.jpg)
លោក គង់ សុវណ្ណ ទីប្រឹក្សាផ្នែកការងារសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍ក្នុងគម្រោង។ រូបថត សហការី
ភ្នំពេញៈ ការអនុវត្តច្បាប់ចរាចរណ៍របស់នគរបាលចរាចរណ៍ទៅលើអ្នកបើកបរម៉ូតូ ឬយានយន្តបានចុះអនុវត្តដល់ខណ្ឌសង្កាត់ខុសពីពេលមុន។ ករណីនេះមតិសាធារណៈយល់ថា មានប្រសិទ្ធភាពជាងការផ្សព្វផ្សាយអប់រំ។
ជុំវិញបញ្ហានេះភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ បានសម្ភាសជាមួយលោក គង់ សុវណ្ណ នាយកអង្គការសម្ព័ន្ធអន្តរជាតិទប់ស្កាត់ផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹង (I.A.R.D) និងជាទីប្រឹក្សាផ្នែកការងារសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍ក្នុងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទដែលមានខ្លឹមសារដូចខាងក្រោម ៖
នៅមុននេះប៉ុន្មានខែគេសង្កេតឃើញថានគរបាលចរាចរណ៍បានចុះអនុវត្តបទល្មើសចរាចរណ៍នៅតាមខណ្ឌសង្កាត់ខុសពីមុនដែលនៅតែតាមគោលដៅសំខាន់។ ក្នុងនាមលោកជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដែលបានចូលរួមកែលម្អការធ្វើចរាចរណ៍ តើលោកយល់ឃើញបែបណាដែរអំពីការងារនេះ?
ជាធម្មតាបើតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេសក៏ដូចជាករណីសិក្សាជារួមនឹងបទពិសោធពីបណ្តាប្រទេសផ្សេងៗគេរកឃើញថា ការអប់រំ និងការរឹតបន្តឹងបូកបញ្ចូលគ្នាដែលមានលក្ខណៈពីថ្នាក់ជាតិរហូតដល់ថ្នាក់ក្រោមជាតិគឺមានភាពសំខាន់ចាំបាច់ណាស់។
ដូច្នេះរឿងដែលលោកបានលើកឡើងតាមរយៈសំណួរខាងលើដែលបង្ហាញថាមន្ត្រីនគរបាលចរាចរណ៍ចុះដល់មូលដ្ឋានខណ្ឌសង្កាត់ដើម្បីអនុវត្តចរាចរណ៍ដែលអ្នកបើកបរតែងតែជិះបញ្ច្រាសទិសនោះគឺជារឿងមួយល្អ ព្រោះបើយើងនិយាយឲ្យខ្លីបើធ្វើការងារអ្វីមួយអន្តរាគមន៍?
ដើម្បីទប់ស្កាត់បញ្ហាគ្រោះថ្នាក់ហ្នឹងគឺយើងត្រូវមើលទៅលើទិន្នន័យ និងភាពជាក់ស្តែងថា បញ្ហានោះវាកើតមកពីអី។ វាកើតមកពីកន្លែងណា ក្រុមណាជាអ្នកបង្ក? ហើយតើស្ថានភាពនោះវារបៀបម៉េច? កាលណាមើលឃើញបញ្ហាអស់នោះហើយយើងនឹងធ្វើការទប់ស្កាត់ដាក់នូវវិធីសាស្ត្រទប់ស្កាត់គឺជាបញ្ហាមួយល្អ។
ប៉ុន្តែយន្តការទាំងអស់នោះទាមទារដោយរក្សានូវនិរន្តរភាពពោលគឺធ្វើឲ្យបានជាប់លាប់ហើយយើងមើលទៅលើទិន្នន័យជាសំខាន់ ពីព្រោះថាពីខណ្ឌមួយទៅខណ្ឌមួយពីខេត្តមួយទៅខេត្តមួយគឺវាមានស្ថានភាពនៃគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដែលជាក្រុមបង្កផ្សេងៗគ្នា។ អ៊ីចឹងត្រូវមើលលម្អិតទៅលើទិន្នន័យហើយនិងយន្តការសមស្របទៅនឹងបរិបទនៃខណ្ឌ ឬខេត្តរបស់ខ្លួនឯង។
មួយវិញទៀត ត្រូវតែមានផែនការត្រូវតែមានការអនុវត្តដែលមានលក្ខណៈនិរន្តរភាពកុំឲ្យថាទាល់តែថ្នាក់ដឹកនាំកំពូលលោកស្រែកអ៊ីចឹងទៅបានយើងប្រឹងប្រែងដុតដៃដុតជើងធ្វើបន្តិចអ៊ីចឹងទៅហើយ បន្ទាប់មកយើងលែងធ្វើវិញ។ បានន័យថាវាបានល្អដែរតែបានតែមួយភ្លែតហើយបញ្ហានោះវាកើតមកវិញដដែល។
ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនអះអាងថាការចុះអនុវត្តរបស់នគរបាលចរាចរណ៍ដល់មូលដ្ឋានបែបនេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកបើកម៉ូតូ ឬរថយន្តដែលចូលចិត្តជិះល្មើសច្បាប់មានការប្រុងប្រយ័ត្ន។ បញ្ហានេះលោកយល់ស្របដូចការលើកឡើងនេះដែរទេ? ហើយអាចនិយាយបានថាការងារនេះវាមានប្រសិទ្ធភាពជាងការផ្សព្វផ្សាយអប់រំពីច្បាប់ចរាចរណ៍ដែរទេ?
