បើ​ទោះបី​ជា​មាន​សំណាង​បាន​ចាកចេញ​ទៅ​ប្រទេស​ថៃ​នៅ​មុន​ពេល​ដែល​ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ភ្នក់​ភ្លើង​សង្គ្រាម​នៅ​មុន​ឆ្នាំ ១៩៧៥ ក៏ដោយ​ក៏​លោកស្រី​ ធីតា ឃឹះ មិន​បាន​រស់នៅ​សម្ងំ​យក​សុខ​តែ​ម្នាក់​ឯង​នោះ​ឡើយ​ដោយ​លោកស្រី​ខិតខំ​ខ្នះខ្នែង​ធ្វើ​ការងារ​មនុស្សធម៌​ជាច្រើន​ដើម្បី​ជួយ​គាំពារ​​ជន​ភៀសខ្លួន​ខ្មែរ​​រាប់រយ​នាក់​ដែល​រត់​ភៀស​ខ្លួន​គេច​ចេញ​ពី​សង្គ្រាម​នៅក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ឲ្យ​បាន​ទៅ​រស់នៅ​នៅ​ប្រទេស​អភិវឌ្ឍន៍។