.jpg)
ព្រោងបន្លែសុទ្ធអាចប្រើពេលដុតត្រឹម ៣០ នាទី។ រូបថត យូរសុះ អាប់ឌុលរ៉ាល់ហ៊ីម
ក្រុងបានលុង៖ ស្រដៀងនឹងសម្លកកូររបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលនិយមទទួលទានទូទាំងប្រទេស ព្រោងជាសម្លជនជាតិដើមភាគតិចទំពូនផ្សំពីបន្លែចម្រុះជាច្រើនមុខ និងចម្អិនក្នុងបំពង់ឫស្សីផ្អរដ៏មានឈ្មោះល្បីល្បាញរហូតដល់ភ្ញៀវមកលេងរតនគិរីមិនអាចភ្លេចមុខម្ហូបដែលត្រូវបានចាត់ទុកជាអាហារស្ទួយសុខភាពមួយនេះបាន។
បន្លែដំណាំរបស់ពលរដ្ឋជនជាតិដើមភាគតិចដែលដាំដុះ និងបេះបោចតាមរដូវ ដូចជា ស្លឹកបាស ល្ពៅ ល្ហុង ត្រប់ ខ្នុរ ត្រឡាច ផ្ទី ជាពិសេស ស្លឹកអន់តញ (ស្លឹកប្រមោយដំរី) គឺជាគ្រឿងផ្សំបន្លែចម្បងរបស់សម្លព្រោង។
ជាអ្នកស្ពាយបន្លែបង្ការក្នុងកាផាដើរលក់លើដីជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រក្នុង ១ ថ្ងៃ អ្នកស្រី កាង កាឆែង ជនជាតិដើមភាគតិចព្រៅរស់នៅក្នុងភូមិកាទឹង ឃុំល្បាំង ១ ស្រុកលំផាត់ ដែលមិនដឹងសូម្បីតែអាយុខ្លួនឯង និយាយភាសាខ្មែរបែបរដឺនថា៖ «ខ្ញុំដើរលក់ស្លឹកអន់តញ (ស្លឹកប្រមោយដំរី) បេះតាមអូរ និងបន្លែស្លឹកបាស ល្ពៅ ល្ហុង ខ្នុរ ត្រឡាច ត្រប់ និងព្រលឹត»។
អ្នកស្រីបន្ដថា៖ «ព្រោងជាសម្លប្រពៃណីរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចយើង។ យើងអាចប្រើតែបន្លែសុទ្ធជាមួយនឹងគ្រឿងផ្សំរសជាតិផ្សេងៗ ឬក៏ដាក់ជាមួយសាច់ជ្រូក គោ និងត្រីទៅតាមចំណូលចិត្ដ»។
ជាម្ចាស់ភូមិវប្បធម៌ជនជាតិដើមភាគតិចព្រៅបំណងស្វាគមន៍ភ្ញៀវទេសចរជិតឆ្ងាយដែលចង់ទទួលបាននូវបទពិសោធរស់នៅបែបជនជាតិដើមភាគតិច និងរក្សានូវកេរដំណែលដូនតាជនជាតិដើមភាគតិចព្រៅ អ្នកស្រី ខៃ ចិន្ដា រៀបរាប់អំពីវិធីស្លព្រោងបន្លែ ដែលសម្រាប់ដាក់លក់ជូនភ្ញៀវនៅភូមិវប្បធម៌របស់ខ្លួន។
អ្នកស្រី ខៃ ចិន្ដា បង្ហាញពីវិធីផ្សំគ្រឿង និងស្លព្រោងឫស្សី។ រូបថត យូរសុះ អាប់ឌុលរ៉ាល់ហ៊ីម
អ្នកស្រីនិយាយថា៖ «ពួកខ្ញុំអត់ប្រើប៊ីចេងទេ យើងដាក់តែស្ករ ប្រហុក ទឹកត្រី និងម្ទេស ហើយបន្លែដែលយើងប្រើ គឺជាផលិតផលរបស់ជនជាតិដើមទំពូនផ្ទាល់»។
