.jpg)
ប្រជាពលរដ្ឋកាន់ការុងសំរាមដូរយកអង្ករពីអង្គការមូលនិធិទំពាំងស្នងឫស្សី នៅស្រុកពួក ខេត្តសៀមរាប កាលពីថ្ងៃទី ២០ ខែធ្នូ។ ហ៊ាន រង្សី
សៀមរាបៈ សហគមន៍មេជ្រៃគឺជាសហគមន៍មួយក្នុងចំណោមសហគមន៍ជាច្រើនដែលមានពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងបឹងទន្លេសាប។ សហគមន៍នេះស្ថិតក្នុងភូមិពាមតាអួរ ឃុំកែវពណ៌ ស្រុកពួក ខេត្តសៀមរាប និងមានពលរដ្ឋប្រមាណជាង ៣០០ គ្រួសារ ដែលភាគច្រើន គឺប្រកបរបរនេសាទត្រី។
ក៏ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះក្រៅពីរបរនេសាទ អ្នកភូមិមិនថាក្មេងចាស់ ប្រុស ស្រី តែងនាំគ្នាប្រមូលសំរាមប្លាស្ទិកដែលអណ្តែតលើផ្ទៃទឹក និងរសាត់ទើរលើដើមរាំងយកមកហាលឱ្យស្ងួតប្រមូលដាក់ការុងសម្រាប់ដូរយកអង្ករពីអង្គការមូលនិធិទំពាំងស្នងឫស្សី។
កញ្ញា ឈឿង ហុកលី អាយុ ៣០ ឆ្នាំ ជាពលរដ្ឋម្នាក់រស់នៅក្នុងភូមិពាមតាអួរ បានបង្ហាញភាពសប្បាយរីករាយនឹងការប្រមូលសំរាមប្លាស្ទិកយកមកដូរយកអង្ករសម្រាប់បរិភោគ។
កញ្ញា ហុកលី បានប្រាប់កាសែត ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ ថា សំរាមប្លាស្ទិក ស្ទើរតែលែងមាននៅក្នុងភូមិ បន្ទាប់ពីអង្គការនេះបានប្រកាសឱ្យអ្នកភូមិប្រមូលសំរាមប្លាស្ទិកនៅក្នុងទឹកយកមកដូរយកអង្ករ។
កញ្ញា រៀបរាប់ថា៖ «ការដូរយកអង្ករនេះគឺល្អសម្រាប់អ្នកភូមិខ្ញុំ ដែលយើងប្រមូលសំរាមប្លាស្ទិកទុកមួយដុបមិនបណ្តោយឱ្យសំរាមអណ្តែតពេញផ្ទៃទឹកដែលមិនល្អដល់ពួកយើងដូចមុនទៀតទេ។ ពេលនេះបងប្អូនយើងគឺមានការផ្លាស់ប្តូរណាស់ពីមុនវិញ សំរាមនៅតាមទឹកឡើងអណ្តែតត្រា ដល់ពេលគាត់បង្កើតអ៊ីចឹងទៅនៅតាមទឹកអត់សូវមានទេ»។
មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេលោក ពាម សែនវ័ង ជាង ៣០ ឆ្នាំ មានមុខរបរជាអ្នកនេសាទនៅក្នុងភូមិបាននិយាយដែរថា អង្គការមូលនិធិទំពាំងស្នងឫស្សីបានបង្កើតកម្មវិធីនេះដល់អ្នកភូមិដែលធ្វើឱ្យគ្រួសារនីមួយៗទុកដាក់សំរាមបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងបានប្រមូលសំរាមនៅក្នុងទឹកដាក់ក្នុងទូកគ្រប់គ្នា នៅពេលដែលប្រទះឃើញនៅតាមទឹក។
លោកបន្ថែមថា៖ «ល្អមែនទែនដែលអង្គការនេះបានធ្វើដូច្នេះ។ គាត់ធ្វើដូច្នេះ វាបានកាត់បន្ថយសំរាមប្លាស្ទិកនៅក្នុងទឹក ព្រោះបើប្លាស្ទិកនេះច្រើន គឺធ្វើឱ្យទន្លេកាន់តែរាក់ ហើយដល់ពេលមានការប្រមូល គឺកាត់បន្ថយ។ ម្យ៉ាងក៏បានជួយជីវភាពពួកខ្ញុំដែរ ហើយប្រសិនបើមានពីមុនមក អ្នកភូមិយើងធ្វើបែបហ្នឹងតាំងពីយូរ»។
