ក្រុង សេអ៊ូល : នាសិសិរដូវ ខណៈដែលព្រឹលទឹកកកសក្បុសគ្របដណ្ដប់ពសុធាភាពរងារណ្ដំថ្គាមនេះមិនបានរារាំងទេសចរពីការទៅកម្សាន្តទីក្រុងសេអ៊ូល ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងឡើយ។
ក្រៅពីជាទឹកដីល្បីខាងវប្បធម៌ប៉ុប ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងក៏ល្បីល្បាញខាងម្ហូបអាហារដែរ។
ក្នុងចំណោមកន្លែងទទួលទានជាច្រើននៅទីក្រុងសេអ៊ូល ភោជនីយដ្ឋាន ភីលខ្យុងជេ (Phil Kyung Jae) គឺជាទីដែលមានអាយុកាលយូរអង្វែង និងជាកន្លែងបម្រើក្រយាដែលអតីតព្រះរាជាធ្លាប់សោយផងដែរ។
ដើមឡើយ ភីលខ្យុងជេ គឺជាភូមិគ្រឹះបុរាណដែលសង់ឡើងក្នុងគោលបំណងផ្ដល់ជាកន្លែងស្នាក់សម្រាប់ស្ដេចនៅអំឡុងសតត្សរ៍ឆ្នាំ១៤០០។ រាជដំណាក់អាយុកាលជាង៥សតវត្សរ៍នេះត្រូវបានប្រជាជនកូរ៉េទាំងឡាយគោរពនិងថែរក្សាយ៉ាងគត់មត់។
ឈានជើងចូលដល់មាត់ច្រកនៃរាជដំណាក់ដែលស្ថិតនៅចំបេះដូងនៃក្រុង សេអ៊ូល យើងឃើញរុក្ខជាតិជាច្រើន ជាពិសេសគឺដើមស្រស់ដុះប្របនឹងខ្លោងទ្វារ។
ទៅដល់បរិវេណខាងក្នុង អ្នកនឹងប្រទះឃើញ ភោជនីយដ្ឋានដែលបម្រើអាហារកូរ៉េលំដាប់សែរាជវង្ស នៅចំកណ្ដាលឧទ្យានតែម្ដង។ តាមពិតទៅរាជដំណាក់ ភីលខ្យុងជេ គឺជាទីដែលចៅលួតរបស់ស្ដេចអង្គព្រះនាម សេជុង គង់នៅ។ លុះតំណតមក សាច់សាលោហិតដែលបន្តសែរាជវង្សនេះបាននឹកឃើញនូវគំនិតបង្កើតរូបមន្តចម្អិនអាហារវាំងដែលដូចនឹងក្រយាស្ដេចកាលពីអតីត ដើម្បីលក់បម្រើភ្ញៀវជាតិ និងអន្តរជាតិ នៅពេលពួកគេបានមក ទស្សនារាជដំណាក់មួយនេះ។
គ្រួសាររាជវង្សដែលរស់នៅមកទល់បច្ចុប្បន្នបានបន្តជំនួញបើកភោជនីយដ្ឋាននេះ ដោយពួកគេជឿថា សំណង់បុរាណ គួបផ្សំនឹងបរិយាកាសប្រវត្តិសាស្ត្រ រឹតតែអាចធ្វើឲ្យបណ្ដាភ្ញៀវដែលមកទទួលទាន មានអារម្មណ៍ហាក់កំពុងស្ថិតនៅក្នុងសម័យកាលនៃរាជវង្សចូសិនរបស់កូរ៉េអ៊ីចឹង។
តាមពិតទៅ ផ្នែកជាច្រើននៅក្នុងរាជដំណាក់នេះបានទ្រុឌទ្រោមអស់ហើយប៉ុន្តែនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩៤ សំណង់ទាំងមូលគឺត្រូវបានជួសជុលឲ្យដូចភាពដើមឡើងវិញ ហើយទាំងសួនច្បារ បរិវេណខាងក្នុងនិងក្រៅត្រូវបានអភិរក្សឲ្យស្អាតឥតខ្ចោះ។
ភីលខ្យុងជេ មានបម្រើអាហាររាជវង្សពិតៗ ហើយនៅទីនោះក៏មានបុគ្គលិករង់ចាំផ្តល់ការណែនាំសម្រាប់ការភ្លក្សអាហារនីមួយៗ និងចំណេះដឹងពីសិល្បៈចម្អិនម្ហូបរបស់កូរ៉េខាងត្បូងផងដែរ។
