.jpg)
អគារខុនដូរមើលពីចម្ងាយនៅទីក្រុងប៉ាតាយ៉ា ដែលជាទីក្រុងទេសចរណ៍តំបន់ឆ្នេររបស់ប្រទេសថៃ។ រូបថត AFP
ក្រុងប៉ាតាយ៉ាៈ កម្រិតនៃការអភិវឌ្ឍខុនដូនៅ ប៉ាតាយ៉ា ដែលជាទីក្រុងទេសចរណ៍របស់ប្រទេស ថៃ មានភាពយឺតយ៉ាវខ្លាំងក្នុងរយៈពេល ៣ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ខណៈក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍រង់ចាំឲ្យការផ្គត់ផ្គង់ខុនដូដែលត្រូវបានសាងសង់រួច ក្នុងអំឡុងពេលរីកចម្រើនខ្លាំងត្រូវបានលក់ចេញឲ្យអស់សិន។ នេះបើយោងតាមកាសែតបាងកកប៉ុស្តិ៍។
កាសែតបាងកកប៉ុស្តិ៍បានរាយការណ៍កាលពីថ្ងៃអង្គារថា សញ្ញានៃការថមថយទីផ្សារបានមើលឃើញច្បាស់ក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ នៅពេលក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍បានចាប់ផ្តើមផ្អាកគម្រោងថ្មីៗរបស់ខ្លួន។ មានតែខុនដូ ២ ១០០ យូនីត ប៉ុណ្ណោះត្រូវបានចាប់ផ្តើមសាងសង់នៅឆ្នាំនោះ។
ចំនួនសរុបបានកើនឡើងដល់ ២ ៧៤៣ ក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ ខណៈគេឃើញមានយូនីតខ្លះលក់មិនដាច់ក្នុងទីផ្សារ ប៉ុន្តែតួលេខនៅតែទាបខ្លាំងជាងនៅចន្លោះឆ្នាំ ២០១១ ដល់ ២០១៥ ជាពេលដែលមានការផ្គត់ផ្គង់ខុនដូច្រើនជាង ១០ ០០០ យូនីតក្នុង ១ ឆ្នាំ។
សកម្មភាពនេះបានកើនឡើងនាឆ្នាំនេះ ដោយខុនដូរចំនួន ៣ ៦៣៨ យូនីត បានចាប់ផ្តើមដំណើរការក្នុងរយៈពេលតែ ៨ ខែដំបូងក្នុងឆ្នាំនេះប៉ុណ្ណោះ។ នេះឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញពីការវិលត្រឡប់មកវិញនៃទំនុកចិត្តរបស់ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍ បើទោះបីជាតម្រូវការនៅកំពុងត្រូវបានពិនិត្យមើលយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ក៏ដោយ។
អតិថិជនជាជនជាតិចិនបានងើបឡើងក្លាយជាទីផ្សារបរទេសថ្មីដ៏មានសក្តានុពលខ្ពស់មួយនៅទីក្រុង ប៉ាតាយ៉ា ដោយជួយប៉ះប៉ូវការធ្លាក់ចុះខ្លាំងអតិថិជនរុស្ស៊ីក្នុងរយៈកាលប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ។
កាសែតបាងកកប៉ុស្តិ៍បានឲ្យដឹងទៀតថាតំបន់ ចមថៀន (Jomtien) មានបណ្តុំអគារខុនដូច្រើនជាងគេក្នុងទីក្រុងប៉ាតាយ៉ា រួមទាំងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ធំៗ មួយចំនួនដែលមានជាង ១ ០០០ យូនីតក្នុង ១អគារ។
ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍ចូលចិត្តអភិវឌ្ឍនៅតំបន់ចមថៀន ដោយសារតំបន់នេះមានដីទំនេរច្រើនដែលមានតម្លៃទាបជាងកន្លែងផ្សេងក្នុងទីក្រុងរមណីយដ្ឋាននេះ ដែលមានសក្តានុពលសម្រាប់គម្រោងតម្លៃទាបលើទំហំកាន់តែធំ។
