.jpg)
លោក Djamel Agaoua ជានាយកប្រតិបត្តិនៃកម្មវិធីផ្ញើសារ Viber។
ការគ្រប់គ្រងទិន្នន័យអ្នកប្រើប្រាស់ កំពុងក្លាយជាប្រធានបទដ៏ក្ដៅគគុកនៅក្នុងប៉ុន្មានសប្តាហ៍ថ្មីៗនេះ។
សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនអ៊ីនធឺណិតធំៗជាច្រើនទិន្នន័យអ្នកប្រើប្រាស់ គឺជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែក្រុមហ៊ុនអ៊ីនធឺណិតធំៗទាំងនេះមិនចាំបាច់ចំណាយប្រាក់ទិញទិន្នន័យអ្នកប្រើប្រាស់នោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញយើងវិញទេដែលជាអ្នកប្រើប្រាស់បានផ្ដល់ទិន្នន័យរបស់យើងទៅឲ្យក្រុមហ៊ុនទាំងនោះដោយឥតគិតថ្លៃ។
កម្មវិធីបណ្តាញសង្គម និងកម្មវិធីផ្ញើសារពឹងផ្អែកលើការផ្លាស់ប្តូរព័ត៌មានរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ដែលចែករំលែកព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនជាថ្នូរទៅនឹងឧបករណ៍ផ្សេងៗ ដើម្បីចែករំលែកព័ត៌មានទាំងអស់នោះ។ លក្ខខណ្ឌភាគច្រើននៃកម្មវិធីទាំងនេះបញ្ជាក់ថា អ្នកប្រើប្រាស់ជាអ្នកគ្រប់គ្រងព័ត៌មានដែលពួកគេបានបង្ហោះក៏ដូចជាសម្រាប់ការចែករំលែកបន្តគ្នា។
ទោះជាយ៉ាងណាអ្វីដែលកាន់តែច្បាស់នោះ គឺថាកម្មវិធីទាំងនេះឯងដែលគ្រប់គ្រងទិន្នន័យរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ និងប្រើប្រាស់ទិន្នន័យទាំងនេះទៅតាមតម្រូវការរបស់ពួកគេ។ ជាងនេះទៅទៀតការធ្វើបែបនេះពេលខ្លះអាចផ្ដល់ផលអវិជ្ជមាន និងធ្វើឲ្យមានបញ្ហាជាច្រើនទៀតផងដែរ។
កម្មវិធីទាំងនេះ គឺជាឃ្លាំងផ្ទុកព័ត៌មានដ៏ច្រើនដែលក្នុងនោះរួមមានព័ត៌មានអំពីរឿងរ៉ាវសំខាន់ៗនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ម្នាក់ៗ ដែលពួកគេបានចែករំលែកដោយស្ម័គ្រចិត្តជាមួយមិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន។
យ៉ាងណាមិញពេលខ្លះព័ត៌មានទាំងនោះ ត្រូវបានចែករំលែកជាមួយភាគីទីបីដោយមិនមានការយល់ព្រម ឬការដឹងឮពីអ្នកប្រើប្រាស់នោះឡើយ។ តើអ្នកធ្លាប់បានកត់សម្គាល់ឃើញទេថា ការផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្មពីកន្លែងញ៉ាំភីហ្សាលេចឡើងនៅក្នុងទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់អ្នក បន្ទាប់ពីអ្នកផ្ញើសារទៅកាន់មិត្តរបស់អ្នកអំពីការណាត់គ្នាទៅញ៉ាំភីហ្សានៅយប់នេះ? នេះមិនមែនជាការចៃដន្យនោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាការធ្វើអាជីវកម្មមួយ។
