The Phnom Penh Post Search

Search form

Logo of Phnom Penh Post newspaper Phnom Penh Post - ជីវិត​ដ៏​សាមញ្ញ​របស់​បេសកជន​សាសនា​កាតូលិក

ជីវិត​ដ៏​សាមញ្ញ​របស់​បេសកជន​សាសនា​កាតូលិក

ជីវិត​ដ៏​សាមញ្ញ​របស់​បេសកជន​សាសនា​កាតូលិក

Content image - Phnom Penh Post

ភ្នំពេញៈ ជីវិត​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ និង​ប្រកប​ដោយ​ការ​ផ្សង​ព្រេង​របស់​លោក​ឪពុក Robert Venet ​ដែល​ជា​អ្នក​តំណាង​ឲ្យ​វិហារ​កាតូលិក​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​អស់​រយៈ​ ពេល​ស្ទើរ​៦០​ឆ្នាំ គឺ​ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​រឿង​រ៉ាវ​វែង​ឆ្ងាយ​ជាច្រើន។

សាច់​រឿង​មួយ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ឪពុក Vincent Senechal ដែល​ជា​សហការី​វ័យ​ក្មេង​ជាង​លោក​ឪពុក Venet ​សម្រាប់​បេសកកម្ម​សាសនា​កាតូលិក​នៅ​បរទេស គឺ​នៅ​ទីក្រុង​ប៉ារីស ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​នោះ​គឺ លោក​ឪពុក Venet ​បើ​ទោះ​បី​ជា​មាន​វ័យ​ចំណាស់​ក៏​ដោយ ក៏​លោក​​នៅ​តែ​អាច​បើក​ឡាន​បាន​យ៉ាង​លឿន។

លោក​ឪពុក Senechal ​បាន​ថ្លែង​ថា​៖ «គាត់​បាន​បើក​ឡាន​យ៉ាង​លឿន និង​យ៉ាង​សកម្ម ជា​ពិសេស​ក្នុង​ទសវត្សរ៍​៩០​នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​ខេត្ត​ព្រះ​សីហនុ»។ លោក​ឪពុក Senechal បាន​ជួប​ជាមួយ​លោក​ឪពុក​ Venet លើក​ដំបូង​កាលពី​ប្រមាណ​២០​ឆ្នាំ​មុន។​

នៅ​ក្នុង​ដំណើរ​សាច់​រឿង​នៃ​ជីវិត​របស់​លោក​ឪពុក Venet ដែល​រៀប​រាប់​បញ្ចូល​គ្នា​នៅ​ក្នុង​កំណត់​ត្រា​របស់​លោក​ឪពុក Senechal  ដែល​ធ្លាប់​ធ្វើ​ការ​ជាមួយ​លោក​ឪពុក Venet ​គឺ​សាច់​រឿង​នៃ​ពេលវេលា​របស់​លោក​ឪពុក Venet ​ដែល​ធ្វើ​ការ​ងារ​ជាមួយ​ជន​ភៀស​ខ្លួន​កម្ពុជា​នៅ​ជំរំ​ព្រំដែន​ថៃ ក្នុង​អំឡុង​ចុង​សតវត្សរ៍​៧០​។

Content image - Phnom Penh Post
130226_06a
លោកឪពុក Robert Venet (ស្ដាំ) យួរកណ្ដាប់ស្រូវនៅក្នុងភូមិកំពង់កូ ខេត្តកំពង់ធំ សហការី

លោក​ឪពុក Senechal បាន​ថ្លែង​បន្ត​ថា​៖ «គាត់​បាន​ឈប់​បើក​បរ​ឡាន​ទាល់​តែ​ដល់​អាយុ​៨៧​ឬ​៨៨​ឆ្នាំ»។

