.jpg)
ប៊ឺហ្គឺរដែលពលរដ្ឋកូរ៉េខាងជើងយល់ថាជាអាហារសិង្ហបុរី។ រូបថត AFP
ក្រុងព្យុងយ៉ាង: អ្វីដែលមានទំនាក់ទំនងស្និទ្ធបំផុតចំពោះវប្បធម៌អាមេរិកក្នុងក្រុងព្យុងយ៉ាង គឺហាងកាហ្វេស្លឹកបៃតង (Green Leaf Coffee Shop) ជាភោជនីយដ្ឋានលក់ប៊ឺហ្គឺរល្បីក្នុងទីក្រុងកូរ៉េខាងជើងមួយនេះ។
ហាងរចនាម៉ូដទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៧០ រំលេចពណ៌ត្នោតដោយតាំងបង្ហាញផ្កាគីមីលស៊ុងហ្គែ និងគីមជុងហ្គីលៀ ជាឈ្មោះយកលំនាំតាមប្រមុខដឹកនាំកូរ៉េខាងជើង ដែលត្រូវបានចាក់បញ្ចាំងនៅលើទូរទស្សន៍។
ប៊ឺហ្គឺរធម្មតាមួយតម្លៃទាបជាង ២ ដុល្លារ ខណៈឈីសប៊ឺហ្គឺរលាយសាច់គោចិញ្ច្រាំង និងសាច់ជ្រូក ៣ ជាន់មានតម្លៃប្រមាណ ៤ ដុល្លារ។ ដោយផ្ដល់លើរសនិយមអ្នកស្រុក វាក៏មានប៊ឺហ្គឺរលាយជ្រក់គីមឈី និងនំប៉័ងមូលជំនួសដោយបាយ ២ ស្រទាប់ក្នុងចំណោមមុខម្ហូបជាច្រើនទៀត។
ហាងប៊ឺហ្គឺររចនាប័ទ្មពណ៌ត្នោតបែបស្រគត់ស្រគំនៅកូរ៉េខាងជើង។ រូបថត AFP
ប៊ឺហ្គឺរខ្ចប់ក្រដាសដាក់ថាសប្លាស្ទិក ដំឡូងបារាំងបំពងដាក់ក្នុងក្រដាសកាតុងពណ៌ក្រហមលំនាំតាម McDonald''s បម្រើដោយអ្នករត់តុជានារីក្នុងឯកសណ្ឋានយ៉ាងស្រស់ស្អាត។
ស្ថាបនិកភោជនីយដ្ឋានប៊ឺហ្គឺរដែលបង្កើតឡើងដោយអ្នកជំនាញសិង្ហបុរីម្នាក់ឈ្មោះ ផាទ្រីក ស៊ូ តែងតែចៀសវាងការប្រើប្រាស់សូរស័ព្ទអាមេរិក។
ពួកគេបានហៅវាថា សាមតេសុង ដែលលោក ស៊ូ បានបកប្រែថា «តារាធំទាំង ៣»។ អតិថិជនភាគច្រើនជាក្រុមគ្រួសារតូចៗ និងគូស្នេហ៍វ័យក្មេង ហើយអ្នកគ្រប់គ្រង គីម យ៉ុងអេ បាននិយាយថាក្នុង ១ សប្ដាហ៍មានភ្ញៀវពី ៣០០ ទៅ ៥០០ នាក់ដែលមិនគិតថា ប៊ឺហ្គឺរជាអាហាររបស់អាមេរិកនោះទេ។
អ្នកស្រីបានបន្ដថា៖ «យើងបាននាំយកមុខម្ហូបនេះពី Waffletown របស់សិង្ហបុរី។ ដូច្នេះយើងគិតថាវាគ្រាន់តែហេមប៊ឺហ្គឺរជាប្រភេទនំប៉័ងស្រទាប់ជាជាងមុខម្ហូបមកពី McDonald។ អ្នកខ្លះគិតថាវាគឺជាមុខម្ហូបសិង្ហបុរី»៕ HR
