.jpg)
ការប្រមូលផលត្រីពីកន្លែងចិញ្ចឹមមួយកន្លែងក្នុងខេត្តកំពង់ធំ។ រូបថត សហការី
ភ្នំពេញៈ ផលនេសាទដែលប្រមូលបានក្នុងឆ្នាំ ២០២១ មានចំនួន ៨៥៦ ៤០០ តោន ធ្លាក់ចុះតិចតួចបើធៀបនឹងឆ្នាំ ២០២០ ដោយក្នុងនោះផលនេសាទទឹកសាប និងវារីវប្បកម្ម ធ្លាក់ចុះតិចតួច ខណៈផលនេសាទសមុទ្រកើនឡើង។ ចំណែកប្រាក់បានពីផលនេសាទមានប្រមាណជាង ១,៧ ពាន់លានដុល្លារ។
របាយការណ៍កិច្ចប្រជុំបូកសរុបការងារវិស័យជលផលប្រចាំឆ្នាំ ២០២១ និងលើកទិសដៅអនុវត្តបន្តឆ្នាំ ២០២២ បានបង្ហាញថា ការប្រមូលផលនេសាទក្នុងឆ្នាំ ២០២១ សម្រេចបាន ៨៥៦ ៤០០ តោន ក្នុងនេះផលនេសាទទឹកសាបមានចំនួន ៣៨៣ ០៥០ តោន ផលនេសាទសមុទ្រ ១២៥ ០០០ តោន និងផលវារីវប្បកម្ម មានចំនួន ៣៤៨ ៣៥០ តោន ស្មើនឹងទឹកប្រាក់សរុប ១ ៧១២ ៨០០ ០០០ ដុល្លារ។
របាយការណ៍ឱ្យដឹងទៀតថា ក្នុងឆ្នាំ ២០២១ ការនាំចេញផលនេសាទ សម្រេចបាន ៣ ៤៦៩ តោន។
ក្នុងពិធីបូកសរុបការងារវិស័យជលផលប្រចាំឆ្នាំ ២០២១ កាលពីថ្ងៃទី ២៤ ខែមករា លោក វេង សាខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ បានថ្លែងថាការអនុវត្តការងារដើម្បីពង្រឹកការអនុវត្តច្បាប់គ្រប់គ្រងវិស័យជលផលកន្លងមកបានជួបនឹងបញ្ហាស្មុគស្មាញជាច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងណាលោកសង្ឃឹមថា នៅក្នុងឆ្នាំ ២០២២ នេះឈរលើស្មារតីទទួលខុសត្រូវ និងពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយគ្រប់តួអង្គពាក់ព័ន្ធ រដ្ឋបាលជលផលនឹងទទួលបានលទ្ធផលល្អប្រសើរជាងពេលមុនៗ។
លោកបានថ្លែងថា៖ «អ្វីដែលសំខាន់គឺត្រូវបន្តខិតខំយកចិត្តទុកដាក់ពង្រឹងការអនុវត្តអនុសាសន៍ឆ្នាំ ២០២១ ឱ្យកាន់តែល្អប្រសើរថែមទៀត ដោយធ្វើយ៉ាងណាឱ្យស្របនឹងបរិបទនៃស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមជាតិយើងនាពេលបច្ចុប្បន្ន»។
យោងតាម លោក សាខុន សម្រាប់ឆ្នាំ ២០២២ នេះរឿងសំខាន់ដែលរដ្ឋបាលជលផល គួរផ្តល់អាទិភាពគិតគូរមានដូចជា ការសិក្សាអំពីការពង្រីកទីតាំងធ្វើវារីវប្បកម្មទាំងទឹកសាប និងសមុទ្រ ដោយសហការជាមួយវិស័យឯកជនទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស ការសិក្សាពីលទ្ធភាពស្តារបឹងទន្លេឆ្មា ដើម្បីធ្វើវារីវប្បកម្ម ឬហ៊ុមព័ទ្ធជាកន្លែងអភិរក្សពូជត្រីរបស់ជាតិ, ការជំរុញការស្រាវជ្រាវពូជត្រីទាំងត្រីទឹកសាប និងទឹកប្រៃនៅតាមគ្រប់ស្ថានីយ និងមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវបង្កាត់ពូជត្រីរបស់រដ្ឋ និងឯកជន ការបន្តជំរុញ គាំទ្រ និងលើកទឹកចិត្តឱ្យវារីវប្បករចងក្រងបណ្តាញ ឬបណ្តុំវារីវប្បកម្ម ដើម្បីធានាបាននូវបរិមាណផ្គត់ផ្គង់ គុណភាព ទីផ្សារតម្លៃ និងឥណទានជាដើម។
