បន្ទាប់ពីត្រូវទប់ទល់ជាមួយនឹជំងឺរាតត្បាតអស់រយៈពេលជាង ១៨ខែមក រដ្ឋាភិបាលនៅទូទាំងអាស៊ី-ប៉ាស៊ីហ្វិក កំពុងស្វះស្វែងរកវ៉ាក់សាំង ដើម្បីធានាឱ្យបានអត្រាវ៉ាក់សាំងខ្ពស់ក្នុងប្រទេស ដោយសង្ឃឹមថានឹងអាចជួយឱ្យស្ថានភាពល្អប្រសើរ និងបើកព្រំដែនឡើងវិញឆាប់រហ័ស។
ក្នុងចំណោមប្រទេសទាំងនេះ នូវែលសេឡង់ និងសិង្ហបុរី ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថា ជាប្រទេសដែលមានថ្វីដៃល្អក្នុងការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលពាសពេញប្រទេស។
បើយោងតាមអ្នកជំនាញជាច្រើន សិង្ហបុរីអាចប្រើធ្វើជាករណីតេស្តគំរូដ៏សំខាន់ ដើម្បីកំណត់ថាតើការចែកចាយវ៉ាក់សាំងគ្រប់គ្រាន់ប៉ុនណា ទើបអាចបន្ធូរបន្ថយការរឹតបន្តឹងលើវិធានសុវត្ថិភាពក្នុងស្រុក និងការរក្សាគម្លាតសង្គមក៏ដូចជាការត្រួតពិនិត្យព្រំដែនផងដែរ។
កាលពីខែមិថុនារដ្ឋ និងទីក្រុងមួយចំនួននៅសិង្ហបុរី បានអះអាងថា ខ្លួននឹងរៀនរស់នៅជាមួយមេរោគ។ ប្រមាណជិត ៨៤ភាគរយនៃចំនួនប្រជាជន ៥,៥ លាននាក់របស់ប្រទេសនេះ ទទួលបានវ៉ាក់សាំងពេញលេញហើយ ប៉ុន្តែផែនការដើម្បីបន្ធូរបន្ថយការរឹតបន្តឹងត្រូវផ្អាកសិន ដោយសារមានការកើនឡើងនូវករណីថ្មីក្នុងប្រទេសនេះកាលពេលថ្មីៗ។
លោក Ben Cowling សាស្រ្តាចារ្យផ្នែករោគរាតត្បាតនៅសាកលវិទ្យាល័យហុងកុងបានប្រាប់សារព័ត៌មាន The Financial Times ថា ៖ «ប្រសិនបើ សិង្ហបុរីអាចដំណើរការបានល្អនោះ ខ្ញុំស្រមៃថា ប្រទេសនានានឹងមានការជំរុញខ្លាំងជាងនេះ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាដើរតាមគន្លងរបស់យើង»។
នៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន ការដាក់ពង្រាយផែនការថ្មីដើម្បីបន្ធូរបន្ថយវិធានការបិទខ្ទប់បង្កឱ្យមានភាពស្មុគស្មាញ ដោយសារពលរដ្ឋមិនទាន់ត្រៀមខ្លួន ដើម្បីរួមរស់ជាមួយមេរោគនេះនៅឡើយ។
លោក Rodney Jones សេដ្ឋវិទូផ្តោតលើតំបន់អាស៊ីបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដំណើរការពង្រាយផែនការថ្មីនេះ អាចនឹងបង្កឱ្យមានបញ្ហាប្រឈមបន្តិច ដោយសារយើងត្រូវធ្វើវាជាជំហានៗ ដូចដែលគេធ្វើនៅសិង្ហបុរី និងនូវែលសេឡង់និងញូវសៅវែល គឺជារបៀបដែលគេត្រូវតែអនុវត្ត យើងគ្មានវិធីណាផ្សេង ដើម្បីធ្វើវាឡើយ»។
យ៉ាងណាមិញ ទូទាំងតំបន់ សាធារណជនអាជីវករនិងអ្នកនយោបាយបានជជែកវែកញែកអំពីពេលវេលា និងកម្រិតនៃការបើកដំណើរការឡើងវិញ។ ទោះយ៉ាងណាក្ដី ក៏នៅតែមានការព្រួយបារម្ភផងដែរថាតើប្រព័ន្ធសុខាភិបាលអាចរស់រានមានជីវិតពីការផ្ទុះឡើងនូវវ៉ារ្យ៉ង់ដែលតាក្នុងកម្រិតខ្ពស់ដែរឬទេ?។
គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ចំនួនអ្នកស្លាប់នៅទូទាំងប្រទេសចិនហុងកុងសិង្ហបុរីអូស្ត្រាលីនិងនូវែលសេឡង់នៅមានចំនួនតិចជាង ៧០០០នាក់នៅឡើយ។
លោក Jones បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មួយថា ការងារលុបបំបាត់វ៉ារ៉្យង់ដែលតាទាំងអស់នោះ យើងអាចធ្វើបាន។ យើងអាចគ្រប់គ្រងបានយើងអាចតាមដានបញ្ឈប់ការផ្ទុះឡើងណាមួយក្នុងពេលវានៅមានកម្រិតតិចនៅឡើយ»។
ទោះជាយ៉ាងណា នៅសិង្ហបុរីប្រជាជនជាច្រើនសូម្បីតែអ្នកដែលបានចាក់វ៉ាក់សាំងហើយក៏ដោយ បាន និយាយថា ពួកគេពិបាកនឹងសម្របខ្លួន បន្ទាប់ពីយុទ្ធនាការឃោសនាស្តីពីគ្រោះថ្នាក់នៃមេរោគរបស់រដ្ឋាភិបាលរយៈពេលជិត ២ឆ្នាំមក។
លោក Yong Kiat ជនជាតិ សិង្ហបុរី ដែលជាអ្នកបើកឡានបាននិយាយថាគាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះការកើនឡើងនៃករណីថ្មីៗនេះហើយបានសង្កេតឃើញពីការភ័យព្រួយលើប្រជាជន ដែលធ្វើតេស្តវិជ្ជមានដែរ។
លោកបាននិយាយថា៖«មិត្តម្នាក់របស់ខ្ញុំ គាត់រស់នៅជាមួយកូនៗ និងចៅ ហើយគាត់បានធ្វើតេស្តវិជ្ជមាន។ គេប្រាប់គាត់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែកពីគេប៉ុន្តែវាពិបាកដោយសារគ្រួសារនៅក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នា។ គាត់មិនទទួលបានដំណឹងប៉ុន្មានថ្ងៃ ស្ដីអំពីការណែនាំថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ឬត្រូវទៅកន្លែងណា។ ចុងក្រោយសមាជិកគ្រួសារគាត់ក៏ឆ្លងដែរ»។
ដោយឡែក ប្រជាជននូវែលសេឡង់ជាច្រើននៅតែមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងចំពោះសមត្ថភាពរបស់ មន្ទីរពេទ្យនិងអង្គភាពថែទាំថាតើអាចទ្រាំទ្រ នឹងមេរោគនេះបានឬទេ?។
យ៉ាងណាមិញ អ្នកជំនាញយល់ស្របថានៅពេលដែលការរឹតបន្តឹងត្រូវបានបន្ធូរបន្ថយនោះ នឹងអាចមានការកើនឡើងនូវករណីច្រើន ដែលចៀសមិនរួច។
តែទោះជាយ៉ាងណាក្ដី លោកសាស្រ្តាចារ្យផ្នែករោគរាតត្បាតនៅសាកលវិទ្យាល័យ ហុងកុង Cowling បាននិយាយថា៖ «នោះគឺជាការលៃលកតម្រូវគោលនយោបាយដ៏លំបាកមួយ។ក្នុងនាមជាអ្នកជំនាញខាងសុខភាពសាធារណៈខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការតស៊ូមតិយុទ្ធសាស្ត្រមួយណា ដែលថាមិនមានផលប៉ះពាល់ដល់សុខមាលភាពណាស់។ ភាគច្រើនពិភពលោកគិតថា នៅថ្ងៃអនាគតនឹងមានថ្ងៃមួយដែលគ្មានកូវីដទៀត។ប៉ុន្តែតាមពិតទៅខ្ញុំមិនគិតថា វាជាអ្វីដែលអាចចៀសបានរហូតឡើយ»៕