អ្នកខ្លះច្បាស់ជានិយាយថា ការធ្វើបែបនេះ មានប្រយោជន៍សម្រាប់អ្នកនៅពេលដែលអ្នកកំពុងផ្ញើសារ។ កុំច្រឡំឲ្យសោះតាមពិតទៅវាមានប្រយោជន៍សម្រាប់បណ្តាញសង្គមពេលដែលពួកគេអានសាររបស់អ្នក។ ដូចនេះ ការជ្រើសរើសកម្មវិធីផ្ញើសារត្រឹមត្រូវប្រៀបបានដូចជាការជ្រើសរើសដៃគូឥតខ្ចោះមួយដូច្នោះដែរ។
តាមពិតទៅទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយកម្មវិធីផ្ញើសារដែលអ្នកចូលចិត្ត គឺប្រហែលជាមធ្យោបាយទំនាក់ទំនងដ៏ស្និទ្ធស្នាលបំផុតរបស់អ្នកពីព្រោះថា វាជាមធ្យោបាយមួយដែលធ្វើឲ្យអ្នកអាចទាក់ទងជាមួយមនុស្សសំខាន់ៗបំផុតក្នុងជីវិតរបស់អ្នកបាន។
អ្នកត្រូវប្រាកដថា អ្នកអាចជឿជាក់លើកម្មវិធីទាំងអស់នោះក្នុងការរក្សាព័ត៌មានឯកជនរបស់អ្នកឲ្យមានសុវត្ថិភាព និងត្រូវប្រាកដថា គ្មាននរណាអាចទិញព័ត៌មានទាំងអស់នោះពីកម្មវិធីផ្ញើសារដែលអ្នកប្រើប្រាស់បានទោះក្នុងតម្លៃណាក៏ដោយ។
ការចាក់សារសុវត្ថិភាពលើសារពីអ្នកផ្ញើទៅអ្នកទទួល (End-to-end Encryption) គឺជាពាក្យបច្ចេកទេសមួយដែលត្រូវបានប្រើ និងពោលជាច្រើនដង ប៉ុន្តែវាមិនពិបាកយល់ខ្លាំងនោះទេ។ ពាក្យនេះមានន័យថា ខ្លឹមសារនៃការសន្ទនារបស់អ្នកមិនថាជា សារ រូបភាព វីដេអូ ឬសន្ទនាជាសំឡេង និងសន្ទនាជាវីដេអូ ត្រូវបានបំលែងជាកូដ (hashed) ចាប់ពីពេលផ្ញើពីឧបករណ៍មួយរហូតដល់ព័ត៌មាននោះបានទៅកាន់អ្នកទទួល។
គេមិនអាចអានព័ត៌មានទាំងនោះនៅពេលសារកំពុងបញ្ជូនដោយបុគ្គលណាម្នាក់បាននោះទេ សូម្បីតែម៉ាស៊ីនមេរបស់កម្មវិធីផ្ញើសារទាំងអស់នោះ ក៏មិនអាចចូលទៅមើលបានដែរ។ នៅពេលដែលទិន្នន័យត្រូវបានបញ្ជូនទៅអ្នកទទួលរួចរាល់ហើយគ្មានការសន្ទនាណានឹងរក្សាទុកនៅក្នុងម៉ាស៊ីនមេនោះទេ។
ប្រសិនបើមានបញ្ហាក្នុងការបញ្ជូនសារ សារទាំងអស់នឹងត្រូវបានរក្សាទុកក្នុងម៉ាស៊ីនមេរយៈពេលកំណត់ណាមួយរហូតដល់គេបានទទួលសារហើយ។ បន្ទាប់មកវានឹងបាត់ខ្លួនពីម៉ាស៊ីនមេក្រោយពេលបញ្ជូនរួចរាល់។ មានតែអ្នកទទួលប៉ុណ្ណោះដែលមានកូនសោរ ដើម្បីអានសារ ប៉ុន្តែកម្មវិធីផ្ញើសារគ្មានកូនសោរចាក់មើលសារនោះទេ។
កម្មវិធីផ្ញើសារភាគច្រើនអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកចូលមើលការសន្ទនាតាមរយៈអ៊ីធឺណិត (Internet Browser) ណាមួយក៏បានដោយគ្រាន់បំពេញលេខសម្ងាត់ (login + password)។ ដើម្បីអាចធ្វើបែបនេះបានរាល់សារទាំងអស់ ត្រូវតែរក្សាទុកនៅក្នុងម៉ាស៊ីនមេមួយ មានន័យថាការបំលែងកូដ (End-to-end Encryption) មិនអាចធ្វើទៅបាននោះទេ ហើយវាអាចនឹងមានផលប៉ះពាល់ដល់ឯកជនភាពរបស់អ្នក។ ការសន្ទនារបស់អ្នកជាមួយមិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសារអាចក្លាយទៅជាសារសាធារណៈមួយដែលគេអាចអាន និងប្រើប្រាស់សម្រាប់គោលបំណងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ឬចែករំលែកជាមួយភាគីទីបី និងងាយក្នុងការលួចព័ត៌មាន (hack) បាន។
