កាល​ពី​ថ្ងៃ​អង្គារ​ ទី ​២ ​ខែ​ធ្នូ​ អាស៊ែបៃហ្សង់​បាន​បញ្ចប់​ការ​ដណ្តើម​ទឹកដី​ដែល​កាន់កាប់​ដោយ​កងកម្លាំង​អាមេនី​អស់​រយៈពេល​ជាង​ ១ សតវត្សរ៍​ បន្ទាប់​ពី​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​សន្តិភាព​បញ្ចប់​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​អស់​​រយៈពេល ៦ សប្តាហ៍​នៅ Nagorno-Karabakh។ ប្រធានាធិបតី​អាស៊ែបៃហ្សង់​ លោក Ilham Aliyev បាន​សាទរ​ចំពោះ​ការ​ស្តារ​ការ​គ្រប់គ្រង​លើ​តំបន់​ទាំង​នោះ​ជា​ជ័យជម្នះ​​ជា​ប្រវត្តិសាស្ត្រ។

Nagorno-Karabakh ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​អាស៊ែបៃហ្សង់ ប៉ុន្តែ​បាន​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​ក្រុម​ជនជាតិ​ភាគ​តិច​អាមេនី​ ដែល​គាំទ្រ​ដោយ​អាមេនី​ចាប់​តាំង​ពី​សង្គ្រាម​ផ្តាច់​ខ្លួន​នៅ​តំបន់​នោះ​បាន​បញ្ចប់​ក្នុង​ឆ្នាំ​ ១៩៩៤។ នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​អស់​រយៈពេល ​៤៤ ថ្ងៃ​ ដែល​បាន​ចាប់​ផ្តើម​នៅ​ថ្ងៃទី​ ២៧ ​ខែ​កញ្ញា​ យោធា​អាស៊ែបៃហ្សង់​បាន​បង្វែរ​កម្លាំង​អាមេនី​ និង​បំផ្លាស់​ទី​ចូល​ទៅ​ក្នុង Nagorno-Karabakh​ ដោយ​បង្ខំ​ឱ្យ​អាមេនី​ទទួល​យក​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​សន្តិភាព​រវាង​​រុស្ស៊ី និង​ចូល​ជា​​ធរមាន​នៅ​ថ្ងៃទី​ ១០ ​ខែ​វិច្ឆិកា។ ​

អាស៊ែបៃហ្សង់​ជា​ផ្នែក​សំខាន់​មួយ​នៃ ​Nagorno-Karabakh និង​តម្រូវ​ឱ្យ​អាមេនី​ប្រគល់​តំបន់​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្លួន​កាន់កាប់​នៅ​ខាង​ក្រៅ​តំបន់​បំបែក​ខ្លួន​នោះ​។

អាស៊ែបៃហ្សង់​ជា​តំបន់​ដែល​មាន​ចំនួន​ប្រជាជន​ច្រើន​ជាង​ ៣ ដង​ព្រម​ទាំង​​ធនធាន​ប្រេង​កងទ័ព និង​អាវុធ​​ច្រើន​ជាង​កងទ័ព​អាមេនី។ ​ប្រទេស​អាមេនី​ មាន​ថាមពល​អគ្គិសនី​រួម​ទាំង​មីស៊ីល​ Iskander ដែល​ផលិត​ដោយ​រុស្ស៊ី​ដែល​អាច​បាញ់​ទៅ​ដល់​គោលដៅ​រួម​ទាំង​រដ្ឋធានី​ Baku ​ដែល​ជា​រដ្ឋធានី​របស់ Azerbaijani​ ផង​ដែរ​។

