.jpg)
ពលរដ្ឋដុតរណ្ដៅដើមជ័រទឹកក្នុងស្រុកសណ្ដាន់ ដើម្បីយកជ័រលក់។ រូបថត សហការី
កំពង់ធំៈ អ្នកស្រី ហៀប ជូ អាយុ ៣៥ ឆ្នាំ ជាសមាជិកនៃគ្រួសារមួយ ក្នុងចំណោមពលរដ្ឋប្រមាណ ២០០ គ្រួសារ រស់នៅក្នុងសហគមន៍អូរដាស់ស្គរ ស្ថិតនៅក្នុងឃុំមានរិទ្ធ ស្រុកសណ្ដាន់ ខេត្តកំពង់ធំ ដែលភាគច្រើននៃគ្រួសារទាំងនោះរស់នៅដោយពឹងផ្អែកលើការចូលព្រៃដួសជ័រទឹកបានបង្ហាញនូវក្ដីបារម្ភពីការធ្លាក់ចុះនូវចំណូល និងការថយចុះចំនួនដើមជ័រទឹក ដោយសារការកាប់បំផ្លាញ។
ស្ត្រីរូបនេះបានអះអាងថា ការធ្លាក់ចុះនូវចំណូល និងការថយចុះចំនួនដើមជ័រទឹកបានគំរាមកំហែងដល់ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាសហគមន៍ជាច្រើនគ្រួសារក្នុងរយៈពេល ២ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
អ្នកស្រី ហៀប ជូ បានថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំប្រកបរបររកជ័រទឹកជាង ៦ ឆ្នាំមកហើយ នៅក្នុងតំបន់ព្រៃឡង់ បងប្អូនយើងមួយចំនួនចង់ឈប់រកជ័រទឹកអស់ហើយ ព្រោះរកមកលក់បានថោកពេក គេថា ចុះថោក ព្រោះមិនសូវមានអ្នកប្រើទូក គេមិនសូវធ្វើទូក ហើយបើនៅតែចុះទៀត ពួកខ្ញុំ យ៉ាប់ហើយ»។
អ្នកស្រីបានឲ្យដឹងថា តម្លៃជ័រទឹកបានធ្លាក់ចុះពី ៣ ០០០ រៀល ក្នុង ១ គីឡូក្រាមមកនៅជាង ១ ០០០ រៀល ក្នុង ១ គីឡូក្រាម ហើយក៏មិនអាចដឹងមុនផងដែរថា តម្លៃនេះនឹងត្រូវធ្លាក់បន្តទៀត ឬយ៉ាងណាទេ ។
លោកស្រីបាននិយាយដោយត្អូញត្អែរយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំមិនដឹងថា ចុះប៉ុន្មានទៀតនៃការលក់ចេញជ័រទឹកនេះទេ។ តែឆ្នាំនេះ ពិតជាលក់បានតិចមែនទែន ហើយតម្លៃថោកទៀត»។
យោងតាមទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់គម្រោងរេដបូកកម្ពុជា-កូរ៉េដែលជាគម្រោងមួយស្ថិតនៅក្រោមក្រសួងបរិស្ថាន និងដៃគូអភិវឌ្ឍន៍បានឲ្យដឹងថា ក្នុងរយៈពេល ៩ ខែ ដើមឆ្នាំ ២០២០ នេះ សហគមន៍អូរដាស់ស្គរបានលក់ជ័រទឹកជិត ៥ តោនដែលប្រមូលទិញពីប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍ហើយនៅសល់រក្សាទុកក្នុងឃ្លាំងប្រមាណជិត ២ តោន។
លោក ចឹក សុវណ្ណសំ មន្ត្រីសម្របសម្រួលគម្រោងរេដបូកកម្ពុជា-កូរ៉េ បានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ កាលពីថ្ងៃពុធថា ប្រជាសហគមន៍ មិនត្រឹមតែប្រឈមនឹងបញ្ហានៃការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃនេះទេ ហើយក៏កំពុងប្រឈមនឹងការគំរាមកំហែងដល់ដើមច្បោះ ឬជ័រទឹក ព្រោះការកាប់បំផ្លាញដោយជនខិលខូច គ្រោះរាំងស្ងួត ខ្យល់កន្ត្រាក់ និងផែនការដីសម្បទានសង្គមកិច្ចក្នុងតំបន់របស់ខ្លួនផងដែរ។
