ទិដ្ឋភាពអគារខ្ពស់ៗនៅទីក្រុងប៉េកាំង។ រូបថត AFP
នៅពេលចាប់ផ្តើមកាន់តំណែងប្រធានាធិបតីក្នុងអាណត្តិទី ៣ គោលដៅរបស់លោក ស៊ី ជីនពីង គឺធ្វើឱ្យចិនក្លាយជាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍កម្រិតមធ្យមក្នុងទសវត្សរ៍ក្រោយ ដែលមានន័យថាសេដ្ឋកិច្ចនឹងត្រូវមានកំណើនក្នុងអត្រាប្រមាណ ៥%។ ប៉ុន្តែនិន្នាការសំខាន់ៗមានជាអាទិ៍ ប្រជាសាស្ត្រមិនល្អ បញ្ហាបំណុលធ្ងន់ធ្ងរ និងការធ្លាក់ចុះនៃកំណើនផលិតភាព ជាសញ្ញាបង្ហាញថាសេដ្ឋកិច្ចចិន នឹងមិនអាចវ៉ាដាច់សេដ្ឋកិច្ចអាមេរិកបានឡើយក្នុងរយៈពេល ៣៨ ទៀត។
បញ្ហាប្រជាសាស្ត្រមិនល្អ បំណុលធ្ងន់ធ្ងរ និងការធ្លាក់ចុះនៃកំណើនផលិតភាព កំពុងបង្ហាញថាសក្តានុពលនៃកំណើនសរុបរបស់ចិន មានចំនួនស្មើនឹងពាក់កណ្តាលនៃអត្រាដែលបានកំណត់ ៥%។
បើនិយាយត្រឹមកំណើននៃសេដ្ឋកិច្ចចិនក្នុងអត្រា ២,៥ % គឺមកទល់នឹងពេលនេះ ចិននៅមិនទាន់អាចធ្វើបាននៅគ្រប់ទីកន្លែងនៅឡើយទេ រួមទាំងទីក្រុងប៉េកាំងផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ក្នុងករណី គេសន្មតថា សហរដ្ឋអាមេរិកមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ច ១,៥% ជាមួយនឹងអត្រាអតិផរណាប្រហាក់ប្រហែលគ្នា និងអត្រាប្តូរប្រាក់ដែលមានស្ថិរភាព ប្រទេសចិននឹងមិនវ៉ាដាច់អាមេរិកក្លាយជាប្រទេសមហាសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកបានទេមុនឆ្នាំ ២០៦០។
កំណើនក្នុងរយៈពេលវែង គឺអាស្រ័យទៅលើចំនួនពលករច្រើនជាមុន ចាយលុយកាន់តែច្រើន និងចាយលុយទាំងនោះកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព (ផលិតភាព)។ ប្រទេសចិនដែលមានចំនួនប្រជាជនធ្លាក់ចុះ និងការថយចុះនៃកំណើនផលិតភាព បាននិងកំពុងចម្រើនលូតលាស់ដោយការចាក់បញ្ចូលដើមទុនកាន់តែច្រើនទៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចក្នុងអត្រាមួយមិនស្ថិតស្ថេរ។
ប្រាក់ចំណូលសម្រាប់មនុស្សម្នាក់របស់ប្រទេសចិននាពេលបច្ចុប្បន្ន គឺ ១២ ៥០០ ដុល្លារ ស្មើនឹងមួយភាគប្រាំ (២០%) នៃសហរដ្ឋអាមេរិក។ សព្វថ្ងៃនេះ នៅក្នុងប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចជឿនលឿនចំនួន ៣៨ ប្រាក់ចំណូលសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ក្នុងប្រទេសពួកគេ មានចំនួនលើសពីកម្រិត ១២ ៥០០០ ដុល្លារ នាប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ ក្រោយសម័យសង្គ្រាមលោកលើកទី ២។