ប្រធានអភិរក្សដំរីខ្មែរអៃរាវត្តា អ្នកស្រី ខៃ ចិន្ដា បានបន្ដថា៖ «យើងអាចបន្ថែមសាច់ជ្រូក គោ ឬត្រី ទៅតាមតម្រូវការ។ ប៉ុន្ដែចំពោះខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្ញុំចូលចិត្ដព្រោងបន្លែសុទ្ធ។ វាឆ្ងាញ់ដែលយើងបានប្រើបន្លែជាច្រើនប្រភេទរបស់បងប្អូនជាតិភាគតិចដើរលក់តាមដងផ្លូវ»។
ម្ចាស់ភូមិវប្បធម៌រូបនេះ បាននិយាយបណ្ដើរ និងផ្សំគ្រឿងបណ្ដើរថា អ្នកស្រីដាក់ស្លឹកបាស ស្លឹកប្រមោយដំរី ផ្ទី កាត់ល្ពៅ ល្ហុងជាដុំតូចៗ និងត្រប់ រួចលាយជាប្រហុក ស្ករស ទឹកត្រី និងម្ទេស។ អ្នកស្រីបន្ដច្របល់វាឲ្យសព្វចូលគ្នា និងភ្លក្សរសជាតិទៅតាមចំណូលចិត្ដ។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនចូលចិត្ដប្រៃពេកទេ ដោយសារពេលបន្លែឆ្អិនរលួយ វាអាចធ្វើឲ្យរសជាតិកាន់តែប្រៃ។ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសយករសជាតិប្រៃត្រឹមឡមៗ»។
ព្រោងផ្សំឡើងពីបន្លែស្រស់ៗជាច្រើនមុខរបស់បងប្អូនជនជាតិភាគតិច។ រូបថត យូរសុះ អាប់ឌុលរ៉ាល់ហ៊ីម
ក្រោយពេលផ្សំគ្រឿង និងភ្លក្សរសជាតិបន្លែឆៅរួចរាល់ ប្រធានអភិរក្សដំរីខ្មែរអៃរាវត្ដា ដែលថែបីបាច់ដំរី ៤ ក្បាលចុងក្រោយប្រចាំខេត្ដរតនគិរី បានញុកវាចូលបំពង់ឫស្សីដែលមានចន្លោះថ្នាំង ១ ទៅថ្នាំង ១ ក្នុងប្រវែងប្រមាណ ៨ តឹកទៅ ១ ម៉ែត្របន្ដិចម្ដងៗរហូតជិតពេញ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «មើលឃើញបំពង់ឫស្សីនេះតូចក៏ពិតមែន តែយើងត្រូវប្រើបន្លែព្រោងជិត ១ ឆ្នាំងតូចល្មមឯណោះ។ បន្ទាប់ពីញុកបន្លែរួចរាល់ហើយ យើងយកវាទៅដុត ដែលមិនខុសពីការដុតក្រឡាននោះទេ។ ខ្ញុំគិតថា ត្រឹមរយៈពេល ៣០ នាទី ព្រោងបន្លែប្រាកដជាឆ្អិនល្អល្មម»។
ស្ថាបនិកភូមិវប្បធម៌ និងជំរំដំរី អ្នកស្រី ខៃ ចិន្ដា បានបន្ដបញ្ជាក់ថា ព្រោងជាសម្លងាយស្រួលស្ល និងអាចរៀនឆាប់ចេះ ពីព្រោះចំពោះបញ្ហារសជាតិ វាអាស្រ័យទៅលើការលាយគ្រឿងរបស់អ្នកស្លប៉ុណ្ណោះ»។
អ្នកស្រីខៃ ចិន្ដា បានបន្ដថា៖ «អ្វីដែលលំបាកសម្រាប់ការអនុវត្ដនៅផ្ទះរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរទូទៅនោះ គឺការប្រើប្រាស់ឫស្សី ដែលមានការពិបាករកនៅតាមតំបន់ផ្សេងៗ ដោយសារតែឫស្សីថ្នាំងវែងនេះជាឫស្សីផ្អរ»៕