នៅ​ពេល​ការ​ប្រយុទ្ធ​កាន់​តែ​ខ្លាំងក្លា​កូដកម្ម​រោងចក្រ​ផលិត​ថាមពល​របស់​អាស៊ែបៃហ្សង់ និង​កូដកម្ម​លើ​ដី​អាមេនី​បាន​កើន​ឡើង​។ ចំពោះ​កូដកម្ម​របស់​អាស៊ែបៃហ្សង់​ទៅ​កាន់​អាមេនី​អាច​ធ្វើ​ឱ្យ​អង្គការ​សន្ធិសញ្ញា​សន្តិសុខ​សមូហភាព​ (Collective Security Treaty Organization) ​បង្ខំ​ឱ្យ​រុស្ស៊ី​ចូល​ប្រយុទ្ធ​នៅ​ខាង​អាមេនី​។

តំបន់​ Lachin​ ដែល​ស្ថិត​នៅ​ចន្លោះ​ទីក្រុង​ Nagorno-Karabakh​ និង​អាមេនី​ គឺ​ជា​តំបន់​ចុង​ក្រោយ​នៃ​ Nagorno-Karabakh ដែល​ត្រូវ​បាន​ចុះ​ចាញ់​កងកម្លាំង​អាមេនី​នៅ​ថ្ងៃទី​ ២​ ខែ​ធ្នូ។ ប្រទេស​រុស្ស៊ី​ បាន​ដាក់​ពង្រាយ​កង​រក្សា​សន្តិភាព​ជិត​ ២ ០០០ ​នាក់ ​ក្នុង​រយៈពេល​យ៉ាង​តិច​ ៥ ឆ្នាំ​ ដើម្បី​តាម​ដាន​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​សន្តិភាព ​​និង​ជួយ​ដល់​ការ​វិល​ត្រឡប់​របស់​ជន​ភៀស​ខ្លួន​។

រដ្ឋមន្ត្រី​សុខាភិបាល​របស់​ប្រទេស​អាមេនី ​បាន​និយាយ​កាល​ពី​ខែ​កញ្ញា ថា​ យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ទាហាន​អាមេនី​ចំនួន ២ ៤២៥ ​នាក់ ត្រូវ​បាន​សម្លាប់​នៅ​ក្នុង​ការ​វាយ​ប្រហារ​នេះ​។

កិច្ច​ព្រមព្រៀង​សន្តិភាព​ត្រូវ​បាន​ប្រារព្ធ​ជា​ជ័យជម្នះ​នៅ​អាស៊ែបៃហ្សង់ ប៉ុន្តែ​បាន​បង្ក​ឱ្យ​មាន​ការ​តវ៉ា​ទ្រង់ទ្រាយ​​ធំ​នៅ​អាមេនី​ ដោយ​មាន​មនុស្ស​រាប់ពាន់​នាក់​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​តាមដង​ផ្លូវ​នៃ​រដ្ឋធានី​យ៉េវ៉ាន​ ដើម្បី​ទាមទារ​ឱ្យ​ទម្លាក់​នាយក​រដ្ឋមន្រ្តី​អាមេនី​ លោក Nikol Pashinyan។ បន្ទាប់​ពី​ជម្លោះ​បាន​បញ្ចប់​អ្នក​រក្សា​សន្តិភាព​រុស្ស៊ី​ បាន​ជួយ​បញ្ជូន​ជន​ភៀស​ខ្លួន​ដោយ​យោធា​រុស្ស៊ី​បាន​និយាយ​ថា មនុស្ស​ជាង​ ២៥ ០០០ ​នាក់ ​បាន​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ Nagorno-Karabakh ពី​អាមេនី​វិញ។

នៅ​ពេល​ដែល​កងកម្លាំង​អាមេនី​បាន​ប្រគល់​ការ​គ្រប់គ្រង​លើ​តំបន់​ Aghdam ​និង Kalbajar បន្ទាប់​ពី​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​សន្តិភាព​ប្រជាជន​អាស៊ែបៃហ្សង់​មួយ​ចំនួន​ដែល​បាន​ភៀស​ខ្លួន​ចេញ​ពី​ពួក​គេ​ជាង​ ១ ​ភាគ ​៤ សតវត្សរ៍​មុន​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ត្រឡប់​​ទៅ​ទឹក​ដី​វិញ​ដែរ​។