លោកបានបន្ថែមថា៖ «វាមានការថយចុះច្រើនគួរសមដែរ ណាមួយដោយសារតែដើមជ័រដែលសហគមន៍ប្រមូលបានមានការថយចុះ ដោយសារមានបទល្មើសនៃការលួចកាប់ ហើយដើមមួយចំនួនទៀតក៏អស់ជ័រទឹកដែរ ហើយថយនេះក៏ព្រោះចំនួនដើមជ័រទឹកយើង វាបានបាត់បង់អស់ច្រើន ហើយតម្លៃថោក ហើយប្រជាជន អត់ទៅប្រមូល។ តម្លៃក៏ធ្លាក់ ពួកគាត់ក៏លែងចង់ទៅប្រមូល»។
លោក ចឹក សុវណ្ណសំ បានបន្តថា ដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងសហគមន៍រស់ពឹងផ្អែកលើការរកជ័រទឹក ដូច្នេះគម្រោងរេដបូកទំរីង គឺជាគម្រោងមួយដែលបានគាំទ្រដល់ដំណើរការប្រមូលលក់ជ័រទឹកនៅក្នុងសហគមន៍អូរដាស់ស្គរ ដោយបានជួសជុលរោងស្តុកជ័រទឹក ផ្តល់សម្ភារស្តុកជ័រទឹក ទុនវិនិយោគ បង្កើតសហគ្រាសផលិត និងផ្គត់ផ្គង់ជ័រទឹក និងជួយរកទីផ្សារទិញផលិតផលជ័រទឹកដោយភ្ជាប់ជាមួយសហគមន៍កសិកម្ម និងអង្គការដៃគូនៅមូលដ្ឋាន។
ប៉ុន្តែដោយសារកត្តាទីផ្សារបានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពរបស់ប្រជាសហគមន៍ ដែលអាចឲ្យពួកគាត់វិលទៅរករបរកាប់ឈើវិញ ដូច្នេះ លោករំពឹងថា អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ និងដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ គួរតែមានការចូលរួមជំរុញបន្ថែមទៀត ដោយធ្វើយ៉ាងណាឲ្យតម្លៃទីផ្សារជ័រទឹកមានលំនឹងឡើងវិញ។
លោក នេត្រ ភក្ត្រា អ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថានបាននិយាយថា តាមរយៈក្រសួងបរិស្ថានដែលមានមន្ត្រីឧទ្យានុរក្សនឹងនៅតែបន្តសហការជាមួយប្រជាសហគមន៍នៅក្នុងតំបន់ការពារសត្វព្រៃក្នុងការបន្តការពារ ទប់ស្កាត់ និងបង្ក្រាបបទល្មើសធនធានធម្មជាតិ ដូចជា ការលួចកាប់ឈើ និងការបរបាញ់សត្វជាដើម។
អ្នកនាំពាក្យរូបនេះបានបញ្ជាក់ទៀតថា៖ «យើងនឹងបន្តធ្វើបន្តទៀត ដើម្បីឲ្យច្បាស់ថា តំបន់ការពារធម្មជាតិរបស់យើងនឹងការពារ កុំឲ្យមានបទល្មើស ហើយចាំបាច់ត្រូវការការចូលរួមពីសហគន៍យើង ហើយយើងក៏ឃើញថា មានសហគមន៍មួយចំនួនមានក្រុមជនខិលខូចដែលគាត់លក់ដើមជ័រច្បោះ ឬជ័រទឹកហ្នឹង ទៅឲ្យឈ្នួញ ទៅឲ្យអីហើយ ឬក៏លួចកាប់អីហើយ ក៏ប្រកាសថា គេមកលួចកាប់។ នេះក៏យើងទទួលបានព័ត៌មាននេះដែរ។ ខ្ញុំស្នើឲ្យចូលរួមទាំងអស់គ្នា ដោយភាពស្មោះត្រង់»។
យោងតាមការសិក្សារបស់គម្រោងរេដបូកទំរីងឲ្យដឹងថា សមាជិកម្នាក់ៗនៃសហគមន៍អូរដាស់ស្គរក្នុង ១ គ្រួសារជាមធ្យមមានដើមជ័រ ៦០០ ដើម។ ជ័រទឹកថ្លាលក់បានប្រមាណ ១៥ ដុល្លារក្នុងចំណុះ ៣០ លីត្រ និងជ័រល្អក់លក់បានប្រមាណជាង ៧ ដុល្លារ ក្នុងចំណុះ ៣០ លីត្រ។ ជាមធ្យមក្នុង ១ គ្រួសារអាចរកចំណូលពីជ័រទឹកក្នុងចន្លោះប្រមាណ ៥០-១០០ ដុល្លារ ក្នុង ១ ខែ ហើយសមាជិកសហគមន៍អាចរកចំណូលពីជ័រទឹកនេះបានពេញក្នុងរយៈពេល ១ ឆ្នាំ៕
