.jpg)
លោក អាត់ ធន់ ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា។ ផា លីណា
ច្បាប់ស្តីពីប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមារបស់កម្មករកាត់ដេរ និងឧស្សាហកម្មស្បែកជើងត្រូវបានអនុវត្តហើយកាលពីឆ្នាំទៅដែលកំណត់ចំនួន ១៧០ ដុល្លារ ហើយក្រុមការងារចម្រុះក៏បានប្រជុំពិភាក្សាគ្នាបន្តទៀតសម្រាប់ប្រាក់ឈ្នួលកម្មករក្នុងឆ្នាំ ២០១៩។
តើប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាបច្ចុប្បន្នអាចទ្រទ្រង់ជីវភាពកម្មករបានសមរម្យដែរឬយ៉ាងណានោះ ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍បានសម្ភាសន៍ជាមួយលោក អាត់ ធន់ ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជាដូចខាងក្រោម ៖
ទាក់ទិននឹងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាបើលោកប្រៀបធៀបប្រាក់ខែកម្មករកាត់ដេរជាមួយនឹងតម្លៃទំនិញលើទីផ្សារតើយ៉ាងម៉េចដែរ? ចុះចំពោះ ប.ស.ស វិញបានជួយសម្រួលដល់កម្មករយ៉ាងម៉េចដែរ?
បច្ចុប្បន្ននេះតម្លៃទំនិញវាឡើងខ្ពស់រីឯប្រាក់ឈ្នួលរបស់កម្មករកាត់ដេរនៅទាបវាពិបាកក្នុងការចំណាយហើយបើប្រាក់ឈ្នួលបានត្រឹម ២០០ ដុល្លារអាចចំណាយរស់។ ទាក់ទងនឹង ប.ស.ស វិញគឺគាត់ទៅទីនោះនៅពេលដែលមានហានិភ័យហ្នឹងទេ ដូចជាការព្យាបាលជំងឺអ៊ីចឹងទៅ។
ប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាត្រូវបានក្រសួងការងារអនុវត្តជិត ១ ឆ្នាំហើយនៅលើវិស័យកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និង ស្បែកជើងហើយក៏បានចាប់ផ្តើមពិភាក្សាបន្តទៀតដែរសម្រាប់ឆ្នាំក្រោយ។ តើក្រសួងនឹងយកប្រាក់ដែលកំណត់ ១៧០ ដុល្លារជាគោលសម្រាប់ពិភាក្សាទៅថ្ងៃមុខទៀតឬយ៉ាងណា?
ក្រសួងការងារបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈបានលើកឡើងថា ការចរចាប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមានៅឆ្នាំនេះគឺខាងក្រសួងយក ១៧០ ដុល្លារជាចំនួនប្រាក់គោល បានន័យថាក្រសួងនេះមិនបានយកបន្ទាត់ភាពក្រីក្រ ឬក៏ការសិក្សាស្រាវជ្រាវណាមួយមកផ្ទៀងផ្ទាត់ទេ។
ដោយសារការសិក្សាស្រាវជ្រាវនោះអត់មានហើយបន្ទាត់ភាពក្រីក្រវាទាបពេកអ៊ីចឹងគេយកប្រាក់ ១៧០ ដុល្លារធ្វើជាគោល។
បន្ទាប់មកគេនឹងគណនាថា តើឆ្នាំហ្នឹងអត្រាអតិផរណាមានប៉ុន្មានភាគរយ ឧទាហរណ៍ខាងក្រសួង ៣,១៤ ភាគរយហើយការប្រែប្រួលនៃស្ថានភាពរស់នៅ ឬក៏ការប្រែប្រួលនៃអតិផរណាឧទាហរណ៍ថា ២,២ ភាគរយទៅប៉ុន្តែយើងថាគួរតែគិត ៨,២ ភាគរយទៅតាមរបាយការណ៍របស់ ប.ស.ស អ៊ីចឹងទៅ។
ដូច្នេះកម្រិតចំណេញនៅក្នុងវិស័យនេះឃើញថាមាន ៣៤ ភាគរយ ដូច្នេះយើងគិតថាគួរតែផ្តល់ឲ្យកម្មករកាត់ដេរ ២ ភាគរយអីទៀតទៅ។ អាហ្នឹងបើកាលណាយើងឃើញភាគរយហ្នឹងយើងយកមេគុណ ១៧០ ដុល្លារទៅគិតទៅ យើងនឹងពិភាក្សាទាមទារប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ឆ្នាំ ២០១៩ ហ្នឹង។
ក្រសួងបានលើកឡើងថាការយក ១៧០ ដុល្លារជាគោលដោយសំអាងថាគ្មានអ្វីសម្រាប់ផ្ទៀងផ្ទាត់តើក្រុមការងារក្រសួងការងារមិនបានពិនិត្យជាក់ស្តែងពីស្ថានភាពរស់នៅរបស់កម្មករទេឬ?