អាហារប្រពៃណីគឺផ្តើមឡើងពីឈុតអាហារចានតូចៗដូចជា ស្ពៃជ្រក់គីមឈី និងឈុតបន្លែសាច់ក្នុងឆ្នាំងភ្លើង ដែលជាអាហារចម្បងនៅក្នុងបញ្ជីក្រយាសោយរបស់រាជវង្សផងដែរ។
ប្រសិនជាអ្នកចូលចិត្តក្រេបស្រាឲ្យទទួលទានអាហារបានឆ្ងាញ់មាត់នោះ សូមសាកល្បងស្រាសសូជូ ប៉ុន្តែគ្រឿងស្រវឹងប្រពៃណីកូរ៉េនេះមានអនុភាពធ្វើឲ្យអ្នកឆាប់ទន់ខ្លួនប្រាណណាស់ដោយសារតែវាមានកម្រិតជាតិអាល់កុលដល់ទៅ៤០ភាគរយ។
រាជដំណាក់ ភីលខ្យុងជេ មិនមែនជាភោជនីយដ្ឋានដែលដាក់តុកៅអីតម្រៀបជិតគ្នា ដើម្បីបំពេញតាមចំនួនភ្ញៀវដ៏កកកុញឡើយ។
ផ្ទុយទៅវិញ ភ្ញៀវនឹងទទួលបាននូវភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដោយសារតែទីនេះបានខាន់ចែកជាបន្ទប់តូចៗសម្រាប់ការទទួលទានជាលក្ខណៈឯកជន។ ភ្ញៀវនឹងមិនទទួលការរំខានដោយសំឡេងឡើយ។ ជារឿយៗនារីលើកម្ហូបនឹងដើរលបៗមកតម្រៀបអាហារលើតុឲ្យភ្ញៀវទទួលទាន។
ទីនេះមានឈុតអាហារជាច្រើនប៉ុន្តែភ្ញៀវថ្មីអាចសាកល្បងកុម្ម៉ង់ឈុតស៊ូរ៉ា (Soora) ដែលសម្បូរបែបទៅដោយអាហាររាជវង្សជាច្រើនប្រភេទ ប៉ុន្តែគួរឲ្យសោកស្ដាយ អ្នកមិនអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយបុគ្គលិកបានស៊ីជម្រៅទេ ព្រោះកម្រិតភាសាអង់គ្លេសរបស់ពួកគេទាប។ ប៉ុន្តែអ្នកនៅតែទទួលបានបដិសណ្ឋារកិច្ច និងស្នាមញញឹមដ៏កក់ក្ដៅជានិច្ច។
ក្រោយពេលដែលក្រពះរបស់អ្នកពេញហើយ សូមកុំឲ្យភាពងងុយអន្ទងអ្នកត្រឡប់ទៅសណ្ឋាគារវិញភ្លាម។ អ្នកត្រូវតែឆ្លៀតឱកាសដើរលេងក្នុងសួនច្បារ គយគន់ទេសភាពផ្កា អគារ និងទៅមើលព្រះផ្នូររបស់សែរាជវង្សដែលជាម្ចាស់ដំណាក់នេះផង។
អ្នកនឹងសង្កេតឃើញថាផ្នូរទាំងនោះគ្របដណ្ដប់ដោយស្មៅចំបើង និងមានចាក់បេតុងជាបង្គោល និងរូបសំណាកហែហម។
តំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រដែលប្រែក្លាយជាហាងអាហារប្រពៃណីរាជវង្សមួយនេះទទួលបានការពេញនិយមជាខ្លាំង ទោះជាតម្លៃវាហាក់ថ្លៃបន្តិចមែន គឺប្រមាណជា២០០ដុល្លារអាមេរិកសម្រាប់មនុស្សម្នាក់។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់គឺភ្ញៀវអាចបរិភោគអាហារស្ដេច ក្នុងអតីតរាជដំណាក់បុរាណដែលជាបទពិសោធមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ៕