អនុប្រធានរដ្ឋបាលជលផល លោក អ៊ឹង ទ្រី បានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍នាថ្ងៃទី ២៥ ខែមករា ថា ទិន្នផលជលផលសរុបនៅក្នុងឆ្នាំ ២០២១ បានធ្លាក់ចុះបន្តិចបន្តួចបើធៀបទៅនឹងឆ្នាំ ២០២០ ដែលការធ្លាក់ចុះនេះកើតឡើងចំពោះផលនេសាទទឹកសាប និងវារីវប្បកម្ម ចំណែកផលនេសាទសមុទ្រមិនបានធ្លាក់ចុះទេ។ លោកពន្យល់ថា មូលហេតុដែលធ្វើឱ្យផលនេសាទទឹកសាប ធ្លាក់ចុះ គឺដោយសារកត្តាប្រែប្រួលអាកាសធាតុ កម្ពស់ទឹកនៅតាមទន្លេ ស្ទឹង និងបឹងបួនានា មានកម្រិតទាប និងបទល្មើសនៃការកាប់បំផ្លាញ និងទន្ទានដីព្រៃលិចទឹក ដែលជាជម្រកសម្រាប់ត្រីពង និងរស់នៅ។ ចំណែកការធ្លាក់ចុះផលវារីវប្បកម្ម គឺជាប់ទាក់ទងនឹងការធ្លាក់ចុះនៃតម្រូវការទីផ្សារដែលបណ្តាលមកពីជំងឺកូវីដ ១៩។
លោកថ្លែងថា៖ «បរិមាណត្រីប្រមូលបានក្នុងឆ្នាំ ២០២១ ធៀបឆ្នាំ ២០២០ គឺមានការធ្លាក់ចុះតិចតួច»។
បើតាមលោក អ៊ឹង ទ្រី នៅក្នុងបរិបទនៃការរីករាលដាលកូវីដ ១៩ ការនាំចេញផលនេសាទមិនសូវមានច្រើនទេ ហើយការនាំចេញនោះភាគច្រើនគឺធ្វើជាមួយប្រទេសជិតខាង។
សម្រាប់ឆ្នាំ ២០២២ នេះ លោក អ៊ឹង ទ្រី បានអះអាងថា ដោយសារផលនេសាទធម្មជាតិត្រូវពឹងអាស្រ័យលើរបបទឹក ដូច្នេះលោកមិនទាន់ហ៊ានសន្និដ្ឋានថាទិន្នផលត្រីនឹងបែបណានៅឡើយទេ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ទោះបីយ៉ាងណារដ្ឋបាលជលផលកំពុងខិតខំក្នុងការពង្រឹង និងពង្រីកការធ្វើវារីវប្បកម្មឱ្យបានកាន់តែច្រើន ខណៈកម្ពុជានឹងកំពុងចរចាជាមួយភាគីចិន ដើម្បីបើកទីផ្សារនាំចេញត្រីប្រាដោយផ្ទាល់ទៅប្រទេសចិន»។
លោក សុខ រ៉ាដែន ប្រធានសមាគមវារីវប្បករកម្ពុជាបានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍កាលពីពេលថ្មីៗនេះថា កត្តាតម្រូវការទីផ្សារ និងតម្លៃបានធ្វើឱ្យសកម្មភាពនៃការធ្វើវារីវប្បកម្មក្នុងឆ្នាំ ២០២១ កន្លងមកមិនសូវមានភាពរីកចម្រើនទេ ប៉ុន្តែវានឹងមានសម្ទុះខ្លាំងប្រសិនបើការចរចារវាងកម្ពុជា និងចិនស្តីពីការនាំចេញត្រីប្រាទទួលជោគជ័យ។
លោកបានលើកឡើងថា៖ «វារីវប្បករកម្ពុជាបានត្រៀមខ្លួនរួចហើយសម្រាប់ការវិនិយោគបន្ថែមលើការចិញ្ចឹមត្រី បើវាមានទីផ្សារ និងតម្លៃសមរម្យអាចទទួលយកបាន»៕ LA
