.jpg)
ក្រោយទទួលរងវិបត្តិកូវីដ ១៩ មួយរយៈពេលធំ ការមូលមតិគ្នាក្នុងការបើកដំណើរការសាលាឡើងវិញបានធ្វើឡើងនៅឆ្នាំនេះ ប៉ុន្តែនៅតម្រូវឱ្យអនុវត្តតាមវិធានការសុវត្ថិភាពជានិច្ច ខណៈពេលភាពភ័យខ្លាចនៅតែមាន ដោយសារភាពកាចសាហាវនៃវ៉ារ៉្យង់ដែលតា។
កាលពីខែមីនាកន្លងទៅនាយកដ្ឋានអប់រំអាមេរិក បានប្រកាសពីកញ្ចប់ថវិកាសម្រាប់ចែកចាយទៅឱ្យទីភ្នាក់ងារអប់រំរដ្ឋនីមួយៗ ក្រោមមូលនិធិសង្គ្រោះបន្ទាន់បឋមសិក្សា និងអនុវិទ្យាល័យ ARP ដែលមានទឹកប្រាក់សរុបចំនួន ១២២ ពាន់លានដុល្លារ សម្រាប់ជួយដល់សាលារៀនចាប់ពីថ្នាក់ទី១ ដល់ទី១២ ទូទាំងប្រទេស។
មូលនិធិដដែលនេះបានណែនាំឱ្យប្រើប្រាស់ទឹកប្រាក់យ៉ាងហោចណាស់ ២០ ភាគរយនៃមូលនិធិ ដើម្បីដោះស្រាយផលប៉ះពាល់ដល់សិស្សានុសិស្ស ដែលទទួលរងផលប៉ះពាល់ពីវិបត្តិជំងឺកូវីដ និងការផ្អាកវិស័យនេះមួយរយៈ។ ថវិកានេះនឹងធានាប្រើប្រាស់ក្នុងគោលបំណង ជួយបង្កើនទំនុកចិត្តជាមួយគ្រួសារនិងគាំទ្រដល់ការរៀនសូត្រផ្ទាល់ដោយសុវត្ថិភាពគាំទ្រដល់តម្រូវការសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងសុខភាពផ្លូវកាយរបស់សិស្ស ការប្រើវិធីសាស្រ្តសម្រាប់ការពន្លឿនការរៀនសូត្ររួមទាំងការបង្រៀនដែលមានគុណភាពខ្ពស់ជាដើម។
រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអប់រំអាមេរិក លោក Miguel Cardona បាននិយាយថា៖ «សិស្សានុសិស្សយើងជាពិសេសសិស្សមកពីគ្រប់ជាតិសាសន៍ដែលមានជីវភាពមធ្យម និងក្រីក្រ សិស្សដែលជួបបញ្ហាគ្មានផ្ទះសំបែង សិស្សពិការ និងអ្នករៀនច្រើនភាសាបានប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាធំៗក្នុងអំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាតជាពិសេសទាក់ទងនឹងការបាត់បង់ពេលវេលាបង្រៀនផងដែរ»។
លោកបានបន្តថា៖ «ថ្នាក់ជាតិយើង កំពុងដោះស្រាយបញ្ហាភាពមិនស្មើគ្នានៃការទទួលបានឱកាសអប់រំរួមទាំងការទទួលបាននូវបទពិសោធសិក្សាដ៏សម្បូរបែប ឬគ្រូដែលមានទេពកោសល្យ ភាពទទួលបានអ្នកប្រឹក្សាសាលា និងការគាំទ្រផ្នែកអារម្មណ៍-សង្គម ដែលមានគុណភាពខ្ពស់ និងសុវត្ថិភាពនៅសាលារៀន ដែលសុទ្ធសឹងតែជាបញ្ហាដែលមានមុនវិបត្តិកូវីដឯណោះ។ អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើនៅពេលនេះ គឺលុបបំបាត់ភាពមិនស្មើគ្នាទាំងនេះ ដើម្បីជួយពន្លឿនការរៀនសូត្រជាពិសេសសម្រាប់និស្សិត ដែលត្រូវការជំនួយបំផុត»។