ការបែងចែកសំរាមរបស់ភូមិដើម្បីដូរយកអង្ករគឺមាន ២ របៀប គឺទី១ អ្នកភូមិ ត្រូវប្រមូលសំរាមប្លាស្ទិកដែលប្រើប្រាស់រួចនៅក្នុងផ្ទះដាក់មួយឡែក និងទី២ គឺអ្នកភូមិត្រូវប្រមូលសំរាមប្លាស្ទិកនៅតាមទឹកដោយយកទៅហាលឱ្យស្ងួត។
កញ្ញា ផាក់ ណាន់ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តក្នុងកម្មវិធីយកសំរាមដូរយកអង្ករនៅក្នុងភូមិពាមតាអួររបស់អង្គការមូលនិធិទំពាំងស្នងឫស្សីបានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ ថា ចំពោះកម្មវិធីនេះគឺមានរយៈពេល ៣ ខែម្តងនៅជង្រុកប្លាស្ទិករបស់ភូមិពាមតាអួរ។ កញ្ញានិយាយថា អ្នកភូមិហាក់សប្បាយចិត្តនៅពេលអង្គការមូលនិធិទំពាំងស្នងឫស្សីបានប្រកាសផ្តល់អង្ករដល់ពួកគាត់។
កញ្ញាបានរៀបរាប់ថា៖ «ការុងដែលដាក់សំរាមនេះ គឺមានចំណុះ ៥០ គីឡូ (សំរាមដាក់មួយពេញការុងមិនគិតទម្ងន់) ដោយអ្នកភូមិត្រូវបែងចែងសំរាមប្លាស្ទិកឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។
ក្នុង ១ ការុង គឺដូរបាន ៥ គីឡូក្រាមអង្ករ ហើយ ១ គ្រួសារគឺអាចដូរបាន ១០ គីឡូក្រាមអង្ករតាមរយៈការបែងចែកសំរាមប្លាស្ទិកនេះ»។
កម្មវិធីយកសំរាមប្លាស្ទិកដូរយកអង្ករត្រូវបានបង្កើតឡើងកាលពីខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០២០ នៅភូមិចំនួន ២ គឺភូមិពាមតាអួរ និងភូមិចុងប្រឡាយ ដែលការអនុវត្តសាកល្បងក្នុងភូមិចំនួន ២ នេះគឺមានប្រជាពលរដ្ឋជិត ៤០០ គ្រួសារទទួលផល។
លោក នេត្រ ភក្ត្រា (ស្ដាំ) និងមន្ត្រី NGO ពិនិត្យជង្រុងដាក់សំរាមនៅស្រុកពួក ពីថ្ងៃ ២០ ធ្នូ។ហ៊ាន រង្សី
លោក ស៊ា សុផល ប្រធានអង្គការមូលនិធិទំពាំងស្នងឫស្សី និងស្ថាបនិកនៃគម្រោងប្រមូលប្លាស្ទិកដូរយកអង្ករនេះបានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ កាលពីម្សិលមិញថា សហគមន៍មេជ្រៃគឺជាសហគមន៍ដំបូងបំផុតដែលអង្គការលោកបានបង្កើតកម្មវិធីយកសំរាមប្លាស្ទិកដូរយកអង្ករ។ លោកថា ក្នុងពេលខាងមុខជង្រុកប្លាស្ទិកនេះ គ្រោងនឹងបង្កើតឡើងនៅតាមសហគមន៍ជាច្រើនទៀតដែលមានពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងបឹងទន្លេសាប។
យ៉ាងណាក្ដីនេះមិនមែនជាគម្រោងដំបូងដែលលោក ស៊ា សុផល បានបង្កើតឡើងដើម្បីឱ្យពលរដ្ឋនៅតាមទន្លេចូលរួមសម្អាតបរិស្ថាននោះទេ គឺមានរយៈពេល ៣ ឆ្នាំមកហើយ ដែលលោកបានបង្កើតគម្រោងជាច្រើនដើម្បីជំរុញ និងលើកទឹកចិត្តឱ្យពលរដ្ឋចូលរួមសម្អាតបរិស្ថាន ជាពិសេសសំរាមប្លាស្ទិកនៅក្នុងទន្លេ។
លោកបានបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំក៏បានបង្កើតកម្មវិធីសាមញ្ញៗនៅហ្នឹង ដោយខ្ញុំបង្កើតនៅក្នុងភូមិពាមតាអួរហ្នឹង។ ខ្ញុំក៏បបួលប្រជាជនមក សម្អាតដើមឈើ នៅពេលខែទឹកឡើង យើងជិះទូកទៅបេះសំរាម និងប្រមូលសំរាមនៅនឹងដី នៅពេលខែទឹកស្រក។ ភូមិពាមតាអួរនៅពេលទឹកស្រកគឺសុទ្ធតែសំរាម ហើយទឹកឡើងគឺនៅលើដើមឈើអីហ្នឹងគឺសុទ្ធតែសំរាម»។
លោក សុផល បាននិយាយថាគោលដៅនៃការបង្កើតគម្រោងនេះ គឺចង់អភិរក្សបឹងទន្លេសាបក៏ដូចជាសត្វស្លាបទឹក និងត្រីក្នុងបឹងទន្លេសាបពីការបំពុលដោយសំរាមប្លាស្ទិកបន្ទាប់ពីសង្កេតឃើញថា នៅតាមទន្លេមានសំរាមប្លាស្ទិកយ៉ាងច្រើននៅលើដើមឈើនៅពេលទឹកឡើង និងពេញដី ឬមាត់ច្រាំង នៅពេលទឹកស្រកទៅវិញ។
លោកបានបន្ថែមថា៖ «ទន្លេសាបគឺជាប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីមួយសម្បូរបែប តែបែរជាសម្បូរសំរាមប្លាស្ទិកពេក។ បឹងទន្លេសាបគឺជាកន្លែងទេសចរណ៍មួយដែរ ក្នុងនាមខ្ញុំជាពលរដ្ឋម្នាក់គួរតែធ្វើអ្វីដល់ទន្លេសាប ពីព្រោះវាជាបេះដូង និងសរសៃឈាម។ បើយើងភ្លេចគិតសុខភាពទន្លេសាបទេ គឺមានបញ្ហា»។
លោក នេត្រ ភក្ត្រា រដ្ឋលេខាធិការ និងជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថានបានគាំទ្រចំពោះការបង្កើតជង្រុកប្លាស្ទិកដែលនាំឱ្យអ្នកភូមិនៅតាមដងទន្លេសាបចូលរួមប្រមូលសំរាមប្លាស្ទិកពីទន្លេ។ លោកថា ក្រសួងនឹងបន្តគាំទ្រដល់អង្គការមូលនិធិទំពាំងស្នងឫស្សី ដើម្បីបន្តការអប់រំផ្សព្វផ្សាយទៅប្រជាពលរដ្ឋបន្តទៀត ហើយការប្រមូលប្លាស្ទិកពីទន្លេគឺបានចូលរួមកាត់បន្ថយការបំពុលដល់ជីវចម្រុះ និងមច្ឆជាតិ។
លោកបានបន្ថែមថា៖ «ការបង្កើតជង្រុកប្លាស្ទិកនៅសហគមន៍មេជ្រៃក៏ដូចជាសហគមន៍ផ្សេងៗទៀត និងការអនុវត្តគម្រោងប្រមូលប្លាស្ទិកដូរអង្ករ និងការចូលរួមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋគឺសំណល់ប្លាស្ទិក យើងនឹងយកទៅធ្វើជាសារធាតុ ឬវត្ថុធាតុដើមមួយផ្នែកនៃការផលិតឥដ្ឋ ដើម្បីក្រាលនៅតាមសាលារៀន និងតាមវត្តអារាមផ្សេងៗ»។
កត្តាដែលបណ្តាលឱ្យបឹងទន្លេសាបសម្បូរទៅដោយសំរាមប្លាស្ទិក ព្រោះទន្លេសាបមានរាងដូចបាតខ្ទះ ដែលធ្វើឱ្យសំរាមប្លាស្ទិកហូរមកគ្រប់ច្រកល្ហកតាមរយៈស្ទឹង អូរ ដែលជាដៃនៃទន្លេស្របពេលពលរដ្ឋរស់នៅតាមទន្លេ និងភ្ញៀវទេសចរបានបង្កើតសំរាមដោយខ្លួនឯងតាមរយៈការបោះសំរាមទៅក្នុងទឹក។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់ពីលោក ស៊ា សុផល។
សម្រាប់គម្រោងនេះលោក ស៊ា សុផល បានបង្ហាញក្ដីរំពឹងថា នឹងមានការគាំទ្រពីភាគីដៃគូអភិវឌ្ឍន៍នានា ជាពិសេសគឺក្រសួងបរិស្ថានបន្ថែមទៀតដើម្បីឱ្យដំណើរការយកសំរាមប្លាស្ទិកដូរយកអង្ករនេះអាចបន្តនិរន្តរភាព និងមានវិសាលភាពកាន់តែទូលំទូលាយទៅដល់សហគមន៍នៅតាមបឹងទន្លេសាបដទៃទៀត៕
វីដេអូ៖
