ភ្នំពេញៈ បន្ទាប់ពីបើកកិច្ចប្រជុំត្រីភាគីជាច្រើនលើកមកសមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជាហៅកាត់ (GMAC) បានសម្រេចបន្ថែមប្រាក់ឈ្នួលគោលដល់កម្មករនិយោជិត ២ ដុល្លារបន្ថែមទៀតនៅឆ្នាំ ២០១៧ លើប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាបច្ចុប្បន្ន ១៤០ ដុល្លារខណៈដែលភាគីសហជីពនៅរក្សាជំហរទាមទារ ១៧៩ ដុល្លារដើម្បីឱ្យកម្មករមានជីវភាពរស់នៅសមរម្យ។
ការសម្រេចដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលបន្ថែមនេះធ្វើឡើងនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំរវាងតំណាងសហជីព និងនិយោជកកាលពីម្សិលមិញដើម្បីស្វែងរកចំណុចរួមក្នុងការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួល។ កន្លងទៅក្រសួងការងារធ្លាប់ស្នើឱ្យគ្រប់ភាគីឱ្យបន្ថែមប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាដល់កម្មករឱ្យបាន ១៤៨,២០ ដុល្លារខណៈសហជីពទាមទារដល់ ១៧៩,៦០ ដុល្លារតែភាគី (GMAC) កំណត់ឱ្យតែ ១៤៤,២០ ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ។
យ៉ាងណាក៏ដោយក្នុងកិច្ចប្រជុំកាលពីម្សិលមិញ (GMAC) សម្រេចបន្ថែមប្រាក់ឈ្នួលដល់ ១៤៦,៣៧ ដុល្លារសម្រាប់ឆ្នាំ ២០១៧ ។
ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពស៊ីខាវឌូលោក អាត់ ធន់ ដែលបានចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំថ្លែងថាការសម្រេចបន្ថែមរបស់ភាគី GMAC មិនទាន់ឆ្លើយតបទៅនឹងការទាមទាររបស់សហជីពនៅឡើយទេពោលគឺវានៅមានគម្លាតឆ្ងាយពីគ្នា។
លោកថា៖ «យើងដាក់សំណើ ១៧៩,៦ ហើយខាងនិយោជកគេបានឡើងត្រង់ចំណុចទីពីរដែលនិយាយពីអត្រាអតិផរណាគ្រប់មុខទំនិញឡើងដល់ ៣.៧ % ជាការរកឃើញថ្មីនិយោជកឡើងបាន ១៤៦,៣៧ តែសហជីពនៅតែរក្សា ១៧៩,៦ ដដែល»។
យ៉ាងនេះក្តី លោកថា ខាងសហជីពកំពុងពិភាក្សាគ្នារកចំណុចរួមដើម្បីបញ្ចុះតម្លៃនៃការទាមទារតែមិនទាន់មានការកំណត់ថ្មីនោះទេខណៈកិច្ចប្រជុំនឹងបន្តនៅថ្ងៃនេះទៀត។
ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពចលនាកម្មករលោក ប៉ាវ ស៊ីណា ប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្ដិ៍ថាការបន្ថែមរបស់និយោជកនៅទាបជាងតួលេខរបស់ក្រសួងនៅឡើយ។
លោកគូសបញ្ជាក់ថា៖ «ព្រោះអីក្រសួងរកឃើញថាតួលេខដែលគាត់បង្ហាញមានចំនួន ១៤៨,២ អ៊ីចឹងលេខនិយោជកផ្តល់ឱ្យនៅទាបជាងតួលេខរបស់ក្រសួងបើតួលេខរបស់សហជីពខ្ពស់ហើយតែជាតួលេខដែលដាក់ទៅចរចាដូចគ្នា»។
យ៉ាងណាក៏ដោយលោកថា៖ «ភាគីសហជីពក៏បានឯកភាពគ្នាដែរជុំវិញការបន្ធូរបន្ថយតួលេខ ១៧៩,៦ មកចុះក្រោមតែលេខយើងមិនទាន់បញ្ចេញទេព្រោះការដំឡើងរបស់ភាគីនិយោជកអត់ទាន់បានឆ្លើយតបទៅហ្នឹងលក្ខណវិនិច្ឆ័យទាំង ៧ យ៉ាងដែលបានឯកភាពគ្នានោះទេ»។
បើតាមលោក ប៉ាវ ស៊ីណា មូលហេតុដែលភាគីនយោជកមិនអាចដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់បានដោយសារ «គាត់មានលទ្ធភាពបានតែប៉ុណ្ណឹងទី ២ គាត់បារម្ភពីភាពប្រកួតប្រជែងក្នុងប្រទេសរបស់យើងជាមួយប្រទេសជិតខាងទី ៣ ការចំណាយដឹកជញ្ជូនក៏ដូចជាបញ្ហាថ្លៃអគ្គិសនីវាថ្លៃខុសពីប្រទេសផ្សេងៗហើយកត្តាផលិតភាពរបស់យើងមិនមានកំណើនខ្ពស់ដូចគេទេទាំងនេះហើយជាផលលំបាករបស់គាត់»។