យ៉ាងណាមិញ នៅក្នុងកិច្ចសម្ភាសន៍ជាមួយនឹង សារព័ត៌មាន The New York Times អ្នកស្រី Meira Levinson សាស្ត្រាចារ្យខាងវិស័យអប់រំ និងជាអតីតគ្រូបង្រៀនមធ្យមសិក្សានៅសាលាសាធារណៈអាត្លង់តា និងបូស្តុន ក៏បានយល់ស្របនឹងអ្វី ដែលថ្នាក់ជាតិកំពុងលើកឡើងដែរ។
អ្នកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុមារដែលមកពីសហគមន៍ដោយឡែកពីគ្នា រួមមានសិស្សក្រីក្រសិស្សជនជាតិស្បែកខ្មៅជនជាតិឡាទីន និងជនជាតិដើមអាមេរិក និងនិស្សិតពិការត្រូវប្រឈមនឹងគម្លាតនៃការទទួលបានការអប់រំប្លែកគ្នាជាខ្លាំង បើធៀបក្មេងៗ ដែលមកពីគ្រួសារអ្នកមានឬអ្នកស្បែកស ឬសិស្សសាលាឯកជន ជាពិសេសក្នុងអំឡុងពេលកូវីដ»។
លោកស្រី Jenny Radesky អ្នកស្រាវជ្រាវមកពី សាកលវិទ្យាល័យ University of Michigan បានលើកឡើងអំពីបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់សិស្សានុសិស្ស ក្រោយរងវិបត្តិកូវីដ។ លោកស្រីបានឱ្យដឹងថា៖ មិនថាសិស្សមានលទ្ធភាពរៀនអនឡាញ ឬដោយផ្ទាល់នោះទេ ក្មេងៗទាំងនេះសុទ្ធតែត្រូវប្រឈមនឹងផលប៉ះពាល់នៃបញ្ហាផ្លូវចិត្ត»។
លោកស្រីបានបន្តថា៖ «យើងបានធ្វើការស្ទង់មតិពីឪពុកម្តាយប្រហែល ៣០០ នាក់ នៃសិស្សសាលាបឋមសិក្សានៅ Michigan ហើយក៏បានរកឃើញថា សិស្សសិក្សាពីចម្ងាយ មានបញ្ហាផ្ចង់អារម្មណ៍ បញ្ហាមិត្តភាព លំបាកក្នុងការស្ដាប់បង្គាប់ បញ្ហាគេងមិនលក់ បើប្រៀបធៀបជាមួយកុមារដែលចូលសាលាផ្ទាល់»។
លោក Brian Coleman ប្រធាននាយកដ្ឋានប្រឹក្សានៅឯវិទ្យាល័យសាធារណៈ Jones College Prep នៅទីក្រុងឈីកាហ្គោ បានឱ្យដឹងថា៖ «ផ្ទុយពីអ្វីដែល Jenny បានរកឃើញ សម្រាប់សិស្សរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំសង្កេតឃើញពួកគេត្រូវប្រឈមនឹងវិបត្តិពិបាកចូលសង្គម និងទំនាក់ទំនងជាមួយសង្គម ចាប់តាំងពីពេលមានជំងឺរាតត្បាតមក។ អ្នកខ្លះត្រូវរងសម្ពាធនិងភាពតានតឹង ហើយចំពោះសិស្សចម្រុះជាតិសាសន៍ត្រូវប្រឈមនឹងការរើសអើងជាតិសាសន៍នៅពេលចេញទៅបរិយាកាសខាងក្រៅ»។
ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី សាស្ត្រាចារ្យ និងអ្នកជំនាញក្នុងវិស័យសុទ្ធតែមានសុទិដ្ឋិនិយមថា ការស្ដារឡើងវិញនូវវិស័យអប់រំតាមគោលការណ៍ថ្នាក់ជាតិ បានដាក់ចេញកាលពីខែមីនា ក្នុងការដោះស្រាយនូវវិបត្តិ ដែលបានលើកឡើងខាងលើ អាចនឹងជួយបង្កើនប្រសិទ្ធភាពនៃការសិក្សាអប់រំក្នុងស្រុក ក៏ដូចជាពង្រឹងវិស័យអប់រំឡើងវិញ ក្រោយរងផលប៉ះពាល់មួយរយៈធំដោយសារវិបត្តិកូវីដ ១៩៕
