ក្រុងត្បែងមានជ័យៈ សូម្បីតែឮ ឈ្មោះក៏សឹងតែមិនមានអ្នកស្គាល់ផង ទម្រាំតែអ្នកបានទៅទស្សនា ប្រាសាទជាន់ស្រាំ នៅឯតំបន់ភូមិភាគឧត្តរនៅក្នុងខេត្តព្រះវិហារ នោះគឺរឹតតែខ្សត់ទៅទៀត។
ប្រាង្គប្រាសាទបុរាណ នៃប្រទេសកម្ពុជាមួយនេះគឺកំពុងតែហ៊ុមព័ទ្ធដោយព្រៃឈើធំ និងព្រៃឫស្សី។ ប្រាសាទជាន់ស្រាំ មានទីតាំងនៅក្នុងភូមិព្រៃវែង ឃុំស្រយង់ ស្រុកគូលែន ខេត្តព្រះវិហារ ដែលមានចម្ងាយផ្លូវប្រមាណជាង ២០ គីឡូម៉ែត្រ ពីទីរួមស្រុក ខណៈចម្ងាយផ្លូវ ៨២ គីឡូម៉ែត្រ ពីទីរួមខេត្ត ហើយក្បែរតំបន់ប្រាសាទចម្ងាយជាង ១ គីឡូម៉ែត្រ ក៏មានតំបន់អេកូទេសចរណ៍មួយឈ្មោះ «តំបន់សហគមន៍ការពារធម្មជាតិ និងអភិវឌ្ឍន៍ព្រៃវែង» ឬហៅថា «សហគមន៍អេកូទេសចរណ៍ព្រៃវែង»។
មិនថាតំបន់ប្រាសាទជាន់ស្រាំ មិនថាតំបន់អេកូទេសចរណ៍ព្រៃវែង នោះទេ សម្រាប់ថ្ងៃធម្មតាគឺសុទ្ធតែខ្សត់ភ្ញៀវទៅទស្សនា គឺទាំងភ្ញៀវជាតិ និងភ្ញៀវអន្តរជាតិតែម្តង។
លោក ឡាយ ចាន់ស៊ីថា អ្នកសម្របសម្រួលផ្នែកអេកូទេសចរណ៍នៃអង្គការសមាគមអភិរក្សសត្វព្រៃ (WCS) ដែលប្រចាំការនៅតំបន់សហគមន៍ព្រៃវែងធ្លាប់បង្ហើបប្រាប់ឲ្យដឹងថា៖ «ប្រាសាទនេះ បើសិនជាអ្នកនៅឆ្ងាយៗមិនដែលស្គាល់ទេ សូម្បីតែឈ្មោះហើយអ្នកចូលទៅលេងមានតែអ្នកភូមិក្បែរៗនោះចូលលេងនារដូវបុណ្យទានដូចជាភ្ជុំបិណ្យ ឬចូលឆ្នាំតែប៉ុណ្ណោះ»។
រឿងរ៉ាវនៃប្រាសាទជាន់ស្រាំ បើយោងតាមសៀវភៅឯកសារនៃសារណាបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្របុរាណវិទ្យាក្នុងឆ្នាំ ២០១០ របស់និស្សិត ពិន វិចិត្រ សាស្ត្រាចារ្យដឹកនាំដោយលោក ប្រាក់ សុវណ្ណរ៉ា នៅមហាវិទ្យាល័យបុរាណវិទ្យានៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ បានបង្ហាញឲ្យដឹងពីអត្ថន័យនៃឈ្មោះរបស់ប្រាសាទ និងសណ្ឋានទំហំប្រាសាទមានន័យថា ជាបន្ទាយជាន់ស្រាំ សំដៅលើដីលើកខ្ពស់ ឬកំពែងព័ទ្ធជុំវិញសម្រាប់ការពារសត្រូវ ដែលមានភាពប្រេះឆា ឬអត្ថន័យតាមឈ្មោះអ្នកភូមិហៅថា «ប្រាសាទភូមិព្រៃវែង» មានន័យថា ជាតំបន់មានព្រៃដុះពាសទ្រុបទ្រុលព័ទ្ធជុំវិញច្រើនវែងអន្លាយ។
ប្រាសាទជាន់ស្រាំ ដែលមានទីតាំងពីភូមិកោះកេរ្តិ៍ចម្ងាយ ១៩ គីឡូម៉ែត្រ លាតលើផ្ទៃដីទំហំធំ មានកំពែង ៣ ខណៈកំពែងទី ១ ធ្វើពីថ្មបាយក្រៀម កម្ពស់ ២,៥០ ម៉ែត្រកំពែងទី ២ ធ្វើពីថ្មបាយក្រៀមកម្ពស់ ២,២០ ម៉ែត្រ និងកំពែងទី ៣ លើកដីធ្វើកំពែង មានទំហំ ១០០០ ម៉ែត្រ គុណ ៦០០ ម៉ែត្រ។
នៅចម្ងាយ ៤០០ ម៉ែត្រ ទិសខាងកើតនៃកំពែងទី ៣ មានស្រះធំ ហៅ បារាយណ៍ ហើយនៅចម្ងាយ ៣០០ ម៉ែត្រ នៃទិសខាងលិចក៏មានស្រះមួយទៀតដែរ។
តាមរយៈឯកសារនៃសៀវភៅសារណាខាងលើនេះ បានឲ្យដឹងថា ប្រាសាទជាន់ស្រាំ ត្រូវបានកសាងឡើងក្នុងរជ្ជកាលស្តេច ៣ អង្គគឺស្តេចជ័យវរ្ម័នទី ៤ ក្នុងរចនាប័ទ្មនៃប្រាសាទកោះកេរ្តិ៍ នៃ គ.ស ៩២១-៩៤១ ស្តេចរាជេន្ទ្រវរ្ម័ន ក្នុងរចនាប័ទ្មនៃប្រាសាទប្រែរូបនៃ គ.ស៩៤៤-៩៦៨ និងស្តេចជ័យវរ្ម័នទី ៥ ក្នុងរចនាប័ទ្មនៃប្រាសាទបន្ទាយស្រី នៃ គ.ស៩៦៨-១០០។
ចំពោះជំនឿនៅតំបន់ប្រាសាទជាន់ស្រាំនេះ បើតាមប្រសាសន៍លោក ទិត្យ ទីម ប្រធានភូមិព្រៃវែង បានឲ្យដឹងថា៖ «តាំងពីដើមតរៀងមករហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកភូមិនៅបន្តគោរពតាមជំនឿសាសនា មិនថាអ្នកនៅជិត ឬឆ្ងាយនោះទេ គឺពួកគាត់មកបន់ស្រន់ដល់អ្នកតាឈ្មោះអ្នកតាជាន់ស្រាំ ដែលនៅថែរក្សាទីប្រាសាទនេះ។ ពួកគាត់តែងមកបន់សុំសេចក្តីសុខសប្បាយ សុំឲ្យចៀសផុតពីជំងឺគ្រោះកាច អាក្រក់ទាំងឡាយ ដែលមកបៀតបៀនដល់ពួកគាត់»៕