.jpg)
ទិដ្ឋភាពមើលពីលើអគារខ្ពស់ក្នុងទីក្រុង ស៊ាងហៃ ប្រទេស ចិន។ រូបថត AFP
ក្រុងបាងកកៈ ក្រុមហ៊ុនពិគ្រោះយោបល់អចលនទ្រព្យ JLL ដែលជាក្រុមហ៊ុនលំដាប់ពិភពលោកបានឲ្យដឹងកាលពីខែមករាថា ទំហំជួញដូរអចលនទ្រព្យក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ ត្រូវបានរំពឹងថានឹងកើនឡើង ៥ ភាគរយ។ នេះបើយោងតាមកាសែតបាងកកប៉ុស្តិ៍។
លោក Stuart Crow ប្រធានទីផ្សារមូលធននៃក្រុមហ៊ុន JLL Asia-Pacific បានថ្លែងប្រាប់កាសែតបាងកកប៉ុស្តិ៍ថា រយៈពេល ១ ទសវត្សរ៍ក្នុងវដ្ដសេដ្ឋកិច្ច វិនិយោគិនកំពុងតស៊ូជម្នះជាមួយហានិភ័យម៉ាក្រូសេដ្ឋកិច្ច និងភាពមិនច្បាស់លាស់ផ្នែកភូមិសាស្រ្តនយោបាយ ដូចជាការកើនឡើងអត្រាការប្រាក់ ភាពតានតឹងផ្នែកពាណិជ្ជកម្មជាបន្តរវាងអាមេរិក និងចិន ព្រមទាំងសម្ពាធនៅអឺរ៉ុបដែលបង្កដោយការចរចាស្តីពីការចាកចេញរបស់អង់គ្លេសពីសហភាពអឺរ៉ុប (Brexit)។
លោកថ្លែងថា៖ «ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ អចលនទ្រព្យបន្តធ្វើជាជម្រកដ៏មានសុវត្ថិភាពសម្រាប់ការវិនិយោគ ជាមួយនឹងអត្ថប្រយោជន៍ពិពិធកម្មផលបត្រ និងប្រាក់ចំណេញកាន់តែខ្ពស់ធៀបនឹងចង្កោមទ្រព្យសកម្មផ្សេងទៀត»។
លោកបន្ថែមថា៖ «ក្នុងបរិយាកាសចុងវដ្ដនេះ វិនិយោគិនកាន់តែប្រយ័ត្ន និងកាន់តែមានវិន័យ ដោយសារវាកាន់តែពិបាកក្នុងការស្វែងរកជម្រើស ដែលរកប្រាក់ចំណូលបាន»។
លោកស្រី Megan Walters ប្រធានផ្នែកស្រាវជ្រាវក្នុងអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកនៃក្រុមហ៊ុន JLL បានថ្លែងថា៖ «ទោះបីជាមានក្តីបារម្ភផ្នែកម៉ាក្រូក្តី ក៏យើងជឿជាក់ថា ឱកាសរបស់តំបន់នេះនឹងកាត់បន្ថយហានិភ័យ ដែលជំរុញវិនិយោគិន និងអ្នកកាន់កាប់អចលនទ្រព្យឲ្យសម្លឹងមើលទៅក្នុងវិស័យនានា ដែលមានគុណភាពផ្នែកការពារ ឬវិស័យផ្អែកលើកត្តាជំរុញតម្រូវការដែលមានវដ្តកាន់តែខ្លី»។
ក្រុមហ៊ុន JLL បានឲ្យដឹងថា នៅតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក តម្រូវការអចលនទ្រព្យនឹងបន្តត្រូវបានជំរុញដោយមូលដ្ឋានប្រជាសាស្ដ្រដ៏រឹងមាំ។ ប្រជាជនទីក្រុងរបស់តំបន់នេះត្រូវបានរំពឹងថានឹងមានចំនួនលើសពី ៤០០ លាននាក់នៅត្រឹមឆ្នាំ ២០២៧ ខណៈដែលប្រជាជនអាយុ ៦៥ ឆ្នាំឡើងទៅ នឹងកើនឡើងចំនួន ១៤៦ លាននាក់ក្នុងរយៈពេល ១០ ឆ្នាំក្រោយ។ នៅត្រឹមឆ្នាំ ២០២១ ទីផ្សារពាណិជ្ជកម្មអេឡិចត្រូនិករបស់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក ត្រូវបានព្យាករថា នឹងកើនឡើងដល់ ១,៦ ពាន់ពាន់លានដុល្លារអាមេរិក (៥១,១ ពាន់ពាន់លានបាត)។
.jpg)
កម្មករឥណ្ឌា កំពុងធ្វើការនៅការដ្ឋានសំណង់អគារខ្ពស់មួយនៅក្រុងមុមបៃ។ រូប AFP
និន្នាការសំខាន់ៗចំនួន ៥ រំពឹងថានឹងកើតមានឡើងក្នុងឧស្សាហកម្មនេះនៅអាស៊ីប៉ាស៊ីហិ្វកក្នុងឆ្នាំ ២០១៩៖