បរិបទបច្ចុប្បន្ននេះមានហានិភ័យខ្ពស់ខាងផ្នែកសុវត្ថិភាព ដូច្នេះហើយយើងត្រូវការបណ្ដាញសង្គមណាដែលផ្ដោតសំខាន់ខ្លាំងលើឯកជនភាពរបស់អតិថិជន និងសិទ្ធិទទួលការរក្សាសុវត្ថិភាព ដែលអ្នកប្រើប្រាស់មិនចាំបាច់ឈប់ចែករំលែកព័ត៌មាន។ ការបំលែងកូដ (End-to-end Encryption) សម្រាប់ការសន្ទនាមួយទល់មួយ ឬការសន្ទនាជាក្រុម និងការហៅទូរស័ព្ទផ្តល់ជូនអ្នកប្រើប្រាស់នូវការការពារមួយដែលប្រសើរ។
អ្វីដែលសំខាន់បំផុត គឺកម្មវិធីទាំងអស់នេះមិនអាចចូលមើលទិន្នន័យ និងមិនអាចអានសារដែលអ្នកប្រើប្រាស់បានផ្ញើទៅបាននោះទេ។ ប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាពបែបនេះ គួរតែមានជាស្វ័យប្រវត្តក្នុងកម្មវិធីទាំងអស់នេះដោយមិនចាំបាច់តម្រូវឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ត្រូវចូលទៅធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរ។
ឯកជនភាព និងសុវត្ថិភាពត្រូវតែជាមុខងារស្វ័យប្រវត្តិក្នុងកម្មវិធីនីមួយៗ។ នៅពេលអ្នកប្រើប្រាស់លាតត្រដាងពីការសន្ទនារបស់ខ្លួននោះ វាជាជម្រើសមួយរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ដែលដឹងច្បាស់ពីប្រភេទព័ត៌មាន និងពីគោលបំណងនៃការចែករំលែកព័ត៌មានទាំងនោះ។
ការចែករំលែកព័ត៌មានជាញឹកញាប់ កាន់តែកើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដូច្នេះហើយសិទ្ធិឯកជនភាព និងការការពាររបស់អ្នកប្រើប្រាស់គួរតែកើនឡើងទៅតាមនោះដែរ។ យើងត្រូវប្រាកដថា អ្នកដែលគាំទ្រឯកជនភាពត្រូវធ្វើចំណាត់ការលើពាក្យសម្តីរបស់ខ្លួន ហើយបញ្ចូលការបំលែងសារ (End-to-end Encryption) ជាមុខងារស្វ័យប្រវត្តិ។ ប្រើវិធីដូចនេះ អ្នកនឹងអាចដឹងបានថា តើពេលណាអ្នកជាអ្នកប្រើប្រាស់ដែលមានឯកជនភាព ឬពេលណាឯកជនភាពរបស់អ្នកត្រូវបានគេរំលោភបំពាន។
ម្ចាស់អត្ថបទ គឺលោក Djamel Agaoua ជានាយកប្រតិបត្តិនៃកម្មវិធីផ្ញើសារ Viber។
ឥឡូវនេះលោកអ្នកអាចទទួលបានព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃ និងប្រចាំសប្តាហ៍ពីប៉ុស្តិ៍ខ្មែរ តាមរយៈ Chatbot របស់ Viber ។
សូមចុចនៅទីនេះ! https://vb.me/phnompenhpost_19
