តាំង​ពី​អតីត​កាល ​ខ្មែរ​យើង​តែង​ពឹង​ពាក់​បរទេស​ដើម្បី​ដោះ​ស្រាយ​ជម្លោះ​ផ្ទៃ​ក្នុង ហើយ​ជា​រឿយៗ ​ពឹង​បរទេស​ដែល​នៅ​ជាប់​ព្រំ​ដែន​ម្ខាង វាយ​បរទេស​ជាប់​ព្រំ​ដែន​ម្ខាង​ទៀត​ដែល​បាន​ឈ្លាន​ពាន​។ ដំបូង​គ្រាន់​តែ​ជា​តម្រូវ​ការ​ពឹង​គេ​ព្រោះ​ខ្លួន​ទ័ល​គំនិត។ ពឹង​ម្ដង​បាន​ពឹង​ពីរ​ដង​បាន ក្លាយ​ជា​មានទម្លា​ប់​ចាំ​ពឹង​គេ​លែង​ប្រឹង​ពង្រឹង​ភាព​មាំ​ទាំ​ផ្ទាល់​ខ្លួន យូរៗ​ក៏ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទម្លាប់​ពឹង​លើគេ​។ ទម្លាប់​ពឹង​លើ​គេ​ខុស​ពី​ទម្លាប់​ពឹង​គេ។