ទោះបីជាអត្រាកាន់កាប់ខុនដូជាមធ្យមក្នុងទីផ្សារខុនដូប៉ាតាយ៉ា មាន ៨១ ភាគរយ ហើយការលក់មានភាពប្រសើរឡើងថ្មីៗនេះក៏ដោយ ក៏យ៉ាងហោចណាស់នៅមានខុនដូដែលមិនទាន់លក់ចំនួន ១៤ ០០០ យូនីត។
អ្នកសង្កេតទីផ្សារមួយចំនួនជឿថា តួលេខពិតប្រាកដគឺខ្ពស់ជាងនេះ ខណៈអតិថិជនមួយចំនួនបានបោះបង់យូនីតដែលបានកក់រួចហើយ ហើយអ្នកខ្លះកំពុងចរចាជាមួយក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីលក់ចេញ ឬប្រគល់ទៅឲ្យក្រុមហ៊ុនវិញ។ យូនីត ជាច្រើនទាំងអស់នេះគឺជាការទិញដើម្បីទុកលក់យកចំណេញវិញក្នុងអំឡុងពេលរីកច្រើនខ្លាំង។ នៅពេលទីផ្សារចាប់ផ្តើមធ្លាក់ចុះ អ្នកទិញជាច្រើនចាប់ផ្តើមស្វែងរកវិធីជៀសវាងការខាតបង់។
តំបន់ឆ្នេរចមថៀន មានអត្រាកាន់កាប់ខ្ពស់បំផុតក្នុងតំបន់ ហើយក៏មានយូនីតដែលមិនទាន់លក់ច្រើនបំផុតផងដែរ ដោយសារចំនួនខុនដូច្រើនពេកក្នុងរយៈកាលមួយទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ បើទោះបីជាតម្លៃមានភាពទាក់ទាញក៏ដោយ។
គម្រោងខុនដូស្ថិតនៅមាត់ឆ្នេរសមុទ្រមានតម្លៃលក់ខ្ពស់ជាងគម្រោងដែលមិននៅមាត់ឆ្នេរ ដោយសារតម្លៃដីខ្ពស់ខ្លាំង។ ការអភិវឌ្ឍតំបន់មុខឆ្នេរភាគច្រើនបំផុតជាគម្រោងទំនើប និងតម្លៃថ្លៃដែលលក់ក្នុងតម្លៃជាង ១២០ ០០០ បាត (ប្រហែល ៣ ៦៥៦ ដុល្លារ) ក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េ។ គម្រោងខ្លះមានតម្លៃរហូតដល់ ១៥០ ០០០ បាតក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េឬថ្លៃជាងនេះ ជាពិសេសនៅតំបន់ឆ្នេរវង្សអាម៉ាត (Wong Amat) ជាទីដែលខ្វះខាតទីតាំងដីល្អ។
តម្លៃលក់ខុនដូមធ្យមនៅតំបន់ឆ្នេរវង្សអាម៉ាតមានប្រមាណ ៩០ ០០០ បាត (ប្រហែល ២ ៧៤១ ដុល្លារ) ក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េ។ តម្លៃមធ្យមនៅតំបន់ឆ្នេរចមថៀនមាន ៦៦ ៦៥០ បាតក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េ ដែលជាតម្លៃទាបបំផុតនៅទីផ្សារប៉ាតាយ៉ា ខណៈយូនីតមួយចំនួនក្នុងតំបន់នេះអាចមានតម្លៃតិចជាង ១ លានបាត(ប្រហែល ៣ ម៉ឺនដុល្លារ) ក្នុង១យូនីត។
ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍ភាគច្រើន កំពុងព្យាយាមទាក់ទាញអតិថិជនក្នុងអំឡុងធ្លាក់ចុះនៃទីផ្សារនេះ ដោយរក្សាតម្លៃលក់ថេរមិនឡើងថ្លៃ ឬដំឡើងគ្រាន់តែសម្រាប់ការចំណេញបន្តិចបន្តួច។ ហេតុដូច្នេះតម្លៃលក់មធ្យមនៅប៉ាតាយ៉ានាឆ្នាំនេះ នឹងមានការផ្លាស់ប្តូរតិចតួចធៀបនឹងឆ្នាំ ២០១៧ បើទោះបីជាគម្រោងជាច្រើនឥឡូវនេះត្រូវបានបញ្ចប់ ពីព្រោះទីផ្សារនៅមិនទាន់ត្រឡប់មករកភាពដើមវិញនៅឡើយក៏ដោយ៕ PS
