.jpg)
ព្រះសង្ឃ គូ សុភាព ក្នុងពេលផ្ដល់សម្ភាសន៍ជាមួយអ្នកយកព័ត៌មានភ្នំពេញប៉ុស្ដិ៍ថ្មីៗនេះ។ ផា លីណា
សង្គមមួយដែល «មនុស្សម្នាក់ៗចេះយោគយល់ អត់ឱន គិតមុខ គិតក្រោយ ផ្តល់សេចក្តីស្រឡាញ់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក និងទប់កំហឹង» គឺជាអ្វីដែលព្រះសង្ឃ គូ សុភាព ចង់ឃើញមាននៅក្នុងសង្គមកម្ពុជា ខណៈព្រះអង្គរកឃើញវិធីខ្លះៗដែលរំពឹងថានឹងអាចជួយបានតាមរយៈការអប់រំផ្លូវចិត្តឱ្យបានទូលំទូលាយរាប់តាំងពីនៅក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋ និងឯកជនផងដែរ។
ព្រះសង្ឃដែលមានព្រះជន្ម ៣៩ ព្រះវស្សាអង្គនេះមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តត្បូងឃ្មុំ។ ព្រះអង្គបានបួសរៀនអស់រយៈពេល ២០ ព្រះវស្សាមកហើយ និងបានគង់នៅវត្តនិគ្រោធវ័ន ហៅវត្តគល់ទទឹងក្នុងខេត្តកណ្ដាលអស់រយៈពេល ១៩ ឆ្នាំ។ ព្រះអង្គចង់ឃើញមានការអប់រំផ្លូវចិត្តតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនាដើម្បីជួយដោះស្រាយបញ្ហាផ្លូវចិត្តដែលយុវវ័យកំពុងប្រឈម។
ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាថា៖ «ផ្នែកចិត្តគំនិតនេះក៏ជារឿងសំខាន់ដែរ ដែលមិនអាចខ្វះបាន។ ប្រសិនបើខាងក្រៅមានភាពហ៊ឹកហ៊ាក់ ប៉ុន្តែខាងក្នុងមួម៉ៅក្តៅក្រហាយពិបាក ឬស្ត្រេសក៏មិនសូវមានន័យដែរ។ អ៊ីចឹងឱវាទរបស់ព្រះពុទ្ធជួយព្យាបាលជំងឺខាងក្នុង»។
ព្រះសង្ឃ គូ សុភាព គឺជាគ្រូសូត្រស្តាំនៅវត្តគល់ទទឹង និងជាសាស្ត្រាចារ្យដែលបង្រៀនពីការអភិវឌ្ឍគុណធម៌ ចរិយាវិទ្យា ភាពជាអ្នកដឹកនាំព្រះពុទ្ធសាសនា និងចិត្តវិទ្យានៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ។
ព្រះអង្គទទួលបានបរិញ្ញាបត្រជាន់ខ្ពស់ផ្នែកអប់រំ ហើយកំពុងបន្តថ្នាក់បណ្ឌិតផ្នែកភាពជាអ្នកដឹកនាំ។ ព្រះអង្គធ្លាប់បានទៅសិក្សានៅសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងកម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរការសិក្សា (exchange program) ថ្នាក់អនុបណ្ឌិតរយៈពេល ៦ ខែ។
ដើម្បីរួមចំណែកដល់ការអប់រំផ្លូវចិត្ត ព្រះសង្ឃ គូ សុភាព តែងចូលរួមក្នុងកម្មវិធីអប់រំតាមបណ្ដាញផ្សព្វផ្សាយ សិក្ខាសាលាអប់រំ និងតាមរយៈការធ្វើវីដេអូខ្លីៗ និងបង្ហោះតាមបណ្ដាញហ្វេសប៊ុកដែលមានអ្នកទស្សនាជាច្រើននាក់។
ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាថា ព្រះអង្គមិនសូវបានសម្តែងធម្មទេសនាក្នុងកម្មវិធីបុណ្យដូចព្រះសង្ឃដទៃទៀតទេ ដោយសារព្រះអង្គយល់ថាការងារនេះព្រះសង្ឃផ្សេងទៀតលោកបានធ្វើហើយ ប៉ុន្តែការអប់រំផ្លូវចិត្តដែលងាយយល់ ហើយមនុស្សភាគច្រើនងាយទទួលបាននោះ គឺការបង្ហាញគំនិតអប់រំខ្លីៗដែលមានភាពជាក់ស្ដែងនិយម។
ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាថា ទស្សនៈ និងគំនិតដែលព្រះអង្គលើកយកមកអប់រំដល់មនុស្សគឺមិនមែនជាអ្វីដែលថ្មីនោះទេ ប៉ុន្តែជាការប្រមូលផ្ដុំនូវឱវាទរបស់ព្រះពុទ្ធ និងអ្នកប្រាជ្ញផ្សេងទៀតហើយច្នៃវាឲ្យងាយយល់ដោយមនុស្សគ្រប់គ្នា។
ព្រះអង្គបានមានសង្ឃដីកាបញ្ជាក់ថា៖ «គ្រូដើមគឺព្រះពុទ្ធ ព្រោះព្រះអង្គបានជួយណែនាំមនុស្សពីរបៀបដោះសេចក្តីទុក្ខពីក្នុងជីវិត។ បើអ្នកដែលបានបន្តការងារនោះពីព្រះពុទ្ធមានច្រើនណាស់។
អ្នកប្រាជ្ញពីសម័យដើមមានសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត សម្តេច ហួត តាត សម្តេចព្រះមហាឃោសនន្ទ ដែលជាវរសង្ឃខ្មែរដែលលោកបានប្រឹងប្រែងផ្សព្វផ្សាយព្រះពុទ្ធសាសនា។ នៅក្នុងថ្នាក់អន្តរជាតិក៏មានដែរ ដូចសម្តេចសង្ឃ ដាឡៃ ឡាម៉ា អីលោកក៏បានជួយមនុស្សលោកបានច្រើនតាមរយៈការបង្ហាត់បង្រៀនព្រះធម៌»។
ព្រះអង្គបានមានសង្ឃដីកាថា បញ្ហាដែលយុវជនកំពុងប្រឈមដូចជាចរិតឆេវឆាវ និងគិតខ្លីជាដើមគឺដោយសារពួកគេមិនសូវបានទទួលការអប់រំផ្នែកព្រះពុទ្ធសាសនា និងការអប់រំផ្នែកអត្តចរិតតាំងពីពេលពួកគេនៅក្មេងរាប់ចាប់ពីក្រុមគ្រួសារនៅសាលារៀន បូករួមនឹងឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានពីបណ្ដាញសង្គមនិងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។
ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាបន្តថា៖ «អាត្មាចង់ឲ្យគេយល់ថា ធម៌គឺជាវិធីសម្រាលទុក្ខនៅក្នុងជីវិតមនុស្សគ្រប់គ្នាគ្រប់វ័យ។ ធម៌គឺជាថ្នាំព្យាបាលសេចក្តីទុក្ខរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ប៉ុន្តែមានបញ្ហាមួយគឺយុវវ័យមិនអាចយកពាក្យជ្រៅៗក្នុងធម៌មកទេសនាឲ្យគេស្ដាប់ ហើយយល់បានទេដោយសារមានរនាំងមួយគឺភាសាបាលី។ អ៊ីចឹងបាននៅក្នុងធម្មទេសនាខ្លីៗរបស់អាត្មាគឺមិនសូវប្រើពាក្យបាលីទេ បើប្រើក៏ត្រូវពន្យល់ឲ្យយល់ដែរ»។
ព្រះអង្គបានកត់សម្គាល់ឃើញថា៖ «ឥឡូវគេនាំគ្នាផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតថា នៅពេលគេកើតទុក្ខ គេនាំគ្នាមកស្ដាប់ធម៌។ ឲ្យតែអ្នកណាស្មុគស្មាញពិបាកចិត្ត គេប្រាប់ថាទៅស្តាប់ធម៌ទៅ»។
បើតាមទស្សនៈយល់ឃើញរបស់ព្រះអង្គ យុវវ័យបច្ចុប្បន្នមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តច្រើនជាងមនុស្សចាស់ ដោយសារតែក្រៅពីការមិនបានទទួលការអប់រំផ្លូវចិត្ត ពួកគេមិនទាន់មានរសជាតិជីវិតគ្រប់គ្រាន់ដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានចិត្តស្រាល។
ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាថា៖ «...យុវជនមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តច្រើនជាងមនុស្សចាស់ ដោយសារមនុស្សចាស់បានឈឺចាប់ និងតស៊ូឆ្អែតក្នុងជីវិត ចំណែកក្មេងៗអត់មានពិសោធន៍ ហើយមានចិត្តស្រួចស្រាល់ បើសាំងវិញគឺដូចសាំងក្រអូប»។
បើតាមទស្សនៈរបស់ព្រះអង្គគឺឪពុកម្តាយគួរបន្ថែមការអប់រំកូន ហើយសាលារៀនគួរបញ្ចូលកម្មវិធីអប់រំផ្លូវចិត្តក្នុងកម្មវិធីសិក្សាបន្ថែមលើមុខវិជ្ជាជំនាញចំណែកតាមស្ថាប័នរដ្ឋ និងឯកជនក៏គួរមានកម្មវិធីអប់រំចិត្តដល់បុគ្គលិកផងដែរ។
ព្រះអង្គបានបង្ហាញពីបំណងរបស់ព្រះអង្គថា៖ «អាត្មាចង់ឃើញការអប់រំនៅក្នុងសាលាយកចិត្តទុកដាក់ច្រើនមិនទៅលើតែជំនាញទេ ប៉ុន្តែទៅលើស្មារតីខាងក្នុងឲ្យមានផ្លូវចិត្តរឹងមាំ ឲ្យចេះគ្រប់គ្រងជីវិត គ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯង ឲ្យចេះរៀនទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សឲ្យបានល្អ។ រាល់ថ្ងៃនេះស្ថាប័នរដ្ឋខ្លះ និងឯកជនខ្លះគេនិមន្តទៅបញ្ជ្រាបការអប់រំផ្លូវចិត្តដល់បុគ្គលិករបស់គេ។ អាត្មាចង់ឲ្យបុគ្គលិក ប្រធានក្រុមហ៊ុនយកចិត្តទុកដាក់លើសុខុមាលភាពផ្លូវចិត្តរបស់បុគ្គលិកទាំងរដ្ឋទាំងឯកជន។ ចង់ឲ្យមានវគ្គអប់រំមួយមុននឹងចូលបម្រើការមន្ត្រីរាជការត្រូវឲ្យមានវគ្គអប់រំផ្លូវចិត្ត ពីព្រោះបើយើងមួម៉ៅ យើងមិនអាចទៅបម្រើសេវាគេបានល្អទេ»។
ព្រះសង្ឃ គូ សុភាព យល់ថាប្រសិនបើគ្រួសារ និងស្ថាប័នទាំងអស់មានការអប់រំផ្លូវចិត្តបានល្អ ធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗចេះយោគយល់ ចេះអត់ឱន ចេះគិតមុខគិតក្រោយ ចេះផ្តល់សេចក្តីស្រឡាញ់ឲ្យគ្នា ចេះទប់កំហឹង។
ព្រះអង្គមានសង្ឃដីកាបន្ថែមថា៖ «ដល់ពេលនោះហើយលទ្ធផលគឺគ្រួសារប្តីប្រពន្ធក៏បានសុខជាមួយគ្នា ហើយជាគំរូល្អដល់កូន ហើយប្រសិនបើក្លាយទៅជាមេគេដឹកនាំគេក៏មានភាពរឹងមាំផ្លូវចិត្តដែរ ហើយលទ្ធផលបានល្អទៅតាមស្ថានភាពផ្លូវចិត្តរបស់អ្នកដឹកនាំហ្នឹងដែរ ទាំងឪពុកម្តាយ ទាំងប្រធានក្រុមហ៊ុនទាំងអ្នកធ្វើការងាររដ្ឋ»។
ទាក់ទងនឹងដំណោះស្រាយបញ្ហាផ្លូវចិត្តនេះព្រះអង្គ គូ សុភាព ប្រាថ្នាចង់បានការបើកវគ្គអប់រំ និងសមាធិធំមួយ និងមាន «ទិវាសមាធិ» មួយនៅកម្ពុជាដើម្បីឲ្យមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់ផ្តោតទៅលើថ្នាំព្យាបាលផ្លូវចិត្ត។
ព្រះអង្គបញ្ជាក់ថា៖ «ភាគច្រើនយើងឈឺផ្លូវកាយ យើងរត់ទៅរកពេទ្យ ដល់ឈឺផ្លូវចិត្ត ពេលខ្លះពេទ្យជួយមិនបាន»៕
