.jpg)
យុវសិស្សកម្ពុជាក្នុងថ្ងៃប្រឡងបាក់ឌុបកាលពីឆ្នាំមុន។ ហេង ជីវ័ន
ភ្នំពេញៈ អ្នកជំនាញមកពីអង្គការសង្គមស៊ីវិល រដ្ឋាភិបាល និងយុវជនជិត ២០០ នាក់ បានជួបជុំគ្នាតាមរយៈវីដេអូអនឡាញកាលពីថ្ងៃទី ១៥ កក្កដា ដើម្បីជជែកពិភាក្សាគ្នាជុំវិញប្រធានបទ «ការដោះស្រាយគម្លាតការងាររបស់យុវជនដែលមានភាពធន់នៅក្នុងអំឡុងពេលកូវីដ ១៩ និងក្រោយពេល»។
ក្នុងការជជែកពិភាក្សានោះ ក្រុមអ្នកជំនាញបានជំរុញឲ្យយុវជនពង្រឹងសមត្ថភាពឲ្យបានខ្លាំងបន្ថែមទៀតក្នុងជំនាញបច្ចេកវិទ្យាដើម្បីដើរឲ្យទាន់សម័យកាលដែលកំពុងវិវត្តយ៉ាងឆាប់រហ័សស្របពេលពិភពលោក ក៏ដូចជា កម្ពុជាកំពុងជួបប្រទះនូវរបត់ថ្មីមួយនៃយុគសម័យកូវីដ ១៩។
លោកស្រី ជា សេរី អគ្គនាយិកាបច្ចេកទេសនៃធនាគារជាតិកម្ពុជាបានលើកឡើងក្នុងវេទិកាពិភាក្សានោះថា បន្ទាប់ពីផ្ទុះជំងឺកូវីដ ១៩ បានធ្វើឲ្យការធ្វើពាណិជ្ជកម្មនានា ប្រព្រឹត្តទៅតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត ខណៈអាជីវកម្មមួយចំនួនបានបិទទ្វារជាបន្តបន្ទាប់។ លោកស្រីបន្តថា ពេលនេះប្រសិនបើយុវជនមិនចេះអភិវឌ្ឍខ្លួនដើរឲ្យទាន់សម័យកាលនោះទេ ពួកគេអាចប្រឈមនឹងកង្វះការងារ។
លោកស្រីបន្តថា៖ «យុវជនត្រូវសិក្សា និងស្វែងរកចំណេះដឹងបន្ថែមទៀតដើម្បីដើរឲ្យទាន់សម័យកាល និងការវិវត្តរបស់ពិភពលោក ព្រោះជំនាញរបស់យើងមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ សំខាន់មិនមែនថា ខ្ញុំចេះទេគឺខ្ញុំមានគំនិត គាំទ្រ ដែលគាត់ចេះទាំងអស់ ព្រោះយើងធ្វើអ្វីក៏ដោយ យើងចេះតែមួយជ្រុងក៏មិនកើតដែរ។ សម្រាប់យុវជនយើងក្នុងការស្រូបយកចំណេះវិជ្ជាថ្មី ដើម្បីឆ្លើយតបទៅកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្នហ្នឹង»។
លោក កាន ច័ន្ទមេត្តា រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងប្រៃសណីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍បានលើកឡើងដែរថា យុវជនទាំងអស់មិនគួរផ្តោតតែលើជំនាញកម្រិតទាប ដែលភាគច្រើនប្រើប្រាស់នូវកម្លាំងនោះទេ តែគួរតែងាកមកចាប់យកជំនាញ ដែលមិនប្រើប្រាស់កម្លាំងកាយក្នុងនោះគឺងាកមកប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា ព្រោះកំពុងមានតម្រូវការក្នុងទីផ្សារ។
លោកបានបញ្ជាក់ថា៖ «វិធីសាស្ត្ររបស់យើង គឺត្រូវតែជំរុញឲ្យយុវជនត្រូវរៀន រៀនទាំងយប់ រៀនទាំងថ្ងៃ ទោះក្នុងកាលៈទេសៈណាមិនអាចអត់រៀនបានទេ ព្រោះយុវជនយើងប្រកបដោយកម្លាំង និងបញ្ញា។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវរៀបចំបែបណា ដើម្បីឲ្យគាត់មានឱកាសក្នុងការរៀនសូត្រក្នុងការបែងនូវជំនាញ ដើម្បីចាប់យកនូវទីផ្សារការងារ ចាប់យកចំណូលណា ដែលស្របតាមការវិវត្តនៃសង្គមសេដ្ឋកិច្ច»។
