.jpg)
កម្មករធ្វើការតវ៉ានៅរោងចក្រកាត់ដេរមួយនៅក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់កាលពីខែតុលា។ រូបថត ហ្វ្រេសញូវ
ភ្នំពេញៈ អង្គការសង្គមស៊ីវិលចំនួន ២១ បានអំពាវនាវសាជាថ្មីឲ្យរដ្ឋាភិបាល ដោះស្រាយបញ្ហាអាទិភាព ១១ ចំណុច ដើម្បីទប់ស្កាត់ហិង្សាផ្នែកយេនឌ័រនៅកន្លែងការងារ និងការពារសិទ្ធិសេរីភាពសំខាន់ៗរបស់កម្មករ។
ក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមកាលពីថ្ងៃអាទិត្យអង្គការសង្គមស៊ីវិលបានអំពាវនាវឲ្យស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាលជាច្រើនដោះស្រាយបញ្ហាចំនួន ១១ ចំណុច ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់ស្ដ្រី។ ពួកគេនិយាយថា ញត្តិបែបនេះ ត្រូវបានដាក់ ២ ដងរួចមកហើយកាលពីខែមីនាក្នុងទិវាសិទ្ធិនារីអន្តរជាតិ និងនៅខែមិថុនាក្នុងទិវាពលកម្មអន្តរជាតិ។ ប៉ុន្តែបញ្ហាលើកឡើងទាំង ១១ ចំណុច មិនត្រូវបានដោះស្រាយនៅឡើយ។
ចំណុចអាទិភាពទាំង ១១ រួមមានការបង្កើតទារកដ្ឋាននៅតាមកន្លែងធ្វើការ និងការបង្កើតមតេ្តយ្យសហគមន៍នៅតាមឃុំ-សង្កាត់បង្កើតមណ្ឌលផ្ដល់សេវាសម្រាប់ស្ត្រីរងគ្រោះអំពើហិង្សាដោយដៃគូស្និទ្ធស្នាលទប់ស្កាត់ការបៀតបៀននឹងកេងចំណេញផ្លូវភេទ កំណែទម្រង់ប្រព័ន្ធដឹកជញ្ជូនកម្មករ ការកំណត់ប្រាក់ឈ្នួលកម្មករធ្វើការតាមផ្ទះវិស័យទេសចរណ៍ វិស័យសំណង់ និងព្រៃឈើ បង្កើតយន្តការការពារពលករចំណាកស្រុកពង្រឹងការអនុវត្តច្បាប់នៃការដោះស្រាយជម្លោះដីធ្លីបង្កើនការគោរព ការពារ និងលើកស្ទួយសិទ្ធិសហជីព។
ចំណុចមួយពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើហិង្សាដោយដៃគូ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍បានសរសេរថា៖ «យើងសង្កេតឃើញមានការអនុវត្តនីតិវិធីមិនត្រឹមត្រូវ ឬមិនពេញលេញជាច្រើនបានកើតឡើង។ តួយ៉ាងមានករណីមួយចំនួនធំដែលអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានបានអន្តរាគមន៍ដោយឲ្យស្ត្រីយោគយល់ អត់ឱន ផ្តល់ឱកាសឲ្យជនបង្ក និងតម្រូវឲ្យស្ត្រីកែប្រែឥរិយាបថរបស់ខ្លួនដើម្បីចៀសវាងជម្លោះ»។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍បន្តថា បច្ចុប្បន្ននេះមិនមានយន្តការ ឬប្រព័ន្ធសម្រាប់គ្រប់គ្រងលក្ខខណ្ឌការងារសុខភាព និងសុវត្ថិភាពរបស់ពលករចំណាកស្រុកទេ ហើយមិនមានបញ្ញត្តិសម្រាប់ការពារកម្មករធ្វើការតាមផ្ទះនៅក្រៅប្រទេសទេ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍បញ្ជាក់ចំណុចនេះ ដោយលើកឡើងថា៖ «ម្ចាស់ផ្ទះបានដកហូតសិទ្ធិស្ត្រីចំណាកស្រុកអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ ដោយប្រើច្បាប់ក្នុងការរក្សាទុកឯកសារអត្តសញ្ញាណរបស់ពួកគេ ដូចជាលិខិតឆ្លងដែន និងដកហូតសិទ្ធិក្នុងការធ្វើទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀតតាមទូរស័ព្ទ»។
