.jpg)
សកម្មភាពអំពើហិង្សាលើភរិយានៅខេត្តស្វាយរៀងចុងឆ្នាំមុន។ រូបហ្វេសប៊ុក
ភ្នំពេញៈ សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកបានរកឃើញករណីអំពើហិង្សាលើស្ត្រីមានចំនួន ១១២ ករណី ក្នុងឆ្នាំ ២០២០ ដែលជាចំនួនច្រើនជាងឆ្នាំ ២០១៩ តិចតួច ហើយមូលហេតុចម្បងមានទាក់ទងនឹងសីលធម៌សង្គម បញ្ហាជីវភាព និងវិសមភាពយេនឌ័រ ខណៈក្រសួងកិច្ចការនារីក៏បានរកឃើញដែរថា ករណីនេះបង្កឡើងដោយដៃគូស្និទ្ធស្នាលរបស់ស្ត្រីរងគ្រោះ។
លោកស្រី ម៉ៅ ម៉ាប់ មន្ត្រីសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកទទួលបន្ទុកស្ត្រី និងកុមារបានឱ្យដឹងកាលពីថ្ងៃទី ២៤ មីនាថា សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកបានធ្វើការងារសំខាន់ផ្តោតអំពើហិង្សាទៅលើស្ត្រី តែមិនផ្តោតលើកុមារទេ។ សម្រាប់ឆ្នាំ ២០២០ កន្លងមកនេះ អាដហុកបានរកឃើញអំពើហិង្សាលើស្ត្រីទាំងលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ និងស្រាលមានចំនួន ១១២ ករណី នៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែចំនួននេះមានការកើនឡើងតិចតួច បើប្រៀបធៀបនឹងឆ្នាំ ២០១៩ ដែលមានតែ ១០២ ករណី។
លោកស្រីបន្តថា ការធ្លាក់សីលធម៌សង្គម និងបញ្ហាជីវភាពគឺជាមូលហេតុមួយដែលនាំឱ្យមានអំពើហិង្សានេះកើតឡើងដោយករណីភាគច្រើនគឺបង្កឡើងពីភាគីខាងបុរសដែលផឹកស្រាស្រវឹងហើយពេលត្រឡប់ដល់ផ្ទះវិញ តែងបង្កអំពើហិង្សាដល់ប្រពន្ធកូន។
បើស្ត្រីនោះត្រូវប្តីវាយដំធ្ងន់ធ្ងរ ដែលអាចបង្ករបួសស្នាមពិការ ឬស្លាប់គឺខាងសមាគមអាដហុក តែងជួយអន្តរាគមន៍ ឬសហការផ្តល់ព័ត៌មានទៅនគរបាល។ ប៉ុន្តែបើអំពើហិង្សានោះមានលក្ខណៈស្រាលត្រឹមតែឈ្លោះប្រកែកគ្នាធម្មតាទេគឺអាដហុកគ្រាន់តែជួយពិគ្រោះយោបល់ដើម្បីរកវិធីដោះស្រាយតែប៉ុណ្ណោះ។
លោកស្រី ម៉ៅ ម៉ាប់ បានបន្តទៀតថា នៅពេលស្ត្រីរងគ្រោះត្រូវប្តីវាយដំ គាត់តែងតែប្តឹងទៅសមត្ថកិច្ចនគរបាល ឬអាជ្ញាធរដែនដី ដើម្បីឱ្យចាប់ប្តីរបស់គាត់។ ក៏ប៉ុន្តែនៅពេលស្ត្រីរងគ្រោះបានធូរស្រាលពីរបួសឡើងវិញគាត់ក៏ទៅសុំសមត្ថកិច្ចឱ្យដោះលែងប្តីគាត់មកវិញ។ បើជនរងគ្រោះពិការ ឬស្លាប់ដោយសារអំពើហិង្សានេះគឺអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច លោកបានយកចិត្តទុកដាក់ជួយអន្តរាគមន៍ដោយមានការចាប់ជនល្មើសបញ្ជូនទៅកាន់តុលាការដាក់ពន្ធនាគារជាដើម។
លោកស្រីបានបញ្ជាក់ថា៖ «នេះជាបញ្ហាប្រឈមដែលយើងមើលឃើញហើយម្យ៉ាងគឺដោយសារបញ្ហាស្ថានភាពជីវភាពគាត់នៅខ្វះខាតច្រើន។ ព្រោះស្ត្រីខ្លួនឯងហ្នឹង មិនទាន់មានជំហរក្នុងគ្រួសារ គ្មានអ្នករកស៊ីចិញ្ចឹម ទើបគាត់ត្រូវការប្តី ដើម្បីជួយគ្រួសារ។ នេះហើយដែលយើងមើលឃើញនិទ្ទណ្ឌភាពវានៅតែកើតមានឡើង»។