ដោយសារគ្មានការសិក្សាស្រាវជ្រាវណាមួយអំពីស្ថានភាពរស់នៅរបស់កម្មករអ៊ីចឹងគឺយើងមើលតែអតិផរណាទេ។ អ៊ីចឹងចំពោះសហជីពគឺយើងនឹងរកតួលេខណាមួយដើម្បីដាក់ទៅចរចាដែលអាចថាប្រហែលជា ២ ភាគរយ ឬ ២ ភាគរយជាងអ៊ីចឹងទៅគឺខាងថៅកែនិយោជកអាចឡើងបាន ៤-១០ ដុល្លារទៀតអ៊ីចឹងទៅ។
ក្នុងការចរចានោះតើមានតំណាងភាគីណាខ្លះចូលរួម?
ក្នុងការចរចានោះមានខាងសហជីពនិយោជក និងខាងរដ្ឋាភិបាលចូលរួម។ ចំពោះខាងភាគីនីមួយៗមានចំនួន ១៦ រូបស្មើៗគ្នា ហើយប្រាក់ឈ្នួលថ្មីនឹងមានផ្សេងមិនមែន ១៧០ ដុល្លារទេ។ វាអាចឡើង ឬក៏ប្រហាក់ប្រហែលនឹងឆ្នាំទៅដែរនេះបើតាមការគិតរបស់យើង។
តើក្រសួងការងារបានអនុវត្តច្បាប់ស្តីពីប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមានេះក្នុងអត្ថប្រយោជន៍អ្វីដែរទៅ? មានមាត្រាខ្លះក្នុងច្បាប់នេះត្រូវបានដកចេញ តើមាត្រាដែលបានដកចេញនោះអាចជាអត្ថប្រយោជន៍ដល់កម្មករ-កម្មការិនី ឬក៏មានការលំបាកដល់ក្រសួង?
វាអាចជាការលំបាកដែរឧទាហរណ៍ថា សិទ្ធិរបស់តំណាងកម្មករ-កម្មការិនីត្រូវបានគេបញ្ចូលក្នុងក្រុមប្រឹក្សាជាតិដែលនិយាយពីប្រាក់ឈ្នួលនេះហើយប្រសិនបើយើងចូលរួមពិភាក្សាពិគ្រោះយោបល់ហើយ ហើយយើងបែរជាតវ៉ា ឬ មិនពេញចិត្តត្រង់ចំណុចណាមួយក្នុងច្បាប់ស្តីពីប្រាក់ឈ្នួលនេះគឺខាងក្រសួងការងារមិនអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើអ៊ីចឹងទេដោយអាចនឹងត្រូវពិន័យ។
ក្នុងច្បាប់នេះដែរ មានពាក្យពេចន៍មួយចំនួនដែលពិបាកយល់ន័យត្រូវបានដកចេញហើយប្តូរមកដាក់ពាក្យសាមញ្ញវិញ។
យើងបានឃើញហើយច្បាប់ស្តីពីការងារត្រង់មាត្រា ១០៣, ១០៤ រហូតដល់មាត្រា ១០៩ គឺសុទ្ធតែនិយាយពីសិទ្ធិកម្មករក្នុងការទាមទារប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាហើយនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌពិន័យជាច្រើនដែលច្បាប់បានចែងលម្អិតនៅកន្លែងហ្នឹង៕