លោក​ឪពុក Venet ដែល​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ដែល​បាន​បម្រើ​បេសកកម្ម​បារាំង ដើម្បី​បង្រៀន​ខាង​សាសនា​យេស៊ូគ្រិស្ត រយៈ​ពេល​យូរ​បំផុត​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា និង​ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​បូជា​ជាប់​ជានិច្ច​ចំពោះ​ការ​ងារ​របស់​គាត់​នៅ ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា គឺ​បង្ហាញ​ថា លោក​ជា​សាក្សី​មួយ​ដែល​បាន​ឃើញ​រឿង​រ៉ាវ​និង​ព្រឹតិ្តការណ៍​ ប្រវត្តិសាស្រ្ត​សំខាន់ៗ​នៅ​ក្នុង​ស្ថានការណ៍​ចលាចល​ក្រោយ​ សង្គ្រាម​លោក​លើក​ទី​ពីរ​ ហើយ​ពេល​ខ្លះ​លោក​បាន​ចូល​រួម​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​កិច្ចការ​សំខាន់ៗ​មួយ​ ចំនួន​លើស​ពី​កាតព្វកិច្ច​របស់​លោក​ទៅ​ទៀត​។

លោក​ឪពុក Venet ​បាន​ទទួល​មរណភាព​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៨ មករា ​នៅ​ផ្ទះ​មួយ​ដែល​ជា​ផ្ទះ​សម្រាប់​​​អ្នក​បំពេញ​បេសក​កម្ម​សាសនា​ដែល ដល់​អាយុ​ចូល​និវត្តន៍​នៅ​ជិត​សហគមន៍​ Avignon ភាគ​ខាង​ត្បូង​នៃ​ប្រទេស​បារាំង​ នៅ​អាយុ​៩៥​ឆ្នាំ។

លោក​ឪពុក Venet ​បាន​ចំណាយ​ពេល​វេលា​យ៉ាង​​ច្រើន​នៃ​ជីវិត​របស់​លោក​រស់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ កម្ពុជា​​ ​ដែល​នេះ​ជា​​​ជីវិត​មួយ​​ស័ក្តិ​សម​​សម្រាប់​ថត​ជា​ភាព​យន្ត​ហូលី​វូដ​ ​អំពី​បេសកកម្ម​ដ៏​អង់​អាច​របស់​លោក​ ដែល​បាន​​ផ្សង​​ព្រេង​ចូល​ក្នុង​​ទឹក​ដី​មួយ​ដែល​លោក​មិន​ស្គាល់​ ​និង​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ចិត្ត​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ​និង​បេះដូង​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ចូលចិត្ត និង​ស្រឡាញ់​លោក​ក្នុង​ដំណើរ​បេសកកម្ម​របស់​លោក ប៉ុន្តែ​លោក​ក៏​បាន​ជួប​បញ្ហា​ប្រឈម​មួយ​ចំនួន​ដែល​ស្ទើរ​បាត់​បង់​ជីវិត ផង​ដែរ​​។

សម្រាប់​រយៈ​ពេល​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ​នេះ អ្នក​អាច​ឃើញ​ស្លាក​ស្នាម​នៅ​នឹង​ខ្លួន​របស់​លោក​។ ​ពួក​មនុស្ស​អាក្រក់​បាន​វាយ​ដំ​ត្រង់​ក្បាល​របស់​លោក និង​បាន​ទុក​លោក​ឲ្យ​នៅ​ស្លាប់​ម្នាក់​ឯង​ ​ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​វារ​លូន​ចូល​ទៅ​ក្រោម​ស្មៅ​ដើម្បី​លាក់​ខ្លួន។ ​បន្ទាប់ពី​គេច​ផុត​ពី​បញ្ហា​នោះ​ ​លោក​នៅ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ងារ​របស់​លោក​ដដែល​។

លោក​ឪពុក​ Senechal ​បាន​ថ្លែង​ថា​៖ «គាត់​គឺជា​ប្រភេទ​នៃ​អ្នក​បំពេញ​បេសកកម្ម​សាសនា​ក្នុង​សម័យ ចាស់​។ គាត់​អាច​មាន​លក្ខណៈ​ស័ក្តិសម​សម្រាប់​សតវត្សរ៍​ទី១៩»។

បើ​យោង​តាម​ការ​សរសេរ​អំពី​ជីវប្រវត្តិ​បេសកកម្ម​សាសនា​កាតូលិក​នៅ បរទេស​របស់​ទីក្រុង​​ប៉ារីស លោក​ឪពុក Venet បាន​មក​ប្រទេស​កម្ពុជា​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៤៩​ដើម្បី​បំពេញ​បេសកកម្ម​​របស់ លោក​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​កំពង់កូ ខេត្ត​កំពង់ធំ ហើយ​នៅ​កន្លែង​នោះ​លោក​បាន​រស់​នៅ​រហូត​ដល់​ខ្មែរ​ក្រហម​បាន​ចូល​កាន់​ កាប់​នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៧៥​។ ​ដើម្បី​ឃ្លាំ​មើល និង​ការ​ពារ​ពី​ការ​វាយ​ប្រហារ​របស់​ទ័ព​ព្រៃ​ខ្មែរ​ឥសរៈ ដែល​ទាមទារ​ឯករាជ្យ​ពី​បារាំង​​ លោក​បាន​បង្កើត​ក្រុម​ចាំ​យាម​ដើម្បី​ចំា​មើល​ស្ថានភាព​ជា​រៀង រាល់​យប់​។

ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ងងុយ​ដេក លោក​បាន​ផឹក​កាហ្វេ​ជាច្រើន​កែវ ហើយ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ញៀន​កាហ្វេ ហើយ​ក្រោយ​មក​ត្រូវ​តែ​ទទួល​ការ​ព្យាបាល។

សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ មនុស្ស​ដែល​រស់​នៅ​ជាមួយ​លោក​នៅ​តែ​ចងចាំ​លោក​ជានិច្ច។

អ្នក​ស្រី ម៉ូល យ៉ាត  អាយុ​៨០​ឆ្នាំ ដែល​បាន​ជួប​លោក​ឪពុក Venet ដំបូង​កាល​ពេល​អ្នក​ស្រី​អាយុ​១៨​ឆ្នាំ​ បាន​ថ្លែង​ថា​៖ «ខ្ញុំ​ជា​ចុង​ភៅ​របស់​លោក​ឪពុក​កាល​ពេល​លោក​ឪពុក​បំពេញ​​បេសកកម្ម​នៅ ខេត្ត​កំពង់ធំ»។

អ្នក​ស្រី បាន​ថ្លែង​បន្ត​ថា៖ «ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​លោក​ឪពុក​ខ្លាំង​ណាស់ ពីព្រោះ​លោក​ឪពុក​ជា​មនុស្ស​ល្អ​ដែល​បាន​ជួយ​ប្រជាជន​ក្រីក្រ»។

អ្នក​ស្រី​បាន​ថ្លែង​បន្ត​ទៀត​ថា អ្វី​ច្រើន​ជាង​នេះ​ទៀត​គឺ​ថា ​លោក​ឪពុក Venet ​ចូល​ចិត្ត​ពិសា​ម្ហូប​ខ្មែរ​គ្រប់​ប្រភេទ ហើយ​លោក​ឪពុក​តែង​តែ​ចូល​ចិត្ត​ពិសា​មុខ​ម្ហូប​ដែល​អ្នក​ស្រី​ធ្វើ។

អ្នក​ស្រី ​យ៉ាត  ​បាន​ថ្លែង​បន្ត​ថា​៖ «ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ចម្អិន​ម្ហូប​បារាំង​សម្រាប់​លោក​ឪពុក​ទេ ពីព្រោះ​លោក​ឪពុក​ចូល​ចិត្ត​ម្ហូប​ខ្មែរ ជា​ពិសេស​ប្រហុក​»។

លោក​ឪពុក Venet ​បាន​ជួយ​ធ្វើ​ស្រែ​ប្រជាជន ធ្វើ​ការ​អប់រំ ​និង​យក​ប្រជាជន​ទៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​នៅ​ពេល​ពួក​គេ​ឈឺ។

អ្នក ស្រី យ៉ាត បាន​ថ្លែង​បន្តទៀត​ថា​៖ «ជីវិត​របស់​លោក​ឪពុក​គឺ​លំបាក​ណាស់​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា ពីព្រោះ​លោក​រស់​នៅ​ជាមួយ​ប្រជា​ជន​ក្រីក្រ ប៉ុន្តែ​​លោក​មាន​សេចក្តី​រីក​រាយ​​ និង​ជា​​​អ្វី​ដែល​លោក​មាន​ចំណូល​ចិត្ត​»។ ​

នៅ​ភូមិ​កំពង់កូ លោក​បាន​សាង​សង់​វិហារ​ថ្មី​មួយ​ ​និង​សាង​សង់​កន្លែង​សម្រាប់​ដូន​ជី​។ ​លោក​បាន​បង្កើត​កសិដ្ឋាន​ចិញ្ចឹម​ត្រី​ផង​ដែរ។

ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៦៩ លោក​ត្រូវ​បាន​​ចាប់​ខ្លួន​ដោយ​ទាហាន​វៀត​កុង​ ​ដែល​បាន​យក​លោក​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រៃ​អស់​រយៈ​ពេល​១០​ថ្ងៃ​។ ​ទាហាន​ទាំង​នោះ​បាន​ប៉ុន​ប៉ង​បើក​សាលា​ក្តី​ជា​សាធារណៈ​មួយ​​ប្រឆាំង​នឹង រូប​លោក ប៉ុន្តែ​ប្រជា​ជន​ក្នុង​ភូមិ​បាន​ក្រោក​ឈរ​ឡើង​គាំទ្រ និង​ការពារ​លោក​ ហើយ​លោក​ត្រូវ​បាន​ដោះ​លែង។

លោក​ត្រូវ​បាន​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​ប្រទេស​នៅ​ពេល​ខ្មែរ​ក្រហម​​ចូល​កាន់​កាប់​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​នៅ​ខែ​មេសា ឆ្នាំ​១៩៧៥។

លោក ​ឪពុក Venet បាន​ជួយ​ប្រជាជន​ភៀស​ខ្លួន​ពី​ខេត្ត​កំពង់ធំ​។ បន្ទាប់​ពី​មួយ​រយៈ​ពេល​ខ្លី​ ​លោក​បាន​ត្រឡប់​មក​បំពេញ​បេសកកម្ម​នៅ​ទីនេះ​វិញ ​ដោយ​ធ្វើ​ការ​ជាមួយ​ប្រជាជន​កម្ពុជា​នៅ​ជំរំ​ព្រំដែន​ថៃ ហើយ​លោក​បាន​រស់​នៅ​ទី​នោះ​រយៈ​ពេល​ជាច្រើន​ឆ្នាំ។

ខណៈ​លោក​បាន​ ប្រមូល​ភ័ស្តុតាង​ជា​ច្រើន​ពី​ប្រជា​ជន​ភៀស​ខ្លួន​នៅ​ទី​នោះ  លោក​ក៏​បាន​ថត​សំឡេង​កម្មវិធី​វិទ្យុ​ជា​ភាសា​ខ្មែរ​របស់​ខ្មែរ​ ក្រហម​ផង​ដែរ។ ដោយ​សារ​ទំនាក់​ទំនង​របស់​លោក​ជាមួយ​នឹង​លោក​អាចារ្យ​ម្នាក់​ទៀត​គឺ​លោក Francois Poinchaud ដែល​ជា​សមាជិក​ក្រុម​បេសកកម្ម​សាសនា​នៅ​បរទេស​របស់​ទីក្រុង​ប៉ារីស និង​ដែល​ជា​មិត្តភក្តិ​របស់​លោក​ឪ​ពុក Venet ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៦៥ លោក​ឪពុក​បាន​បញ្ជូន​ព័ត៌មាន​នេះ​ទៅ​លោក​អាចារ្យ​ Poinchaud  ហើយ​ដែល​ព័ត៌មាន​នេះ​គឺជា​ព័ត៌មាន​មូលដ្ឋាន​សម្រាប់​ការ​សរសេរ​សៀវភៅ​ឆ្នាំ​១៩៧៧​ ​របស់​លោក Poinchaud ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា «​កម្ពុជា​ឆ្នាំ​សូន្យ​»។

លោក Poinchaud  ​បាន​ថ្លែង​នៅ​ក្នុង​បទ​សម្ភាស​កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​ថា៖ «​លោក​ឪពុក Venet ​ធ្លាប់​បញ្ជូន​ព័ត៌មាន​ទាំង​អស់​នោះ​មក​ខ្ញុំ​នៅ​ប្រទេស​បារាំង​»។ ​លោក​បាន​ចងចាំ​ថា​លោក​ឪពុក Venet គឺជា​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​មាន​បេះ​ដូង​ល្អ​ណាស់​។

លោក Poinchaud បាន​ថ្លែង​បន្ត​ថា​៖ «គាត់​តែ​ង​តែ​រស់​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​លក្ខណៈ​ក្រីក្រ និង​បម្រើ​ប្រជា​ជន​ក្រីក្រ​ទាំង​នោះ។ ថ្ងៃ​មួយ គាត់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នៃ​ភាព​ក្រីក្រ អ្នក​ត្រូវ​តែ​យល់​ដឹង​អំពី​ស្ថានភាព​ឈឺចាប់​នៃ​ការ​យំ​ស្រក់​ទឹក ភ្នែក»។