១. កំណើនទ្រព្យសកម្មសម្រាប់ការរស់នៅ
ប្រជាជនទីក្រុងដែលកំពុងកើនឡើងរបស់តំបន់នេះមានតម្រូវកាន់តែខ្លាំងនូវលំនៅឋានជំនួស រួមទាំងកន្លែងស្នាក់នៅសម្រាប់សិស្ស ការរស់នៅរួមគ្នា កន្លែងរស់នៅគ្រួសារច្រើន កន្លែងថែទាំកុមារ និងការថែទាំមនុស្សចាស់។
សម្រាប់វិនិយោគិនវិញ វិស័យអចលនទ្រព្យសម្រាប់ការរស់នៅទាំងនេះផ្ដល់ទិន្នផលគួរឲ្យទាក់ទាញ និងចក្ខុវិស័យកំណើនរយៈពេលវែង ព្រមទាំងឱកាសសម្រាប់ការធ្វើពិពិធកម្មផលបត្រវិនិយោគ។
លោក Crow បានថ្លែងថា៖ «វិស័យថ្មីៗទាំងនេះនឹងមានដំណើរការល្អប្រសើរជាងទ្រព្យសកម្មលំនៅឋានបែបប្រពៃណី ដោយសារការប្រើប្រាស់ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនូវទីតាំង ការគ្រប់គ្រងអគារកាន់តែប្រសើរ និងទិន្នផលចូលកាន់តែខ្ពស់ជាទូទៅ»។
លោកបន្តថា៖ «ឧទាហរណ៍ ការថែរក្សាមនុស្សចាស់ផ្ដល់ប្រាក់ចំណេញពី ១១ ទៅ ១៤ ភាគរយនៅទីក្រុងតូក្យូ និងពី ៨ ទៅ ១២ ភាគរយនៅប្រទេស សិង្ហបុរី»។
២. បង្កើតទីតាំងដែលមានភាពបត់បែន ដើម្បីទាក់ទាញអ្នកមានទេពកោសល្យ
ក្រុមហ៊ុនកាន់តែច្រើនឡើង ប្រើប្រាស់កន្លែងធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីធ្វើជាមធ្យោបាយដើម្បីជំរុញនវានុវត្តន៍ក្នុងចំណោមបុគ្គលិក និងដើម្បីឈ្នះសង្គ្រាមទេពកោសល្យ។ ការផ្ដោតការយកចិត្តទុកដាក់ថ្មីនេះលើការបង្កើនបទពិសោធមនុស្ស បានឈានទៅរកកំណើនការិយាល័យប្រកបដោយភាពបត់បែន ដែលរួមមានកន្លែងធ្វើការងាររួមគ្នា និងការិយាល័យសេវានៅទូទាំងតំបន់នេះ។
លោកស្រី Walters បានថ្លែងថា៖ «នៅត្រឹមឆ្នាំ ២០៣០ ទីតាំងការងារដែលមានភាពបត់បែនបានអាចមានចំណែក ៣០ ភាគរយនៃផលបត្រអចលនទ្រព្យពាណិជ្ជកម្មសាជីវកម្មមួយចំនួននៅទូទាំងពិភពលោក»។
លោកស្រីថ្លែងថា នេះមានន័យថា ការពង្រឹងទីផ្សារនឹងកាន់តែកា្លយជារឿងធម្មតា ពោលគឺម្ចាស់ដី និងក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍នឹងចាប់ផ្ដើមបង្កើតទីតាំងដែលមានភាពបត់បែនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេបង្កើតក្រុមហ៊ុនបណ្តាក់ទុនរួមជាមួយក្រុមហ៊ុនផ្គត់ផ្គង់ទីតាំងធ្វើការងាររួមគ្នា ឬស្វែងរកការច្របាច់បញ្ចូលគ្នា និងការទិញក្រុមហ៊ុន (M&A) ក្នុងចំណោមម៉ាកយីហោទីតាំងធ្វើការងាររួមគ្នានានា»។
៣. ការកើនឡើងមជ្ឈមណ្ឌលឡូជីស្ទីក និងទិន្នន័យ
ជាមួយនឹងការសម្របខ្លួនទៅនឹងពាណិជ្ជកម្មអេឡិចត្រូនិកពិភពលោកដែលឈានមុខគេរបស់តំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក មានកំណើនសម្ពាធសម្រាប់ការរៀបចំបង្កើតហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធស្ដុកទិន្នន័យ និងឃ្លាំងសម្រាប់ទំនិញលក់រាយរូបវ័ន្ត។