បើតាមលោកស្រី ម៉ៅ ម៉ាប់ ខេត្តដែលកើតមានអំពើហិង្សាច្រើនជាងគេមានដូចជា បាត់ដំបង ព្រះវិហារ ត្បូងឃ្មុំ និងខេត្តកំពង់ចាម រីឯនៅខេត្តផ្សេងៗទៀតកើតមានបន្ទាប់បន្សំ។ តាមការអង្កេតរបស់អាដហុកមូលហេតុចម្បងដែលបង្កអំពើហិង្សានេះ គឺទាក់ទងនឹងវិសមភាពយេនឌ័រនេះឯង។
លោកស្រីបញ្ជាក់ថា៖ «មានន័យថា បុរសគាត់នៅតែមានទស្សនៈមួយគិតថា គាត់ជាមេគ្រួសារគឺគាត់មានសិទ្ធិប្រើអំពើហិង្សាទៅលើក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បាន។ រីឯការយល់ដឹងបូករួមនឹងសីលធម៌របស់គាត់ក៏នៅមានកម្រិតនៅឡើយដែរ។ ចំណែកសីលធម៌សង្គមក៏ធ្លាក់ចុះបូករួមនឹងការផ្សព្វផ្សាយគ្រឿងស្រវឹងក៏មានច្រើនពាសវាលពាសកាល ប៉ុន្តែគេមិនឃើញមានការផ្សព្វផ្សាយពីសីលធម៌សង្គមមានច្រើនទេ។
ហេតុដូច្នេះគេឃើញមានតែការជំរុញលើកទឹកចិត្តឱ្យប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹងទៅវិញ»។
ទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ លោកស្រី សុំ ចិន្តា អគ្គនាយករងទទួលបន្ទុកវិស័យកិច្ចការផ្លូវច្បាប់នៃក្រសួងកិច្ចការនារីបានថ្លែងពីម្សិលមិញថា ក្នុងករណីមានអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារគឺជនរងគ្រោះអាចស្វែងរកសេវាអន្តរាគមន៍ដែលនៅជិតបំផុត។ ក្នុងនោះមានដូចជា អាជ្ញាធរភូមិ-ឃុំ សង្កាត់ ខណ្ឌ ឬមន្ត្រីនគរបាលប៉ុស្តិ៍ ឬក៏មន្ត្រីភ្នាក់ងារខាងកិច្ចការនារីជាដើម។
លោកស្រីថ្លែងថា៖ «បើមានករណីហិង្សាកើតឡើងគឺជនរងគ្រោះអាចស្វែងរកមន្ត្រីកិច្ចនារីតាមស្រុក-ខណ្ឌ-ខេត្តក្រសួងព្រោះជនរងគ្រោះមានសិទ្ធិក្នុងការស្វែងរកសេវា មានសិទ្ធិក្នុងការផ្តល់ភាពយុត្តិធម៌សម្រាប់ខ្លួនមានសិទ្ធិក្នុងការទាមទារកិច្ចការពារសម្រាប់ខ្លួន»។
បើតាមលោកស្រី ចិន្តា ថា សម្រាប់ក្រសួងកិច្ចការនារីវិញ នៅពេលមានជនរងគ្រោះដោយអំពើហិង្សាមកសុំកិច្ចអន្តរាគមន៍គឺក្រសួងនឹងផ្តល់ការប្រឹក្សាផ្លូវចិត្ត ពង្រឹងស្មារតីហើយនិងផ្តល់ការប្រឹក្សាផ្នែកផ្លូវច្បាប់ជូន។ ប៉ុន្តែក្រសួងមិនមានសេវាផ្តល់ជូនទេ តែអាចជួយសម្របសម្រួលឱ្យជនរងគ្រោះទៅរកសេវានោះបាន។
ក្នុងនោះមានដូចជា ការជួយរកមេធាវី ការដាក់ពាក្យបណ្តឹង ឬក៏តម្រូវការផ្សេងៗទៀតដែលក្រសួងបានធ្វើការជាមួយអង្គភាព ឬស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធជាដើម។
ដោយឡែកបើតាមរបាយការណ៍ក្រសួងកិច្ចការនារីដែលមានចុះហត្ថលេខាដោយលោកស្រីរដ្ឋមន្ត្រី អ៊ឹង កន្ថាផាវី បង្ហាញថាសកម្មភាពនៃអំពើហិង្សាទាក់ទងនឹងយេនឌ័រដែលបង្ក ឬអាចបណ្តាលឱ្យប៉ះពាល់ ឬការឈឺចាប់ដល់រាងកាយ ផ្លូវភេទ និងផ្លូវចិត្តរបស់ស្ត្រី រួមទាំងការគំរាមកំហែង ការបង្ខិតបង្ខំ ឬដកសិទ្ធិសេរីភាព ទោះបីកើតក្នុងជីវិតឯកជន ឬសាធារណៈក្ដី គឺភាគច្រើនប្រព្រឹត្តដោយដៃគូស្និទ្ធស្នាលរបស់ពួកគេ៕