លោក​ឪពុក Venet កើត​នៅ​ថ្ងៃ​ទី១២ ខែ​កុម្ភៈ ​ឆ្នាំ​១៩១៧ ​នៅ​ទីក្រុង​ប៉ារីស​ ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​ធំ​ដឹង​ក្តី​នៅ​ជិត​ទីក្រុង​ Versailles។

លោក​មាន​បង​ប្អូន​ចំនួន​៧​នាក់ និង​បាន​ចាប់​ផ្តើម​សិក្សា​ផ្នែក​សាសនា​តាំង​ពី​នៅ​វ័យ​ក្មេង​បន្ទាប់ ​ពី​ឪពុក​របស់​លោក​បាន​ស្លាប់​ដោយ​សារ​ការ​រង​របួស​នៅ​ក្នុង​សង្គ្រាម លោក​លើក​ទី​១​។ លោក​ឪពុក Venet បាន​បួស​ធ្វើ​ជា​អាចារ្យ​នៅ​ឆ្នាំ​​១៩៤៤ ហើយ​ដែល​នៅ​ពេល​នោះ​ទិស​ដៅ​ការ​ងារ​សាសនា​របស់​លោក​គឺ​មក​ប្រទេស​កម្ពុជា ។

លោក​គឺជា​ផ្នែក​នៃ​បេសកកម្ម​សាសនា​នៅ​បរទេស​របស់​ទីក្រុង​ ប៉ារីស​ ​ដែល​បាន​ចាក់​ឫស​គល់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​វៀតណាម ថៃ​និង​កម្ពុជា​នៅ​ចុង​សតវត្សរ៍​ទី១៧។

លោក​ឪពុក Senechal ​បាន​ថ្លែងថា​៖ «នៅ​គ្រប់​ពេល​ដែល​បេសកកម្ម​សាសនា​ត្រូវ​បាន​បណ្តេញ​ចេញ វិហារ​ត្រូវ​បាន​កម្ទេច ដូច្នេះ​ក្រុម​អ្នក​បំពេញ​បេសកកម្ម​សាសនា​បារាំង​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​មក បណ្តុះ​បណ្តាល​អាចារ្យ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​នោះ​ដើម្បី​ជំនួស​អាចារ្យ​ណា ដែល​មិន​អាច​បំពេញ​បេសកកម្ម​បាន​»។

សង្គ្រាម​លោក​លើក​ទី២​បាន​ធ្វើ​ ឲ្យ​មាន​បញ្ហា​​។ ​លោក​បាន​ទៅ​ភាគ​ខាង​កើត​ដោយ​ចំណាយ​ពេល​វេលា​ក្នុង​ស្ថានភាព​លំបាក ធ្វើ​ការ​ងារ​ជា​អាចារ្យ​ជួយ​សង្គ្រោះ​ជន​ជាតិ​បារាំង​រង​របួស​និង​ ស្លាប់​ក្នុង​ប្រទេស​វៀតណាម​។ បន្ទាប់​ពី​មួយ​រយៈ​ពេល​ខ្លី​នៅ​ទី​នោះ លោក​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​ការងារ​នៅ​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៤៧ ។

លោក​ត្រូវ​បាន​គេ​រំពឹង​ថា​រៀន​ភាសា​វៀត​ណាម​ ពីព្រោះ​អ្នក​កាន់​សាសនា​កាតូលិក​ជាច្រើន​ក្នុង​ប្រទេស​នេះ​គឺជា​ជន​ជាតិ​វៀតណាម ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​បដិសេធ។

លោក​បាន​ថ្លែង​បន្ថែម​ទៀត​ថា​៖ «​ខ្ញុំ​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​មក​ប្រទេស​កម្ពុជា ជា​អ្នក​ទទួល​បន្ទុក​ការ​ងារ​នៅ​កម្ពុជា។ ដូច្នេះ​ត្រូវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រៀន​ភាសា​ខ្មែរ​»។

