.jpg)
លោក មុំ គង់ ទទួលពានពិសេសពីតំណាង WHO។ រូបថត CMH
ភ្នំពេញៈ អគ្គលេខាធិការអង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) បានផ្តល់ពានពិសេសដល់លោក មុំ គង់ នាយកប្រតិបត្តិអង្គការចលនាដើម្បីសុខភាពកម្ពុជា ចំពោះស្នាដៃឆ្នើមរបស់លោកដែលបានខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការជំរុញឲ្យមានការត្រួតពិនិត្យថ្នាំជក់អស់រយៈកាលជាង ២០ ឆ្នាំ ដែលជាលទ្ធផលបានធ្វើឲ្យការគ្រប់គ្រងផលិតផលថ្នាំជក់មានភាពប្រសើរឡើង។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Li Ailan តំណាង WHO ប្រចាំកម្ពុជាថ្លែងក្នុងពិធីប្រកាសផ្តល់ពានពិសេសដល់លោក មុំ គង់ កាលពីថ្ងៃទី ១៦ ខែមិថុនា នៅការិយាល័យ WHO ប្រចាំកម្ពុជាថា នេះជាកិត្តិយសក្រៃលែងស្របពេលដែល WHO ទទួលស្គាល់បុគ្គល ឬស្ថាប័ន ចំពោះស្នាដៃឆ្នើម និងសមិទ្ធផលក្នុងវិស័យថ្នាំជក់ដែលទទួលស្គាល់ដោយការិយាល័យទាំង ៦ ប្រចាំតំបន់របស់ខ្លួន។
លោកស្រីបន្តថា ការងាររបស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត មុំ គង់ ជាង ២ ទសវត្សរ៍មកនេះបាននាំមកនូវសមិទ្ធផលច្រើនអនេកនៅក្នុងវិស័យត្រួតពិនិត្យផលិតផលថ្នាំជក់។ លោក មុំ គង់ គឺជាបុគ្គលសំខាន់មួយរូបក្នុងការជំរុញឱ្យមានការអនុម័តច្បាប់ស្ដីពីការត្រួតពិនិត្យផលិតផលថ្នាំជក់នៅឆ្នាំ ២០១៥ និងការដកការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មថ្នាំជក់។ «តាមរយៈភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត លោកមានលទ្ធភាពបង្កើតកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយដៃគូនៅក្នុងជួររដ្ឋាភិបាល ក្រុមសង្គមស៊ីវិល និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្នុងការជំរុញការត្រួតពិនិត្យផលិតផលថ្នាំជក់។ អ្វីដែលសំខាន់មួយទៀតលោកវេជ្ជបណ្ឌិតបានជំរុញឱ្យមានការចូលរួមពីយុវជនកម្ពុជានៅក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងវិស័យត្រួតពិនិត្យផលិតផលថ្នាំជក់»។
បើតាមសេចក្តីប្រកាសព័ត៌មានរបស់អង្គការចលនាដើម្បីសុខភាពកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន លោកវេជ្ជបណ្ឌិត មុំ គង់ បានកំពុងដឹកនាំអង្គការមួយនេះក្នុងការបន្តត្រួតពិនិត្យផលិតផលថ្នាំជក់នៅកម្ពុជា ដើម្បីឈានទៅកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិត និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលបណ្ដាលមកពីការប្រើប្រាស់ថ្នាំជក់។
លោក មុំ គង់ បានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍បន្ថែមពីថ្ងៃពុធថា ការទទួលបានពានពិសេសនេះគឺជាមោទនភាពមួយសម្រាប់លោក និងកម្ពុជាទាំងមូលដែលបានឆ្លងកាត់នូវឧបសគ្គទាំងឡាយ ដើម្បីធ្វើឲ្យមានការប្រសើរក្នុងការគ្រប់គ្រងផលិតផលថ្នាំជក់។
លោកបន្តថា បើទោះជាមានភាពល្អប្រសើរ ប៉ុន្តែឧបសគ្គចម្បងមួយក្នុងការបង្កើត និងអនុវត្តច្បាប់ស្តីពីការត្រួតពិនិត្យផលិតផលថ្នាំជក់គឺការជ្រៀតជ្រែករបស់ឧស្សាហកម្មថ្នាំជក់នៅតែបន្តមាន ព្រោះអ្នកប្រើប្រាស់បារី ឬថ្នាំជក់ នៅតែមានចំនួនច្រើន ជាពិសេសយុវជន។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង កំពុងដើរលើផ្លូវត្រូវ ដែលឆ្ពោះទៅរកវឌ្ឍនភាព បើទោះជាមិនទាន់ដល់គោលដៅ ដែលយើងចង់បាន ប៉ុន្តែកំពុងដើរទៅលើផ្លូវដែលយើងចង់បាន។ មានន័យថា យើងបានធ្វើឲ្យអត្រានៃការជក់បារីបានថយចុះជារៀងរាល់ ៤ ឆ្នាំម្តងពី ៥០ ភាគរយមកនៅត្រឹមជាង ៣០ ភាគរយ...»៕