នៅ​ក្នុង​ការ​ចរចា​ដើម្បី​បញ្ចប់​សង្រ្គាម​នា​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ លោក​ ពូទីន ​បាន​ផ្អែក​លើ​ការ​គំរាម​កំហែង​នៃ​អំណាច​យោធា​របស់​ប្រទេស​រុស្ស៊ី​ ដោយ​បង្ខំ​ឱ្យ​មាន​សម្បទាន​ពី​ភាគី​ទាំង​សង​ខាង​នៅ​ក្នុង​ជម្លោះ ប៉ុន្តែ​ទទួល​បាន​នូវ​វិធានការ​ទុក​ចិត្ត​ពី​ជំរំ​គូប្រជែង។ ​ប្រទេស​រុស្ស៊ី​ មាន​សម្ព័ន្ធ​ភាព​ការពារ​ជាតិ​ទៅ​​វិញ​ទៅមក​ជាមួយ​អាមេនី ប៉ុន្តែ​លោក​ ពូទីន​ បាន​ទទូច​ថា ​វា​មិន​អនុវត្ត​ចំពោះ​ NagornoKarabakh ទេ។

ដោយ​មាន​ការ​គាំទ្រ​ពី​ប្រទេស​រុស្ស៊ី​ អាមេនី​បាន​ឈ្នះ​ការ​គ្រប់គ្រង​លើ ​Nagorno-Karabakh ជា​តំបន់​អាស៊ែបៃហ្សង់​ដែល​ជនជាតិ​អាមេនី​រស់នៅ​បន្ទាប់​ពី​សង្គ្រាម​នៅ​ដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ​ ១៩៩០​។ បន្ទាប់​ពី​បរាជ័យ​ផ្នែក​ការ​ទូត​រយៈពេល​ ១ ​សតវត្សរ៍ អាស៊ែបៃហ្សង់​បាន​ចាប់​ផ្តើម​វាយ​លុក​នៅ​ថ្ងៃទី​ ២៧ ​ខែ​កញ្ញា​ ដើម្បី​ដណ្តើម​យក​តំបន់​នេះ​ឡើង​វិញ។​ នៅ​ដើម​ខែ​វិច្ឆិកា កងទ័ព​អាស៊ែបៃហ្សង់​បាន​ដណ្តើម​យក​ភ្នំ​របស់​ Shusha ពី​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​អាមេនី​ដោយ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ដៃ​ទល់​នឹង​ដៃ​។

លោក ​Aliyev​ បាន​ចាត់​ទុក​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​នោះ​ថា​ ជា​ជោគជ័យ​មួយ ប៉ុន្តែ​អ្វី​ដែល​ជាដែន​ដី​ត្រួតត្រា​របស់​អាមេនី​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង Nagorno-Karabakh ត្រូវ​បាន​ក្លាយ​ជា​របស់​អាស៊ែបៃហ្សង់​វិញ។ កងទ័ព​រុស្ស៊ី​ជិត​ ២ ០០០ នាក់ ​ដែល​កំពុង​ប្រតិបត្តិ​ការ​ជា​អ្នក​ថែរក្សា​សន្តិភាព​ឥឡូវ​នេះ​នឹង​ត្រូវ​ឈរ​ជើង​នៅ​លើ​ទឹកដី​អាស៊ែបៃហ្សង់។

វា​ជា​គុណ​ប្រយោជន៍​ជា​យុទ្ធសាស្ត្រ​សម្រាប់​ប្រទេស​រុស្ស៊ី​ ដោយ​ផ្តល់​ឱ្យ​ទីក្រុង​ម៉ូស្គូ​ឈរ​ជើង​ខាង​យោធា​នៅ​ភាគ​ខាង​ជើង​នៃ​ប្រទេស​អ៊ីរ៉ង់ ប៉ុន្តែ​វា​ក៏​ជា​ហានិភ័យ​ផង​ដែរ​ ព្រោះ​បាន​ដាក់​កងទ័ព​រុស្ស៊ី​នៅ​ចំ​កណ្តាល​ជម្លោះ​ជនជាតិ​ភាគ​តិច​៕