ភ្នំពេញៈ កម្ពុជារីករាយ និងស្វាគមន៍ក្នុងការទទួលយកសត្វដំរីឈ្មោល ១ ក្បាល ឈ្មោះ កាវ៉ាន់ (Kaavan) ពីឧទ្យានសួនសត្វ Marghazar ក្នុងទីក្រុងអ៊ីស្លាម៉ាបាដ នៃប្រទេសប៉ាគីស្ថាន ដើម្បីធ្វើការអភិរក្សបន្ត។
យោងតាមសេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានរបស់អង្គការ FOUR PAWS International ចុះថ្ងៃទី ៥ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២០ដំរីឈ្មោលឈ្មោះ កាវ៉ាន់ ដែលត្រូវបានរក្សាទុក នៅក្នុងសួនសត្វ Marg-hazar ក្នុងទីក្រុងអ៊ីស្លាម៉ាបាដ អស់រយៈពេល ៣៥ ឆ្នាំមកហើយ ត្រូវបានគេប្រសិទ្ធនាមថាជា «ដំរីដែលឯកោបំផុតនៅលើពិភពលោក» វាត្រូវបានគេគ្រោងធ្វើការផ្លាស់លំនៅថ្មីមកកាន់តំបន់ដែនជម្រកសត្វព្រៃ ដែលមានសក្តានុពលនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បន្ទាប់ពីលទ្ធផលនៃការពិនិត្យសុខភាពរបស់វាបានបង្ហាញថា វាមានភាពរឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការធ្វើបំផ្លាស់ទី។
បើទោះជានៅមិនទាន់បានដឹងច្បាស់អំពីកាលបរិច្ឆេទនៃគម្រោង ដឹកជញ្ជូន កាវ៉ាន់ មកកម្ពុជាក៏ដោយ ប៉ុន្តែដំណឹងនៃការផ្លាស់ទីមកកម្ពុជារបស់សត្វដំរីឈ្មោលមួយនេះបានធ្វើឲ្យក្រុមអ្នកអភិរក្សសត្វព្រៃក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមានក្ដីរំភើបរីករាយ។
កាលពីថ្ងៃចន្ទ លោក ញឹក រតនៈពេជ្រ ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌល សួនសត្វភ្នំតាម៉ៅ បានថ្លែងថា នេះជាសញ្ញាដ៏វិជ្ជមានមួយដែលបង្ហាញថាកម្ពុជាមានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ក្នុងកិច្ចគាំពារ និងអភិរក្សសត្វ និងបរិស្ថានបានល្អប្រសើរ និងគួរជាទីទុកចិត្ត។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «យើងពិតជាមានមោទនភាពណាស់ដែលក្រុមអ្នកអភិរក្សសត្វពិភពលោកបានផ្ដល់ការទុកចិត្តមកលើកម្ពុជា ចំពោះការទទួលខុសត្រូវក្នុងកិច្ចគាំពារ និងអភិរក្សសត្វ។ ព្រោះតែមានជំនឿទុកចិត្តលើកម្ពុជា ទើបគេសម្រេចផ្លាស់លំនៅថ្មីរបស់សត្វដំរីនោះមកកាន់ដែនជម្រកសត្វនៅកម្ពុជា»។
ទន្ទឹមជាមួយគ្នានេះលោក សេង ទៀក នាយកប្រចាំប្រទេសនៃមូលនិធិ អភិរក្ស និងសង្គ្រោះសត្វព្រៃកម្ពុជា (WWF-Cambodia) បានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថា កម្ពុជាពិតជារីករាយ និងសាទរក្នុងការទទួលយកដំរីពីប្រទេសប៉ាគីស្ថានព្រោះវ័យរបស់វានៅអាចបន្តពូជបាន។
លោកថ្លែងថា៖ «ការទទួលយកសត្វដំរីពីប្រទេសប៉ាគីស្ថានវាមិនត្រឹមបង្ហាញពីកាយវិការសប្បុរសធម៌ និងការស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាបញ្ជាក់ពីការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់លើការអភិរក្ស និងការពារសត្វព្រៃនៅកម្ពុជាផងដែរ ទោះបើជាសត្វដំរីនោះចេញមកពីសួនសត្វក៏ដោយ»។ បើតាមលោក សេង ទៀក សត្វដំរីជាប្រភេទសត្វកម្រ និងជិតផុតពូជ។ នៅកម្ពុជា ដំរីគឺជាសត្វបេតិកភណ្ឌមានជីវិតរបស់ជាតិ។
បើតាមអង្គការ FOUR PAWS International សត្វដំរីឈ្មោល កាវ៉ាន់ បានមកដល់ប្រទេសប៉ាគីស្ថានក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៥ ជាអំណោយពីប្រទេសស្រីលង្កា។ នៅឆ្នាំ ១៩៩០ វាបានចែករំលែកភាពឯកោរបស់វានៅក្នុងសួនសត្វ Marghazar ជាមួយដៃគូរបស់វាឈ្មោះ Saheli ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ ២០១២ ចាប់តាំងពីដៃគូរបស់វាបានងាប់ទៅ កាវ៉ាន់ បានរស់នៅដោយភាពឯកោម្នាក់ឯង។
ក្រោមការយកចិត្តទុកដាក់បំផុតរបស់ក្រុមជំនាញអង្គការ FOUR PAWS ដែលរួមមានពេទ្យសត្វ និងអ្នកជំនាញខាងសត្វព្រៃ កាវ៉ាន់ បានទទួលការពិនិត្យសុខភាពប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ បន្ទាប់ពីដំរីឈ្មោលលើសទម្ងន់ត្រូវបានចាក់ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់រួច ក្រុមពេទ្យសត្វបានយកសំណាកឈាមរបស់វា និងធ្វើការវាស់ទំហំរួចដាក់បញ្ចូលបន្ទះមីក្រូឈីបនៅលើស្មាខាងឆ្វេងរបស់វា។
សេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មាននោះក៏បានដកស្រង់សម្ដីរបស់លោក វេជ្ជបណ្ឌិត Amir Khalil អ្នកជំនាញពេទ្យសត្វ និងជាមេដឹកនាំបេសកកម្មរបស់អង្គការ FOUR PAWS ផងដែរថា៖ «ដោយសារតែកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ និងកង្វះការធ្វើលំហាត់ប្រាណ រាងកាយរបស់ កាវ៉ាន់ បានបង្ហាញសញ្ញាដែលមើលទៅឃើញធាត់។ ក្រចកជើងរបស់វាបានប្រេះ និងមានរូបរាងមិនសមសួនដែលអាចសន្មតបានថា សំណុំរាងកាយរបស់វាមានលក្ខណៈមិនសមរម្យ។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះវាចាំបាច់ត្រូវឆ្លងកាត់កម្មវិធីថែទាំសុខភាពជើងរបស់វាក្នុងរយៈពេលវែង ដែលកម្មវិធីនេះមិនអាចធ្វើបាននៅក្នុងសួនសត្វ Marghazar នោះទេ»៕