បន្ទាប់​ពី​ការ​ស្នាក់​នៅ មួយ​រយៈ​ពេល​យូរ​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ធំ និង​បន្ទាប់​ពី​លោក​ត្រូវ​បាន​បណ្តេញ​ចេញ​ដោយ​ពួក​ខ្មែរ​ក្រហម លោក​បាន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ងារ​នៅ​តំបន់​ព្រំដែន​រហូត​ដល់​ឆ្នាំ​១៩៩០ ហើយ​ដែល​កាល​ម្តង​នោះ​លោក​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នក​រត់​សំបុត្រ​តំណាង​ឲ្យ​កាក ​បាទ​ក្រហម។

លោក​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ប្រទេស​បារាំង​វិញ​នៅ​ឆ្នាំ​នោះ ប៉ុន្តែ​ត្រឡប់​មក​វិញ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩១​ នៅ​អាយុ​៧៤​ឆ្នាំ ដែល​ពេល​នោះ​លោក​បាន​ទៅ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ និង​បាន​កសាង​វិហារ​កាតូលិក​នៅ​កោះកុង។

ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០០ សម្រាប់​ការ​ងារ​របស់​លោក​ជា​មួយ​​ប្រជាជន​ភៀស​ខ្លួន ព្រះ​បាទ​នរោត្តម សីហនុ បាន​ប្រទាន​ឥស្សរិយយស សហមេត្រី ដល់​លោក​ឪពុក Venet ដែល​ជា​ឥស្សរិយយស​ខ្ពស់​បំផុត​សម្រាប់​ជន​បរទេស​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា។

ក្រោយ​មក​ លោក​ឪពុក Venet ​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​មក​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​រយៈពេល​បី​ឆ្នាំ​ និង​បាន​ស្នាក់​នៅ​ផ្ទះ​មួយ​ដែល​ជា​ផ្ទះ​សម្រាប់​អ្នក​បំពេញ​ បេសកកម្ម​សាសនា​ណា​ដែល​ចូល​និវត្តន៍​។ ​ដោយ​សារ​អាយុ​កាន់​តែ​ចាស់​ លោក​ត្រូវ​ការ​ការ​មើល​ថែទាំ​ដិត​ដល់ ដូច្នេះ​លោក​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ប្រទេស​បារាំង​វិញ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៩។

លោក​ឪពុក Senechal បាន​ថ្លែង​ថា មនុស្ស​ជាច្រើន​បាន​នាំ​គ្នា​ទៅ​ជូន​ដំណើរ​លោក​ឪពុក Venet ​ជា​ចុង​ក្រោយ និង​ប្រកប​ដោយ​ក្តី​អាឡោះ​អាល័យ​នៅ​ព្រលាន​យន្ត​ហោះ។

អ្នក​ស្រី រស់  យឿន អាយុ​៦១​ឆ្នាំ ដែល​បាន​ស្គាល់​លោក​ឪពុក Venet ​តាំង​ពី​អ្នក​ស្រី​អាយុ​១៣​ឆ្នាំ ​ដែល​កាល​ពេល​នោះ​លោក​បាន​រៀបចំ​បញ្ជូន​អ្នក​ស្រី​ពី​ខេត្ត​កំពង់ធំ​មក ​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​ដើម្បី​សិក្សា គឺជា​មនុស្ស​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​ មនុស្ស​ជាច្រើន​ដែល​បាន​នាំ​គ្នា​ទៅ​ជូន​ដំណើរ​លោក​ឪពុក Venet ។

លោក​ស្រី រស់  យឿន ​បាន​ថ្លែង​ថា​៖ «ខ្ញុំ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​ទៅ​ជូន​ដំណើរ​លោក​នៅ​ព្រលាន​យន្ត ហោះ ​និង​នៅ​ពេល​ដែល​លោក​ត្រូវ​ទៅ​ព្យាបាល​ជំងឺ​នៅ​ប្រទេស​កំណើត​របស់​​លោក​។ លោក​បាន​និយាយ​បន្ថែម​ទៀត​ថា លោក​មិន​ចង់​ត្រឡប់​ទៅ​ប្រទេស​របស់​លោក​វិញ​ទេ​។ លោក​ឪពុក Venet ចង់​រស់នៅ និង​ស្លាប់​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​»៕ PS

រាយការណ៍​ព័ត៌មាន​បន្ថែម​ដោយ Staurt White

អត្ថបទគួរចាប់អារម្មណ៍