បើនិយាយតាមកន្លែងនេះអាចត្រូវដែរហើយវាស្របនឹងករណីសិក្សាដែលយើងធ្វើថ្មីៗនេះអំពីការទប់ស្កាត់ការបើកបរពីឥទ្ធិពលគ្រឿងស្រវឹង។
បញ្ហានេះយើងបានធ្វើការសាកសួរប្រជាពលរដ្ឋក្នុងខណ្ឌ និងខេត្តគោលដៅមួយចំនួនបានរកឃើញថា ការចុះអនុវត្តចូលរួមផ្សព្វផ្សាយ និងអនុវត្តច្បាប់ពីមន្ត្រីនគរបាលចរាចរណ៍ក៏ដូចជាអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចនៅក្នុងដែនដីហ្នឹងគឺមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ហើយធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋគាត់ភ្ញាក់រឭកហើយញញើតក្នុងការល្មើសច្បាប់ចរាចរណ៍គឺមានប្រសិទ្ធភាពគឺគាត់ខ្លាចជាងការទៅបង្រៀនគ្រាន់តែទៅផ្សព្វផ្សាយអំពីការអនុវត្តច្បាប់ហ្នឹង។ ពេលគាត់ខុសនៅនឹងគោលដៅហើយត្រូវមន្ត្រីនគរបាលចរាចរណ៍ទៅដល់មូលដ្ឋានទៅដល់កន្លែងផ្ទាល់ទៀតគឺគាត់ចាប់ផ្តើមចាំបានហើយនៅពេលគាត់ចង់បង្កល្មើសច្បាប់គឺគាត់នឹកឃើញហើយអំពីច្បាប់ហ្នឹង។
កាលណាគាត់នឹកឃើញ និងមានការខ្លាចរអា។ បញ្ហានេះគឺគេរកឃើញអ៊ីចឹង។ បន្ទាប់មកគឺការអប់រំតាមរយៈទូរទស្សន៍បណ្តាញសង្គមហើយនិងវិទ្យុអ៊ីចឹងតែសំខាន់គឺការអប់រំរបស់នគរបាលនៅតាមស្រុកខណ្ឌ។
ក្នុងនាមលោកជាអង្គការដែលចូលរួមសហការអំពីការអប់រំចរាចរណ៍នេះកន្លងមកក៏ដូចជាបច្ចុប្បន្នមានបានធ្វើការអប់រំផ្សព្វផ្សាយញឹកញាប់ទេ?
ជាទូទៅឃើញធ្វើបានច្រើនញឹកញាប់បានន័យថា កម្មវិធីប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះគឺយើងធ្វើការផ្សព្វផ្សាយរហូតទៅដល់សហគមន៍ងាយរងគ្រោះហើយចំណុចសំខាន់នោះតែងតែធ្វើយុទ្ធនាការអប់រំផ្សព្វផ្សាយពីច្បាប់ចរាចរណ៍គឺធ្វើមុនបុណ្យទានធំៗ។ ឧទាហរណ៍បុណ្យចូលឆ្នាំចិន-វៀតណាមដែលប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនតែងតែប្រារព្ធពិធីហ្នឹងបូកជាមួយបុណ្យជាតិធំៗ និងតាមបណ្តាញសង្គមផងដែរ។
អ្វីសំខាន់នោះវានឹងកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពចំពោះការអប់រំផ្សព្វផ្សាយមុនពេលបុណ្យទានសំខាន់។ សំខាន់លើបញ្ហាមួកសុវត្ថិភាពការបើកបរការបើកលើសល្បឿនកំណត់ ឬការបើកបរនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃគ្រឿងស្រវឹងគឺបូករួមបញ្ចូលគ្នាដែលមន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់មានគោលដៅអនុវត្ត។