លោកស្រី អ៊ូ ទេពផល្លីន ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជាដែលជាអង្គការមួយចូលរួមក្នុងការចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះបានលើកឡើងថា ញត្តិ ១១ ចំណុចនេះ ត្រូវបានអង្គការសង្គមស៊ីវិលដាក់ជូនស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាល តែរហូតមកទល់ពេលនេះមិនទាន់ឃើញមានការឆ្លើយតបដោយវិជ្ជមានពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលនៅឡើយ។
លោកស្រីថ្លែងថា៖ «ជាឧទាហរណ៍មានការពិភាក្សាអំពីច្បាប់សហជីព។ ប៉ុន្តែមតិយោបល់ពីសហជីពនានាមិនត្រូវបានពិចារណាក្នុងពេលមានការធ្វើវិសោធនកម្មច្បាប់នេះទេ។ ដូច្នេះយើងឃើញថា មិនមានការឆ្លើយតបវិជ្ជមាន ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាដែលយើងបានលើកឡើងទេ»។
លោកស្រីបន្តថា ចំណុចទាំង ១១ ដែលបានលើកឡើងគឺជាចំណុចអាទិភាពក្នុងចំណោមបញ្ហាជាច្រើនដែលគួរតែត្រូវបានដោះស្រាយដើម្បីឲ្យប្រទេសនេះ អភិវឌ្ឍលឿន ហើយធ្វើឲ្យពលរដ្ឋរស់នៅដោយភាពស្រណុកសុខស្រួលមានសន្តិសុខ និងសុវត្ថិភាព។ កម្លាំងការងារដូចជាកម្មកររោងចក្រ អ្នកលក់តាមចិញ្ចើមផ្លូវ អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ អ្នកធ្វើការក្នុងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ និងកសិករ គឺជាចរន្តសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេស។
លោកស្រីថ្លែងថា៖ «ការអភិវឌ្ឍមិនមែនមានន័យថាអភិវឌ្ឍតែប្រទេសទេគឺអភិវឌ្ឍ និងវិនិយោគលើមនុស្ស។ បើមនុស្សមានអារម្មណ៍សុខស្រួលមនុស្សមានសុវត្ថិភាព និងមានប្រាក់ចំណូលសមរម្យមានយន្តការការពារ ដូច្នេះការវិនិយោគលើសេដ្ឋកិច្ច និងការអភិវឌ្ឍមនុស្សនឹងទទួលបានប្រសិទ្ធភាព»។
លោក ជិន ម៉ាលីន អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌ថ្លែងថា ដោយសារតែសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ គ្របដណ្ដប់លើបញ្ហាជាច្រើន លោកថាអង្គការទាំងនេះគួរតែស្នើទៅកាន់ស្ថាប័នរដ្ឋដែលពាក់ព័ន្ធទៅតាមបញ្ហានីមួយៗ។
លោកថ្លែងថា៖ «សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ពួកគាត់មានបញ្ហាទូទៅដូច្នេះយើងដែលជាស្ថាប័នរដ្ឋមិនដឹងថា តើត្រូវយកចំណុចណាដើម្បីធ្វើការដោះស្រាយទេ។ មានតែអង្គុយជាមួយគ្នាហើយពិភាក្សាគ្នាលម្អិតលើបញ្ហានីមួយៗទេ ដែលជាជម្រើសប្រសើរជាជាងការចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ចោលដូច្នេះ»។
លោកស្រី ម៉ាន ចិន្តា រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងកិច្ចការនារី និងជាអ្នកនាំពាក្យថ្លែងថា ក្រសួងកិច្ចការនារីបានធ្វើកិច្ចការដូចមានលើកឡើងនៅក្នុងអនុសាសន៍ទាំង ១១ ចំណុច ដោយក្រសួងមានគោលនយោបាយ ច្បាប់ និងផែនការសកម្មភាពពាក់ព័ន្ធក្នុងការឆ្លើយតប និងចូលរួមទប់ស្កាត់អំពើហិង្សាលើស្ត្រី។ សកម្មភាពទាំងនេះមានទាំងថ្នាក់ជាតិ និងក្រោមជាតិ។
លោកស្រីថ្លែងថា ចំពោះការអនុវត្តសកម្មភាពក្រសួង «បណ្តុះបណ្តាលអ្នកផ្តល់សេវាអំពីរបៀបនៃការឆ្លើយតបនឹងជនរងគ្រោះ ផ្សព្វផ្សាយអំពីការយល់ដឹងនៃផលប៉ះពាល់ប្រើហិង្សា ផ្តល់សេវា និងសម្របសម្រួលបញ្ជូនជនរងគ្រោះរៀបចំយុទ្ធនាការ ១៦ ថ្ងៃ ជារៀងរាល់ឆ្នាំចូលរួមគ្រប់សកម្មភាពពាក់ព័ន្ធនឹងការងារហិង្សា»៕
