.jpg)
លោក គន់ គីម អនុប្រធានទី១ គណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ។ ហេង ជីវ័ន
ភ្នំពេញៈ ដោយសារតែកម្ពុជាត្រូវបានចាត់ទុកជាប្រទេសមួយដែលងាយរងគ្រោះ ដោយសារការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ គណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយបានប្រកាសផ្សព្វផ្សាយដាក់ឱ្យប្រើប្រាស់ជាផ្លូវការនូវផែនការសកម្មភាពជាតិ សម្រាប់ការកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃគ្រោះមហន្តរាយឆ្នាំ ២០១៩-២០២៣។
ពិធីប្រកាសផ្សព្វផ្សាយដាក់ឱ្យប្រើប្រាស់នូវផែនការសកម្មភាពជាតិនេះ និងលទ្ធផលការងារគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយឆ្នាំ ២០២០ ត្រូវបានធ្វើឡើងកាលថ្ងៃទី ១៧ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២១ ដោយមានការចូលរួមពីថ្នាក់ដឹកនាំ និងមន្ត្រីជំនាញពីស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធនានា។
ផែនការសកម្មភាពជាតិនេះដាក់ចេញ ដើម្បីកសាងភាពធន់របស់ប្រទេសកម្ពុជា និងការពារផលចំណេញផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមពីគ្រោះមហន្តរាយដែលបង្កឡើងដោយការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ ផ្នែកសំខាន់នៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងនេះគឺជាការអភិវឌ្ឍផែនការសកម្មភាពជាតិថ្មីមួយ សម្រាប់ការកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃគ្រោះមហន្តរាយ សម្រាប់រយៈពេល ៥ ឆ្នាំគឺពីឆ្នាំ ២០១៩ ដល់ឆ្នាំ ២០២៣។
នៅក្នុងពិធីនោះលោក គន់ គីម អនុប្រធានទី១ គណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយថ្លែងថា ការកាត់បន្ថយហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយដែលបង្កឡើងពីធម្មជាតិរួមមានគ្រោះរាំងស្ងួត កង្វះខាតទឹក ភ្លៀងធ្លាក់មិនគ្រប់គ្រាន់ ទឹកជំនន់ ជំនន់ទឹកភ្លៀង បាក់ច្រាំងទន្លេស្ទឹង និងជំងឺឆ្លងនានាគឺជាការងារប្រទាក់ក្រឡាគ្នាដែលទាមទារឱ្យមានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងអនុវត្តរួមគ្នាពីគ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់។
លោកថ្លែងថា៖ «ការកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់ពីគ្រោះមហន្តរាយដែលមានប្រសិទ្ធភាពជួយធ្វើឱ្យសម្រេចបាននូវការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព និងសម្រាប់គ្រប់គ្នា។ ដើម្បីអនុវត្តផែនការសកម្មភាពជាតិ សម្រាប់កាត់បន្ថយហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយដ៏ប្រទាក់ក្រឡាគ្នានេះឱ្យបានជោគជ័យ ចាំបាច់ត្រូវមានកិច្ចសហការល្អរួមគ្នាពីគ្រប់ក្រសួង ស្ថាប័ន រដ្ឋបាលថ្នាក់ក្រោមជាតិ សង្គមស៊ីវិល និងវិស័យឯកជន»។
លោក យិន ឃុនផយ អនុរដ្ឋលេខាធិការនៃទីស្ដីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី និងជាអគ្គលេខាធិការគណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយថ្លែងថា ការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពមិនអាចបំបែកចេញពីការកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃគ្រោះមហន្តរាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពឡើយ។ ដូច្នេះការកាត់បន្ថយហានិភ័យ និងការកសាងភាពធន់នឹងគ្រោះមហន្តរាយតម្រូវឱ្យមានគោលនយោបាយរឹងមាំ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «នៅពេលមានទឹកជំនន់ និងគ្រោះមហន្តរាយផ្សេងៗអ្នកដែលរងគ្រោះដំបូងបង្អស់គឺកុមារ ជនពិការ មនុស្សចាស់ និងស្ត្រី។ គ្រោះមហន្តរាយរារាំងការអភិវឌ្ឍសង្គម និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់យើង។ វាជះឥទ្ធិពលដល់ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនងាយរងគ្រោះ...ភាពក្រីក្រមិនអាចត្រូវបានលុបចោលទេហើយការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពមិនអាចដំណើរការទៅបានទេ បើគ្មានការកាត់បន្ថយហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយ»៕