តាមរបាយការណ៍សង្ខេបរបស់ UNDP បន្ទាប់ពីកិច្ចប្រជុំបានឲ្យដឹងថា ២ ភាគ នៃពលរដ្ឋកម្ពុជាសរុបគឺមានអាយុក្រោម ៣០ ឆ្នាំ ខណៈអត្រាអ្នកអត់ការងារធ្វើគឺមានកម្រិតទាបបំផុត ដោយក្នុងនោះស្ត្រីមានប្រមាណ ០,២ ភាគរយហើយបុរសមានប្រមាណ ០,៣ ភាគរយ។
ទោះជាបែបនេះក្ដី UNDP បានលើកឡើងថា អត្រាអ្នកអត់ការងារធ្វើមានកម្រិតទាបនោះ មិនមែនជាឧទាហរណ៍ដែលត្រូវបង្ហាញអំពីគុណតម្លៃនៃការងារទេ ព្រោះ ៨៥ ភាគរយនៃអ្នកមានការងារធ្វើគឺស្ថិតក្នុងកម្រិតជំនាញទាប ដោយប្រើប្រាស់នូវកម្លាំង។ រីឯ ៥១ ភាគរយនៃការងារនៅកម្ពុជាគឺជាការងារងាយរងគ្រោះ និងគ្មានប្រាក់បៀវត្សរ៍ទៀងទាត់។
UNDP បានលើកឡើងទៀតថា ការបែងចែករវាងប្រព័ន្ធអប់រំបច្ចុប្បន្ន និងទីផ្សារការងារ ជាពិសេសការរអាក់រអួលនៃការបង្កើតថ្មីក្នុងបច្ចេកវិទ្យានាបច្ចុប្បន្នមានភាពមិនស៊ីចង្វាក់គ្នា ហើយទស្សនវិស័យការងារក៏នៅមិនច្បាស់លាស់។
UNDP បញ្ជាក់ថា៖ «ការមកដល់នៃជំងឺកូវីដ១៩ ដែលមានស្ថានភាពអាក្រក់ធ្វើឲ្យយុវជនទទួលរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងច្រើនពីវិបត្តិនេះ ជាមួយនឹងការជាប់គាំង រួមបញ្ចូលទាំងការរំខានដល់ការសិក្សា និងហ្វឹកហាត់ការងារ។ ការងារ និងអត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងៗត្រូវបានបាត់បង់ ហើយពិបាកក្នុងការស្វែងរកការងារថែមទៀត»។
កញ្ញា យ៉ាន សុខអេង ដែលបានចូលរួមក្នុងកិច្ចពិភាក្សានេះដែរ បានបង្ហាញការយល់ឃើញថា វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដែលទាមទារឲ្យយុវជនត្រូវពង្រឹងសមត្ថភាពបន្ថែមក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ។ កញ្ញាបន្តថា ការពង្រឹងសមត្ថភាពបន្ថែមក៏អាចជាឱកាសមួយក្នុងការទទួលបានការងារកាន់តែប្រសើរ ហើយចៀសវាងនូវហានិភ័យនានាស្របពេលដែលក្រុមហ៊ុនជាច្រើនកំពុងប្រឈមនឹងការកាត់បន្ថយបុគ្គលិក និងបិទទ្វារនោះ។
កញ្ញា បានបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍នូវការជំរុញឲ្យយើងត្រូវអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពការងារទៅថ្ងៃមុខបន្តទៀត ហើយចំណេះដឹងដែលយើងត្រូវអភិវឌ្ឍខ្លួនហ្នឹង គឺការច្នៃប្រឌិត ការបង្កើតថ្មី ផ្នែកភាសាបរទេស ហើយនិងចំណេះដឹងលើផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាដែលត្រូវចេះឲ្យខ្លាំងដែរ»៕