តែលោកបានបង្ហាញអំណះអំណាងវិញថាមូលហេតុដែលសហជីពទាមទារឱ្យមានដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលគឺគិតទៅលើប្រាក់ចំណេញរបស់និយោជកការរស់នៅរបស់កម្មករ និងទំនិញទីផ្សារឡើងថ្លៃ។
ការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលគោលដល់កម្មករនិយោជិតត្រូវពិនិត្យមើលលក្ខណៈ ៧ ចំណុចរួមមានស្ថានភាពគ្រួសារ អត្រាអតិផរណាទំនិញ និងការចំណាយក្នុងការរស់នៅផលិតភាព ភាពប្រកួតប្រជែង ស្ថានភាពទីផ្សារការងារ និងកម្រិតប្រាក់ចំណេញ។ តែភាគីនិយោជកបានវាយតម្លៃតែពីរលក្ខណៈប៉ុណ្ណោះគឺអត្រាអតិផរណាទំនិញ និង ផលិតភាព។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់ពីលោក ប៉ាវ ស៊ីណា។
អគ្គលេខាធិការនៃសមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជាលោក ខេន លូ ថ្លែងថា កិច្ចប្រជុំកាលពីម្សិលមិញវាជាកិច្ចប្រជុំទ្វេភាគីលើកទីមួយជាមួយសហជីពហើយវាមានលក្ខណៈល្អប្រសើរតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ «សំណើផ្លូវការរបស់យើងគឺ ១៤៤,៦០ ដុល្លារ។ ក្នុងអំឡុងការចរចានេះគឺមានតួលេខខុសៗគ្នាហើយតួលេខមួយនឹងត្រូវដាក់ស្នើ ប៉ុន្តែយើងប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងសំណើផ្លូវការរបស់យើង។ យើងរំពឹងថាតួលេខរបស់ពួកគេនឹងថយចុះប៉ុន្តែយើងមិនដឹងថាតើវានឹងថយចុះប៉ុន្មាននោះទេ។ ខ្ញុំគិតថាការទៅចរចាយើងសង្ឃឹមថានឹងទទួលបានការសម្រុះសម្រួល»។
អ្នកស្រី កែវ ចំណាន ជាកម្មកររោងចក្រនៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំងរៀបរាប់ថាប្រាក់ខែបច្ចុប្បន្នមិនអាចទ្រទ្រង់ជីវភាពរបស់កម្មករបានទេខណៈទំនិញឡើងថ្លៃ។
អ្នកស្រីថា៖ «ថ្លៃធ្វើដំណើរឡើងថ្លៃទំនិញរាល់ថ្ងៃក៏ឡើងថ្លៃដែរ អ៊ីចឹងឱ្យគាត់គិតថ្លឹងថ្លែងមើលទៅថាប្រាក់គោលប៉ុនណាសមរម្យសម្រាប់ជីវភាពកម្មកររស់នៅរាល់ថ្ងៃតែចំពោះកម្មករតែងតែចង់បានប្រាក់ខែច្រើនហើយ»។
អ្នកស្រីឱ្យដឹងថាបច្ចុប្បន្នបូកសរុបទាំងប្រាក់ខែគោល និងប្រាក់ថែមម៉ោងទទួលបានចំនួន ១៨០ ដុល្លារប៉ុន្តែប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះគឺទទួលបានប្រមាណតែ ១៦០ ដុល្លារទេដោយសារមិនមានការថែមម៉ោងព្រោះថៅកែថាមិនមានអ្នកបញ្ជាទិញ។
ថ្មីៗនេះរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការងារលោក អ៊ិត សំហេង បានស្នើឲ្យគ្រប់ភាគីដែលកំណត់ប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាសម្រាប់ឆ្នាំ ២០១៧ ត្រូវពឹងផ្អែកលើស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចបច្នុប្បន្ននៅកម្ពុជាហើយមិនត្រូវយកការធ្វើបាតុកម្មមកទាមទារនោះទេព្រោះដើម្បីរក្សាផលប្រយោជន៍កម្មករ និងនិយោជកហើយក្នុងករណីភាគីណាមានគំនិតធ្វើបាតុកម្មគឺត្រូវទទួលខុសត្រូវដោយខ្លួនឯង។
តាមរបាយការណ៍របស់អង្គការអន្តរជាតិខាងការងារ (ILO) ដែលចេញផ្សាយកាលពីខែមីនាឆ្នាំ ២០១៦ ឱ្យដឹងថាកម្មករក្នុងវិស័យវាយនភណ្ឌ និងស្បែកជើងនៅកម្ពុជាមានចំនួនជិត ៧០ ម៉ឺននាក់គិតត្រឹមខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៥៕ PS
រាយការណ៍បន្ថែមដោយ Ananth Baliga
