកធ្លាក់ និងឆៀងចូលសម្រាកក្នុងក្យូសមួយភ្លែត មុនពេលអ្នកទាំង ២ ផ្ដល់បទសម្ភាសជាមួយភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍។
ភ្ញៀវទេសចរអាល្លឺម៉ង់មកកម្សាន្ត។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
លោក Florian មកពីប្រទេស អាល្លឺម៉ង់ បានឲ្យដឹងថា លោក និងភរិយាមកកម្សាន្ដនៅប្រទេស កម្ពុជា ៤ សប្ដាហ៍ ហើយនេះជាលើកដំបូងក្នុងដំណើរមកកាន់កម្ពុជា។
ប្ដីប្រពន្ធភ្ញៀវទេសចរអាល្លឺម៉ង់រូបនេះ បាននិយាយពេលអះអាងថា រតនគិរីជាទីសំចតចុងក្រោយនៅកម្ពុជាថា៖ «ខ្ញុំមកតាមក្រុងហូជីមិញ ប្រទេស វៀតណាម មកកាន់រាជធានីភ្នំពេញ និងបន្ដដំណើរកម្សាន្ដទៅកំពត កំពង់ឆ្នាំង បាត់ដំបង សៀមរាប កំពង់ធំ ក្រចេះ ស្ទឹងត្រែង និងរតនគិរី រួចយើងបន្ដទៅឡាវ និងវិលទៅកាន់ហូជីមិញ មុនពេលត្រឡប់ទៅអាល្លឺម៉ង់វិញ»។
ប្ដីប្រពន្ធអាល្លឺម៉ង់បានបន្ដថា៖ «យើងចូលចិត្ដដើរព្រៃ ហើយយើងនឹងចំណាយពេលស្នាក់នៅក្នុងព្រៃនេះ ១ យប់។ យើងមិនមានអារម្មណ៍នឿយហត់អ្វីខ្លាំងទេ ពីព្រោះយើងមានបទពិសោធដើរព្រៃបែបនេះនៅអាល្លឺម៉ង់ជារឿយៗហើយ»។
ក្រោយពេលសម្រាក និងទទួលទានអាហារ ក៏ដូចជា ងូតទឹក និងថតរូបទិដ្ឋភាពទឹកធ្លាក់អូរយ៉ះ ឬកោះប៉ង់រួចរាល់ លោក ឆាប់ វែល ចាប់ផ្ដើមដឹកនាំដំណើរវិលចូលភូមិវិញ ដោយប្រើប្រាស់ផ្លូវដើរមួយផ្សេងទៀត ដើម្បីឲ្យភ្ញៀវទទួលបានបទពិសោធប្លែកៗ។
ជនជាតិដើមភាគតិចបូតស្រូវ។ រូបថត យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
លោក វែល និយាយថា៖ «ធម្មតា ភ្ញៀវដើរលេងតាមភូមិកោះពាក្យមួយភ្លែត និងទៅអើតមើលតំបន់បញ្ចុះសពជនជាតិដើមភាគតិចទំពូន ដែលគាត់ត្រូវបង់ប្រាក់ម្នាក់ ៥ ០០០ រៀល រួចខ្ញុំជូនទៅកន្លែងចតទូកវិញ ចប់ការងាររបស់ខ្ញុំ»។
លោកបាននិយាយទៀតថា៖ «ចំពោះសេវាកម្មដើរព្រៃ ខ្ញុំគិតពីភ្ញៀវ ១៥ ដុល្លារ ហើយការជួលទូកជិះ ជាទូទៅ ខ្ញុំគិត ១០ ម៉ឺនរៀល»។
បើទោះបីជាពលរដ្ឋជនជាតិដើមភាគតិច ២ សហគមន៍បានទទួលប្រយោជន៍មួយផ្នែកពីវិស័យអេកូទេសចរណ៍ក្ដី ក៏ឱកាសការងារហាក់ដូចជាខ្សត់ជាងឆ្នាំមុនៗ។
លោក អោម រិទ្ធី បានរៀបរាប់ពីវត្តមានភ្ញៀវយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ទាំងភ្ញៀវជាតិ និងអន្ដរជាតិ មានការធ្លាក់ចុះបន្ដិច បើធៀបនឹងឆ្នាំ ២០១៨ ជាពិសេសរដូវសម្បូររហូតដល់ខែកុម្ភៈ។ ភ្ញៀវខ្មែរមានចំនួនតិចជាងបរទេសទេ។ ខ្មែរយើងចូលចិត្ដមកលេងក្រុមៗ ដោយការអាំងសាច់ និងចាក់ធុងបាសរាំលេងសប្បាយក្នុងព្រៃ»។
សម្រាប់ព័ត៌មានលម្អិតពីដំណើរផ្សងព្រេងក្នុងតំបន់ព្រៃសហគមន៍កោះប៉ង់ ទេសចរអាចទាក់ទងលោក អោម រិទ្ធី តាមទំព័រហ្វេសប៊ុក Green Jungle Trekking Tours-Cambodia ឬលេខទូរស័ព្ទ ០៨៨ ៤ ៥៤៦ ៤៦៦៕
វីដេអូ៖