នៅក្នុងប្រទេសចំនួន ១៩ ដែលមាននិរន្តរភាពកំណើនសេដ្ឋកិច្ច ២,៥% បន្ទាប់ពីឈានដល់កម្រិតប្រាក់ចំណូលបច្ចុប្បន្នរបស់ប្រទេសចិន គ្មានប្រទេសណាមានបំណុលខ្ពស់ដូចចិនទេ។ បំណុលសរុបរបស់ចិន មានចំនួនដល់ទៅ ២៧៥% នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប ហើយភាគច្រើននៃបំណុលកើតចេញពីការផ្តល់មូលនិធិដល់ការវិនិយោគផ្នែកអចលនទ្រព្យ (ពពុះ) ដែលភាគច្រើនគឺជាការចំណាយខ្ជះខ្ជាយ។
ជាការពិតណាស់ មានមតិយល់ស្របដែលថាប្រទេសចិន អាចសម្រេចបាននូវគោលដៅអ្វីក៏ដោយដែលរដ្ឋាភិបាលបានកំណត់និងដាក់ចេញ។ ក៏ប៉ុន្តែ បញ្ហាប្រជាសាស្ត្រមិនល្អ បំណុលធ្ងន់ធ្ងរ និងការធ្លាក់ចុះនៃកំណើនផលិតភាព នាំឱ្យគេព្យាករថារដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងរបស់លោក ស៊ី ជីនពីង ទំនងជាមិនអាចធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចកើនឡើងក្នុងអត្រា ៥% បានដូចកម្មវត្ថុដែលបានកំណត់នោះទេ ហើយកំណើនទំនងមានចំនួនក្រោម ៣%។
ក្នុងឆ្នាំ ២០១០ អ្នកព្យាករលេចធ្លោជាច្រើនរូប បានគិតថាសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិន អាចវ៉ាដាច់សេដ្ឋកិច្ចអាមេរិក តាំងពីឆ្នាំ ២០២០។ ចំណែកនៅឆ្នាំ ២០១៤ វិញ អ្នកជំនាញសេដ្ឋកិច្ចមួយចំនួនថែមទាំងបានអះអាងទៀតថា ចិនគឺជាប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចធំជាងគេលើពិភពលោក ទាក់ទងនឹងភាពស្មើគ្នានៃអំណាចទិញ។
ផ្ទុយទៅវិញ រូបិយប័ណ្ណចិន បានធ្លាក់ចុះ ហើយសេដ្ឋកិច្ចរបស់មហាយក្សអាស៊ីមួយនេះ នៅតែតូចជាងសហរដ្ឋអាមេរិកប្រមាណ ៣៣% ហើយបន្ទុកបំណុល គឺជាក្តីព្រួយបារម្ភដ៏ចម្បងសម្រាប់រដ្ឋអំណាចក្រុងប៉េកាំងក្នុងការឈានជើងទៅក្តោបក្តាប់តំណែងជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចទី ១។
លើសពីនេះ ក្រុមអ្នកជំនាញ បានព្យាករថាកំណើនសេដ្ឋកិច្ចចិនពីខែកក្កដា ដល់ខែកញ្ញា ឆ្នាំ ២០២២ នេះ មានកម្រិតទាបបំផុតមិនធ្លាប់មាន រាប់គិតពីតាំងពីឆ្នាំ ២០២០ មក។ រដ្ឋាភិបាលចិន ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោក ស៊ី ធ្លាប់បានដៅកំណើនសេដ្ឋកិច្ចឱ្យបាន ៥,៥% សម្រាប់ឆ្នាំ ២០២២ ក៏ប៉ុន្តែ សម្រាប់អ្នកជំនាញ ចិនទំនងមិនអាចសម្រេចតាមគោលដៅរបស់ខ្លួននេះទេ។ កាលពីសប្តាហ៍ទី ២ នៃខែតុលានេះ មូលនិធិរូបិយវត្ថុអន្តរជាតិ បានទម្លាក់ការព្យាករកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ចិន នៅត្រឹម ៣,៣% ក្នុងឆ្នាំ ២០២២។
ជារួមមក កំណើនសេដ្ឋកិច្ចក្នុងចំនួន ២,៥% ជះផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់មហិច្ឆតារបស់ប្រទេសចិន ក្នុងដំណើរឆ្ពោះទៅឈោងចាប់តំណែងមហាអំណាចពិភពលោកផុតលេខ ទាំងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ការទូត និងយោធា៕
វីដេអូ៖