ឧទាហរណ៍ថាយ៉ាងនេះចុះព្រោះវាមិនមែនជាលក្ខណៈបច្ចេកទេស ប៉ុន្តែគ្រាន់តែយើងធ្វើការជាមួយប្រជាពលរដ្ឋដែលប្រើប្រាស់ផ្លូវក៏ដូចជាសហគមន៍ដែលយើងអាចដឹងពីចំណូល ឬពីផលិតកម្មរបស់គាត់ខ្លះ។ អ៊ីចឹងក្នុងករណីប្រជាពលរដ្ឋគាត់មានប្រារព្ធពិធីបុណ្យទានអ៊ីចឹងយើងដាក់គោលដៅទោះមិនបានផាកពិន័យក៏ឲ្យពួកគាត់មានការភ្ញាក់រឭកបង្អន់ល្បឿនខ្លះ ឬក៏ធ្វើការអប់រំពួកគាត់ដែរ។ វាជាយុទ្ធនាការរឹតបន្តឹងច្បាប់មិនបានផាកពិន័យក៏ដោយ ប៉ុន្តែក្រើនរំឭក និងធ្វើការអប់រំ និងបូកបន្ថែមពីការអប់រំនៅតាមក្រសួងមន្ទីរពាក់ព័ន្ធនឹងអង្គការសង្គមស៊ីវិលរួមដៃគូផ្សេងៗ គឺប្រសិទ្ធភាពនឹងបានផលធំ។
ការអនុវត្តពីច្បាប់ចរាចរណ៍ទាំងនគរបាលទាំងអ្នកបើកបរនៅតាមដងផ្លូវរហូតដល់បច្ចុប្បន្នថាតើពួកគាត់បានកែប្រែឥរិយាបថជិះល្មើសខ្លះដែរឬទេ?
ជាក់ស្តែងយើងឃើញថាកម្រិតនៃការកែប្រែឥរិយាបថនេះនៅមានតិចតួចនៅឡើយ បើទោះបីជាយើងអាចសន្និដ្ឋានថាមានការជ្រាបដឹងពីមាត្រានៃច្បាប់ចរាចរណ៍បានមួយចំនួនធំក៏ពិតមែន។ ប៉ុន្តែការអនុវត្តរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដែលគោរពច្បាប់ចរាចរណ៍យើងគិតថាស្ថិតក្នុងកម្រិតមួយដែលទាមទារឲ្យមានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងបន្ថែមទៀតព្រោះយើងមិនអាចបន្ថយដៃបានទេរឿងនេះ។
ជាការលើកឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងបើគ្មានការអនុវត្តច្បាប់គឺអ្នកប្រើប្រាស់ផ្លូវមួយចំនួនគឺគាត់ព្យាយាមមិនយល់ច្បាប់ដដែល។
អ៊ីចឹងអាចសន្និដ្ឋានជារួមគឺថាមិនមែនមិនដឹងទេ បើទោះបីដឹងច្រើនហើយក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែឥរិយាបថនៃការប្រព្រឹត្តទាមទារពេលវេលាក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ។
អ៊ីចឹងទាមទារពេលវេលាច្រើនទៀត បើមិនអ៊ីចឹងទេវាអាចបកត្រឡប់ក្រោយវិញ។
ជាការអង្កេតជារួមឃើញថាអ្នកបើកបរមិនមែនថា ពួកគាត់មិនដឹងទេតែពេលឃើញនគរបាលចរាចរណ៍ឈរយាមទើបគាត់ខ្លាច តើពិតមែនទេ?
បញ្ហានេះអាចថាមកពីគាត់មិនទាន់យល់ជ្រាបពីសារប្រយោជន៍នៃការបើកបរក៏ដូចជាការគោរពច្បាប់ចរាចរណ៍ដែលជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ ដល់ក្រុមគ្រួសារក៏ដូចជាអ្នកដទៃដើម្បីឲ្យចៀសផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហ្នឹង។
តែបែរជាពួកគាត់នៅគិតនៅខ្លាចនគរបាលចរាចរណ៍ ដូច្នេះហើយនៅតែបន្តការអប់រំការផ្សព្វផ្សាយដែលអាចថាពេលខាងមុខមិនថា ៥ ឆ្នាំ ឬ ១៥ ឆ្នាំទេនឹងអាចឈានទៅដល់ជាលក្ខណៈស្វ័យប្រវត្តិនៅពេលឡើងកាន់ដៃចង្កូតគឺត្រូវពាក់មួកដឹងថានៅលើផ្លូវត្រូវបើកល្បឿនត្រឹមណាកន្លែងណាដែលមានស្លាកសញ្ញាហាមត្រឡប់ក្រោយ។ល។
ដូច្នេះត្រូវតែបន្តអនុវត្តឲ្យបានច្រើនឆ្នាំទៅមុខទៀត៕