លោក Crow បានថ្លែងថា៖ «អត្រាដ៏រឹងមាំនៃការប្រើប្រាស់កំពុងជំរុញចំណាប់អារម្មណ៍វិនិយោគិនឲ្យកើនឡើងលើមជ្ឈមណ្ឌលទិន្នន័យ និងឡូជីស្ទីកនៅអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។ វិស័យទាំងនេះនឹងបន្តរីកលូតលាស់ជាមួយនឹងមូលធនដ៏ច្រើនដែលផ្តោតទិសដៅលើប្រទេសកំពុងអភវិឌ្ឍន៍ខ្លាំង ដូចជា ចិន ឥណ្ឌា និងឥណ្ឌូនេស៊ី ជាដើម»។
លោកបន្ថែមថា៖ «មជ្ឈមណ្ឌលឡូជីស្ទីកនៅតាមទីក្រុងសំខាន់ៗកំពុងកើនឡើង។ ឧទាហរណ៍ ទីផ្សារឡូជីស្ទីកនៅទីក្រុងស៊ីដនី បានកើនឡើង ៧ ដងក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ២០១៥ ដល់ឆ្នាំ ២០១៧»។
៤. ការផ្លាស់ប្តូរឆ្ពោះទៅរកបំណុល
លោក Crow បញ្ជាក់ថា ដោយសារធនាគាររឹតបន្តឹងលក្ខខណ្ឌកម្ចី គម្លាតនៅតែមានសម្រាប់ស្ថាប័នផ្តល់ប្រាក់កម្ចីមិនមែនធនាគារ និងស្ថាប័នផ្តល់ប្រាក់កម្ចីនៅបរទេសក្នុងការចូលក្នុងទីផ្សារនេះ ជាពិសេសក្នុងប្រទេស អូស្ដ្រាលី ឥណ្ឌា និងចិន។
លោកបន្ថែមថា ជាលទ្ធផលការងាកទៅរកស្ថាប័នផ្តល់ប្រាក់កម្ចីនៅបរទេសក្នុងពិភពលោកពីសំណាក់វិនិយោគិន មានការកើនឡើងខ្លាំង ដែលស្ថាប័នទាំងនោះផ្តល់ទម្រង់បំណុល ឬភាគហ៊ុនប្រកបដោយភាពបត់បែនលើគម្រោងមួយចំនួន។
វិនិយោគិនជាស្ថាប័ន ក៏កំពុងពង្រីកមូលដ្ឋានរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងបំណុលអចលនទ្រព្យផងដែរ។
លោកលើកឡើងថា៖ «ការវិនិយោគលើបំណុល គឺជាមធ្យោបាយមួយ ដើម្បីទប់ស្កាត់ហានិភ័យក្នុងផលបត្រវិនិយោគ ហើយវិនិយោគិនកំពុងសម្លឹងកាន់តែខ្លាំងឆ្ពោះទៅរកមធ្យោបាយនានាក្នុងការប្រើប្រាស់បំណុលដើម្បីការពារពួកគេពីការប្រែប្រួលទីផ្សារ និងការធ្លាក់ចុះប្រាក់ចំណូលពីអចលនទ្រព្យ»។
៥. ការវិវឌ្ឍទីក្រុងវៃឆ្លាត
ជាមួយនឹងគំនិតផ្ដួចផ្ដើមទីក្រុងវៃឆ្លាតដែលត្រូវបានជំរុញក្នុងប្រទេស សិង្ហបុរី ជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង និងប្រទេស អូស្ដ្រាលី តំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកបានមើលឃើញនូវកំណើនតម្រូវការសាងសង់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធឌីជីថលកាន់តែប្រសើរ ដើម្បីបង្កើនឲ្យដល់កម្រិតអប្បបរមានូវប្រសិទ្ធភាព ស្ថិរភាព និងកែលម្អលក្ខខណ្ឌរស់នៅសម្រាប់អ្នករស់នៅ។
លោកស្រី Walters បានថ្លែងថា៖ «អចលនទ្រព្យ និងបច្ចេកវិទ្យា (Proptech) ដើរតួនាទីដ៏សំខាន់ក្នុងការអភិវឌ្ឍទីក្រុងជាច្រើននៅពេលអនាគត។ ខណៈដែលទីក្រុងវៃឆ្លាត គឺជាការអភិវឌ្ឍ និងការគ្រប់គ្រងអចលនទ្រព្យវៃឆ្លាតដែលត្រូវបានជំរុញទិន្នន័យខ្ពស់ ដែលអាចឲ្យមានការប្រមូលនិងការវិភាគទិន្នន័យដ៏ទូលំទូលាយនោះ Proptech មានសារៈសំខាន់សម្រាប់ទីក្រុងនានាក្នុងការបង្កើតបរិយាកាសដែលអាចរស់បានកាន់តែច្រើន»៕ LA
