.jpg)
អ្នករបាំបាឡេនៅហ្វីលីពីន ប្រើស្បែកជើងពាក់រាំតែមួយគូគត់ ក្នុងរយៈពេលមួយខែ។ រូបថត AFP
ក្រុងម៉ានីល៖ មិនថាមានព្យុះទីហ្វុង ឬថវិកាខ្សត់ខ្សោយ ក្រុមរបាំបាឡេហ្វីលីពីននៅតែបន្តរាំគ្រវីខ្លួន ខណៈអ្នកទ្រាំពុំបានសុខចិត្តរត់ទៅសម្ដែងតាមនាវាទេសចរណ៍ និងសួនកម្សាន្តយក្សឌីស្នី ជាថ្នូរនឹងប្រាក់ខែខ្ពស់។
យ៉ាងណាមិញ ឆ្លងកាត់ឧបសគ្គដ៏ច្រើនក្រុមបាឡេហ្វីលីពីន ឈានដល់ខួប ៥០ ឆ្នាំ ហើយប្តេជ្ញាបន្តអាយុកាលទៅមុខ ដើម្បីផ្ដល់ទស្សនីយភាពរបាំបាឡេប្រចាំប្រទេសខ្លួន។
បង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៦៩ ដោយអ្នករបាំសហសម័យ Alice Reyes សព្វថ្ងៃក្រុមរបាំបាឡេហ្វីលីពីនត្រូវតស៊ូនឹងអាជីពជាមួយប្រាក់ខែដ៏ស្ដួចស្ដើង ដោយក្នុងមួយឆ្នាំបម្រើខ្សែចក្ខុទស្សនិកជន ៣០ ម៉ឺននាក់។
ក្រុមរបាំបាឡេដំបូងបង្អស់នៅអាស៊ីនេះ តែងតែរបេះសមាជិកដោយកត្តាជីវភាពបានធ្វើឲ្យពួកគេបង្ខំចិត្តទៅសម្ដែងនៅលើនាវាទេសចរណ៍ និងនៅសួនកម្សាន្តឌីស្នីលែន ជាមួយប្រាក់ខែពី ៥០ ទៅ ១០០ ដងលើសចំណូលអ្នករបាំបាឡេនៅហ្វីលីពីន។
ប្រធានក្រុមរបាំបាឡេ Kathleen Liechtenstein បាននិយាយថា៖ «អ្វីដែលខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តនោះ គឺសួនកម្សាន្តឌីស្នី បានប្រើប្រាស់អ្នករបាំយើងធ្វើជាតួអង្គ មីគី មោស៍»។
ទោះជារកបានចំណូលតិច តែក្រុមរបាំបាឡេហ្វីលីពីន នៅតែបន្តអាយុកាល ៥០ ឆ្នាំ។ រូបថត AFP
គ្រូរបាំ Denise Parungao ដែលផ្ដើមអាជីពបាឡេ ជាមួយប្រាក់ខែ ៤០ដុល្លារ បាននិយាយថា នាងត្រូវពឹងផ្អែកលើគ្រួសារជួយចេញថ្លៃជួលផ្ទះ ទើបអាចរស់បាន។ ដូច្នេះហើយនាងយល់ច្បាស់ពីស្ថានភាពដែលបង្ខំឲ្យអ្នករបាំបាឡេសម្រេចចិត្តចាកចោលអាជីព។
គ្រូរបាំវ័យ ២៥ ឆ្នាំរូបនេះ បាននិយាយថា៖ «វាពិតជាពិបាកណាស់ បើប្រាក់ខែតិចអ៊ីចឹង»។
ទោះបីជាយ៉ាងណា ក្រុមរបាំបាឡេហ្វីលីពីន នៅតែបន្តដង្ហើមដោយសារឆន្ទៈខ្ពស់របស់អ្នកសម្ដែង។
កាលពីឆ្នាំ ២០១៤ ព្យុះទីហ្វុងបានកាត់ផ្ដាច់អគ្គិសនី ហើយនាំមកនូវទឹកជំនន់ ជាឧបសគ្គដល់អ្នកមកទស្សនារបាំបាឡេ។ ប៉ុន្តែអ្នករៀបចំកម្មវិធីនៅតែបន្តការសម្ដែង ដែលធ្វើឲ្យទស្សនិកជនខំស្កាត់មកមើលមិនខកចិត្ត។
អ្នកនាង Liechtenstein បានរំឭកថា៖ «មុនពេលសម្ដែងបន្តិច យើងមានអគ្គិសនីប្រើវិញ ហើយមនុស្សចាប់ផ្ដើមមកមជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌ហ្វីលីពីនបណ្ដើរៗ។ វាពិតជាបទពិសោធដ៏រំជួលចិត្តមែន»។
អ្នកនាងបន្តថា៖ «ការសម្ដែងរបាំបាឡេគ្រានោះពិតជាមិនអាចបំភ្លេចបានក្នុងឆាកជីវិត ហើយទស្សនិកជននាំគ្នាក្រោកឈរហ៊ោគាំទ្រតែម្ដង»។
ការគាំទ្រដ៏មហិមានេះពិតជាស័ក្ដិសមនឹងស្មារតីស្រឡាញ់របាំបាឡេរបស់ក្រុមពិតមែន ដោយសូម្បីតែការថែទាំស្បែកជើងពាក់រាំជាដើម។
នៅក្រុមរបាំបាឡេធំៗ អ្នករបាំអាចពាក់ស្បែកជើងដល់ទៅ ៤ គូ សម្រាប់ការសម្ដែងតែម្ដង។
គ្រូរបាំ Denise Parungao បានលើកឡើងថា៖ «នៅក្រុមរបាំបាឡេហ្វីលីពីនយើង អ្នករាំម្នាក់ យើងប្រើស្បែកជើង ១ គូ រយៈពេលពេញមួយខែ។ ពួកគេមើលថែស្បែកជើង លាបកាវ និងដុសខាត់យ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់»។
អ្នកនាងបញ្ជាក់ថា៖ «នារីរបាំបាឡេហ្វីលីពីនយើងពិតជាស្រឡាញ់សិល្បៈនេះអស់ពីបេះដូង»៕ AFP
